20 21 22 Kijk mamma, ik kan al tot meer dan twintig tellen !
20 21 wordt een optel-jaar.
Je kan dat natuurlijk van alle jaren zeggen. Maar als de getallen iets betekenen wordt het een jaar waarin we van optellen een bezigheid maken: weer een er bij. Wat voor een heeft geen belang. Het gaat om het optellen. Een er bij tellen is vervelend. 2021 jaar wordt het jaar van verveling. Ook al is het een blij eentje dat je er bij mag/moet tellen, op de duur vermindert de blijheid. Als het een droevig eentje is, vergroot de droefenis tot ook die verschrompelt in de gewoonte.
2021 wordt een jaar waarin we terecht komen in een toestand van onverschilligheid waarin niets ons nog raakt.
Covid 19 ? We hebben er mee leren leven en het opgegeven om te hopen op beter.
Terroristische aanslagen horen er nu eenmaal bij.
We maken ons niet meer druk om een dode meer of minder. Waar leven is, is dood, nietwaar ?
Plots zullen mensen beseffen dat alle winkelstraten hetzelfde zijn en dus oervervelend. Ze zullen als zombies (dat zijn ze nu al) door die straten strompelen en hun genoegen zoeken in een ijsje waarbij het genoegen bij iedere lik krimpt zoals het ijsje zelf.
Ik hoor mensen zeggen: 2021 wordt beter, want slechter dan 2020 kan niet. Neen, slechter kan niet, maar wel erger. Want we zullen het niet meer erg vinden dat het slecht is.
En zo zullen we allemaal gelukkiger worden.
Maar dat geluk zal zijn zoals het geluk van de mensen in “The brave new world” van Aldous Huxley, verplichte lectuur voor de intellectueel.
Het is het geluk van de dode geesten en de geconditioneerde illusies van leven.
Maar de rijken zullen nog altijd rijker worden en als halfgoden minachtend neerkijken op de domme massa die zich niet meer druk maakt om hun rijkdom. Alfabeten voor wie lezen gelijk is geworden aan indoctrinatie.
Alhoewel, lezen ? Begrijpend lezen zal een buisvak worden aan de universiteit. Beeldschermen zullen de geesten vullen maar in handen zijn van vervuilers zoals koningen die hun kinderen als aapjes kunsten laten doen om hun dotatie veilig te stellen.
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Veel kans dat het inderdaad die kant op gaat. Maar mijn gedoe over vervelend optellen is natuurlijk eigenijk zwans.
Misschien wordt 2021 wel een jaar van vrolijkheid. Erika Vliegen zegt dat het een jaar van feesten wordt. En ergens las ik dat we terug gaan naar de roaring twenties waarin de vrouwen hun korset in de vuilbak kieperden en de décolletés tot de navel reikten. Hoeyberghs schakelt over naar borstverkleining en breidt uit naar navelesthetica. Plattigheid wordt de streefnorm.
En de charleston !
Vrolijkheid alom ! Idealisme en optimisme verspreiden zich als een virus.
Maar in 1922 organiseerde Mussolini ook zijn mars op Rome en zijn knokploegen beheersten de straten. Hitler liet zich door Mussolini inspireren bij de ontwikkeling van zijn ideologie.
We zullen de economische crisis als specifiek gevolg van de pandemie relatief gemakkelijk doorstaan… Maar de economische wederopstanding is slechts schijn, het gevolg van de efficiëntie van de moderne monetaire drukpersen. Het ergste moet nog komen.
Er wordt wel eens smalend gedaan over de mensen die dansten op de Titanic. Maar misschien hadden ze gelijk: het onheil was toch niet te ontwijken. Als we dan toch moeten onder gaan, laat ons dan tot de laatste seconde opgaan in uitbundig genot en angstverdrijvende vrolijkheid. Misschien gebeurt dat al in de lockdownfeestjes.
Vrolijk 2021 !
Neen, ernstig nu. Hoe de wereld ook draait of keert; wat er ook gebeurt: innerlijke rust als alternatief voor escapistische extase of verterende angst kàn, mits aandacht voor mekaar. Beminnen en weten dat je bemind wordt zijn niet voldoende, maar wel noodzakelijk en maken die innerlijke rust ook mogelijk. Ze vormen een basis. Ze laten ons toe om ons denken en voelen te richten op vasthouden van mekaar en loslaten wat er niet toe doet.
Dàt is mijn wens voor jullie. Het is een wens die geldt voor àlle jaren. Maar het is goed om die wens ieder jaar te herhalen en iedere dag te beoefenen.
Veel innerlijk geluk in 2021 !