Lieve lezer, vriend of vijand, zelfs Charles moet soms afhaken. Ik ga de actualiteit dus even laten voor wat ze is: de Ronde van Frankrijk en het offensief van roi et reine om de belg te misleiden en zichzelf als beminnelijk voor te stellen. Een en ander in dienst van het belgische grootkapitaal en voor de redding van het onland.
Ondertussen wil ik jullie wel niet helemaal zonder intellectueel superieur leesvoer laten, en dus vind je de volgende dagen een aantal fragmenten uit mijn ongemeen interessant bedenksel “Eutopia”, het boek dat je op deze website onder de rubriek “publicaties” gratis kan lezen en/of downloaden. Aan allen: een mooie vakantie
Uit het voorwoord
De ideale wereld is een TV programma met Otto Jan Ham. Dat is een Hollander in Vlaanderen. Ik weet ook niet wat dit er toe doet, maar het klinkt goed.
Het zal je al wel duidelijk zijn: ik geloof niet in een ideale wereld. Want wat voor de ene een ideale wereld is, is dat helemaal niet voor een ander.
Voor sommigen bestaat de ideale wereld al: de één procent rijken die tachtig procent van de rijkdom bezitten zijn waarschijnlijk best wel tevreden met de gang van zaken. Buiten wat aambeien of een lief dat geen seks meer wil, hebben ze niet echt te klagen. Hun grootste zorg is waarschijnlijk de keuze van de wagen waarmee ze de knecht naar de bakker zullen sturen. De kakker van belgië (zie verder) heeft wel nog een grotere zorg en is terecht ongerust over het voortbestaan van dit onland.
Ik geloof ook niet dat wij (bijna) allen samen een plan zouden kunnen bedenken – en nog minder uitvoeren – dat een ideale wereld zou creëren.
Neen, de ideale wereld is een utopie. De machtigen die hem zouden kunnen creëren, willen het niet. En de machtelozen (jij en ik) kunnen het niet.
En dan nog. Veronderstel dat de machtigen eens vol goede wil zouden samenkomen in Bilderberg (ik zeg zo maar wat) en daar zouden beslissen om een wereld te creëren waarin iedereen gelukkig is. Aldous Huxley heeft daar een boek over geschreven. (Nu allemaal naar de bib voor “The brave new world” !). En ook Hitler meende het (aanvankelijk / even) goed met het Duitse volk… Stalin is een ander verhaal.
Ten andere: dat thema is al heel lang geleden bespeeld in het bijbelse verhaal van het Aards Paradijs, waarin God de mens gelukkig wil maken. De mens mag dus niet eten van de appel van de boom van de kennis van geluk en ongeluk. Hij moet het maar aan God overlaten. Maar blijkbaar heeft God een constructiefoutje gemaakt bij het ontwerpen van de mens, want die pikt dat niet en wil zelf bepalen waar zijn geluk ligt door van die appel te eten. Dat is de erfzonde. En als ik het geluk niet wil aanvaarden uit Gods hand, dan zeker niet uit de handen van de Bilderberg- groepers.
Kortom: de ideale wereld heeft nooit bestaan, bestaat niet, zal nooit bestaan.
Ben ik dan nog wel een wereldverbeteraar? Natuurlijk geloof ik dat ik de concrete wereld dicht bij mij kan verbeteren: ik kan streven naar samenhorigheid tussen de mensen rondom mij; of naar harmonie met de natuur. Maar “dé wereld”? Misschien dat “ik” het niet kan, maar wat met “wij”? Wij zouden het kunnen, maar het lukt ons niet omdat we niet genoeg”wij” zijn, en zoals gezegd: omdat de wereld groter is dan de mens.
Ik ben dus geen verbeteraar van de wereld, maar ik geloof wél dat die wereld zàl verbeteren. Ik kan in dit proces een kleine rol spelen: rem ik deze evolutie af, of bevorder ik ze?
Ter attentie van liberalen, kapitalisten, “realisten”, fatalisten…: jullie behoren tot de remmers, en als zodanig zijn jullie per definitie voorbijgestreefd, want het proces staat altijd al verder dan wie het achterna holt. Liberalen zijn conservatieven. Liberalisme dat zich progressief noemt is een contradictio in terminis.