Uitpers
VN in de schaduw van oorlog en dictatuur
Ik geloof het: de VN is opgericht met een goed doel: de strijd tegen fascisme en oorlog. Nu heb je dit artikel natuurlijk niet nodig om te zien dat die strijd niets uithaalt. Beroep doen op de VN staat gelijk aan beroep doen op een dief om je huist te bewaken. Die strijd kàn niet succesvol zijn, omdat de VN niet strijdt tegen de oorzaken van oorlog: het kapitalisme. En de VN kàn niet strijden tegen het kapitalisme omdat zowat alle staten die er deel van uitmaken kapitalistisch zijn. Enkel Cuba en Noord-Korea kan je als niet-kapitalistisch beschouwen. Ook China is een kapitalistisch land geworden.
Natuurlijk kan je bij elke oorlog aanleidingen en oorzaken aanwijzen. Maar de oorzaken liggen zowat altijd in de economische sfeer. Ja, er zijn enkele godsdienstoorlogen geweest, maar als je de zaak dan goed observeert, zie je ook steeds een economische component. Dat geldt ook voor onafhankelijkheidsoorlogen. Het komt er op neer dat als je naar alle oorlogen kijkt, er wel ook andere factoren kunnen meespelen. Maar de factor die altijd terug komt is het economische. Dat kan ook niet anders, want het economische maakt integraal deel uit van het leven.
Als het economische systeem dan draait op concurrentie, kan het niet anders of dat systeem leidt tot oorlog. Want juist omdat het economische integraal deel uitmaakt van het leven, gaat die concurrentie als puntje bij paaltje komt over leven of dood.
Ook ik geef voortdurend af op het Amerikaanse imperialisme en de oorlogen die het recent heeft gevoerd en die allemaal om olie gaan. Maar als je er op doordenkt, moet je toegeven dat de Amerikanen niet anders kunnen dan die oorlogen voeren, want zonder die olie stort hun economie in mekaar. Landen die niet de militaire macht hebben om die oorlogen te voeren, lopen economisch dan ook achter. Zowat iedereen kijkt met respect naar Obama die wordt aanzien als een integer man. Maar ook die Obama heeft de olie-oorlogen gevoerd. En Europa heeft met de Amerikanen meegevochten in die oorlogen.
Je kan het zo stellen: concurrentie is een vorm van geweld. Niet dadelijk fysisch, maar wel gericht op het verslaan van de tegenstrever. Maar als je naar iemand slaat, slaat hij terug. Wil je winnen, dan moet je harder slaan dan hij… Geweld heeft de neiging om te escaleren. Enkel in de sport kan je de concurrentie reguleren zodat het geweld niet escaleert omdat de sport een beperkte arena is waar de strijder kan uit stappen. Maar je kan niet uit de arena van het leven en de wereld stappen, en dus kàn het niet anders of het geweld van de concurrentie escaleert en mondt uit in oorlog. Er is een rechtstreeks verband tussen kapitalisme en oorlog.
De auteur heeft dan ook ongelijk als hij de oorlogen wijt aan de kapitalistische heerschappij (van de VS) op wereldschaal, de strijd tegen de groeiende sociale ongelijkheid als gevolg van de crisis van het kapitalisme en het financieel parasitisme. Dat zijn tussen-oorzaken. De fundamentele oorzaak is het kapitalisme als systeem. De basisschuld ligt niét bij de Amerikanen. Als het niet de Amerikanen zouden zijn, zou het iemand anders zijn.
Eigenlijk poneert de auteur een vreemde stelling. Want hij zegt dat “…de heropleving van de klassenstrijd wereldwijd, van de protesten tegen de klimaatontwrichting, van de sociale actie ter bescherming van het Amazonewoud, van massa demonstraties in Egypte, van de gele hesjes in Frankrijk, van de grote staking van de arbeiders in de auto-industrie in de Verenigde Staten…” de heersende klasse dwingen tot strijd tegen die sociale spanningen. Ik hoop dat hij hiermee in die sociale strijd enkel een oorzaak ziet voor het groeiend fascisme en niet van de oorlog. Want anders legt hij de oorzaak van de oorlog bij de sociale strijders. En de oorlog zal niet gevoerd worden door het kapitaal tegen de “socialen”, maar door kapitalistische staten onderling. Hier vertoont hij een soort van ideologische blindheid. Zoals zovele radicaal linksen, schijnt hij uit iedere actie voor sociale gerechtigheid hoop te putten. Dat is een begrijpelijke reactie tegen de eigenlijke wanhoop. Laat het me concreet stellen: wie heel zijn leven (de amadezen) in het teken van de strijd voor een linkse wereld heeft gesteld, en daarvoor ongelooflijk veel heeft opgeofferd – waarvoor mijn respect – wil toch op zijn minst een glimp van resultaat zien. Maar in feite komt zijn houding neer op die van de Getuigen van Jehova: telkens als de datum van het Einde van de Wereld verstreken is, beginnen ze vrolijk opnieuw te tellen.
Mag ik ook nog doen opmerken dat in zijn lijstje van sociale strijd de klimaatontwrichting en de bescherming van het Amazonewoud voorkomen. Welnu die strijd wordt aangevoerd, precies door de kapitalistische VN. Kan je die dan zo maar tot de sociale strijd rekenen ?
Maar hij heeft wél gelijk: “…Voor de derde keer in een eeuw wordt de mensheid geconfronteerd met het alternatief ofwel kapitalistische fascistische barbarij ofwel een sociale samenleving.” Maar dan enkel als je die sociale samenleving buiten het kapitalisme situeert, want binnen het kapitalisme is geen sociale samenleving mogelijk. Wie nu wil verwijzen naar de samenleving in West-Europa na de tweede wereldoorlog, moet ik er op wijzen dat die sociale samenleving enkel is voorgekomen in een zeer beperkt gebied en gedurende een zeer beperkte tijd, want dat sociale wordt nu stap voor stap terug afgebroken. Ik bewonder de mensen die vechten om die afbraak tegen te gaan. Maar ze voeren een achterhoedegevecht dat ze niet kunnen winnen. In het kapitalisme wint altijd het kapitaal.