de Bezieling
Neen, ik beweer niet dat het allemààl gelul is wat Lisette Thooft hier neerpent. Er staan hier zeker waardevolle inzichten. En toch word ik kwaad.
Ja, de afwijzing van het vraaggebed is correct: God is er niet om onze problemen op te lossen of ons te behoeden of te verlossen van pijn. Lees verder “Bidden en het lijden”
de Bezieling
“Ik voel nog wel het dorre gras dat in mijn armen prikt, maar ik ben de arm en de grasspriet tegelijk.” Soms kun je in een ruimer bewustzijn geraken, waarin zorgen en angsten weliswaar niet zomaar verdwijnen, maar wel relatiever blijken. “Ik zie ze voor wat ze zijn: tijdelijke bezetters van mijn ziel, die opkomen en weer zullen verdwijnen.”
Eigenlijk zou ik bij deze tekst van Marga Haas moeten zwijgen.
Wat kan ik daar nog aan toevoegen ?
En toch: ik weet dat mensen dit onnozel gebazel vinden. En ik weet dat deze tijd gekenmerkt wordt door een ondraaglijk onvermogen tot dit soort ervaringen. Lees verder “Sterrenhemel”
de Bezieling
Annemarie van Diepen-Scheerboom
Is het eeuwige leven het doel van ons aardse leven ?
Ik heb er problemen mee.
In ieder geval: wéten kan ik het niet. Lees verder “Is er leven na de dood ?”
de Bezieling
Genade, een moeilijk begrip in theologie en spiritualiteit.
Dikwijls wordt genade gezien als kracht: “God, geef me de kracht om …” Dat is genade duidelijk niet. Wie gelooft, werkt niet vanuit kracht, maar vanuit overgave. Lees verder “Overgave”
de Bezieling
Een interessante bedenking over onthullen en verbergen; over bescherming en kwetsbaarheid.
In een eerste reactie wilde ik schrijven: maar waarom haalt Corsius God er bij ?
Ondertussen ben ik zo ver dat ik besef dat God er inderdaad bij hoort. Maar niet de God van Corsius.
Antropomorfisme kan plezant zijn.
TV reportages over dieren worden interessant als we in het gedrag van dieren gedrag van mensen projecteren; als we aan beesten menselijke gevoelens toeschrijven. Als een slang vals en een hond trouw is.
Ik hou daar wel van. Ook al weet ik natuurlijk dat dieren niét gelijk zijn aan mensen. Als ik dat in mijn achterhoofd hou, is er niets mis met dat antropomorfisme.
Het wordt natuurlijk wel ongezond als ik dat antropomorisme niet meer als zodanig herken. Als ik écht ga denken dat een hond trouw is.
Het is precies dat ongezonde antropomorfisme dat ik terug vind bij Corsius, maar dan niet over dieren, maar over God.
Nu moet ik oppassen, want als mens kan ik enkel op een menselijke manier over God spreken. Dat wil zeggen dat er altijd een vorm van antropomorfisme in mijn spreken zal aanwezig zijn.
Net zoals bij dieren is dat op zich geen probleem. Maar het wordt dat wel als ik dat antropomorfisme niet meer als zodanig herken, want dan laat ik God niet meer God zijn.
Ik ben niet de slimste en dus moet ik het simpel houden.
Ik laat dat menselijke dus maar samen vallen met het persoon-zijn.
Is God persoon ? Is hij iemand ?
Als ik God God wil laten zijn, is het antwoord: neen !
God is méér, “hoger”.
Het hoort bij het mens zijn om “gevoelig” te zijn voor transcendentie. Een mens is pas echt mens als hij een vorm van bewustzijn kan ontwikkelen van “iets” wat de mens overstijgt; het bewustzijn dat hij (slechts) deel is van een groter geheel waarbij het geheel groter is dan de som van de delen …
Het is een van de drama’s die van onze samenleving een decadente samenleving maken, dat veel te veel mensen niet meer gevoelig zijn voor transcendentie. Hun horizon beperkt zich tot zichzelf.
Ze liggen op het strand zichzelf in te smeren en zijn niet bekwaam om “getroffen” te worden door het mysterie van de verre horizon van de zee …
In feite is de zich insmerende mens beneden-menselijk. Hij is niet volledig mens.
