Berichten

Geplaatst op

Decriminalisering en legalisering van cannabis

De Wereld Morgen

Febe Visart

Campagne “Unhappy Birthday” pleit voor alternatief drugsbeleid

100 jaar geleden werd de allereerste Belgische drugswet goedgekeurd. Met hun campagne “Unhappy Birthday” willen de organisaties Smart on Drugs en #Stop1921 burgers en politici overtuigen van een herziening van de wet. Ze willen een parlementaire werkgroep oprichten, die decriminalisering van drugs en legalisering van cannabis moet onderzoeken

De conservatief in mij heeft er zich lang tegen verzet. Maar ik geef me gewonnen: de argumenten van de mensen die pleiten voor decriminalisering van drugs en legalisering van cannabis overtuigen me.

Toch nog even verduidelijken: decriminaliseren valt niet samen met legaliseren. Decriminaliseren betekent dat iets niet meer strafbaar is. Legaliseren betekent dat er wetgeving is rond dit thema. Het gebruik van cannabis zou dan op zich niet meer strafbaar zijn (decriminalisering). Maar autorijden onder invloed van cannabis dan wel weer (legalisering). Decriminalisering is een voorwaarde voor legalisering. Maar decriminalisering zonder legalisering zou een grote vergissing zijn.

Het is van ongewoon groot belang dat we het niet enkel hebben over het gebruik, maar ook over de productie en verhandeling. 

In dit artikel is sprake van het legaliseren van het gebruik van cannabis. Maar moet er ook niet gedacht worden aan het legaliseren van productie en handel ? Lees verder “Decriminalisering en legalisering van cannabis”

Geplaatst op

Waarom Oxfam me triest en de Pvda me blij maakt

MO*

Sofie Beunen

Oxfam-Wereldwinkels, deel van Oxfam België, blaast 50 kaarsjes uit

‘Het vuur is na vijftig jaar verre van gedoofd’

‘Al vijftig jaar strijden de vrijwilligers van Oxfam-Wereldwinkels voor eerlijke handel, tegen ongelijkheid en voor economische rechtvaardigheid’, schrijft Sofie Beunen in haar opiniestuk ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de organisatie. Een strijd die anno 2021 nog steeds niet gestreden is

Waarom word ik toch zo triestig als ik dit lees ? Ik ben er van overtuigd dat Sofie Beunen het goed meent en oprecht blij is omdat het vuur na vijftig jaar nog niet gedoofd is. Ik zou ook nog mee blij kunnen zijn met haar, want ik moet toegeven dat de hele actie zeker bepaalde mensen heeft geholpen. En ja, als je één mens niet belangrijk vindt, kan je dan véél mensen belangrijk vinden ? Of alle mensen ?

Maar toch: je hebt het probleem op het niveau van de individuele mens of de kleine gemeenschap. Maar je hebt ook het probleem op het niveau van de brede samenleving, zeg maar van de mensheid.

Ik wil dus het niveau van de individuele mens niet veronachtzamen. Ik koop ook in de Wereldwinkel. Maar ik weiger om enkel daarvoor oog te hebben, want bij iedere individuele mens die ik “help”, staan er twee op die ik niet help. Ik dweil met de kraan open. Als ik hard dweil kan ik de vloer ergens even proper krijgen, maar even later loopt de boel weer onder water. Lees verder “Waarom Oxfam me triest en de Pvda me blij maakt”

Geplaatst op

Van Siciliaanse tomaten naar laptops en wafels

MO*

Tine Danckaers

Economische uitbuiting op Sicilië en in België

Auteur Sien Volders: ‘Onze economie profiteert van arbeidsmigranten’

‘De economische uitbuiting van Europeanen in de Siciliaanse tomatenpluk toont dat die sociale strijd toch nog niet helemaal is gevoerd in ons Europa.’

Ik hoop voor jullie dat jullie nu net zo kwaad zijn als ik. Anders is er iets mis met jullie.

Het erge aan het verhaal ligt er in dat het zich hier in Europa afspeelt. Ja, we weten dat het elders in de wereld gewone kost is.  Laat het ons maar over de miljarden mensen hebben die leven in mensonterende omstandigheden. Zelfs de grootste USA-ofiel weet ondertussen dat de armoede daar immens is. Maar hier bij ons ? In het qua beschaving superieure Europa ? Met onze sociale zekerheid ?

Heb je ooit “Het leven en de dood in de ast” (1926) van Stijn Streuvels gelezen ? Doen ! Het verhaal speelt zich bijna honderd jaar geleden af. We hebben ondertussen een wereldoorlog gekend, onze sociale zekerheid opgebouwd, en kunnen ons deze toestanden niet meer voorstellen. Maar ze bestaan nog. En erger: ze komen meer en meer terug.

De lezers van mijn blog komen niet uit die groep van uitgebuite mensen. Ze horen tot de betere middenklasse. Die klasse heeft de luxe van een zekere stabiliteit. Bij een tegenslag heeft ze wat reserve. Ze is hoog opgeleid, wat garanties biedt op werk. Ze heeft doorheen die opleiding bewezen een zekere mentale veerkracht te hebben. En ze vindt dat allemaal normaal. Lees verder “Van Siciliaanse tomaten naar laptops en wafels”

Geplaatst op

De voedingsboden voor het fascisme

Grenzeloos

Gilbert Achcar

Hoe kunnen we de groepsimmuniteit voor het fascisme herstellen?

Het begrip ‘groepsimmuniteit’, dat wil zeggen het immuun worden van een hele bevolking waardoor een groot percentage van de bevolking resistentie tegen een ziekte verwerft, heeft sinds het uitbreken van de covid-19 pandemie veel aandacht gekregen. Het is al lang een traditie in de sociale wetenschappen om termen en concepten te lenen uit de medische wetenschappen en de huidige mondiale situatie zet daar nog meer toe aan

Gisteren stelde ik dat we niet zozeer fascistische leiders, partijen of bewegingen moeten bevechten, maar dat we de voedingsbodem voor het fascisme moeten aanpakken.

Eerst en vooral: het is niet mogelijk in een blog een alles omvattende analyse te maken van de voedingsbodem van het fascisme. En ook als dat wel zou mogelijk zijn, zou ik het niet kunnen wegens niet slim genoeg.

Maar ik mag wel mijn gedacht zeggen.

Wat brengt mensen er toe om voor het vlaams blok te stemmen ?

Je hebt natuurlijk de harde fascistische en nazistische kern. Daarover moeten we het hier niet hebben. Ik denk dat die kern relatief klein is; en onbereikbaar. 

De overgrote meerderheid van de mensen hangt wel een ideologie aan, maar denkt niet ideologisch. Bijna alle mensen rondom mij zijn aanhangers van het kapitalisme. Maar als je met hen praat, zijn er weinigen die ideologisch kunnen zeggen wat kapitalisme eigenlijk is. Dat geldt ook voor de overgrote meerderheid van de mensen die voor het vlaams blok stemmen. Wat drijft hen dan wel ? Lees verder “De voedingsboden voor het fascisme”

Geplaatst op

Over de vrouw die de man maakt

MO*

Ching Lin Pang

Androgyne mannen passen niet in de nationale beeldvorming van China

China bindt de strijd aan met “verse vleesjes” K-pop en Japanse boybands zijn ook in China een groot succes, tot ergernis van de overheid. “Verse vleesjes” verstoren immers de nationale beeldvorming van een vitaal en krachtig China als opkomende supermacht, schrijft Ching Lin Pang. Maar de hamvraag is: zal het beleid voor vermannelijking succes boeken

Dat gendergedoe is een thema dat me nooit echt geïnteresseerd heeft. Eigenlijk is het de eenvoud zelve, en het heeft totaal geen zin om in gesprek te gaan met iemand die dit niet inziet. 

Een man is een man, een vrouw is een vrouw. In de werkelijkheid bestaat er bij individuele mensen een oneindige gradatie tussen de twee polen. En iedereen heeft recht op zijn eigenheid. Zie de individuele mens dan ook nog als een wezen in evolutie, en ik denk dat je klaar bent met het thema.

Maar het is natuurlijk wel een interessant idee dat de man eigenlijk gemaakt wordt door de vrouw, zoals in dit artikel van Lin Pang op het einde wordt aangegeven. Eigenlijk is ook dit een evidentie. Ongelooflijk dat ik daar zelf nog niet aan gedacht heb.

