Categorie: eutopia

Goed nieuws ! Vanaf 24 juli zal ik terug op dagelijkse post zijn ! Maar eerst morgen een fragment uit Eutopia, speciaal ter ere van de koning op de nationale treurdag !

 

Lieve lezer, vriend of vijand, zelfs Charles moet soms afhaken. Ik ga de actualiteit dus even laten voor wat ze is: de Ronde van Frankrijk en het offensief van roi et reine om de belg te misleiden en zichzelf als beminnelijk voor te stellen. Een en ander in dienst van het belgische grootkapitaal en voor de redding van het onland.

Ondertussen wil ik jullie wel niet helemaal zonder intellectueel superieur leesvoer laten, en dus vind je de volgende dagen een aantal fragmenten uit mijn ongemeen interessant bedenksel “Eutopia”, het boek dat je op deze website onder de rubriek “publicaties” gratis kan lezen en/of downloaden. Aan allen: een mooie vakantie !

Mensen zijn beesten

De ideologie kan men simpel verwoorden: de mensen zijn beesten en gedragen zich als beesten. En wij willen dat zo, of op zijn minst gaan we er van uit dat het niet anders kan.

De oude Romeinen wisten het al: “homo homini lupus”. “De mens is een wolf voor de andere mens”. Het kapitalisme is een beestig verhaal.

Betekent dit nu dat alle mensen mekaar voortdurend uitmoorden?

Neen, want dat zou een uitputtende en gevaarlijke bezigheid zijn. Daarom beperken we ons daartoe tot een oorlog. Maar dan doen we het ook met overtuiging en massaal.

Menselijke beesten leven in kuddes: daar is het gemakkelijker om te overleven. Dat voordeel houdt natuurlijk ook nadelen in: je moet rekening houden met de anderen, want anders wordt je uit de kudde gezet. Maar vermits het eigenlijk alleen om mezelf gaat, bestaat de kunst er in om zo veel mogelijk te krijgen van de kudde, en zo weinig mogelijk te geven. Het gemakkelijkste is dat als je de baas bent. En baas ben je als je eigenaar bent van de weide. Want de eigenaar heeft alles te zeggen. Lees verder “Berichten uit Eutopia 13”

Lieve lezer, vriend of vijand, zelfs Charles moet soms afhaken. Ik ga de actualiteit dus even laten voor wat ze is: de Ronde van Frankrijk en het offensief van roi et reine om de belg te misleiden en zichzelf als beminnelijk voor te stellen. Een en ander in dienst van het belgische grootkapitaal en voor de redding van het onland.

Ondertussen wil ik jullie wel niet helemaal zonder intellectueel superieur leesvoer laten, en dus vind je de volgende dagen een aantal fragmenten uit mijn ongemeen interessant bedenksel “Eutopia”, het boek dat je op deze website onder de rubriek “publicaties” gratis kan lezen en/of downloaden. Aan allen: een mooie vakantie !

Solidariteit versus sociale zekerheid

Of: solidariteit en de staat.

Voor velen valt sociale zekerheid samen met solidariteit, of andersom.

Laat me een voorbeeld geven: opa is dementerend en oma, gesteund door de kinderen en enkele vrienden, neemt de mantelzorg op zich. Dat is solidariteit want oma gaat er van uit dat opa dat ook voor haar zou gedaan hebben, en ze voelt dit aan als een verantwoordelijkheid. Maar wat gebeurt er als oma sterft? De kinderen hebben ook hun job en hun eigen kinderen, en ook de vrienden worden een dagje ouder…

 Als de staat dan de zorg voor opa op zich neemt, (opvang, tehuis…), dan wordt dat sociale zekerheid: deze biedt de zekerheid, dat er altijd een vorm van solidariteit zal bestaan. Deze zorg van de staat is geen caritas, want opa heeft heel zijn leven hard gewerkt en belastingen betaald. Lees verder “Berichten uit Eutopia 12”

Lieve lezer, vriend of vijand, zelfs Charles moet soms afhaken. Ik ga de actualiteit dus even laten voor wat ze is: de Ronde van Frankrijk en het offensief van roi et reine om de belg te misleiden en zichzelf als beminnelijk voor te stellen. Een en ander in dienst van het belgische grootkapitaal en voor de redding van het onland.

Ondertussen wil ik jullie wel niet helemaal zonder intellectueel superieur leesvoer laten, en dus vind je de volgende dagen een aantal fragmenten uit mijn ongemeen interessant bedenksel “Eutopia”, het boek dat je op deze website onder de rubriek “publicaties” gratis kan lezen en/of downloaden. Aan allen: een mooie vakantie !

De verklaring van de rechten van de mens

In onze context gaat het vooral over de sociaal- economische en culturele rechten.

Laat me eerst beklemtonen dat deze rechten geen loze woorden mogen zijn. Het is belachelijk om te stellen dat iedereen recht heeft op werk en hem dan in een werklozenstelsel te parkeren. De rechten van de mens moeten dus effectief verwerkelijkt worden.

Deze verwerkelijking valt niet onder te brengen in de vier categorieën van medemenselijkheid die we hierboven hebben beschreven.

De verwerkelijking van de mensenrechten is geen kwestie van solidariteit, want ze veronderstelt geen gemeenschap waar men vrij in toetreedt en meewerkt, noch wederkerigheid.

De techniek voor deze verwerkelijking is de herverdeling van rijkdom. Lees verder “Berichten uit Eutopia 11”

Lieve lezer, vriend of vijand, zelfs Charles moet soms afhaken. Ik ga de actualiteit dus even laten voor wat ze is: de Ronde van Frankrijk en het offensief van roi et reine om de belg te misleiden en zichzelf als beminnelijk voor te stellen. Een en ander in dienst van het belgische grootkapitaal en voor de redding van het onland.

Ondertussen wil ik jullie wel niet helemaal zonder intellectueel superieur leesvoer laten, en dus vind je de volgende dagen een aantal fragmenten uit mijn ongemeen interessant bedenksel “Eutopia”, het boek dat je op deze website onder de rubriek “publicaties” gratis kan lezen en/of downloaden. Aan allen: een mooie vakantie !

Medemenselijkheid

Laat ons medemenselijkheid opdelen in vier begrippen, opklimmend in menselijkheid.

Vandaag bespreek ik het vierde van de vier

Caritas

Caritas is een veel gebruikt woord, en dat woord wordt op verschillende manieren geïnterpreteerd. Laat me hier dus al dadelijk duidelijk stellen dat caritas voor mij niet samenvalt met liefdadigheid. Ook niet met solidariteit.

Caritas is de zorg voor wie niet kàn of wil bijdragen aan de opbouw van de gemeenschap. Het is dus géén solidariteit. Maar caritas is wél een plicht. Het is dus geen liefdadigheid.

Daar waar ik bij solidariteit het gevoelsmatige moest benadrukken, moet ik hier benadrukken dat het fundament van caritas dieper zit dan onze gevoelens.

Als ik het heb over zwaar gehandicapten of daklozen, gebruik ik met opzet niet het woord anders-validen, want dat “validen” wijst er op dat er wél een mogelijkheid is tot bijdrage, hoe miniem ook. En ik weiger om de werkelijkheid te verdoezelen en te doen alsof deze “mensen” wél nog op een of andere manier een positieve bijdrage leveren. Ik ga ook niet mee in een spiritualiteit waarin deze mensen worden gezien als een oproep tot groei in menselijkheid. Ze zijn dat zeker wel, maar dat is me allemaal wat te zweverig. Je kan toch niet stellen dat God waardeloze mensen wil om de waardevolle tot onbaatzuchtige liefde op te roepen? Maar wat dan met hen? Wat met de waardelozen, de mensen die géén eigenschappen hebben die hen aantrekkelijk maken? Wat met “mensen” waarbij men zelfs kan twijfelen aan hun “menselijkheid” omdat ze of extreem onbekwaam zijn (gehandicapten), of extreem kwaadaardig (Hitler)? Lees verder “Berichten uit Eutopia 10”

Lieve lezer, vriend of vijand, zelfs Charles moet soms afhaken. Ik ga de actualiteit dus even laten voor wat ze is: de Ronde van Frankrijk en het offensief van roi et reine om de belg te misleiden en zichzelf als beminnelijk voor te stellen. Een en ander in dienst van het belgische grootkapitaal en voor de redding van het onland.

Ondertussen wil ik jullie wel niet helemaal zonder intellectueel superieur leesvoer laten, en dus vind je de volgende dagen een aantal fragmenten uit mijn ongemeen interessant bedenksel “Eutopia”, het boek dat je op deze website onder de rubriek “publicaties” gratis kan lezen en/of downloaden. Aan allen: een mooie vakantie !

Medemenselijkheid

Laat ons medemenselijkheid opdelen in vier begrippen, opklimmend in menselijkheid.

Vandaag bespreek ik het derde van de vier

Solidariteit

Solidariteit ontstaat niet uit medelijden, maar vertrekt vanuit een gemeenschapsgevoel, waarbij men zich verantwoordelijk voelt voor de gemeen- schap als geheel en voor mekaar.

Solidariteit is dus gebonden aan gemeenschap. Zonder gemeenschap geen solidariteit en omgekeerd.

Het aspect “gevoel” is belangrijk. Het gaat niet enkel over besef, of over verstandelijk inzicht, al spelen die natuurlijk wel mee. Maar gevoel is méér: het gevoel “vervolledigt” de mens. Gevoe- len betekent betrokkenheid. En die betrokkenheid is noodzakelijk voor solidariteit. De intensiteit van de betrokkenheid, bepaalt de intensiteit van de solidariteit. Mijn grotere betrokkenheid met mijn familie, zal me oproepen tot grotere solidariteit.

Als lid van de gemeenschap aanvaard ik bepaalde plichten en heb ik bepaalde verantwoordelijk- heden. Interne solidariteit is een “plicht”. Binnen de gemeenschap is men niet vrij om al dan niet solidair te zijn.

Solidariteit kan (en moet) worden vastgelegd in regels en wetten.

Solidariteit houdt ook een zekere wederkerigheid in. Men kan deze wederkerigheid op verschillende niveaus situeren. “Weder” kan “terug” betekenen. Wederkerigheid betekent dan : ik geef als ik terug-krijg: ik wil pas bijdragen tot de gezamenlijke pot als ik er ook uit krijg. “Do ut des”: ik geef opdat jij zoudt geven”. Dit kan in de tegenwoordige tijd. Maar ook gespreid in de tijd: jij geeft nu en zal later krijgen. Of andersom. Zie de solidariteit van de generaties.

Zoals reeds gesteld: deze wederkerigheid vertrekt vanuit een vorm van egoïsme. Daarom moeten we durven stellen dat echt menselijke solidariteit dieper gaat: wederkerigheid is ook gelinkt aan verantwoordelijkheid: àlle leden van de gemeen- schap zijn geacht verantwoordelijk te zijn voor mekaar en voor het geheel. In principe kan het niet dat sommige leden verantwoordelijk zijn voor de gemeenschap en andere niet. Al moeten de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen, er wordt verwacht dat iedereen op zijn minst bereid is om bij te dragen in de mate van zijn mogelijkheden. Ook dat is wederkerigheid.

Het voorgaande betekent dus dat daklozen die geen bijdrage kunnen – of willen – leveren, uit de boot van de solidariteit vallen. Hetzelfde met zwaar gehandicapten. Toch vallen ze niet terug op gewone liefdadigheid. Zie “caritas”.

Solidariteit behelst ook samenwerking: een gemeenschap heeft altijd een doel, al is het maar om te overleven. En iedereen wordt verondersteld om mee te werken om dit doel te bereiken.

Het voorgaande houdt dus in dat solidariteit méér is dan armoedebestrijding.

Er bestaan dus specifieke vormen van solidariteit. Verderop zullen we een verband leggen tussen bepaalde vormen van gemeenschap en bepaalde vormen van solidariteit.

