Business AM
Ja, ik weet het, ik val in herhaling. Maar deze schande is van dusdanige aard dat ze niet genoeg kan aangeklaagd worden.
En ze wordt alsmaar groter: belgië levert militair materieel aan Oekraïne dat het eigen leger zelf dringend nodig heeft.
Kort samen gevat: belgië stuurt 300 militairen naar Roemenië. Als daar een reëel conflict uitbreekt zullen die belgische militairen een gebrek hebben aan antitankwapens en aan bevoorrading van brandstof voor hun voertuigen, want dat materiaal wordt naar Oekraïne gestuurd.
Het leger en de minister van defensie zijn tegen, maar de tandem De Croo – Wilmès dringt zijn wil op.
Dit is de tweede maal op korte tijd: ook bij de nu afgeblazen missie naar Mali waren de legerstaf en Luduvine Dedonder tegen, maar werden ze overroepen door De Croo en Wilmès.
Mali was een levensgevaarlijk wespennest met totaal onvoorzienbare toestanden en de belgische militairen waren onvoldoende uitgerust om daar in te opereren. Zelfs de Fransen trekken nu hun troepen daar uit terug. En toch moesten en zouden die belgische militairen naar Mali.
Bij Mali werd door ingewijden aangegeven dat het er eigenlijk om ging dat De Croo hengelde naar de sympathie van Macron door die belgische bijdrage aan de Franse strijd. In ruil daarvoor zou De Croo dan van Macron de steun krijgen voor een topjob aan het Europese firmament.
Ik heb het in eerdere blogs al aangegeven. Het zou niet de eerste keer zijn dat belgische politiekers en vooral premiers via Franse steun naar topfuncties promoveren.
Yves Leterme (CD&V) en Didier Reynders (MR) hebben in 2008 bij de bankencrisis wat er nog aan belgische energiebedrijf over was, plus zowat de halve belgische bankensector voor een appel en een ei verkocht aan Frankrijk. Leterme werd secretaris-generaal van de Oeso en Reynders is commissaris in de Europese commissie. Die verkoop van de energiesector is nu oorzaak van het feit dat belgië feitelijk zelfs niet meer zelf kan beslissen of het zijn kerncentrales openhoudt. Die zijn immers eigendom van een Frans bedrijf.
Daarvoor had Verhofstadt het al geprobeerd, maar ondertussen was het voor iedereen duidelijk dat deze figuur totaal onbetrouwbaar is. Trump was een rots in de branding, vergeleken met Verhofstadt. De ongeneeslijk ambitieuze Verhofstadt heeft het opnieuw geprobeerd in 2014 met zijn optreden op Maidan in Oekraïne. Maar daar heeft hij zich onsterfelijk belachelijk gemaakt. Nu probeert hij in het Europees parlement, het sterfhuis van de Europese politiek het levende lijk te spelen. Daar geniet ik van.
Nog niet zo lang geleden was er Michel. Die liet de belgische regering vallen (de hele bende verkochte journalisten gaven toen de schuld aan de N-va) om het Marrakeshpact er zelfs tegen de grondwet in door te drukken en aan de goede kant van de geschiedenis te gaan staan. Niet toevallig de kant van Macron. Michel is nu de galante voorzitter van de Europese Raad die Ursula von liet recht staan, terwijl hij ging zitten op de enige stoel en nu recent Ursula links liet liggen terwijl hij de hand drukte van een minister van de schurkenstaat Oeganda. Feministen aller landen, verenigt u tegen Michel.
En nu dus De Croo.
Maar er is ook Wilmès. Wilmès wordt genoemd als kanshebber voor het mooi postje van secretaris-generaal van de NAVO dat nu vrijkomt. Willy Claes echter, zelf weggejaagd secretaris-generaal van de Navo, die het dus kan weten, verzekert dat Wilmès geen kans maakt.
En dus springt De Croo in het gat. Blijkbaar echter heeft Wilmès het nog niet opgegeven, en dus zitten we in Vivaldi met twee liberalen die tegen mekaar op willen bewijzen dat ze Navo-gezind zijn. Om dat te bewijzen dient dan belgië.
Vooreerst moet de belgische belastingbetaler er voor opdraaien, want plots beslist Vivaldi dat het budget van defensie met meer dan tien miljard wordt verhoogd. Dat geeft al goede punten en een bank vooruit. En wij betalen.
Nu worden dus ook de belgische militairen voor de kar van het duo gespannen. Dat daarvoor mensenlevens in gevaar worden gebracht, deert het soort mensen zoals De Croo of Wilmès niet.
Dat moet ook niet verwonderen, want hun familiekapitaal is gebouwd op de uitbuiting van kinderen die in levensgevaarlijke omstandigheden met blote handen in giftige mijnen ertsen uit de grond wroeten in Oost-Congo. Als ze hun weg moeten plaveien met dode kinderen, zullen er dode kinderen zijn.
Dàt is de huidige belgische politieke top. Dàt is de leiding van Vivaldi. Ik kan onmogelijk begrijpen dat anderen nog met dat soort krapuul in een regering willen zitten. Tenzij ze natuurlijk ook in het bad getrokken zijn.
Van de andere kant moet het niet verwonderen, want Vivaldi is een vehikel op gang gebracht om belgië bij mekaar te houden, in dienst van het belgische grootkapitaal en van de koninklijke heilige familie, masker van gewetenloze kapitalisten die hun rijkdom hebben gebouwd door de kolonisatie van Congo die ze ook nu nog verder zetten.
Het is dus een constante: de belgische burger is altijd al gebruikt in dienst van dat belgische grootkapitaal. Dat De Croo en Wilmès als behorend bij dat grootkapitaal nu dus de belgische burger schaamteloos gebruiken voor eigen belangen, moet dus niet verwonderen.