De leugen van onze persvrijheid

Business AM

Floris Cup

Europees Hof van Justitie bevestigt verbod op mediakanalen Russia Today en Sputnik

Het Europese Hof van Justitie in Luxemburg heeft op woensdag het verzoek tot nietigverklaring van de sancties tegen de zender Russia Today (RT) en het Russische persagentschap Sputnik afgewezen.

Als ik het op facebook of bij sommige vrienden waag om kritiek te geven op Zelensky of Biden in verband met Oekraïne, word ik door het debielenvolkje dadelijk in het hok van de “Poetinlovers” gestoken en krijg ik de uitdagende vraag waarom ik niet naar Rusland verkas als het daar toch zo goed is.

Debielen zijn niet bekwaam om hygiënisch te denken.

Nu zijn die debielen natuurlijk niet debiel van bij hun geboorte. Ze zijn gedebiliseerd door ons onderwijs en in concreto door onze reguliere media.

De meesten zijn VTM kijkers, slokkers aan de trog met voer dat achterlijkheid bevordert. PFAS voor de geest. 

Misschien moet Démir niet enkel 3M aanpakken, maar ook VTM wegens vergiftigende vervuiling van de geesten van het geliefde Vlaamse volk.

De VRT is geen haar beter. 

En neen: hiermee pleit ik  niet voor censuur. Ik pleit gewoon voor kwaliteit.

Als het over Rusland gaat wordt ook altijd de censuur ter sprake gebracht: Poetin controleert de media.

Die kritiek is terecht.

Neen, ik wil niet in Rusland wonen.

Maar ik wil ook hier niet wonen, want ook hier worden de media gecontroleerd en krijg ik in de reguliere media enkel te horen en te zien wat de machthebbers me willen laten horen en zien.

Voeren Russia Today en Sputnik oorlogspropaganda ? Ja natuurlijk ! Maar heb jij op VTM of de VRT al ooit één woord van kritiek op Zelensky gehoord ? In programma’s als Terzake en de Afspraak doen de commentatoren er alles aan om maar naast de geopolitieke context van de oorlog heen te fietsen.

Berichtgeving over de toestanden in Oekraïne uit de tijd van de Maidanrevolutie in 2014 en die een licht werpen op het ontstaan van het conflict worden nu door dezelfde berichtgevers zorgvuldig buiten beeld gehouden.

Vranckx en consoorten worden voorgesteld als objectieve verslaggevers.

Welnu, er bestààt geen objectieve oorlogsverslaggeving meer.

De Amerikanen hebben de oorlog in Vietnam verloren, deels door de objectieve oorlogsverslaggeving in de Amerikaanse pers die leidde tot oorlogsmoeheid en afkeer van de oorlog bij de Amerikaanse bevolking.

Het Amerikaanse leger heeft daaruit zijn lessen getrokken en iedere verslaggever moet “embedded” zijn. Dat betekent dat hij in al zijn doen en laten en in alle berichtgeving wordt gecontroleerd. Als hij iets meldt wat het leger onwelgevallig is, verliest hij zijn toelating en loopt het risico op een niet toevallige kogel. Die verslaggever komt enkel waar het leger hem wil laten komen en krijgt enkel te zien wat het leger wil dat hij ziet.

En dan wordt op onze schermen de grote komedie opgevoerd: wat wij zien is er inderdaad te zien. Het is géén fake news. Vranckx kan in eer en geweten zeggen dat hij dat echt gezien heeft. Maar hij ziet wel enkel propagandamateriaal van één partij. En dus is het een grandioze leugen.

Dàt is de kwaliteit van onze berichtgeving. Ook dàt is censuur.

Nu hebben àlle oorlogsvoerende partijen in de wereld het Amerikaanse systeem van embedding overgenomen. Er bestààt geen objectieve oorlogsverslaggeving meer. Ook geen Russische.

Maar in onze media wordt de Russische verslaggeving voorgesteld als propaganda, en de Westerse verslaggeving als objectief.

Het is allemaal censuur.

