De gezondheidszorg splitsen ?

Knack

Luc Van Gorp, Marc Leemans, Peter Wouters

‘Gezondheidszorg splitsen? Volledige regionalisering is meer dan één brug te ver’

‘De financiering van de gezondheidszorg aan de regio’s overlaten, getuigt van een zelfzuchtige instelling, die armere regio’s hun eigen boontjes laat doppen’, schrijven Luc Van Gorp (CM), Marc Leemans (AC) en Peter Wouters (Beweging.net) in een gezamenlijk opiniestuk

De drie topmannen van de christelijke arbeidersbeweging zijn niet dom en het zal sommigen verwonderen, maar ik kan niet anders dan hen gelijk geven. Toch niet als ik me in hun denkwereld plaats.

Ze maken zich natuurlijk wel grandioos belachelijk als ze stellen dat de zaak zonder ideologische vooringenomenheid moet bekeken worden, want zelf vertrekken ze van duidelijke ideologische vooringenomenheid. Ze hebben het over het “christendemocratisch verhaal”, en over solidariteit. Ideologischer kan niet.

Ik heb eerder al gesteld dat belgicisme de hersenen aantast. Uit hun belachelijkheid mag ik natuurlijk niet zo maar opmaken dat ze belgicisten zijn, maar vanwaar komt in deze context hun belachelijkheid anders ?

Zoals zij het stellen zullen ze natuurlijk wel gelijk hebben: er ontstaan ingewikkelde toestanden, de kost van de operatie zal aanzienlijk zijn, en er is het argument van de solidariteit die mij als linkse mens nauw aan het hart ligt.

Ze hebben gelijk, doch enkel als je belgië nog laat bestaan.

De Wever heeft het over confederalisme. Natuurlijk is dat schoonspraak. Hij bedoelt separatisme. En wat is daar mis mee ?

Het is niet moeilijk: het land is al grotendeels gesplitst, verder splitsen maar het land toch nog laten bestaan leidt tot nog meer onwerkbare toestanden zoals de ACW-mannen die beschrijven.

Er is geen werkbare tussenstap meer: de volgende stap kan niet anders dan het land opdoeken.

En ja, dat opdoeken zal veel kosten, maar over een aantal jaren betekent het een besparing, want de boel in stand houden kost meer.

Als je het hebt over twee totaal gescheiden landen, vervalt het argument van de ingewikkelde toestanden. Die worden opgelost in het afbraakproces. Je krijgt dan dezelfde toestand als nu met Nederland of Duitsland.

Ik moet niet beslissen in plaats van de Walen, maar ik veronderstel dat de aloude en sterke beweging voor aanhechting bij Frankrijk het zal halen. Op dat ogenblik vervalt ook het thema van de solidariteit. Want dan zal de solidariteit vanuit Vlaanderen vervangen worden door opname in de Franse solidariteit.

Het kan natuurlijk dat Wallonië zelfstandig wil worden. Wil er iemand beweren dat Wallonië niet de mogelijkheden heeft om zijn eigen boontjes te doppen ? Het zal misschien armer zijn dan Vlaanderen (Vlaanderen heeft de haven van Antwerpen), maar het zal dan wel kunnen rekenen op de Europese solidariteit. Tenslotte zijn de Portugezen nog veel armer dan de Walen, en toch pleit het ACW niet voor Vlaamse solidariteit met Portugal. 

Het ACW zou beter het Verbond van Europese Vakbonden wakker schudden en tot actie aanzetten om de Europese solidariteit te versterken en tot een sociaal Europa te komen. Nu is dat Europees Verbond een pluche zetel voor oud-topmannen van het ACW wiens actie er in bestaat dat ze “lobbyen” bij de Europese leiders. Dàt is pas een triestige aangelegenheid. Eigenlijk moeten de ACW topmannen hun mond houden over solidariteit: daar waar het te doen is, doen ze niets.

Vlaanderen kan duidelijk op eigen poten staan en zal dan een land worden met een schaalgrootte vergelijkbaar met die van, bijvoorbeeld, Denemarken, een land waarvan niemand beweert dat het niet goed functioneert.

Brussel is een probleem omdat het zelf het probleem creëert door hard te werken aan de zogenaamde Brusselse identiteit. 

Nog zo iets: als Vlaanderen werkt aan zijn identiteit is dat fascisme. Als Brussel dat doet is dat … ja wat is dat dan eigenlijk. 

Maar het lijkt duidelijk dat Brussel een soort van Washington moet worden: een aparte entiteit als hoofdstad van Europa.

Het probleem voor de Brusselse leiders is natuurlijk dat ze dan hun macht verliezen en daarmee ook hun bronnen voor corrupt geld. De Brusselse regering heeft 348 cabinetards ! De Brusselse minister-president heeft 82 medewerkers. Jambon 41 ! Dat noem ik wettelijk geregelde corruptie.

Het kàn dus zonder belgië.

Overigens wijs ik er ook graag op dat belgië gesticht is om een buffer te creëren tussen Duitsland en Frankrijk. Die buffer is niet meer nodig. Waarom moet dit land dan nog blijven bestaan ?

Maar natuurlijk zit er meer achter het belgicisme van het ACW.

Ik zal het nu maar niet hebben over die andere vorm van corruptie die er in bestaat dat mensen zich laten inpakken door het koningshuis en dat koningshuis gaan dienen terwijl dat niet hun opdracht is.

Maar er is ook de ideologische factor.

De vakbonden vrezen een Vlaanderen dat gedomineerd wordt door het volksnationalisme, want in het volksnationalisme zijn vakbonden overbodig omdat de leiding van het volk voor het volk zorgt. Op dat vlak zit het volksnationalisme op dezelfde lijn als het nazisme of het communisme.

Ook nu al probeert de N-VA vanuit de Vlaamse regering te friemelen aan de macht van de vakbonden. De belgische structuur is een bescherming voor de vakbonden tegen die ideologische opstelling van de N-VA.

De houding van de vakbonden is kortzichtig: ze laten het terrein van de Vlaamse onafhankelijkheid nu helemaal over aan de volksnationalisten. Als ze zelf zouden ijveren voor een onafhankelijk Vlaanderen of tenminste geen tegenstander zouden zijn, zouden ze in dat onafhankelijke Vlaanderen veel sterker staan. 

En vooral: voor de sociale strijd maakt het niet meer uit of Vlaanderen al dan niet gedomineerd wordt door volksnationalisten. Die strijd kàn niet meer gevoerd worden op nationaal vlak zoals de vakbonden nu nog doen. Die strijd zal op internationaal vlak gevoerd worden – of zal niet (meer) gevoerd worden.

Het neokapitalisme zal sterker worden en de sociale zekerheden zullen overal verder afgebroken worden als de vakbonden er niet in slagen om stakingen te organiseren over de landsgrenzen heen.

Waarom denk je dat ik zojuist zo fel afgaf op het Europees Verbond van Vakverenigingen ?

En als de sociale strijd gevoerd wordt over de landsgrenzen heen, maakt een landsgrens meer of minder niets meer uit.

Laat Vlaanderen dus maar onafhankelijk worden en organiseer zelf internationale solidariteit met internationale ziekenkassen, werkloosheidskassen, pensioenkassen.

Dat zou pas echte solidariteit zijn.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *