Als je mensen leert om de hand op te houden, word je verlaten als je die hand niet meer kunt vullen.
Iedereen kent mensen die een groot deel van hun leven op de dop of de ziekenkas hebben gestaan. Die mensen worden in de statistieken gerekend bij de mensen op de armoedegrens, maar daar horen ze niet thuis, want ze zijn niet arm. Integendeel, ze verdienen goed hun kost. In het zwart. De steun die ze krijgen komt als extra boven op hun netto-inkomen dat al hoger ligt dan normaal, juist omdat ze geen belastingen betalen. Het zijn profiteurs. Nu moet ik oppassen want tegenwoordig word je al snel uitgescholden voor schelder. Dus, om duidelijk te zijn: die mensen zijn geen luieriken, want ze werken hard. Ze voelen zich ook geen profiteurs en hebben niet de bewuste bedoeling om het te zijn. Maar ze profiteren wel. Ik beschuldig dus niemand persoonlijk. Ik ken er zo een paar met wie ik goed kan opschieten. Ze zorgen goed voor hun kinderen, en ze zijn sociaal, altijd bereid om te helpen. Maar het fenomeen bestaat wel. Vroeger meer dan nu. Er wordt tegenwoordig veel aan gedaan om het te bestrijden. Lees verder “Waarom de socialisten rake klappen krijgen (1)”