Categorie: christendom

Uitpers

Guido De Schrijver

Een diepe voetafdruk

Na veertig jaar blijft Walter Voordeckers door de straten en achterkeukens van zijn voormalige parochie in Guatemala ronddwalen. Ook hier in België herdenken we hem. Door de lockdown wordt het op 12 mei 2020 een virtuele bijeenkomst

Ja, ik weet het:  12 mei is al een tijdje voorbij. Maar dat is niet terzake. 

Eigenlijk is het onvoorstelbaar dat na veertig jaar een eenvoudige jongen als Walter Voordeckers nog steeds voortleeft in de gemeenschap waarvoor hij zijn leven heeft gegeven. Als ik zeg dat hij er zijn leven voor heeft gegeven, dan heb ik het niet over zijn dood, maar écht over zijn leven.

Walter Voordeckers was een van de belgische priesters die in de jaren zestig naar Latijns-Amerika werd gestuurd. Een aantal van die priesters waren conservatief en stelden zich in dienst van plaatselijke bisschoppen die goede contacten onderhielden met de corrupte grootgrondbezitters. Anderen werden geraakt door de uitzichtloze armoede en kozen de weg van de sociale strijd. Enkelen sloten zich aan bij gewapende guerillagroepen. Meestal als aalmoezenier waarbij ze zelf geen wapens droegen. Een uitzondering nam zelf de wapens op. Van de priesters die zich aansloten bij de guerilla heeft geen enkele het overleefd. Ze worden ook dood gezwegen.

Maar behalve de asocialen en carrièrejagende vrienden van de grootgrondbezitters hadden al deze priesters één zaak gemeen: ze kozen de kant van de armen en hielden van hun mensen. Ze leefden niet in mooie huizen in de betere wijken, maar ze leefden samen met de slachtoffers van de grootgrondbezitters en hun politieke en militaire trawanten. Ze deelden lief en leed met hun mensen. En als die mensen de strijd aangingen, al dan niet gewapend, streden ze mee. Lees verder “Als Jezus zou terugkomen, zou hij dan Walter Voordeckers heten ?”

VRTNWS

Rome straft Broeders van Liefde in België: hun psychiatrische instellingen zijn niet langer “katholiek”

De “Broeders van Liefde” niet meer katholiek? Klinkt revolutionair, maar het is zo. Het rommelde al langer in Rome, zowel binnen de muren van de internationale congregatie van de Broeders van Liefde als binnen de muren van het Vaticaan. Nu is de banbliksem richting België gekomen: de Broeders van Liefde mogen hun psychiatrische centra niet langer “katholieke” instellingen noemen

Kijk, daar moet ik nu van kotsen. Je zou denken dat er met de Argentijnse paus een nieuwe wind door de kerk zou waaien. Maar blijkbaar zit daar nog altijd een kliek geestelijk afgestorven eunuchen met veel te veel macht.

Moest ik broeder van liefde zijn, dan zou ik hoera roepen als die kliek me buiten trapt en ik verlost zou worden van de stempel katholiek. Maar zulke bekrompen engelenpoepers kunnen de smeerlapperij niet laten, en komen dus met financiële dreigementen. Ik kan me niet voorstellen dat ze dat eigendomsrecht op de gebouwen juridisch hard kunnen maken, en dat weten die hufters ook. Maar dat maakt hun dreigement des te perfider. 

De boodschap van Jezus is een blijde boodschap. Willen die hooggevallen nietsen me eens uitleggen wat er blij is aan hun steriel vasthouden aan de “leer” en “waarheid” ? Hun leer en waarheid.

Van mij mogen ze overtuigd zijn van de waarheid van hun leer. Maar als ze een beetje christelijk zouden denken, zouden ze respect hebben voor anderen die het anders zien. Jezus zegt in het evangelie: mijn huis heeft vele kamers… Die katholieke asbestdenkers verbouwen zijn huis tot een éénkamerkrot die zij zelf onbeschaamd in beslag nemen. Als paus Franciscus ballen aan zijn lijf heeft (en dat zou volgens de traditie moeten gecontroleerd worden dadelijk na zijn verkiezing) dan stuurt hij dat klootjesvolk naar een katholiek ziekenhuis waar ze specialist zijn in ontballingen. Lees verder “Over de Broeders van Liefde en Rome”