Auteur: Charles Maymarx

Doorbraak

Pieter Bauwens

Ego’s en narcisme zijn leidraad in covidbeleid

De voorbije twee jaar hebben we de kracht gezien van de media. Twee durvers die hun nek boven het maaiveld uitstaken, zijn publiekelijk gelynched. De Eerste was Lieven Annemans, de tweede was Sam Brokken. Sindsdien zwijgen virologen of andere wetenschappers die een mening hebben die afwijkt van wat de tv-experten vertellen en herhalen. Zij hebben gezien wat de gevolgen zijn

Eergisteren had ik het er over dat de toppolitici in een bubbel leven. Vandaag hoor je het ook eens van een ander. En het beeld van die bubbel is ontluisterend. 

De politici

Het is inderdaad een bubbel van extreem hypocriete egotrippers die in de media de redelijke, medelevende regeerder uithangen en binnen hun bubbel veranderen in ruziemakers die smerig taalgebruik niet mijden om mekaar de duvel aan te doen. Neen, ze zijn niet begaan met het algemeen belang. Ze zijn enkel begaan met zichzelf, de belangen van hun partij en de belangen van de groepen waarvoor ze zelfs niet verkozen, gedropt zijn in de machtsposities. Of dat nu de belangen zijn van het VBO, VOKA, de horeca… maakt niets uit. Wie geen belangenbehartigers heeft in de bubbel betaalt de rekening. Vandenbroucke heeft het zelf gezegd: als we het ene openen, moeten we het andere sluiten. Bij dat andere hoort dan altijd de cultuursector omdat die voornamelijk links ge-oriënteerd is en de minister, Jambon, zich rechts situeert. Die linkse cultuursector werkt Jambon al lang op de zenuwen, en dus gebruikt hij die als pasmunt om voordelen weg te kapen voor de andere sectoren die voor hem belangrijker zijn.

Dat de Raad van State dan de beslissingen van dat zogenaamde overlegcomité terugdraait is het beste bewijs van het falen van Jambon. Lees verder “Het covidbeleid doorgelicht”

Zojuist hoorde ik Frank Vandenbroucke op de radio bezig over de zelftesten die kinderen zouden moeten ondergaan om de scholen open te houden.

Het komt er op neer dat de politiek de taak over laat aan de ouders. 

Ook Weyts verwijst naar de ouders “van wie toch ook een kleine inspanning mag worden verwacht”…

Beiden hebben het over de financiële kost voor de ouders. De gezinsbond berekent dat die kost voor een gezin met een paar kinderen toch wel aanzienlijk is en voor mensen die het al niet te breed hebben een grote belasting.

Er wordt dan geschermd met goedkoop testmateriaal voor mensen met een medische maximumfactuur. Dat zou de kost voor de meer behoeftige medemens draaglijk moeten maken.

Maar ik heb nog niemand gehoord over een probleem van een totaal andere orde: de vele gezinnen waarin de ouders mentaal, psychologisch, intellectueel, cultureel niet in staat zijn om hun gezin fatsoenlijk te organiseren, laat staan om de discipline op te brengen die nodig is voor een wekelijkse zelftest van hun kinderen.

De armoedecijfers in ons welvarende land met zijn schitterende sociale zekerheid stijgen en blijven stijgen.

Voor welstellenden komt armoede neer op gebrek aan geld. Maar armoede gaat samen met zoveel meer. Financiële armoede is misschien zelfs slechts het topje van de ijsberg. Lees verder “Onze politiekers leven in een bubbel”