Maar er is een verschil tussen de Russische censuur en “onze” censuur: in Rusland wordt de censuur open en bloot uitgeoefend door de politieke machthebbers. Bij ons zitten die machthebbers verscholen achter een scherm met daarop in grote letters: vrijheid.

Die machthebbers, dat is het Amerikaanse grootkapitaal dat na de Tweede Wereldoorlog Europa (buiten Rusland) in zijn greep heeft gekregen.

De geopolitieke factoren die aan de basis van deze oorlog liggen zijn verscheiden.

Een belangrijke factor is zeker dat er na de implosie van de Sovjet-Unie in Europa een nieuw grootkapitaal in wording was: een samengaan van economische belangen van Duitsland en Rusland; een Duits-Russische grootkapitaal. Dat dit de Amerikanen niet zinde hoeft geen betoog. De oorlog is uitgelokt door de Navo (het Amerikaanse grootkapitaal met Europees aanhangsel), onder andere om dat Duits-Russisch grootkapitaal uit mekaar te halen.

Dàt aspect van de oorlog hebben de Amerikanen alvast gewonnen.

Meer en meer word ik er van overtuigd dat de toestand waarin Duitsland is verzeild geraakt met opzet door de VS is veroorzaakt om de Duitsers te straffen omdat ze het Amerikaanse grootkapitaal zouden hebben “verraden”. Maar dat is slechts een bedenksel waar ik zeker geen bewijzen voor heb.

De zaak is natuurlijk complexer want ik zou het nu ook moeten hebben over het Chinese grootkapitaal, maar daarvoor heb ik hier geen plaats.

Daar gaat het dus om: de strijd tussen blokken van grootkapitaal.

En die machthebbers controleren de media, of het nu via de overheid of van achter het scherm van de democratie is.

Over waar het in deze wereld om draait – de macht – bestaat er geen objectieve berichtgeving meer. Daarom zijn opgevoerden  zoals Hendrik Vos, Jonathan Holslag en de andere figuren die onze duidingsprogramma bevuilen zo walgelijk: ze doen alsof.

Bij dat propagandagedoe wil ik het toch ook nog even hebben over de Oeigoeren. We zien daar hetzelfde fenomeen: onze propaganda klaagt aan dat de Chinese overheid Oeigoeren als slaven gebruikt.

Ondertussen werken ook hier, in onze straten en op onze industrieterreinen en bouwwerven duizenden mensen in mensonterende omstandigheden tegen mensonterende lonen. Van in Antwerpen tot in Frankrijk, (Zuid) Italië (de tomaten !), Spanje, Portugal. Het zou me niet verbazen dat die Oeigoeren het eigenlijk beter hebben dan onze slaven in Europa.

Af en toe komt er hier of daar zo ’n schandaal aan het licht en dan grijpt de overheid in. Ondertussen moet het toch duidelijk zijn dat dat ingrijpen een schaamlapje is, want het probleem duikt altijd opnieuw op. We hebben er geen echte oplossing voor. Als je naar de feiten kijkt, is de toestand hier even erg, zo niet erger, dan in China.

In China ligt het probleem duidelijk bij de overheid. Hier ligt het bij machthebbers die verscholen blijven achter het scherm van onze democratie.

En de domme massa trapt er in en wordt klaar gestoomd voor de grote oorlog waarvan Oekraïne de eerste grote veldslag is.

 

2 Antwoorden op “De leugen van onze persvrijheid”

  1. letterlijk of figuurlijk monddood maken , John Mearsheimer , Julian Assange , Alina Lipp , Graham Philips , Dilyana Gaytandzhieva , Glenn Greenwald , Jacques Baud eva. , het besmeuren van bv. Jackson Hinkle , Gonzalo Lira , Eva Bartlett , Scott Ritter , Redacted , eva. , het bewust uit de media houden van Van Wolferen Karel , Marie Thérese ter Haar & nog dichter bij huis in duidingprogramma’s die allemaal hetzelfde narratief , ons opgelegd door hogerhand , uitbraken zonder enige diepgang en/of nuance . Een gevaarlijke evolutie .

Een reactie achterlaten op Van Tricht Alexander Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *