Doorbraak
Magnette grafdelver van België
Voor de minder geïnformeerden onder jullie: “Christian Laporte was politiek journalist van La Libre Belgique tot voorjaar 2019. Hij woont in Waals-Brabant.” (Informatie van Doorbraak zelf). Hij is dus een Franstalige. Wat hij hier vertelt is dus niet iets van een verfoeide Vlaams Nationalist. En het beeld dat hij schetst van de toestand in Wallonië is niet fraai.
Zo hoor je ook eens van een ander die het kan weten: Wallonië is totaal verrot door de PS die door haar cliëntelisme eigenlijk het socialisme gewoon verraden heeft. Als er iets is wat een socialistische samenleving niet kan verdragen is het het profitariaat. Solidariteit bestaat in essentie precies in een houding waarin iedereen naar best vermogen bijdraagt.
Nu is er geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om de gewone Waal met de pet in de straat er van te beschuldigen om een profiteur te zijn.
De Walen hebben in de mijnen en de staalfabrieken bewezen harde werkers te zijn. Maar de PS heeft van de teloorgang van deze industrieën gebruik gemaakt om een systeem van profitariaat te installeren en zo de eigen macht te vestigen. Of is het normaal dat sinds de eerste Waalse regering in 1981 slechts twee maal een Waalse regering is gevormd zonder de PS, wat er op neerkomt dat de PS in bijna veertig ! jaar slechts vijf jaar niet aan de macht is geweest ? Zowat 70% van de Waalse ambtenaren heeft een lidkaart van de PS. Dat zegt toch genoeg ? Het perverse van de zaak is niet enkel het verraad van het socialisme, maar ook dat dit profitariaat wordt gefinancierd door Vlaanderen via de jaarlijkse miljarden transfers. Dat wordt dan verantwoord door de schandalige leugen dat het om solidariteit gaat. Solidariteit met profitariaat bestaat niet.
Laporte stelt dat Magnette de grafdelver van belgië zou zijn. Als dat echt zo zou zijn, zou ik Magnette met alle kracht steunen.
Die Magnette is voor mij een intrigerende figuur. Hij is natuurlijk een trouwe partijsoldaat en daarmee verwerpelijk wegens verrader van het socialisme. Van de andere kant geeft hij soms ook signalen van echte socialistische betrokkenheid, wat dan zou inhouden dat hij komaf moet maken van het profitariaat. Wil hij daar echt aan werken ?
Di Rupo heeft nog niet zo lang geleden gezegd dat voor hem belgië totaal mag splitsen als de sociale zekerheid maar één blijft. Met sociale zekerheid bedoelt hij dan de Vlaamse miljarden transfers om het profitariaat in stand te houden.
Maar ondertussen gaan er in Wallonië meer en meer stemmen op om zelf opnieuw de verantwoordelijkheid op te nemen en meer en meer onafhankelijk te worden van het Vlaamse geld. Laporte klaagt in zijn artikel in Doorbraak openlijk het profitariaat aan. Meer en meer mensen in Wallonië gaan daarin mee met hem. Ook de echte socialist in Magnette zou op die lijn kunnen zitten. Dat zou betekenen dat hij bereid zou zijn om afstand te doen van de Vlaamse miljarden, en daarmee valt voor hem ook elk nut van de belgische constructie weg. Is de huidige houding van Magnette, de grafdelver van belgië gewoon een signaal dat Magnette belgië inderdaad wil laten vallen en wil verder gaan met een onafhankelijk Wallonië ?
Er is nog een andere, aanvullende, reden om in die richting te denken: de uitspraak van Michel Jadot, de ideologische goeroe van de Waalse socialisten: “Ofwel is belgië in 2024 gesplitst, ofwel is de sociale zekerheid geprivatiseerd.”
Dat is een straffe uitspraak, want als ik haar goed begrijp wil dat zeggen dat Jadot er van uitgaat dat de reeds aan de gang zijnde privatisering van de sociale zekerheid zich versneld zou gaan doorzetten op belgisch niveau, en dat natuurlijk onder druk van het rechtse Vlaanderen. De enige manier om die privatisering tegen te gaan zou er dan liggen om de sociale zekerheid te organiseren op Waals niveau. Ik kan me voorstellen dat in dit dilemma de Waalse socialisten kiezen voor een sociale zekerheid, georganiseerd door de staat, en dus voor de Waalse onafhankelijkheid.
Is het mogelijk dat in 2024 de sociale zekerheid geprivatiseerd zal zijn ?
In mijn blog van morgen ga ik dieper in op deze privatisering en de gevolgen daarvan voor de belgische politiek.