Mijn blog van gisteren beëindigde ik met de vraag: Is het mogelijk dat in 2024 de sociale zekerheid geprivatiseerd zal zijn ?
Die privatisering is reeds bezig. Ik geef de voornaamste voorbeelden: de drie pensioenpijlers (groepsverzekering, pensioensparen, beleggingen…) als aanvulling op het wettelijke pensioen; de private rusthuizen die een sterk groeiende economische factor worden; de kinderopvang; de gehandicaptenzorg (het persoonlijk assistentie-budget Van Deurzen); hospitalisatieverzekeringen (ook die van de ziekenkas zijn eigenlijk privaat)… De wachtlijsten in de zorg die door de overheid wordt organiseerd, worden aangegrepen om de privatisering door te drukken.
Voor wie een goed artikel wil lezen over deze privatisering:
De Morgen van 5 juni 2009: Zorgsector privatiseren is geen oplossing.
Gaat het zo snel gaan ? Ik weet het niet. Maar één ding is zeker: die privatisering van de zorg zit er aan te komen. Je moet deze privatisering kaderen in het gehele proces van globale privatisering: niet enkel de zorg wordt geprivatiseerd. Denk daarbij ook aan de voorstellen om de NMBS te privatiseren. En die globale privatisering zou een oplossing moeten zijn voor het probleem van de huidige enorme wereldwijde kapitaalaccumulatie. Ik heb het daar in eerdere blogs al over gehad en hou het hier dus kort.
De bekende sociaal wetenschapper Harvey daarover: “Sinds het jaar 2000 spreekt het IMF voortdurend over een ‘overschot aan liquiditeit’, wat eigenlijk betekent dat er een overschot aan geld is waarmee niemand weet wat te doen en waarin te investeren.” Daarom moeten er nieuwe markten worden gecreëerd waarin dat geld kan worden geïnvesteerd. Bij die nieuwe markten is er de klimaattransitie, maar ook de sectoren die nu nog door de overheid aan de markt worden onttrokken. De sociale zekerheid is een van de belangrijkste van die sectoren. De tendens van privatisering past dus precies in het plaatje van de oplossing van het wereldwijde probleem van de kapitaalaccumulatie. De privatisering van de zorg en sociale zekerheid heeft dus een sterke motor: de kapitaalaccumulalatie.
Ook zeker is dat de vld en de n-va helemaal op dat spoor zitten. Ik kan me voorstellen dat Magnette geen regering wil vormen met daarin én de liberalen (Vlaamse en Franstalige) én de n-va die mekaar zouden versterken in die politiek van privatisering.
Magnette heeft zeker gehoopt dat hij door de vivaldi-coalitie deze privatisering zou kunnen tegenhouden. In zo ’n coalitie heeft hij immers met een linkse as van socialisten en groenen, aangevuld met de linkervleugel van de cd&v een sterk overwicht op de liberalen die in vivaldi de enige “rechtsen” zouden zijn. Met zo’n regering zou hij dan niet meer genoodzaakt zijn belgië te verlaten om zijn sociale zekerheid te behouden, en daarmee ook nog kunnen blijven profiteren van de Vlaamse miljarden.
Maar ondertussen lijkt voor hem de toestand hopeloos en krijgt Jadot gelijk: als Magnette de Waalse sociale zekerheid wil behouden, moet hij Vlaanderen laten vallen.
Ben ik nu naïef als ik meen dat er in Magnette een échte socialist schuilt ? Waarschijnlijk speelt er ook realpolitik mee: nogal wat mensen in Wallonië gaan er van uit dat de miljarden transfers op relatief korte termijn toch zullen wegvallen, wegens het feit dat “rechts” in Vlaanderen (de n-va en het vlaams blok) een constante macht wordt die niet kan genegeerd worden. Als die transfers dan toch stoppen, is het beter om daar op voorbereid te zijn.
Ik denk dus dat het mogelijk is dat Magnette belgië mentaal al heeft verlaten, en dat Laporte gelijk heeft en Magnette bereid is om het belgische graf te delven. Ik zeg uitdrukkelijk: “dat het mogelijk is”.
Als dat zo is, is het wel dom van hem om de n-va en zeker De Wever zo te schofferen. Hij zou er beter alles aan doen om een figuur als De Wever te versterken, want De Wever is de enige persoonlijkheid aan die rechterzijde die de wil heeft en bekwaam is om de belgische splitsing op een menselijk ordentelijke manier te laten verlopen. Het is duidelijk dat op dit ogenblik ook binnen de n-va een machtsstrijd aan de gang is tussen échte n-va-ers en feitelijke vlaams blokkers. Als de n-va de volgende verkiezingen verliest, is de positie van De Wever niet te houden, en winnen de vlaams blokkers binnen de n-va het. En dan is de opslorping van n-va door het vlaams blok binnen de kortste keren een feit. En dan staat Magnette helemaal voor het blok.
Want als belgië wordt gesplitst met het vlaams blok aan de macht, moet Magnette niet rekenen op enige consideratie van Vlaanderen, en vallen de miljardentransfers zo maar pots totaal weg. Geen enkel sociaal denkend mens kan dat willen, want het zou een plotse enorme stijging van de armoede in Wallonië veroorzaken. De Wever heeft in zijn plan voor het confederalisme uitdrukkelijk gesteld dat het onafhankelijke Vlaanderen bereid zou zijn om nog gedurende vijf jaar steun te blijven geven aan Wallonië, en die steun daarbij geleidelijk af te bouwen. Dat lijkt me redelijk, al denk ik dat een termijn van vijf jaar tekort is. Maar ik ga er van uit dat de vijf jaar van De Wever een eerste bod bij een onderhandeling is, en dat hij dus ook bereid zou zijn om water in die wijn te doen, en de termijn te verlengen. Als Magnette de splitsing wil laten verlopen op een manier die nog enigszins de Waalse bevolking spaart, zal hij daarvoor De Wever nodig hebben.
Ondertussen zal de opportunist in Magnette achter de schermen toch ook nog wel wanhopig ijveren voor een Vivaldi. Ik ben er zeker van dat hij er van uit is gegaan dat de cd&v op de lange duur wel zou bijgedraaid zijn. Maar dat blijkt moeilijker dan gedacht. Afwachten, want de cd&v heeft eerder al rare bochten gemaakt.
Ik hou wel van deze spannende tijden. We maken tenminste wat mee.