MO*
Mensenrechten die we zelf beschermen, beschermen we beter?
Vlaanderen verlaat Unia, Unia verlaat Vlamingen niet
Een wespennest, ik begeef me in een wespennest door te denken bij dit artikel van Gie Goris.
Laat me allereerst benadrukken dat ik al mooie bijdragen van die Gie Goris heb gelezen en dat ik het zeker eens ben met zijn fundamentele opstelling.
Maar hier slaat hij de bal enthousiast verschrikkelijk mis.
Natuurlijk ben ik tegen racisme, tegen discriminatie. Natuurlijk ben ik voor de implementatie van de mensenrechten, voor gelijkwaardigheid van iedereen.
En ik vind het dan ook normaal dat concrete daden van racisme of discriminatie voor de rechtbank kunnen worden gebracht, en daar moeten kunnen bestraft worden. En ik ben er felle voorstander van dat er een instituut is dat zwakke individuele mensen daarin ondersteunt.
De discussies over wat gerechtelijk als racisme of discriminatie kan beschouwd worden, laat ik aan de specialisten over.
Maar nu waar het over gaat.
Beweert Goris dat de Vlaamse regering en bij uitbreiding Vlaanderen voorstander zijn van racisme of discriminatie ? Beweert Goris dat Vlaanderen het niet eens is met de mensenrechten ?
Ik ben het met Goris eens als hij het vlaams blok op dat vlak aanvalt. Ik schrijf vlaams niet per ongeluk met een kleine V en noem het belang niet zo maar nog altijd het blok.
De socialisten zitten niet in de Vlaamse regering.
Ik denk niet dat Goris de CD&V en de VLD er van zal beschuldigen dat ze voor racisme zijn. Durft hij dat wél doen bij de N-VA ? Denkt hij echt dat De Wever een racist is ?
Als de Vlaamse partijen die nu uit Unia willen stappen niét racistisch zijn, en actief zelf de strijd willen aangaan met het racisme, wat is dan het probleem ?
Goris geeft de hele tijd de indruk dat door het verlaten van Unia de regeringspartijen kiezen voor minder strijd tegen het racisme. Hij heeft geen enkele grond voor deze infame misleiding van zijn lezers.
Dàt vind ik niet mooi aan deze activisten waarmee ik het fundamenteel eens ben: ze zijn zo enthousiast en overtuigd van het eigen gelijk, dat ze vervallen in intellectuele oneerlijkheid en bereid zijn om de mensen te manipuleren om hun doel te bereiken.
Welnu, je kan het racisme niet bestrijden door mensen te manipuleren.
En je kan het racisme niet bestrijden door gerechtszaken tegen racisten.
Die gerechtszaken zijn nodig. Maar ze bestrijden het racisme niet. Want het racisme zit in de geest en de harten van mensen.
Dàt is de fout van die Els Keytsman en van Gie Goris: door hun fanatisme keren de mensen zich af van hen. Keytsman zal hier en daar zeker wel een gediscrimineerde geholpen hebben, – dat is nodig – maar aan het racisme in Vlaanderen heeft ze niets gedaan. Integendeel. Natuurlijk beseffen Keytsman en Goris niet dat hun activisme contraproductief is. Ik maak me ook geen illusies dat ik hun ogen open krijg.
Maar ik ga in deze blog niet overdenken hoe we dan wel kunnen strijden tegen het racisme. Neen, ik vlucht niet weg voor mijn verantwoordelijkheid: ik heb het al gedaan in eerdere blogs. Niet dat ik zo maar een wonderoplossing heb.
Maar het ergste is wel dat Goris hier wel doet alsof het over racisme gaat, maar dat hij in feite met een andere agenda bezig is: hij is bezig met plat belgicisme.
Het gaat niet over racisme – dat is maar de vlag waar hij mee zwaait – het gaat over de eenheid van belgië. Unia is een unitair belgisch instituut.
En voor Goris moet dat unitaire behouden blijven.
Waarom eigenlijk ?
Als je vertrekt vanuit de idee van een unitair belgië mag je voor mijn part stellen dat een correct werkend Unia nodig is.
Maar als je vertrekt van een onafhankelijk Vlaanderen is een correct werkend Vlaams instituut nodig.
Je moet het er niet mee eens zijn, maar de N-VA heeft het recht om voor het opdoeken van belgië te ijveren.
Ik ben op zich niet geïnteresseerd in een onafhankelijk Vlaanderen, maar ik ben er wel van overtuigd dat het er komt en dat dat niet lang meer zal duren. Daar zal het gespartel van een Gie Goris niets aan veranderen.
Welnu, in die optie is het een goede zaak dat Vlaanderen nu al een eigen anti-racisme orgaan opricht. Dan is dat al functioneel als Vlaanderen onafhankelijk wordt. Als het vlaams blok aan de macht zou komen – sinds de atheïsten de Heilige Voorzienigheid hebben afgeschaft is dat mogelijk ! – in het onafhankelijke Vlaanderen moet het dan toch nog een meerderheid vinden om het af te schaffen.
Maar dat soort overwegingen is voor een belgicist onmogelijk.
Gie Goris is oprecht links. Dat waardeer ik. Ik reken mezelf ook bij links. Maar ik kan met de beste wil van de wereld niet begrijpen wat er links is aan belgicisme.
Het is simpel: als het belgië is, wil ik een links belgië. Als het Vlaanderen is, wil ik een links Vlaanderen. Op zich maakt het me als linkse mens niet uit of het Vlaanderen of belgië is.
Waarom dan moeten linksen zich zo fanatiek achter belgië scharen dat ze, zoals Goris, hun intellectuele waardigheid verliezen ?
Brengt belgië iets bij tot een links Vlaanderen ? Heel links verwijt Vlaanderen dat het rechts is. Welnu, Vlaanderen is rechts binnen belgië. Misschien wordt het tijd om eens te proberen om Vlaanderen naar links te laten opschuiven, los van belgië, want binnen belgië lukt het niet.
Kom me nu niet af met de solidariteit met de arme Waal. Ik heb het daar al over gehad: de linksigheid van het Waalse socialisme is een ziekelijk verraad van wat links zou moeten zijn. En de solidariteit met de arme Waal als persoon, net zoals de solidariteit met de arme Fransman of de nog veel armere Portugees moet voor elke linkse mens een zaak zijn die de grenzen overschrijdt. Als ik als Vlaming méér solidair ben met de arme Waal, discrimineer ik de arme Portugees. Als ik meer solidair ben met de arme Waal omdat hij ook een belg is, pratikeer ik “eigen volk eerst !”.
Een grens met Wallonië maakt dus niets uit.
Ondertussen laten de belgicistische linksen de weg naar het onafhankelijke Vlaanderen bezetten door rechts. De dag dat Vlaanderen onafhankelijk wordt zal het een zeer rechts Vlaanderen zijn. En de verantwoordelijkheid van de belgicistische linksen zal verpletterend zijn.