Samengevat:

1. Solidariteit veronderstelt gemeenschap.

2. Solidariteit is een verplichting binnen de gemeenschap.

3. Solidariteit eist wederkerigheid

4. Solidariteit is verbonden met intensiteit van gemeenschapsgevoel.

5. Solidariteit vraagt om samenwerking.

6. De aard van de gemeenschap bepaalt de vorm van de solidariteit.

Lieve lezer, vriend of vijand, zelfs Charles moet soms afhaken. Ik ga de actualiteit dus even laten voor wat ze is: de Ronde van Frankrijk en het offensief van roi et reine om de belg te misleiden en zichzelf als beminnelijk voor te stellen. Een en ander in dienst van het belgische grootkapitaal en voor de redding van het onland.

Ondertussen wil ik jullie wel niet helemaal zonder intellectueel superieur leesvoer laten, en dus vind je de volgende dagen een aantal fragmenten uit mijn ongemeen interessant bedenksel “Eutopia”, het boek dat je op deze website onder de rubriek “publicaties” gratis kan lezen en/of downloaden. Aan allen: een mooie vakantie !

Medemenselijkheid

Laat ons medemenselijkheid opdelen in vier begrippen, opklimmend in menselijkheid.

Vandaag bespreek ik de eerste twee

Ieder voor zich

Ik zal het er ook elders over hebben, want het is natuurlijk een centraal thema, en daarom houdt ik het hier summier. Maar het hoort er wel bij voor de volledigheid.

Hoe zit het er mee als het er op aankomt? Als het gaat om jou of mij? Als het gaat over overleven?

Op oorlogsgedenktekens staat er telkens weer: “ze gaven hun leven voor het vaderland”. Ik heb nooit begrepen dat oud-strijders daarvan tranen in de ogen kregen. Want die gasten hebben hun leven niet gegeven. Het vaderland en de vijand hebben hun leven gepàkt. Helden zijn mensen die dachten dat ze het toch wel zouden redden… en daarbij hebben gefaald.

De drang om te overleven is sterk en natuurlijk en ik kan of wil hier (elders wel) dus niet smalend doen over het ieder voor zich-principe.

Maar natuurlijk: als ik dit principe toepas, niet enkel als het over overleven gaat, maar in alle (of vele) kleine dingen van het leven, sta ik niet hoog op de ladder van medemenselijkheid.

“Ikke en de rest kan stikke”.

Nu zijn er natuurlijk slimmeriken die denken dat ze meer kans hebben om te overleven als ze met anderen samenwerken. Een aantal liberalen zijn aangename mensen in de omgang omdat ze een goede sfeer in de groep fijner vinden dan een slechte. De oude Romeinen zeiden het al: “Do ut des”: ik geef opdat jij mij zoudt geven. Maar ook hier blijft het gaan om “ik”, en is er geen echte aandacht of zorg voor de andere.

Liefdadigheid

Liefdadigheid vertrekt – hopelijk? – vanuit medelijden of basismede-menselijkheid. Meer onderzoek naar de oorsprong van liefdadigheid zou ons hier te ver voeren. Liefdadigheid is essentieel vrijwillig, zowel in de liefdadigheid op zich als in de mate waarin ze wordt beleefd. Ik geef als ik dat wil en zoveel als ik wil en aan wie ik wil. Het element vrije wil houdt in deze context in dat liefdadigheid geen verantwoordelijkheid is: ik ben niet verantwoordelijk voor het lot van wie ik liefdadigheid betuig (of niet betuig).

Liefdadigheid houdt geen wederkerigheid in: ik verwacht niets terug van wie ik help. Ik kan me zelfs niet voorstellen dat ik ooit hulp van “die sukkelaar” zou nodig hebben. Al zullen de meest egocentrischen onder jullie wel enige dankbaar- heid verwachten.

Liefdadigheid schept geen gemeenschap. Liefdadigheid is mogelijk zonder een gemeen- schappelijke factor. Behalve natuurlijk de mede- menselijkheid. Al kan er natuurlijk wel een soort gemeenschapsgevoel ontstaan vanuit persoonlijke contacten.

Wat die medemenselijkheid betreft: meer en meer mensen beleven meer mededierlijkheid dan medemenselijkheid. Ga maar eens naar een uitvaartplechtigheid van een hondje. Maar dat hoort tot het terrein van de pathologie.