Lieve lezer, vriend of vijand, zelfs Charles moet soms afhaken. Ik ga de actualiteit dus even laten voor wat ze is: de Ronde van Frankrijk en het offensief van roi et reine om de belg te misleiden en zichzelf als beminnelijk voor te stellen. Een en ander in dienst van het belgische grootkapitaal en voor de redding van het onland.
Ondertussen wil ik jullie wel niet helemaal zonder intellectueel superieur leesvoer laten, en dus vind je de volgende dagen een aantal fragmenten uit mijn ongemeen interessant bedenksel “Eutopia”, het boek dat je op deze website onder de rubriek “publicaties” gratis kan lezen en/of downloaden. Aan allen: een mooie vakantie !
Uit het voorwoord
…in een boek zoals dit zou het normaal zijn om termen als “werkgever”en “werknemer” geregeld tegen te komen. Niemand maakt van die termen een probleem. Maar: als een jongere afstudeert, komt hij op de arbeidsmarkt, en wat is hij op die markt? Vraag of aanbod? Wie betaalt: de arbeider op de arbeidsmarkt, of de zogenaamde werkgever? Wie betaalt valt toch samen met de vraag? De zogenaamde werkgever is dus geen gever, maar een vrager. En de arbeider is aanbod !
De term werkgever is een leugen, bedoeld om de arbeiders er van te overtuigen dat ze blij moeten zijn dat ze werk “krijgen” van deze toch zo goede mens die de werkgever is. Aan die leugen doe ik niet mee. Ik zal dus consequent het woord werkgever vermijden en vervangen door “ kapitalist”. Soms ook “ondernemer”, alhoewel die niet per se kapitalist is. En als je werknemer verwacht zal er werkaanbieder staan. En ook al zijn er natuurlijk ook kapitalisten (die dus gewoonlijk als werk- gevers worden aangeduid), die zelf geloven dat ze goede mensen zijn omdat ze anderen werk “geven”, dan is dat enkel een aanduiding dat het kapitalisme de geesten zo heeft verrot dat een leugen, zelfs niet meer als zodanig wordt herkend.
En om zeker duidelijk te zijn: ik heb niets tegen de “ondernemer”. Zolang hij maar geen liberaal of kapitalist is.
Hetzelfde geldt voor het woord “patroon”. De vereniging van “patroons”, noemt zich het “patronaat”. We hebben er zo enkele: Voka en VBO. Maar het woord patroon verwijst naar het Latijnse “pater” en dus “vader”, correcter: “peter”. En een peter is een beschermheer. Rare beschermheren die keihard onderhandelen met de vakbonden om “hun” arbeiders zo weinig mogelijk betalen. Maar ze heten dat “de loonlast” verlagen. En daarmee geven ze aan dat ze het toch lastig hebben. Moet een ietwat fatsoenlijk kind zijn peter niet helpen als die het lastig heeft?
Schitterend toch hoe door dit taalgebruik de brave burger wordt misleid?
Werkgevers aller landen, verenigt u !