Pas als een mens open staat voor transcendentie is hij héél mens. Heelig. Heilig.
Enkel de religieuze mens is mens.
De religieuze mens valt niet zo maar samen met de godsdienstige mens.
Godsdienstige mensen kunnen weinig religieus zijn.
Als hun geloof gericht is op eigen zieleheil, op het bekomen van gunsten van God en zijn heiligen … zijn ze niet echt religieus.
Voor veel mensen valt godsdienst samen met ethiek: inzicht in wat goed en kwaad is; gedragsregels. Ze zijn misschien godsdienstig maar niet religieus.
Ik heb het hier dus over de echt religieuze mens.
Ook de mens die zich bewust is van transcendentie, kàn niet anders dan antropomorfistisch spreken over het/de transcendente. Hij heeft nu eenmaal enkel menselijke woorden.
En dus ja: als ik het over God heb, zit ik met het woordje “hij”. Voor de feministen mag ook “zij”.
Maar terwijl ik “Hij” zeg, moet ik beseffen dat Hij niet Hij is.
Mensen onthullen en verbergen. Hij niet. Want Hij is God.
Als Johannes, bouwend op Jezus, zegt: “God is Liefde”, dan wijst hij naar een zich totaal onthullende God, totale kwetsbaarheid. Die kwetsbare God wordt ons getoond in de mythologische verhalen van de pasgeboren baby bij Kerstmis en van de gekruisigde bij Pasen.
Moeten wij ons even kwetsbaar opstellen ? Neen, natuurlijk niet. Wij zijn God niet. We kunnen het gewoonweg niet, en we moeten het ook niet kunnen. Maar als ik mijn geloof ernstig neem, moet ik er wel naar streven … in de mate van het mogelijke.
Het zal niet altijd mogelijk zijn, want ik ben omgeven door anderen die ook niet God zijn en door velen die – zoals ik zojuist al stelde – zelfs niet helemaal mens zijn.
Ik moet en kan proberen om van hen te houden. Maar liefde is nooit destructief. Ook niet zelfdestructief.
En dus zal ik, anders dan God, mezelf soms moeten beschermen.
Mijn slecht karakter schrijft nu graag: en dus heeft Corsius ongelijk.
De Bezieling
Natuurlijk geloof ik niets van een verschijning in een grot. Of liever: ik geloof wel dat iemand iets/iemand heeft zien verschijnen. Maar hoort dat niet bij een verschijning: dat het schijn is ? Lees verder “Troost”
Niet zo lang geleden las ik een artikel waarin iemand een parabel uit het evangelie “gebruikte” om te pleiten voor een basisinkomen.
Ik ben grote voorstander van een basisinkomen. Maar ik vind het niet correct om evangelieteksten zo maar te interpreteren als “richtlijnen” voor de organisatie van onze samenleving. Ze kunnen wel inspireren. Lees verder “De arbeiders in de wijngaard”
Kerknet
Na de WJD: 3 dingen om te onthouden uit de toespraken van de paus
Dat meer dan een miljoen mensen samenkomen is geen fait divers. Dat het een samenkomst is van jongeren maakt het héél speciaal. Dat het gaat over geloof is ongelooflijk.
En toch ben ik niet enthousiast. Ik hou niet van massa-samenkomsten. Ze zijn instrumenten van manipulatie. Hitler wist er alles van. Lees verder “Wees niet bang”
Ignis
Ben Frie SJ
Ignatius en de mystiek van de daad
Uiteraard moet geloof blijken in daden.
Maar daarover wil ik het nu niet hebben.
Ik vind het mooi: “er zijn voor God”.
Het probleem is dan natuurlijk: over welke God heb je het ? Lees verder “Er zijn voor God”
Ignis
Ik beken dat ik grote problemen heb met het aanspreken van God; en al helemaal met liefdesverklaringen van de mens naar God. Nog erger zijn de liefdesverklaringen van God aan de mens.
Nonnekes die zich gehuwd met Jezus verklaren horen opgesloten te worden in een klooster. Lees verder “Zingen voor God ?”