Business AM
Farmaceutische industrie kan hoge tarieven voor geneesmiddelen moeilijk verantwoorden
Als ik dit zo lees, word ik kwaad. Heel kwaad. Ik hoop jij ook.
Dat farmakrapuul en een bende onnozelaars hebben ons er op gewezen dat de farma bij covid toch een fantastische prestatie heeft geleverd en dat we zelfs dankbaar moesten zijn. Er waren ook ziekelijken die meenden er op te moeten wijzen dat de privé het toch beter doet dan de overheid en dat “nationalisering”, van de farma dus geen optie is. Ze wijzen dan naar China waar de kwaliteit van de vaccins minder zou zijn dan bij ons.
Die ziekelijken waren natuurlijk niet zo maar ziek: ze zagen de kritiek komen met een pleidooi voor “nationalisering”, en gaven daar al maar dadelijk een antwoord op.
Dat brengt ons bij het zoeken naar een oplossing voor het probleem.
Ik hoop dat jullie het er over eens zijn dat er een probleem is en dat er dus moet gestreefd worden naar oplossingen voor dit boerenbedrog.
De kern van de zaak is natuurlijk dat de productie van geneesmiddelen niet gericht is op genezen, maar op winst.
We leven nu eenmaal in het kapitalisme en dat wordt gekenmerkt door het feit dat productie gericht is op winst en niet op behoeftenbevrediging.
Natuurlijk moeten er behoeften bevredigd worden. Er moet vraag zijn. Maar de behoeftenbevrediging is niet het doel. Ze is het middel voor winst.
Er is verwarring over het begrip winst.
Je kan winst toespitsen op het geld dat de eigenaar in zijn zak steekt; waar hij zijn luxejacht mee koopt; en waarmee hij op op de beurs gaat spelen. Dat gaat dan over hebzucht. Hebzucht is een probleem, maar niet het echte probleem in het kapitalisme.
Je hebt ook de winst waar het geld voor onderzoek, voor technologische vooruitgang, voor de daaruit voortvloeiende vernieuwing van het machinepark, voor bijkomende investeringen … kortom waar de groei van het bedrijf, nog inzit.
Door de concurrentie die eigen is aan het kapitalisme, is de kapitalist verplicht om die winst zo groot mogelijk te maken, want ze moet groter zijn dan die van de concurrent. Als hij daar niet in slaagt, verliest hij de concurrentieslag. Alleen wie sneller en meer groeit, blijft groeien en bestaan.
Ik zegde dat de kern van het probleem de gerichtheid op winst is. Welnu de kern van het probleem bij de farma heeft zelfs weinig van doen met hebzucht. Hij is totaal verbonden met het kapitalisme als systeem.
De zich links wanenden verwachten dan remediëring door de overheid.
Maar wie een echte oplossing wil is niet tevreden met het helen van wonden. Hij wil een gezond systeem. Het kapitalisme is een ziekte.
Dat maar om in de sfeer van de farma te blijven.
Goed, we zitten in het kapitalisme en we kunnen er niet dadelijk uit. Wat dan ?
Nationalisering ? De farma-industrie (net zoals de energie) in handen van de overheid die geen winst moet maken ?
Ik weet niet of dat mogelijk is. Die “nationale” productie zou dan enkel gericht mogen zijn op de “nationale” behoeften. Want als je de “nationale” productie ook op de internationale markt gaat brengen, kom je in de concurrentie op die markt terecht en wat als jij, als land, dan verliezer wordt in die concurrentie ?
Ik beken dat ik de consequenties (nog) niet helemaal overzie. Daarom heb ik gesteld dat ik niet weet of dat mogelijk is.
Is het überhaupt wel mogelijk om de nodige know-how te verwerven, enkel door onderzoek op nationaal niveau ? Kleine landen zullen dan verplicht zijn tot internationale samenwerking. En in ieder geval zal de situatie minder gunstig zijn dan als de organisatie wereldwijd is. Je zou dan moeten gaan denken aan een farma die in handen is van de WHO, de Wereldgezondheidsorganisatie. Als er één organisatie is die ik niet vertrouw is het de WHO.
Misschien is het tijd voor de PVDA om eens opnieuw het kiwimodel op de agenda zetten en ons op facebook te bestoken met propaganda voor dat model.
Het kiwimodel is een Nieuw-Zeelands model voor terugbetaling van geneesmiddelen, waarbij de overheid openbare aanbestedingen uitschrijft. Alleen de prijs van het goedkoopste medicijn dat respectievelijk alle nodige werkzame bestanddelen bevat in een vergelijking tussen alle merkartikelen en dat redelijkerwijs het beoogde resultaat zal geven, wordt terugbetaald door de ziekteverzekering. (Wikipedia)
Dat model is niet het model waar ik van droom. Het heeft nadelen en in ieder geval ligt mijn droom buiten het kapitalisme. Maar wie naar een betere toestand wil binnen het kapitalisme, komt wel bij de Kiwi’s uit.
Is het geen schande dat de belgische politiek met daarin toch een vooraanstaande rol van socialisten en van vakbonden; met een ontwikkelde sociale zekerheid en sterke ziekenkassen … al niet lang het voorbeeld van de Kiwi’s heeft gevolgd ? Meer nog: hoe komt het dat er bij ons niemand op hetzelfde idee als de Kiwi’s is gekomen ? Hoe komt het dat we de andere kant van de wereld nodig hebben om tot een inzicht te komen dat echt geen genialiteit vraagt ?
Misschien wordt het tijd om te onderzoeken wie het kiwimodel bij ons heeft tegengehouden en de schandpaal terug op te richten.