Is pacifisme naïef ?

Knack

‘Oekraïne en Rusland dwingen burgers om te vechten: pleidooi voor asiel aan gewetensbezwaarden en deserteurs uit deze oorlog’

Sam Biesemans (Europees Bureau Gewetensbezwaarden), Ludo De Brabander (Vrede vzw) en Kornee van der Haven (Quakers Gent) vragen aandacht voor wie gedwongen de wapens moet opnemen in de oorlog die ontstond na de Russische inval in Oekraïne

Natuurlijk ben ik het eens met de auteurs van deze vrije tribune.

Ik ben voor vrede.

In deze tijden is het belangrijk om dat uitdrukkelijk te bevestigen, want overal kom ik mensen tegen die voor oorlog zijn. Ze vinden dat Poetin stout is en moet gestraft worden en dat betekent oorlog. 

Nu mag je van mij duizend maal herhalen dat Oekraïne het recht heeft om zich te verzetten tegen de onrechtmatige invasie en dat wij het land daarin moeten steunen, maar dat betekent dus wel dat je voor oorlog bent.

Francken probeert zijn ziekelijke oorlogsdrang te verkopen met de leuze “Si vis pacem, para bellum. (Als je vrede wil, bereid dan de oorlog voor.) Maar dat is op zich natuurlijk al nonsens. Als die leuze zou kloppen zou er sinds de uitvinding van deze slogan in 347 voor Christus, nooit oorlog geweest zijn op onze planeet.

Hij maakt zich natuurlijk helemaal belachelijk als hij dat uitroept terwijl de oorlog al bezig is. Tegelijkertijd vergeet hij heel graag om te vermelden dat het Oekraïense leger met massale steun van de VS al sinds 2014 de oorlog heeft voorbereid en klaar stond om de invasie door Poetin te beantwoorden. Het heeft de oorlog niet voorkomen. 

Francken’s leuze heeft ook hier niet gewerkt. Dat weet Francken even goed als ik en dus liegt hij.

Maar nogal wat primitief denkende mensen laten zich vangen en zijn dus voor de oorlog.

Niet zo de mensen van de vredesbeweging.

Sommigen vinden het pacifisme naïef.

Mogen – moéten – mensen dan niet opkomen voor vrijheid en recht en is de enige manier daarvoor niet soms ook de oorlog ?

Als de Oekraïners zich niet hadden voorbereid op de oorlog, was die al lang voorbij geweest en was Oekraïne nu een land dat terug in de Russische invloedssfeer zou zijn getrokken.

De vraag is dan of de vernietiging van grote delen van het land, en vooral het menselijke leed, opwegen tegen deze verandering van positie in het geopolitieke spel. Voor mij is het antwoord duidelijk: deze reactie van Oekraïne dat de oorlog is aangegaan, is op geen enkele manier te verantwoorden als je die afweging maakt.

Hier zou pacifisme zeker op zijn plaats zijn geweest.

Maar geldt dat ook voor, bijvoorbeeld, de Tweede Wereldoorlog ? Pacifisme zou daar het hele Europese continent in de macht van Hitler hebben gebracht. Heel Europa zou bezaaid geweest zijn met uitroeiingskampen. Na verloop van tijd zou het duizendjarige rijk van Hitler wel terug uit mekaar zijn gevallen. Ik denk dat het gewoon voor één land niet mogelijk is om heel Europa langdurig te bezetten en onder controle te houden. Maar het menselijk leed zou in ieder geval enorm geweest zijn.

Zou dat leed groter geweest zijn dan nu door de oorlog ?

Deze oorlog heeft aan ongeveer 70 miljoen mensen het leven gekost. Zou het leed door pacifisme erger geweest zijn ?

Ik ben er voor mezelf nog niet uit.

Maar de mensen van de vredesbeweging zijn in ieder geval zeker naïef als ze het hebben over gewetensbezwaarden en hun speciaal statuut.

Je hebt natuurlijk de oorlog op afstand zoals die door de Amerikanen al lang wordt gevoerd.

De oorlog wordt dan gevoerd buiten het eigen grondgebied dat op geen enkele manier in gevaar komt.

Het zijn de oorlogen in Irak, Afghanistan, Libië… om er slechts enkel te noemen.

In die oorlogen blijven de eigen burgers totaal buiten schot.

Dàt was de manier van oorlog voeren van de VS sinds de Tweede Wereldoorlog. Dààr ligt dan ook de geweldige psychologische schok bij de Amerikanen bij de aanslagen op de Twin Towers en het Pentagon in 2001, waar het ondenkbare gebeurde en ze op eigen grondgebied werden aangevallen.

Ondertussen is de oorlog op afstand geperfectioneerd en kennen we de “proxy-oorlog” waarbij geen eigen strijdmachten worden ingezet, maar de oorlog wordt gevoerd door andere legers. We kennen die oorlog van, o.a. in Syrië. Dat soort oorlog is al lang bezig tussen de VS en Rusland. Oekraïne is de recente vorm er van.

In dat soort oorlogen kan de democratische structuur nog stand houden (voor zover ze ook in vredestijd niet volksverlakkerij is).

Maar als het eigen grondgebied echt in gevaar komt, verandert alles.

Misschien wordt het tijd om aan de bevolking duidelijk te maken dat dan de democratie wordt opgeheven. De leiding van het land ligt dan bij de militairen. De normale wetten gelden niet meer. Als belgië in zo ’n oorlog zou betrokken geraken, zal de wet die het recht van de gewetensbezwaarden vrijwaart, dode letter blijken en niet meer van toepassing zijn. 

Voor kanonnenvlees heb je geen helden nodig, doch enkel mensen die uitvoeren wat hen wordt opgedragen met de dood met de kogel als straf voor weigering. Gewetensbezwaarden mogen dan voorop lopen.

Dàt moet de vredesbeweging duidelijk maken aan onze bevolking.

De auteurs hier hebben het over Oekraïne en Rusland die burgers dwingen om te vechten.

Als de oorlog onze richting uitkomt, zal dat ook bij ons gebeuren.

Misschien moeten de primitief denkenden die de Oekraïners als helden afschilderen en “steunen” in hun moedige strijd daar eens over nadenken. Want dan zal de legerdienst dadelijk opnieuw worden ingevoerd en zullen zij worden opgeroepen. En naast de gewetensbezwaarden zullen zij dan als “miliciens” gevoederd worden aan de muilen van de kanonnen.

Misschien dan toch maar beter een beetje naïviteit en kiezen voor neutraliteit en pacifisme ?

Gevoederd worden we toch.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *