Categorie: bezinning

Doorbraak

Els van Doesburg

Leid ons niet in verstrooiing

Uit verveling volgt zelfconfrontatie

‘Verveelt ge u niet te veel?’ Dé vraag die tegenwoordig in elk gesprek met vrienden, buren en collega’s wordt gesteld. Je kan ook geen nieuwssite bezoeken of je wordt bestookt met tips voor tijdverdrijf in quarantaine (‘De tien meest binge-waardige Netflixseries!’). De beroemden der aarden zetten filmpjes op sociale media waarin ze zuchtend en steunend van aan hun zwembad de wereld meedelen dat ze so bored zijn en ook de gewone sterveling deelt zijn zelfbeklag graag in Twittervorm

Verveling is een gevolg van leeghoofdigheid.

Zo, nu weten jullie al dadelijk waarvan ik jullie verdenk. Bij velen is het geen verdenking, maar wéét ik het.

Net zoals absolute stilte niet bestaat, bestaat er ook geen absolute leegte. Dat betekent dat een leeg hoofd wel vol is. Maar het is gevuld met onbenulligheid.

Dat is dus de eerste vraag die jullie je moeten stellen ( ik ben daar al lang aan voorbij ! ) : waarmee is je hoofd gevuld ?

Begin dan met een lijstje te maken waarin je je vulling een plaats geeft in volgorde van onbenulligheid. Bovenaan staat dan het onbenulligste. Probeer een streep te trekken daar waar je denkt dat de onbenulligheid overgaat in benulligheid. Het kan zijn dat dit een vertikale streep wordt waarmee je een aantal zaken aangeeft waarvan het eigenlijk niet duidelijk is tot welke categorie ze behoren.

Tot dan is het gemakkelijk, want de kans dat je iets benulligs bij het onbenullige hebt gezet is klein. Met dat bovenste deel van je lijstje moet je je dus niet meer bezig houden.

Maar het gedeelte onder je streep vraagt wel nog herhaling van reflectie: zitten er geen items tussen die eigenlijk toch boven de streep zouden moeten staan ? Lees verder “Of hoe verveling tot geloof kan leiden”

Streven

Benjamin De Mesel*

Ik ben jij !

‘Ik ben jij!’ Alice, net twee geworden, had een aha-erlebnis. Ze worstelde al een tijdje met ‘ik’ en ‘jij’, en eindelijk was de oplossing gevonden. ‘Nee’, zei ik, ‘ik ben ik. En jij bent jij.’ Ik verwees daarmee subtiel (dat is hoe wij communiceren) naar een liedje uit de Minidisco op YouTube waar we soms naar luisteren: Ik ben ik en jij bent jij. Dat is mijn mama en die hoort erbij. Ze is heel lief en zorgt voor mij. Al snel besefte ik dat mijn antwoord verwarrend was. Maar Alice liet zich niet van de wijs brengen en herhaalde triomfantelijk, alsof die Minidisco iets voor kleine onwetende kinderen was: ‘Ik ben jij!

Hoe weet ik eigenlijk zeker dat iets bestaat ? Ik zie een boom, en ik kan hem voelen. Maar zien en voelen zijn zintuigen, en als ik andere zintuigen zou hebben, zou ik iets anders zien en voelen. Een mier ziet en voelt geen boom. Dus: is er wel echt een boom ? Natuurlijk ga ik er van uit dat er een boom is, want ik kan er tegen pissen – ik ben een man. Maar kan ik er zeker van zijn dat ik een man ben ? Ja, ik kan zeggen dat ik een man ben omdat ik tegen een boom kan pissen. Maar dat is een kringredenering die me niet verder brengt. Maar als ik niet kan zeggen dat ik een man ben, en  niet kan weten of er een boom is, besta ik dan zelf wel ? Lees verder “Ik ben jij !”

Streven

Hannes Cools

De herontdekking van de stilte

Een ronkende 4×4 komt met een zuchtje tot stilstand als ik de meest kostbare en meest zeldzame oase in de woestijn bereik. De lucht is helblauw, net zoals het licht in mijn hoofd. De chauffeur opent de deur. Verfrommeld stap ik uit en voel hoe het zand over mijn huid rimpelt. De wind staat hoog, pikt zand op en weeft het zachtjes als mist over de vlakte. Het wervelt, niet als een wolk, maar als een dromerig, zijdeachtig schouwspel aan de hemel

Stil zijn is ook niet lezen. Dus stop ik met schrijven.

 

 

 

 

Voor de meesten onder jullie zal deze korte stilte al wel lang genoeg geduurd hebben, want, inderdaad, Hannes Cools heeft gelijk: we kunnen niet meer tegen de stilte. Mensen worden nerveus van stilte. En ook waar: gebrek aan stilte belast de geest en kan oorzaak zijn van psychisch onwelbehagen.

Nu is er natuurlijk ook stilte die écht niet aangenaam is. Op restaurant zie ik dikwijls koppels tegenover mekaar zitten die mekaar niets meer te vertellen hebben… Maar, om in de sfeer van dit thema te blijven: dat komt natuurlijk doordat ze op zichzelf te weinig tijd hebben gemaakt voor stilte. Wie genoeg stil is, heeft wél wat te vertellen. Lees verder “Het belang van de stilte”

Voor achtergrond gedachten voor deze tien tips verwijs ik je naar mijn blogs van zaterdag 1 en zondagen  2 en 9 februari.

Tien tips om gelukkig te worden.

1. Wees blij met wat je kan, en aanvaardt wat je (nog) niet (meer) kan.
2. Concentreer je op wat je (nog) kan en niet op wat je niet (meer) kunt.
3. Vecht tegen je zondigheid. (Zonde is alles wat jou of anderen ongelukkig maakt.)
4. Leer vergiffenis vragen aan anderen, en – geven aan jezelf, want het gevecht tegen je zondigheid kan je nooit helemaal winnen. 
5. Zoek niet je eigen geluk, maar dat van anderen.
6. Onderzoek je motivatie om goed te zijn voor anderen, en streef naar puurheid. Doe je het echt helemaal voor de andere of is er toch ook wat eigenbelang ? Misschien doe je het omdat je je er goed bij voelt. Hoe puurder, hoe groter het geluk. Volledige puurheid is zeldzaam. 
7. Als je jezelf betrapt op streven naar zich goed voelen, of ander eigen belang, is dat geen reden om niet goed te zijn voor de andere. 
8. Bij pijn of lijden, blijf denken aan het geluk van anderen. Dat is niet altijd mogelijk, maar in de mate dat het lukt, zal je bij pijn of lijden gelukkig blijven.

Lees verder “Tien tips om gelukkig te worden”