MO*
Hulporganisaties luiden de alarmbel over situatie voor mensen zonder papieren
Een coronaplan dat geen rekening houdt met mensen zonder papieren, is géén plan
Mensen zonder papieren is een precair onderwerp. Merk op dat ik niet zeg: “zijn” een precair onderwerp. Dat is belangrijk omdat mensen altijd mensen blijven.
Jullie weten dat ik een overtuigd tegenstander ben van de immigratie zoals die zich nu voordoet. Ik ga hier de hele argumentatie dus niet herhalen.
Ook blijf ik er bij dat die mensen zelf medeverantwoordelijk zijn voor de toestand waarin ze zich bevinden. Het is een grove fout van politiek correct links dat het systematisch mensen “verlost” van hun verantwoordelijkheid en probeert alle zorgen voor hen weg te nemen, en alle problemen voor hen op te lossen. Als ik dat zo schrijf zou je kunnen denken dat dit in de werkelijkheid niet gebeurt, maar de verzorgingsstaat gaat wel in die richting, en het PS socialisme in Wallonië is een perverse uitwas. Pervers omdat verantwoordelijkheid tot de essentie van het volwassen mens-zijn behoort. Wie mensen in situaties brengt waarin ze geen verantwoordelijkheid meer moeten nemen, doch enkel nog hun hand moeten ophouden, tast hun menselijkheid aan.
Marx had het over de vervreemding. Daarbij ging het er om dat in de kapitalistische massaproductie de arbeidsdeling zo ver doorgedreven was (duidelijk bij bandwerk) dat de mens zichzelf niet meer kon verwerkelijken in zijn werk. Een mens heeft arbeid nodig om zichzelf te worden, maar als de mens slechts een klein gedeelte van het product realiseert, valt die zelfverwerkelijking weg. Als daarbij de mens ook niet meer zelf kan beschikken over zijn product, maar het in handen komt van de eigenaar van de productiemiddelen (de kapitalist) is de vervreemding totaal. Welnu, de vervreemding door de perversie van het socialisme is zeker zo erg als die door de kapitalistische arbeidsorganisatie.
Een mens zonder papieren moet verantwoordelijkheid nemen op het vlak van die papieren. Dat betekent dat die mens zelf op zoek moet gaan naar manieren om zijn situatie op te lossen. Geen enkele samenleving kan het zich permitteren dat een kritische massa mensen officieel niet bestaat. Die verantwoordelijkheid houdt dus in dat die mens eerst moet proberen om in dit land in orde te geraken. Als dat niet lukt, moet hij op zoek naar landen waar dit wel kan. Desnoods moet hij terug naar zijn land van herkomst.
Daarbij moet die mens hulp krijgen van mensen die op de hoogte zijn van de procedures. Maar advocaten die alle truken van de foor gebruiken om procedures te verlengen waarvan ze weten dat ze heilloos zijn, zijn misdadigers en bewerken vervreemding. Als duidelijk is dat voor deze concrete mens papieren niet mogelijk zijn, moet hij de kans krijgen, en daartoe aangemoedigd en geholpen worden om naar een land te gaan waar wél nog oplossingen mogelijk zijn. Als die mens die beslissing niet zelf neemt, lijkt uitzetting noodzakelijk. Ook die moet natuurlijk humaan verlopen. Maar wie deze mens aanmoedigt om onder te duiken in de illegaliteit, is medeplichtig aan misdaad.
Dit alles neemt niet weg dat elke mens altijd als mens moet benaderd worden. Ook de vluchteling die hardnekkig weigert om het land te verlaten, mag geen honger lijden of in de steek gelaten worden als hij ziek wordt. De humanitaire organisaties die deze hulp bieden, verdienen alle lof en respect.
Maar ik denk dat ze zich vergissen als ze beroep willen doen op de overheid om die taak van hen over te nemen. De overheid kan niet tegelijkertijd tegen die mensen zeggen: je hoort hier niet, maar wees welkom we geven je bed, bad en brood.
De vorige paus, Benedictus de te veelste, heeft nog al wat onzin uitgekraamd, maar hij had wel gelijk toen hij vast hield aan een klassiek standpunt van de kerk dat zegt dat caritas altijd nodig zal blijven. En voor mijn part is het ook goed dat de caritas altijd nodig zal blijven. Caritas geeft mensen de kans om goed te zijn.
Dat klinkt raar, maar ook dat hoort bij menselijkheid. Wat is voor mijn persoonlijke menselijkheid de waarde van een solidariteit die door de wet is opgelegd ?
Ik weet dat ik nu inga tegen een opvatting die voor iedereen een evidentie is geworden, en die verwerkelijkt is in onze sociale zekerheid. Vergis je niet: in onze kapitalistische situatie pleit ik niet voor de afbraak van die sociale zekerheid, maar in Eutopia (zie mijn boek op deze website) wordt de solidariteit niet georganiseerd door de overheid, maar door vrijwillig aangegane verbintenissen van burgers. Dat is natuurlijk enkel mogelijk als er tegelijkertijd ook een fatsoenlijk basisinkomen gegarandeerd is, niet vanuit de idee van solidariteit, maar gewoon als implementatie van de mensenrechten.
Maar we leven nu niet in Eutopia.
Welaan dan: de toestand is wat hij is. Een regularisatie moet dus mogelijk zijn. Maar enkel als die samengaat met het efficiënt tegengaan van immigratie. Als een regularisatie nieuwe immigratie aanmoedigt, wordt het dweilen met de kraan open. Je kan het draaien of keren zoals je wil: het heeft geen zin om in een van de dichtst bevolkte streken van de wereld nog massale immigratie toe te laten, laat staan aan te moedigen.
De goedmenende dwaze voorstanders van de multiculturele samenleving en daarbij horende immigratie beseffen niet dat ze zelf de basis voor een samenleving waarin iedereen aanvaard is en gesteund in het nemen van zijn verantwoordelijkheid ondergraven. Hoe wil je dat ik die mensen linksen noem ? Ze bedoelen het goed, maar ze zijn niet links. Ze zijn nep links.