MO*
Niemand mag uit de boot vallen
Kwetsbare groepen mogen niet nog kwetsbaarder uit deze coronacrisis komen
Kijk, zo kan ik het ook: zeggen dat er iets moet gebeuren, maar zelfs niet aangeven wàt er moet gebeuren. En al zeker niet hoé het moet gebeuren.
Natuurlijk ben ik het eens dat we speciale aandacht moeten hebben voor kwetsbare groepen. Maar ik vrees dat we voor voldongen feiten staan. Neen, kwetsbare groepen mogen niet – , maar zullen wel nog kwetsbaarder uit deze coronacrisis komen, gewoon omdat ze nu eenmaal kwetsbaarder zijn. Als ze niet kwetsbaarder uit de crisis komen, zou dat betekenen dat ze niet kwetsbaar zijn.
Eigenlijk is het simpel: er zijn mensen die kwetsbaar zijn door hun gezondheidstoestand (hartziekten…) en leeftijd (met minder immuniteit), welnu die groep zal meer lijden onder de crisis. Daar is niets aan te doen. Dat hoort bij het leven.
Nu hoor ik de welmenende lezer al roepen: hoe kan je zo cynisch zijn ? Welnu, dit is geen cynisme. Het is realisme. Ik bedoel het helemaal niet spottend, en natuurlijk moeten we er alles aan doen om zoveel mogelijk kwetsbaren te redden. Maar we weten dat we daarin niet zo goed zullen lukken als we zouden willen.
Nu moet ik natuurlijk een onderscheid maken tussen de rechtstreekse gevolgen van het coronavirus op de gezondheid en leven en dood van mensen, en de gevolgen waar Annelies Van Erp het over heeft. Want die gaan niet rechtstreeks terug naar het virus, maar naar de samenleving waarin dat virus rondwaart. Een samenleving waarin die mensen al kwetsbaar waren voor er ook maar sprake was van het virus. Van Erp heeft het onder andere over asielzoekers en schoolgaande kinderen met een zwakke thuissituatie.
Weet je wat cynisch is ? Juist de mensen die oorzaak zijn van deze kwetsbaarheid, willen nu dat er iets wordt gedaan voor die kwetsbaren. Het gaat over de mensen die de migratie verwelkomd hebben. Zij hebben migranten voor gehouden dat ze welkom zijn in Europa (Wir schaffen das !). Zij zijn de voorstanders van de multiculturele samenleving die mensen in onze samenleving heeft opgenomen met een cultuur die totaal niet spoort met de onze.
Zowat iedereen, onze minister van samenleving Bart Somers op kop, vermijdt angstvallig de vinger op de wonde te leggen als het gaat over de schoolachterstand die kinderen zonder een laptop gaan oplopen. Ondertussen komt er een actie op gang om laptops te verzamelen en uit te delen aan kwetsbare gezinnen. De overgrote meerderheid van die laptops zal gaan naar migrantengezinnen met ouders die amper kunnen lezen en schrijven, die niet inzien waarom kinderen eigenlijk naar school moeten gaan, en hun kinderen alleen naar school sturen voor het kindergeld (ja ! nu ben ik cynisch !). Die ouders zijn er ook helemaal niet mee bezig om hun kinderen aan te zetten tot het maken van schooltaken. Die laptop zal daar dus niet voor gebruikt worden, maar voor pornogegluur wat er toe zal leiden dat er via die laptoppen nieuwe virussen massaal de ronde gaan doen.
Goede vrienden van mij hebben een zoontje van tien jaar. Het zijn progressievelingen – en toch heb ik een goede band met hen – en ze stuurden hun kind bewust naar een “gemengde school”, met heel wat kinderen van Turkse afkomst. Kwestie om dat zoontje op te voeden met een open geest. Dat zoontje heeft thuis nooit een verkeerd woord over mensen van andere culturen gehoord, integendeel. En dan komt dat kind thuis met de vraag: “Wat is dat toch met die Turkse jongetjes ? Die luisteren niet en zijn altijd stout. Die moeten geen huiswerk maken of lessen leren, en ik heb er schrik van, want die vechten graag…” Welmenenden zeggen wel eens dat kinderen geen racisme kennen, en dat racisme hen wordt aangeleerd. Wel, dat is dus niet waar: niemand heeft dit kind zijn racistische uitspraken ingefluisterd.
Ik vind de toestand van die Turkse kinderen verschrikkelijk. En ik steun iedereen die inspanningen levert om daaraan te verhelpen. Dan denk ik aan idealistische leerkrachten die huisbezoeken doen. Scholen die tolken voorzien bij het oudercontact. Senioren die kinderen gaan helpen om huiswerk te maken… Maar laat het duidelijk zijn: wat ze doen zijn druppels op een hete plaat. En als de nep linkse politiek correcte idioten er dan voor pleiten om de crisis aan de Griekse grens op te lossen door de grens open te zetten, wordt de toestand helemaal hopeloos. Kijk: dàt is cynisme: zeggen dat we er iets moeten aan doen, en tegelijkertijd er alles aan doen om dat te doen mislukken. Alleen beseffen die nep linksen niet dat ze cynisch zijn. Daarom zijn het dan ook idioten.
Daarmee ben ik begonnen: kwetsbaren zullen sowieso meer lijden onder deze crisis, precies omdat ze kwetsbaar zijn. Daar kan hier en daar wat symptomatisch verlichting worden gebracht, maar meer ook niet. Het zal er om gaan om die kwetsbaarheid op te lossen. Dat is een werk van zeer lange adem. Ik vind het belangrijk dat we er alles op inzetten. Maar dat is het drama: de welmenende wil de feitelijke toestand en oorzaak niet zien, en dus gebeurt er veel te weinig wat echt zinvol is. En als die welmenende dan ook de échte oorzaak nog wil uitbreiden, zoals het virus zich verspreidt, is het helemaal dweilen met de kraan open.
Wie me nu uitmaakt voor een op zichzelf teruggeplooide asociale onmens heeft er niets van begrepen.