De Wereld Morgen
We zijn aan het leren het onverdraaglijke te verdragen
Wat Blommaert hier presteert is van een ziek makende leugenachtigheid. Hij heeft het over twee uitspraken van Jambon. Over zijn “dagadegijniebepalen” wil ik het niet hebben. Dat is een onbelangrijke anekdote. Dat Blommaert daar een aanfluiting van de democratie van maakt getuigt al niet voor hem.
Maar in zijn eerste deel heeft Blommaert het over de uitspraak van Jambon in Terzake betreffende de relativiteit van de armoede. Blommaert poneert daar dat Jambon de armoede relativeert en vergelijkt dat met het relativeren van racisme. Welnu, ik heb die uitzending van Terzake herbekeken, en Jambon poneert precies het tegenovergestelde van wat Blommaert hem in de mond legt.
Jambon zegt letterlijk dat armoede niét relatief is. En hij legt het uit.
Op dit ogenblik wordt algemeen aanvaard dat armoede relatief is – hallo, Blommaert ! – dat betekent dat armoede wordt gezien in relatie met het inkomen van de niet-armen. Als je daarop door redeneert zouden armen minder arm worden als hun inkomen hetzelfde zou blijven, en dat van de gewone bevolking zou dalen. Andersom: als het inkomen van de gewone bevolking gigantisch zou stijgen, en dat van de armen minder, zouden ze armer worden, terwijl hun inkomen toch gestegen is. Het voornaamste argument hierin is dat je aanvaardt dat armen het minder goed hebben als het inkomen van de anderen zou dalen.
Daar wil Jambon van af. Natuurlijk staat armoede in relatie met het algemeen welstandspeil. Mensen die hier arm zijn, zouden rijk zijn in Afrika. Die relatie gaat echter niet over inkomen, maar over het leefcomfort van de mensen. Jambon bepaalt dan armoede als de toestand van mensen die niet kunnen beschikken over de voorzieningen die je normaal in onze maatschappij zou verwachten. Door dit laatste behoudt hij dus de relatie zoals die duidelijk werd in mijn voorbeeld van Afrika. Maar hij koppelt armoede los van de rechtstreekse band met het inkomen van de gewone man, en focust op het leefcomfort. Ik denk dat hij daarin gelijk heeft. Blijft natuurlijk wel de vraag wie gaat bepalen welke die voorzieningen zijn die je in onze samenleving zou verwachten, en op welke basis je dat zou gaan bepalen. Voor mij is dat het zwakke punt in zijn verhaal.
Maar daar gaat het bij Blommaert niet over. Hij geeft géén gefundeerde kritiek, maar hij liegt.
En dan gaat hij het verhaal kaderen in een groter geheel. Hij zegt dat de bepaling van armoede van Jambon meta-politiek is. Een politiek waarbij onze grote waarden door Nieuw-rechts worden uitgehold.
Hij somt die grote waarden op. Ik citeer: de gelijkheid van mannen en vrouwen, het respect voor de private levenssfeer, de verwerping van racisme, het elementaire karakter van onze basisrechten, en het belang van feiten in het vormen van opinies en beslissingen. In dat lijstje zet hij de bepaling van armoede van Jambon. Daarmee zal elke lezer automatisch Jambon in dat lijstje plaatsen, en dan wordt Jambon een aantaster van de gelijkheid van mannen en vrouwen, enz. En Blommaert zelf plaatst Jambon expliciet in dat lijstje. Welnu ik daag iedereen uit om Jambon of de n-va te beschuldigen van aantasting van de gelijkheid van man en vrouw. Mag ik er aan herinneren dat Blommaert een fervent verdediger is van de islam ? Blommaert toont hier de meest wansmakelijke hypocrisie die maar denkbaar is. Denk zelf maar na over het verband tussen de andere punten van Blommaerts lijstje en Jambon. Je zou daar iets kunnen zeggen over de private levenssfeer, maar de aantasting daarvan (de camera’s) is niet gelinkt aan de n-va.
Meer woorden kan ik hier echt niet aan vuil maken.
Misschien toch nog dit: hoe komt het dat Blommaert bereid is om alle intellectuele eerlijkheid overboord te gooien ?