Doorbraak
Fotomuseum ondersteunt christianofobie
Wat is me dat nu voor een vraag: is er christianofobie in Antwerpen ? Natuurlijk is er daar christianofobie. Die is overal. En ze is stuitend.
De katholieke kerk heeft een verleden dat niet altijd fraai oogt – om het voorzichtig te zeggen – en ik heb er dus geen enkel probleem mee om de mistoestanden aan te klagen, en om te spotten met wat te bespotten valt.
Wie de totaal decadente toestanden in het Vaticaan in de tijd van de Borgia’s wil aanklagen, vindt in mij een medestander. De inquisitie was een perversie van losgeslagen pyschopaten en godsdienstwaanzinnigen. De dominicaan Vincent Ferrer trok Europa rond met zijn rabiate anti-Joodse preken. In Firenze was Savonarola de man van de boekverbrandingen. Hij had niet zozeer bloed aan zijn handen, maar op zijn lelijke kop. De fascinatie voor seks door een celibataire kaste leidde tot de meest stupide morele geboden en vooral verboden en een massa brave mensen die in angst leefden voor de hel… Ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan.
Ik vernoem hier met opzet niet een van de items op het lijstje van de devote atheïsten: de kruistochten, want die waren perfect te verantwoorden. Hallo, dierbare vijanden, klim nu maar in de gordijnen. Ik hoop dat jullie er uit vallen.
En dus ja, voor mij mag er gelachen worden met de kerk, de paus, Jezus. Ik vind de film “The life of Brian” van de Monthy Pythons schitterend. Ik ben echt wel gelovig en voor mij is Jezus een inspiratie die mijn leven tekent, maar ik besef ook dat dit niet voor iedereen zo is, en dat moet ik respecteren. Soms schoffeer ik andere, minder verlichte gelovigen, door zelf te spotten met Jezus, waarbij ik dan eigenlijk spot met mezelf als een gelovige die spot… Maar dat is voor die gasten in de gordijnen waarschijnlijk te moeilijk om te begrijpen.
Maar de auteur van dit artikel heeft gelijk: er is iets bezig wat fout loopt omdat dat recht op spot selectief wordt toegepast, en voor een aantal mensen die spot zich beperkt tot het christendom.
Er is ook een verband met het feit dat onze media systematisch de genocide op christenen, overal in de wereld negeren. Als er een kind van een jihadiste in het vizier komt, wordt een horde linkse gesjeesde advocaten aangevoerd om de belgische staat en mij als belastingbetaler te verplichten om dat kind naar hier terug te halen om opgevoed te worden in hetzelfde milieu als dat waarin zijn moeder jihadiste is geworden. Maar als Theo Francken iets doet voor Syrische christenen die ontsnapten aan die genocide, is het kot te klein en moet hij een horde gesjeesde rechtse advocaten inhuren om te ontsnappen aan de inquisitie van de nep linkse politiek correcte nuttige idioten.
De oorsprong ligt natuurlijk bij een bende ex-katholieken die zich bekeerden tot het geloof dat er geen grond voor geloof is, en net zoals alle bekeerlingen vervallen in een ziekelijke ijver om het nieuwe geloof uit te dragen en het oude te verketteren en te bekampen. Ondertussen is er ook een nieuwe generatie van atheïsten die nooit rechtstreeks iets te maken hebben gehad met het katholicisme, maar toch ijverig meedoen met hun bekeerde sektegenoten, omdat ze nu eenmaal dezelfde persoonlijkheidsstructuur hebben als de moslim jihadisten.
En dat volkje domineert nu het publieke debat omdat de katholieke kerk – terecht – een toontje lager zingt.
Als die mensen een beetje consequent waren met hun humanistische idealen zouden ze niet staan springen op het graf van hun verslagen tegenstander. En vooral: zouden ze oog hebben voor het nieuwe religieuze gevaar: de islam.
Maar de islam is onaanraakbaar. Daar zijn twee redenen voor.
Als het om spot gaat, is er – terechte – angst. Salman Rushdie, Charlie Hebdo… hebben er echt wel ingehakt. Ik kan daar zelfs begrip voor opbrengen. Maar als die mensen een beetje zelfrespect hadden, zouden ze consequent zijn en ook de christenen gerust laten, dan niet uit angst, maar gewoon voor een beetje eerlijk evenwicht.
Dieper is er het eigene van de nep linkse politieke correctheid. De moslims vormen een minderheid die ook nog eens tot de lagere inkomensklasse hoort en een zekere culturele achterlijkheid vertoont. Nogal wat mensen die van zichzelf denken dat ze links zijn omdat ze dat zouden willen zijn, vinden dus dat ze aan de kant van die “armen” moet gaan staan. En dat maakt hen blind voor de werkelijkheid waardoor ze idioten worden. Nu kan niemand mij er van verdenken dat ik aan de kant van de rijken sta. Mijn christendom gebiedt mij om de woorden van Jezus over het Laatste Oordeel in gedachten en daden te houden: hebt gij hongerigen te eten gegeven… dorstigen te drinken… vreemdelingen een thuis… naakten gekleed… zieken verzorgd… gevangenen bezocht… ? In onze moderne tijden betekent dat naast liefdadigheid ook georganiseerde solidariteit. En ik wil dus iedere moslim als mens te eten geven… een thuis geven… Maar de islam zoals hij zich hier nu bij ons algemeen voordoet, waarbij er een sterke evolutie is van gematigdheid naar meer fundamentalisme, is een gevaar. De narcistische linksheid maakt blind voor dat gevaar.
En zo krijgen we een situatie waarbij een ongevaarlijk christendom wordt aangevallen en zo veel mogelijk geweerd, en een gevaarlijke islam wordt gekoesterd en toegelaten om steeds meer ons leven te beïnvloeden.