LSP
door Boris Malarme uit maandblad De Linkse Socialist
Ik snap het niet.
Waarom heeft Boris Malarme het pas in zijn laatste alinea over waar het écht om gaat ? Om de energiesector in handen van de gewone mensen ?
De zich links wanenden pleiten nu voor een nationalisering van de energiesector. Ik kan daar begrip voor opbrengen. Het zou waarschijnlijk een beetje dadelijk soelaas brengen.
Een beetje – dadelijk… Maar geen echte oplossing.
Wat voor zin hebben nationalisaties als de leiding van de natie, de politiek, de overheid, per definitie in dienst staat van het kapitaal ?
En nog maar eens: in het kapitalisme ligt de macht bij het kapitaal. Daarvoor heet het kapitalisme. De politiek (de staat) is de uitvoering van de macht. De politiek staat dus in dienst van het kapitaal.
Nu dient de staat de belangen van de winstzoekers via private ondernemingen.
Bij nationalisatie zou de staat die belangen rechtstreeks gaan dienen.
Maar als de staat eigenaar is van de energieproductie en -levering gaat er toch geen winst naar winstzoekers ?
Neen, maar voor die energieproductie en -levering heeft de staat wel installaties nodig en grondstoffen en binnen het kapitalisme zijn die in privé handen en die zullen niet leveren zonder winst.
Ook binnen het kapitalisme speelt altijd de concurrentie en de markt.
De belgische staat zou dus de installaties en grondstoffen moeten kopen op de privémarkt in concurrentie met andere staten. De belgische staat zou moeten opbieden tegen andere kopers. Dat kunnen andere staten zijn, maar ook privé-bedrijven.
Als er tekort is aan “voorraad” stijgen de prijzen.
Bij de stijging van de prijs van gas of olie zou dus ook bij nationalisatie de prijs van de nationale productie stijgen…
De staat zou dan de verkoopprijs aan de burgers kunnen drukken en zelfs met verlies verkopen aan jou en mij. Dan zullen wij blij zijn, want dan kunnen we de energie-rekening betalen, maar we zullen niet lang blij blijven, want de rekeningen van de staat aan de privéleveranciers blijven wel lopen en moeten betaald worden, en als de staat die betaalt, betalen wij die. Het zou er op neerkomen dat we onze energierekening wat goedkoper krijgen, maar dat de staat elders toch weer het geld bij ons zal moeten halen. Dat kan via belastingen. Dat kan via besparingen: dan stijgen de kosten van de gezondheidszorgen of dalen de subsidies voor onderwijs, kinderopvang. Dan dalen de uitkeringen van de sociale zekerheid of moeten we weer meer gaan betalen voor overheidsdiensten. Het geld komt sowieso van ons !
Een totaal zelfbedruipende economie is niet mogelijk binnen één staat. Zelfs niet meer in superstaten zoals de VS, Rusland of China. Al zeker niet in belgië. We hebben grondstoffen nodig uit andere landen. Als daar de boel niet genationaliseerd is, blijven we dus afhankelijk van privébedrijven.
Ah ja, hoor ik je dan al zeggen: dan streven we naar nationalisering in àlle staten ! Daar kan jij als anti-kapitalist niet tegen zijn, want dan is er geen kapitalisme meer !
Neen, dan is er geen privé-kapitalisme meer, maar de concurrentie tussen privé-bedrijven wordt dan vervangen door de concurrentie tussen staten. We verzeilen dan in een puur staatskapitalisme.
Dat is een garantie op oorlog.
Trek de lijn door: de hele wereld één staat…
Het WEF krapuul droomt daarvan.
Maar een wereldstaat kàn geen democratie zijn. De schaalgrootte laat het niet toe.
Een democratie vraagt een voldoende, maar verder zo klein mogelijke schaalgrootte.
Noteer dat alle grote democratische staten, federale staten zijn. Dat geldt voor de Verenigde Staten. Dat geldt zelfs al voor Duitsland.
Als een centrale overheid een bepaalde schaalgrootte overschrijdt, wordt het altijd een autoritair regime. Een voorbeeld vind je in China.
Een wereldstaat kan enkel een autoritaire staat zijn. Het WEF heeft zelfs bedacht dat die staat enkel mogelijk is mits een grondige manipulatie van de bevolking.
Daar wil ik dus niet naar toe.
De enige oplossing bestaat er in dat de huidige privé-bedrijven in handen komen, niet van de staat, maar van de werkers in die bedrijven. Kortom in de vorming van coöperaties.
Ook hier weer: zo kleinschalig mogelijk.
Tussen die kleine coöperaties moet de concurrentie dan worden uitgeschakeld doordat ze samenkomen in een wereldorganisatie. Dat kan sectorieel gebeuren.
En neen, dat leidt niet noodzakelijk tot een strikt georganiseerde planeconomie, want niets belet dat werkers ergens een eigen coöperatie beginnen die eigen accenten legt op de markt.
Want ja, er blijft ook een markt. De concurrentie wordt uitgeschakeld op niveau van de productie (de kostprijs), maar niet tussen verschillende niveau’s van kwaliteit en naar de voorkeur van de consument.
Kunnen coöperaties niet efficiënt werken ?
Net zoals bij bedrijven de aandeelhouders de dagelijkse werking in handen van een beheerraad en CEO’s of geven, kunnen ook de werkers dat doen in hun coöperatie.
En ja, er kunnen dus ook coöperaties failliet gaan.
Ik schets hier in enkele zinnen een ontwerp van alternatief voor het kapitalisme.
Uiteraard zijn er nog veel opwerpingen te beantwoorden en problemen op te lossen.
Dat doe ik in mijn boek Eutopia. Het brengt zeker niet de volledig uitgewerkte en definitieve oplossing, maar het zou toch al een grote stap vooruit zijn naar een betere wereld als jij het zou lezen !
Dat kan op deze website onder de rubriek Publicaties, gratis, ook in ebookformaat.
Allen daarheen !