Categorie: bezinning

Geplaatst op

Het verhaal van de zondeval

Vooraf: het gaat over een mythe. Niets van wat beschreven staat is echt gebeurd. Maar zelfs als je er van overtuigd bent dat er geen goden bestaan, bevat de mythe inzichten over natuur en mens. Aan jou om te oordelen of die inzichten de moeite waard zijn.

In mijn blog van vorige zondag heb ik al aangetoond dat we de animistische mythes niet nodig hebben. We hebben in het bijbelse scheppingsverhaal een mythe die minstens evenwaardig is. 

Vandaag wil ik doordenken over deze mythe en de inzichten die ze ons geeft.

Ik beken: ze is ontstaan in een tijd waarin het patriarchaat een evidentie was. God schept de mens en de mens is een man. Omwille van de eenzaamheid van de mens schept God ook de vrouw. Mannin zal zij heten. En ze zijn gemaakt voor sex. Maar er is wel iets raars in dit verhaal. Want daarna komt de zondeval. Een van de gevolgen van de zondeval is dat de man zal heersen over de vrouw. In de paradijselijke toestand waarin God de mens plaatst is die heerschappij er dus niet. Dat de man over de vrouw heerst is niet Gods wil, maar een gevolg van de zonde. Dat alleen al maakt het interessant om te weten waarin die zonde eigenlijk bestaat. Lees verder “Het verhaal van de zondeval”

Geplaatst op

De domheid van de ratio

Trouw (Nl)

Sieme de Wolf

Verscheen Maria echt in Amsterdam ?

Voor deze kerkgangers is er geen twijfel mogelijk

De Maria­verschijningen van Amsterdams zieneres Ida Peerdeman worden door het Vaticaan niet erkend, verklaart bisschop Hendriks van Haarlem-Amsterdam. De ‘Kapel van de Vrouwe’ die hieromheen is ontstaan, houdt hoop op een ommekeer

Jullie weten dat ik er niet voor terugschrik om de boel belachelijk te maken. Maar tot mijn eigen verbazing wil ik dat hier niet doen, al is het onderwerp ongelooflijk dankbaar.

Eigenlijk is het simpel: als een zieneres verschijningen heeft gezien, zijn er verschijningen geweest. Wat zo ’n verschijning precies inhoudt, moet je aan de zieneres vragen. Dat is wat de gelovigen doen en zij geloven de zieneres. Wat is daar eigenlijk mis mee ?

Je kan natuurlijk opmerken dat het toch merkwaardig is dat Maria niet méér verschijnt. Als ze dat kan, zou het dan de wereld niet beter maken als ze dat wat meer zou doen ?

En als je een psychologisch profiel zou maken van de zieneres zou je waarschijnlijk wel wat trekjes van hysterie aantreffen.

Er zijn zeker verschijningen gecreëerd door pastoors die gezien hadden hoeveel geld er in Lourdes binnenstroomt en die vonden dat dat bij hen in Banneux toch ook moest kunnen.

Van sponsoring door kaarsenfabrikanten heb ik niet dadelijk weet. Maar kaarsenfabrikanten deinzen natuurlijk voor niets terug. Lees verder “De domheid van de ratio”

Geplaatst op

Over liefde en De Croo

Trouw (Nl)

Lodewijk Dros

Liefde is niet wat je voelt, maar wat je doet   

Vaste prik in romans, ­romannetjes en poëzie: ze gaan vaak over liefde. Net als films. Wat boeken en bioscoop aanreiken, is daarnaast conflict, spanning. Geen liefdesgeschiedenis kan zonder. Tot zover niets nieuws. Maar Anna Mense ontdekte iets vreemds, vertelt ze in de Wetterauer Zeitung. “Waarom, vroeg de Duitse filosofe zich af, “zitten er zoveel negatieve gevoelens in de liefde ?”

Trouwe lezers van mijn blogs weten dat ik altijd opnieuw terugval op dat korte zinnetje uit de eerste brief van Johannes: God is liefde. Dat stelt natuurlijk dadelijk de vraag: wat is dat eigenlijk die liefde ?

Laat me allereerst stellen dat liefde niets van doen heeft met verliefdheid. Merk dan ook maar meteen op dat negentig procent van de literatuur over liefde, eigenlijk gaat over verliefdheid. In die literatuur kan je dus niets leren over liefde.

Nu is het natuurlijk zo dat verliefdheid als eerste gevoelen van aantrekkingskracht tussen mensen, kan overgaan in liefde. De meeste relaties kennen eerst een fase van verliefdheid. Minder voorkomend, maar misschien waardevoller is de liefde die als eerste fase de vriendschap heeft gekend. Lees verder “Over liefde en De Croo”

Geplaatst op

Kerstmis, het feest van de ezel

vervolg van mijn blog van gisteren

De wereld staat vol met ruiterstandbeelden van koningen in krijgshaftige houdingen.

In Bethlehem hebben ze de grot gevonden waarin Jezus geboren is. Over die grot hebben ze een kerk gebouwd. Je kan je voorstellen dat die een massa bedevaarders en toeristen aantrekt. Wat dan ook dadelijk opvalt als je die kerk ziet, is de piepkleine ingang. Een beetje uitgegroeide mens, moet zich bukken om er binnen te geraken. De bouwers van de kerk wilden absoluut vermijden dat een koning te paard de kerk kon binnen rijden.

Jozef en Maria waren een zooitje ongeregeld. Zij te jong en zwanger van een onbekende. Hij te oud en een armoezaaier. Ze waren niet eens getrouwd. Hoogzwanger kloppen ze in Bethlehem aan bij een herberg. Maar toen al was er discriminatie en ze mochten er niet in. Om te beginnen hadden ze een vreemde naam, want ze kwamen uit Galilea, een verre provincie waarvan de bevolking niet goed aangeschreven stond. Die herbergier had natuurlijk dadelijk geroken wat er aan de hand was en wilde geen bloed aan zijn lakens, en vermits hij niet zeker was van betaling zei hij dus maar dat de kamer al verhuurd was. Lees verder “Kerstmis, het feest van de ezel”

Geplaatst op

Haal die pakjes uit de kerstboom !

Voor de overgrote meerderheid van de menselijke meute is kerstmis een feest van de commerce, overgoten met een sausje sentiment. 

Ja, natuurlijk is het samen-zijn van familie belangrijk. Maar als we niet oppassen krijgen eten en drinken en cadeautjes de bovenhand en wordt de echte waarde een dun soepje.

Als ik over kerstmis begin  krijg ik altijd te horen: dat geloof je zelf toch niet ? Dat is dan de vraag van mensen die nog enigszins geïnteresseerd zijn. De anderen beginnen over de fondue.

Is er een goede tweeduizend jaar geleden een kind geboren in een stal in Bethlehem ? Het lijkt niet waarschijnlijk. Zelfs toen werden kinderen niet in een stal geboren. Maar het zou natuurlijk kunnen. De moderne mens kan plannen zoveel hij wil, maar zelfs nu volgt de natuur de planning niet altijd. Dat er tweeduizend jaar geleden wel eens een kind geboren is op vreemde plaatsen zal dus wel voorgekomen zijn . Lees verder “Haal die pakjes uit de kerstboom !”

Geplaatst op

Irene, ik kan je missen; omdat ik van je hou.

Ik ben verliefd op Irene. – Sorry dat ik een heterosexuele man ben. – Dat kleine plekje op haar wang maakt haar lief en haar lange dijen zijn beloftes. Op de skipistes, hoog in de Alpen, lijkt ze wel een godin. Ik voel me klein tegenover haar. Eigenlijk ben ik haar niet waard. Maar toch: ik kan niet zonder haar. Iedere minuut van mijn leven zonder haar is verloren tijd.

En ja, het wonder gebeurt: ze ziet me zitten en we gaan samen op stap en leren mekaar beter kennen. Ik ontdek haar zwakke kanten en dat ze ook zwakke momenten heeft. Diep verborgen in mij heb ik zelfs graag dat ze die zwakke momenten heeft, want dan kan ik er zijn voor haar. Stilaan groeit mijn verliefdheid naar liefde. Ik heb niet meer het gevoelen dat ik er moet zijn voor haar omwille van mijzelf. Maar ik wil er gewoon zijn voor haar, niet meer voor mezelf, maar voor haar. En raar: ik kan haar missen. Want niet kunnen missen is eigenlijk egoïsme. Ik kan haar missen, maar ik wil haar niet missen. Lees verder “Irene, ik kan je missen; omdat ik van je hou.”

Geplaatst op

Wachten is niet gelijk aan geduld.

Logia

Kolet Janssen

‘Advent en corona: een oefening in wachten’

Nu het wachten ‘incontournable’ is geworden voor ons allemaal, kan het handig zijn om ons te laten inspireren door wie al eeuwenlang ervaring heeft met een wachtperiode.

De advent betekent het cultiveren van het wachten. Het is geen wachten waartoe we verplicht zijn door de omstandigheden. Het is wachten omdat we willen wachten. Nogal wat mensen in deze tijd van oppervlakkigheid weigeren inderdaad om te wachten. Ze ergeren zich dood als het niet snel genoeg gaat. Anderen leggen zich er bij neer en hun wachten wordt een dulden – geduld. Maar je kan ook wachten omdat je wachten belangrijk vindt. Dat is het wachten van christenen.

Wachten is belangrijk omdat niet (meer) wachten voor een christen betekent dat hij iets opgeeft.

Kerstmis hoort natuurlijk thuis bij de mythes. Ik zal hier dus noodgedwongen mythologische taal gebruiken.

Kerstmis is het feest van de komst van God als mens bij de mensen. Ik ga hier nu niet verder in op het belang van die komst. Dat is onderwerp voor een blog bij Kerstmis. Lees verder “Wachten is niet gelijk aan geduld.”

Geplaatst op

Zinvol leven, angst en geloof

Trouw (Nl)

Hans Alma

Wat is angst eigenlijk? ‘De prijs voor een zinvol leven’

Het zijn bange tijden, zeggen we, maar misschien geldt dat voor alle tijden. En wat is angst eigenlijk? ‘Ik zie de angst ook als een voorwaarde om de intensiteit van het leven te kunnen ervaren’, zegt Hans Alma in de laatste aflevering van deze reeks

Eigenlijk zou ik geen commentaar moeten geven bij deze filosofische bespiegeling van Hans Alma. Aan de eruditie en diepgang van de echte filosoof heb ik niets toe te voegen. Dus, liever lezer, lees de tekst van Alma, laat die tot je doordringen en vergeef me dat ik mezelf eraan hang.

Ik ga dus niet mee filosoferen met Alma over angst en zin, over leven en dood. Maar sta me toe om op te merken dat ik er niet gelukkig mee ben als er in het algemeen over religie wordt gesproken en daarbij het christendom gewoon tot de religies wordt gerekend.

Als ik atheïsten bezig hoor over religie en de kritiek lees van de mensen die religie laten samenvallen met onderdrukking, oorlogen, en – inderdaad – angst, dan ben ik het daarmee eens.

In religie erkennen mensen goden – één god – als machten die over hen heersen en proberen ze om die machten gunstig te stemmen. Daar zit het element onderwerping in ingebakken, en dus ook de onderwerping aan de mensen die pretenderen om in de naam van die goden te spreken. Op dat ogenblik wordt religie niet meer enkel een persoonlijk gegeven, maar ook maatschappelijk en politiek. En begint de rotzooi. Lees verder “Zinvol leven, angst en geloof”

Geplaatst op

Over Christelijk nationalisme en de wereld van de primitieven

Streven

John Alonzo Dick

Christelijk nationalisme: een theologische bemerking

Al snel zullen we weten wie de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2020 heeft gewonnen. Tot dusver heeft deze verkiezingscampagne in de Verenigde Staten alle historische records gebroken in het bevorderen van polarisatie, geweld, en misleidende retoriek. Het is met zekerheid de meest chaotische campagne in de Amerikaanse geschiedenis, met de grootste gevolgen

Je kan het ontstaan van religie situeren bij dieren die zelfbewustzijn verwierven en de overtuiging dat er krachten zijn die hen overheersen. Dat dier wordt dan mens. Die mens gaat pogen om die krachten te manipuleren; om ze gunstig te stemmen om zo onheil af te weren. Daarvoor dienen offers. Naast de mens ontstaan zo ook de goden. Het is onvermijdelijk dat de mens “ervaart” dat er handelingen zijn die de goden gunstig stemmen of, andersom, kwaad maken. Er komen geboden en verboden. Machthebbers zien al snel de opportuniteit: als ze de mensen naar hun pijpen willen laten dansen, is het handig om daarbij beroep te doen op de goden. Als god gezegd heeft dat iets moet gebeuren, moet de machthebber het niet meer zeggen. Hij moet er enkel op wijzen dat god het gezegd heeft. De mens manipuleert de goden (of probeert dat), en de machthebber manipuleert de mensen en gebruikt daarvoor de goden. Lees verder “Over Christelijk nationalisme en de wereld van de primitieven”

Geplaatst op

Zijn homo’s zondaars ? Ja, natuurlijk ! Maar…

Trouw ( Nl )

Maaike van Houten

Samuel Lee’s hartekreet om homo’s te accepteren in de kerk weegt zwaar, maar ligt ook gevoelig

De pijn die kerken homoseksuelen hebben aangedaan willen ze wel erkennen, maar het pleidooi van Samuel Lee hen volledig te accepteren ligt in behoudende en pinksterkerken nog heel gevoelig

Dat gedoe van schuld bekennen en vergiffenis vragen, ligt me niet. Het ontkent het verloop van de geschiedenis. Het thema homoseksualiteit was voor mij onbestaande tot een leraar godsdienst het ter sprake bracht met de stelling dat homoseksualiteit geen misdaad was, maar een ziekte. Dat was een uiterst progressieve stelling die hem veel kritiek opleverde van zijn collega’s priester-leraars. Moet ik me nu verontschuldigen omdat ik toen progressief dacht ? Lees verder “Zijn homo’s zondaars ? Ja, natuurlijk ! Maar…”