De Wereld Morgen
Zes zaken die je moeten weten over Afghanistan en de Taliban
Ik beken.
Ik heb echt geloofd dat de oorlog in Afghanistan bedoeld was als strijd tegen Al Qaeda na de aanslagen van 11 september. Ik heb me altijd zitten afvragen welke de economische belangen waren, maar ofwel is de informatie er over op een of andere manier aan me voorbijgegaan, ofwel was ze er gewoonweg niet in de voor mij normaal beschikbare bronnen.
Wat er ook van zij: een van de meest angstaanjagende aspecten van dit verhaal gaat niet over Afghanistan zelf, maar over het feit dat we onze reguliere media totaal niet meer kunnen vertrouwen.
Heb jij ooit in de reguliere media vernomen dat de oorlog in Syrië over een gaspijpleiding ging ? Neen, we kregen berichten over “spontane” volksopstanden tegen de wrede dictator Assad en “wij” die deze vrijheidsstrijders gingen steunen om de mensenrechten te verdedigen.
Hetzelfde verhaal werd ons daarvoor al opgedist toen de Amerikanen Irak binnenvielen.
Overloop zelf maar eens alle oorlogen die de Amerikanen sinds de Tweede Wereldoorlog hebben gevoerd. Het komt telkens terug.
Vraag je nu dan af hoe het eigenlijk zat met de deelname van Amerika aan de Tweede Wereldoorlog. Neen, die ging niet over olie of gas, maar wel over economische wereldhegemonie: een verenigd Europa (mét Rusland) – of het nu onder Hitler of Stalin was – zou sterker zijn dan de Verenigde Staten.
Oorlogen over olie of gas blijken plaatselijke oorlogen te zijn.
De oorlog over economische wereldhegemonie was, logischerwijze, een wereldoorlog.
Leg nu de link naar de strijd om de economische wereldhegemonie tussen de VS en China, en je weet waar we naartoe gaan.
De laatste tijd hebben we volksopstanden gekend in Oekraïne, Wit-Rusland, Hongkong… Schrijf het maar op: vroeg of laat zal het uitkomen dat ze opgezet, financieel gesteund, en gedirigeerd zijn door de CIA.
Zet er de berichten over de Chinese schendingen van de mensenrechten tegen de Oeigoeren ook maar bij.
Of die schendingen van mensenrechten nu al dan niet waar zijn, doet er zelfs niet meer toe: als ze een middel zijn om ons te manipuleren om een oorlog te aanvaarden en er zelfs actief aan mee te werken, zoals het belgische leger enthousiast heeft gedaan, leidt de zogezegde strijd voor de mensenrechten tot toestanden die veel erger zijn dan de schending van die mensenrechten.
Dit ter attentie van de goede mensen die ik nu overal tegenkom en die zich laten opnaaien door de pers van vandaag over alle wreedheden die de Afghanen onder de Taliban zullen moeten ondergaan en die vinden dat daar iets moet aan gedaan worden.
Ja, ik meen het echt: het gaat om goede mensen die eerlijk begaan zijn met hun medemens. Hun verontwaardiging is duizendmaal te verkiezen boven de schandalige houding van mensen wie het allemaal niet kan schelen. Maar het zijn wel nuttige idioten.
Ondertussen ben ik zo ver dat ik extreem achterdochtig word als onze pers massaal over mensenrechten begint.
Eigenlijk ben ik extreem achterdochtig als onze pers over om het even wat massaal eensgezind is. Ik denk nu niet toevallig maar even aan het klimaat. Dat is natuurlijk een wat ander thema en dus geen voer voor deze trog.
Mijn achterdocht drijft me zelfs zover dat ik me afvraag of ook ik me niet laat manipuleren: als ik elk bericht over schending van de mensenrechten afdoe als propaganda voor een oorlog, leidt dat dan er niet toe dat mijn gevoeligheid voor die schending geleidelijk aan afstompt ? Leidt het me niet naar onverschilligheid ? En speelt onverschilligheid voor mensenrechten niet even goed in de kaart van de oorlogsstokers ?
Op dit ogenblik denk ik niet (morgen kan dat anders zijn) dat ik in die richting gemanipuleerd word. Maar ook als dat niet zo zou zijn, moet ik toch alert blijven voor het gevaar van die onverschilligheid. Onverschilligheid is zowat het ergste wat een mens kan overkomen. Verontwaardiging is een “gevoelen” dat we zorgvuldig moeten onderhouden en cultiveren. Wie niet meer begaan is met waarden, is geen mens meer.
Maar als die verontwaardiging me tot nuttige idiotie leidt, maakt ze alles veel erger: er is geen ergere schending van mensenrechten mogelijk dan de oorlog.
En dan stoot ik op pure onmacht. Als ik mijn logica doortrek is een ingrijpen in Afghanistan om de Taliban opnieuw te verdrijven geen optie. Wat dan ?
Moeten we massaal vluchtroutes organiseren om zoveel mogelijk Afghanen de kans te geven om te vluchten en die mensen hier op te vangen ? Ook dat lijkt me niet realistisch. De mensenrechten worden overal in de wereld geschonden. De oplossing kan toch niet zijn om alle lijdenden naar Europa te halen ?
Ten andere: de mensenrechten worden ook hier geschonden. Vraag het maar aan feministen, zwarten, LGTBQ-ers… Er worden mensen kwaad als ik het zeg, maar je kan er niet omheen: de opvang hier van een beduidend aantal moslims van een bepaalde (overheersende) islamitische strekking heeft de schending van de mensenrechten hier vergroot. Een toevloed van Afghaanse vluchtelingen zou zeker leiden tot een groei van het deel van de bevolking dat de gelijkheid van man en vrouw miskent en onverdraagzaam is tegenover LGTBQ-ers en Joden. Een groot deel van de Afghaanse bevolking heeft niets tegen de sharia, maar enkel tegen de Taliban…
Mensenrechten zijn een kwestie van ethisch inzicht. Ethisch inzicht kan je niet opleggen. Gedrag kan je opleggen. Je kan daar wetten voor maken. Maar als een beduidend deel van een bevolking – ook al is het een minderheid – het ethisch inzicht van de mensenrechten niet deelt, heb je zelfs geen draagkracht meer voor die wetten. Dàt is wat Haouach ten gronde bedoelde met “De discussie is niet: stellen we de scheiding van kerk en staat in vraag? Het is: hoe gaan we om met de verandering in demografie?”
De echte vraag is niet: hoe leggen we de mensenrechten op ? De echte vraag is: hoe bevorderen we de groei van het ethisch inzicht dat aan de grondslag ligt van de mensenrechten ?