Het begrip mannelijkheid betekent niets zonder vrouwelijkheid, net zoals er geen dag zou bestaan als er geen nacht zou zijn. Lees verder “Over de vrouw die de man maakt”

Geplaatst op

De islam, een bedreiging voor de multiculturele samenleving

Uitpers

Freddy De Pauw

Franse heksenjacht tegen heksenjacht

“Islamo-gauchisme” en “woke”

“Islamo-gauchisme” is de nieuwe vijand waarmee de Franse president Emmanuel Macron stemmen bij rechts en uiterst-rechts wil halen. Islamo-gauchisme, alle rechtse media pakken er al een tijdje mee uit, al gooien ze daarbij veel zaken door elkaar – net alleen het samenwerken van een deel van links met islamistische groepen, maar ook postkoloniale studies, onderzoek naar ras, gender enz… , vaak aangeduid als ‘woke’-cultuur

Bestaat het islamo-gauchisme ? Is er bij links een tendens om de islam te verdedigen ? Op zijn minst bij een groot gedeelte van links is die verdediging onmiskenbaar. Ik kan er zelfs begrip voor opbrengen. Want links hoort aan de kant van de minder bedeelden, de armen, de mensen aan de rand van de samenleving, te staan. Je kan niet ontkennen dat een groot gedeelte van de moslimbevolking, zeker in de grote steden tot die groep behoort. Als linkse kan ik er niets op tegen hebben dat linkse partijen die mensen willen verdedigen.

Maar je kan er niet omheen dat deze mensen moslims zijn, aanhangers van de islam. Dat links vanuit de verdediging van de moslims ook een verdediger van de islam wordt is een grote vergissing. Ontken niet dat links ook de islam verdedigt. Als ik beschuldigd word van islamofobie, gaat het over de islam en niet over de moslims. Lees verder “De islam, een bedreiging voor de multiculturele samenleving”

Geplaatst op

Naar een christelijke islam ?

Ignis

Sami Hallak sj.

Deze jezuïet laat moslims kennismaken met ignatiaanse spiritualiteit

Met een groep jonge moslims verdiept de Syrische jezuïet Sami Hallak zich in de ignatiaanse spiritualiteit. Een uitdagende klus met gewaagde ideeën. “Ik stel hen voor aan een God die met de mens wil samenwerken.

Die Jezuïeten toch ! Ik beken: het is een kloosterorde waar ik wel van hou. Zoals alle verenigingen die het lange tijd volhouden kent hun geschiedenis hoogten en heel diepe laagtes. En zoals alle verenigingen die verspreid zijn over de hele wereld zijn er streken waarin ze goed werken, en andere waar ze er een potje van maken.

Maar hier en nu zijn ze wel goed bezig. Het is een orde van kritische intellectuelen. Daar hou ik van.

Weet je hoe een Jezuïet zijn broek ophoudt ? … Met wilskracht ! Zelfspot is een teken van mentale kracht.

Ze zijn zeer sterk gericht op missie en daar kan je dus nogal wat bedenkingen bij maken. Bekeringsdrang kan ziekelijk zijn en leiden tot grote excessen.

Maar kijk naar de onvergetelijke film The Mission van Roland Joffé –  met de prachtige muziek van Ennio Morricone – en je krijgt een beeld waarbij je vragen kunt stellen, maar waarvan je geen afkeer krijgt.

Argentijnse vrienden met niet veel respect voor de oorspronkelijke Indiaanse bevolking vertelden me ooit dat de Jezuïeten de enigen zijn geweest die de Indianen aan het werk kregen. Ik heb hen verwezen naar The Mission. Daar vraagt een Spaanse gezant aan de Jezuïeten-overste hoe hij dat gedaan heeft om de Indianen aan het werk te krijgen. Het antwoord was simpel en extreem links: wij laten ze voor zichzelf werken op hun eigen grond. De missiepost was een aanklacht tegen de Spaanse grootgrondbezitters die de Indianen als werkvee uitbuitten ter ere van de koning van Spanje. Communisme avant la lettre. Lees verder “Naar een christelijke islam ?”

Geplaatst op

Een algemene regularisatie brengt geen oplossing

MO*

Yassin Akouh

Gebrek aan bestaanszekerheid en perspectief doet mensen zonder papieren overgaan tot ‘politieke actie’

‘We zijn hier om te werken, niet om te bedelen’

Een kwetsbaar bestaan in onzekerheid doet honderden mensen zonder papieren overgaan tot ‘een politieke actie’. Ze bezetten de Begijnhofkerk in Brussel en de cafetaria van de Université libre de Bruxelles (ULB) en vragen een regularisatiecampagne. MO* laat hen aan het woord: ‘Ik voel me als een crimineel in de 11 jaar dat ik hier ben.

Een beetje intellectuele eerlijkheid is nodig voor een ernstig debat. Die eerlijkheid ontbreekt hier.

Maar laat me duidelijk zijn. Ik heb het in eerdere blogs al neergeschreven: als mensen hier zo lang verblijven dat hun kinderen hier geboren zijn, naar school gaan en eigenlijk geen band meer hebben met het thuisland van hun ouders, kan je ze vanuit menselijk standpunt hier niet wegjagen. En dus ook hun ouders niet.

Het is simpel: pas deze regel toe op de mensen in die kerk. Dan zal je sommigen regulariseren en anderen moeten zo snel mogelijk het grondgebied verlaten.

Laat me toch even herinneren aan een principe dat blijkbaar door nogal wat activisten wordt vergeten, of miskend: een land heeft het recht om te beslissen wie op het grondgebied wordt toegelaten. Met andere woorden: grenzen zijn nodig. Als je echt een wereld zonder grenzen zou hebben, zou de chaos totaal zijn. Je hebt dan geen rechtspraak meer en dus ook geen ordehandhaving. Wil iemand beweren dat ordehandhaving overbodig is ? Corona toont iets anders aan. Lees verder “Een algemene regularisatie brengt geen oplossing”

Geplaatst op

De enige echte ontwikkelingshulp

MO*

Tom De Herdt

Moeten we ontwikkelingssamenwerking afschaffen? Tom De Herdt vindt van niet

We zijn allemaal landen in “verkeerde ontwikkeling”

Over ontwikkelingssamenwerking valt veel op- en aan te merken. Donoren dreigen ook voortdurend hun manier van leven mee te smokkelen als een model van leven. Maar door één van de instrumenten van internationale solidariteit af te schaffen lossen we het probleem niet op. Tom De Herdt plaatst de eis van 0,7 procent aan ontwikkelingssamenwerking in het originele kader van de resolutie van 1970, die uiteraard verouderd is, maar ook superactueel blijft

Waar is de tijd dat we het gewoon hadden over arme landen of zelfs over achtergebleven landen ? (Let op het woord achtergebleven. Het zal terugkomen.) Maar ook toen al slopen er politiek correcten door de gangen en mochten we het niet meer hebben over arme landen, maar moest het gaan om ontwikkelingslanden en ontwikkelingshulp. Maar ja, ook dat “hulp” was natuurlijk denigrerend. En zo werd het dan ontwikkelingssamenwerking, net alsof iemand die hulp nodig heeft, plots geen hulp meer nodig heeft als je die samenwerking noemt. Ondertussen moet het toch wel duidelijk zijn dat die landen er op eigen houtje niet geraken. Dus hebben ze hulp nodig.

Het gaat over armoede.

Ik ga hier niet filosoferen over wat armoede eigenlijk is. Maar op dit ogenblik is iedereen het er over eens dat armoede relatief is: iemand kan alles hebben wat nodig is om te overleven en toch arm zijn als hij veel minder heeft dan andere mensen in zijn buurt. Een arme bij ons, zou qua levensomstandigheden een rijke zijn in Congo. Daarom kiezen migranten er voor om hier in armoede te leven in plaats van terug te keren naar huis. Lees verder “De enige echte ontwikkelingshulp”

Geplaatst op

De afbraak van onze sociale zekerheid zal verder gaan.

Doorbraak

Ludo Abicht

Waarom de neoliberalen en niet de ‘populisten’ de vijand zijn

“Dit boek begon als een politieke brandbrief.” 

De politiek filosoof, hoogleraar aan de UvA en columnist Ewald Engelen wilde zijn landgenoten in een kort en krachtig essay ertoe aanzetten, tijdens de verkiezingen op 17 maart 2021 vooral niet nog maar eens op de partij van premier Rutte te stemmen. Zeven maanden later was het schotschrift uitgegroeid tot een gedetailleerde en erudiete ontmaskering van het neoliberalisme, waarvan Rutte uiteraard een populair boegbeeld is

Ewald Engelen is een man om naar te luisteren. Hij is intelligent en heeft het hart op de juiste plaats. Voor de minder begaafden onder jullie: dat is links.

Ook nu weer heeft Engelen gelijk:  de zogenaamde – voor mij nep – linkse elite heeft zich verheven boven het vlaams blok stemmend plebs; heeft daarmee de voeling verloren; kijkt er op neer en geraakt niet verder dan een scheldpartij tegen “die fascisten”. Bij de vraag naar het waarom van dat kiesgedrag, blijft die elite steken bij de kwalijke populistische propaganda van dat vlaams blok waar de domme massa zich laat aan vangen. De vraag of er misschien toch iets mis is met de aanpak van de elite zelf, komt niet eens op bij deze bende nep linkse narcisten die zwelgen in zelfgenoegzaamheid als ze plechtig hebben verklaard dat de grenzen open moeten blijven voor migranten. Lees verder “De afbraak van onze sociale zekerheid zal verder gaan.”