Over Europese en Waalse rotzooi bij de klimaatproblematiek

MO*

John Vandaele

Marghem maakt zich sterk dat er snel Belgisch klimaatcompromis komt Federaal minister van Energie en Klimaat, Marie-Christine Marghem, verklaarde gisteravond in Madrid optimistisch te zijn over het tot stand komen van een Belgisch klimaatakkoord. ‘Het doel blijft een reductie van de uitstoot van broeikasgassen met 35 procent. Dat is ook voor Vlaanderen het geval, ook de Vlaamse regering wil dat halen, al zijn ze niet zeker of het lukt. We lossen dat op door een Belgische en Europese monitoring van de inspanningen op alle niveaus. In 2024 komt er een tussentijdse rapportering van de EU en dan zal bekeken worden of en waar er bijgestuurd moet worden.

De doelstellingen van Vlaanderen inzake klimaat zijn minder ambitieus dan die van Wallonië en schieten tekort tegenover de eisen van Europa. Maar het siert deze Vlaamse regering dat ze zich realistisch opstelt. We hebben al genoeg ambitieuze doelstellingen gezien waarover de hele klimaatmeute dan ofwel euforisch was, of het nog altijd niet genoeg vond, terwijl er van al die doelstellingen niets in huis is gekomen. 

Je kan je de vraag stellen of het Europese plan wel écht bedoeld is om die doelstellingen te halen.

Ik ben er van overtuigd dat de Europese experts wéten dat die niet haalbaar zijn. Maar daar is het ook niet om te doen. Von der Leyen zegt het zelf: de klimaatpolitiek is ons groeiplan. Ik hoor daar weinig of geen commentaar op, maar het is een belangrijke uitspraak. Voor mij geeft ze aan dat de economische groei het échte doel is, en dat heel het klimaatplan slechts een middel is om de bevolking door de strot te duwen dat ze bereid moet zijn om in te leveren, zogezegd voor het klimaat, maar eigenlijk voor de economische groei en dus de winst van de rijken in wier dienst de Europese leiders staan.

Ik moet hier niet uitleggen dat de zogenaamde economische klimaattransitie een geweldige stimulans is voor economische vernieuwing en dus groei. Het is duidelijk dat er in de huidige economie van Europa een overproductiecapaciteit is. De auto-industrie is daarvan het beste voorbeeld. Ze kan veel meer auto’s produceren dan er nodig zijn. Maar als er wordt ingezet op een snelle en verplichte omschakeling naar elektrische auto’s, is het probleem van die overproductiecapaciteit opgelost, want dan worden die elektrische auto’s “nodig”. Dit geldt voor een groot gedeelte van de Europese economie. Denk ook maar aan de milieuvriendelijke renovatie van huizen om ze klimaatneutraal te maken, nieuwe technieken om productiewijzen te vergroenen… 

Maar die omschakeling kost geld, veel geld. Elektrische auto’s zijn onvermijdelijk ook veel duurder dan de huidige diesels en benzinewagens. Ze zullen dus enkel verkocht geraken als de aankoop gesubsidieerd wordt. Ook nu al is er sprake van subsidies voor de milieuvriendelijke renovatie van woningen. Die subsidies komen, zoals altijd uit de zak van de middenklasse die daarmee de winst van de rijken betaalt. Dàt is de echte doelstelling, en het klimaat is slechts een middel om die te bereiken. Ik heb van bij het begin van het losbarsten van de klimaathetze gezegd dat er kapitalistische motieven achter de hele propagandamachine zaten. Die kapitalistische motieven worden nu in Europa duidelijk.

En zal de hele heisa iets veranderen aan de opwarming van de aarde ? Niets ! Totaal niets ! De bijdrage van Europa is slechts een druppel op een hete plaat. Dat weten de Europese leiders ook, maar, zoals gezegd: daar gaat het hen niet om. Om die druppel dan toch verkocht te krijgen wordt er gezegd dat Europa een voortrekkersrol moet spelen. Welnu, ik voorspel je: Europa zal niets voorttrekken. Als er ook elders in de wereld iets zal gebeuren op klimaatgebied, dan zal dat zijn omdat ook daar de economische toestanden zo zijn dat de klimaatproblematiek gunstig wordt voor het kapitaal daar.

Terug naar belgië.

Eigenlijk is het in een Vlaanderen in de huidige toestand met de bevolkingsdichtheid, de ruimtelijke wanorde, en de ruimtelijke mogelijkheden voor het plaatsen van windmolens en zonnepanelen gewoon onmogelijk om de Europese doelstellingen te halen. Ik weet niet of het mogelijk is in Wallonië, maar Marghem zelf geeft toe dat Wallonië inderdaad meer mogelijkheden heeft dan Vlaanderen.

MO* zet daar een grote tussentitel bij: Marghem denkt dat het mogelijk is dat Wallonië bereid is tot solidariteit met Vlaanderen om zo de belgische doelstellingen te halen (Europa kijkt enkel naar belgië, voor Europa bestaat Vlaanderen niet). Dat zou er op neerkomen dat Wallonië bereid zou zijn om Vlaanderen gratis een vorm van emissierechten cadeau te doen. Dat dan in ruil voor de al tientallen jaren miljarden solidariteit van Vlaanderen met Wallonië op sociaal gebied. Het zou niet meer dan normaal zijn.

Welnu, ik voorspel je dat die solidariteit vanuit Wallonië er niet zal komen. Er zal misschien een schijnvertoning worden opgevoerd, maar in de feiten zal Vlaanderen zijn plan moeten trekken. Want Wallonië heeft zijn eigen doelstellingen zo hoog gelegd dat het zal kunnen zeggen dat het Vlaanderen geen cadeau’s kan doen, omdat het er zelf niet komt. En natuurlijk komt het er niet omdat Wallonië altijd al grote plannen en doelstellingen heeft ontvouwd en er nooit iets van in huis is gekomen. En ook omdat Wallonië met opzet onhaalbare doelstellingen heeft geformuleerd omdat het voorzag dat Vlaanderen op die solidariteit zou vragen.

En als Europa dan belgië boetes zou opleggen, is dat voor Wallonië geen probleem, want die worden toch betaald met het geld van de belastingbetaler. En 70% van het belastinggeld op belgisch niveau komt uit Vlaanderen…

Het leven kan mooi zijn. Maar niet als je moet samenleven met Wallonië.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *