De Wereld Morgen
Oorlog: burgers worden soldaat en moorden, zoals hen bevolen wordt, zonder te weten waarom…
Oorlog is een orgie van kapitalisme.
En een orgasme voor manipulatoren.
Een orgie voor kapitalisme omdat oorlog de meest extreem mogelijk vorm van uitbuiting is van machtelozen door machtigen.
In het kapitalisme zijn de machtigen machtig omdat ze eigenaar zijn van de productiemiddelen. De machteloze heeft productiemiddelen nodig om te produceren voor zijn levensonderhoud, en dus kan hij niet anders dan zichzelf verhuren aan de kapitalist.
Ik schrijf bewust zichzelf, want zowat iedereen gaat er van uit dat de werker enkel zijn arbeid leent aan de kapitalist in ruil voor geld.
Tussendoor: het grappige is dan dat het kapitalistisch systeem in steeds terugkerende fasen dat geld ook nog eens waardeloos maakt – de inflatie – en dat de kapitalist ook daar nog rijker van wordt. Wie daar meer wil over weten kan, bijvoorbeeld dit artikel dit artikel lezen op Sampol.
Maar de werker leent veel meer dan zijn arbeid. Om het ruw te schetsen: wie 8u per dag werkt, werkt in feite de helft van zijn wakkere leven (als hij ook 8u per 24u slaapt). De helft van zijn wakkere leven wordt dus bepaald door zijn arbeid en die staat in dienst van de kapitalist. Nu wil ik het er nog niet over hebben dat veel van die arbeid zo georganiseerd is dat hij, voorzichtig gezegd, weinig menselijkheid opbouwt. Maar het is fundamenteler.
Er is niets op tegen dat een mens zich in dienst stelt van een ander mens. Integendeel. Beroepen in de zorg zijn zinvol. Maar in de verhouding van werker en kapitalist stelt de werker zich niet in dienst van de kapitalist/mens, maar in dienst van zijn winst. Of nog: hij is gewoon een factor in de productie. Als er een machine bestaat die hem goedkoper kan vervangen, wordt hij weggejaagd. Of dat dan met een mooie premie is of niet, is niet terzake.
Als ik dit aan anderen vertel word ik meestal onbegrijpend aangekeken. Waar heeft die het over ?
Het triestigste aan het verhaal is dat de overgrote meerderheid van de massa de benedenmenselijkheid van arbeid in de kapitalistische verhouding zelfs niet meer beseft. We zijn zo doordrongen van het systeem en zijn wetten dat we zelfs niet meer bekwaam zijn om er over na te denken. – Behalve ik dan natuurlijk ! –
Het kapitalisme is een rem op de groei in menselijkheid van de mensheid. En wij beseffen het niet.
Er zijn gradaties in de benedenmenselijkheid van de kapitalistische verhouding. Er bestaan zelfs kapitalisten die tekenen van menselijkheid vertonen, ook in de verhouding met hun werkvolk. Dat verandert niets aan het fundament, maar is toch niet onbelangrijk.
De ergste vorm van kapitalistische benedenmenselijke verhouding tussen kapitalist en de “gewone” mensen is de oorlog.
In de oorlog stelt de gewone mens niet meer enkel zijn arbeid, maar letterlijk zijn leven in dienst van de kapitalist.
Laat het duidelijk zijn: oorlogen worden niet gevoerd door volkeren, maar door kapitalisten die net zoals in de arbeid “volk” in hun dienst stellen.
Ik gebruik hier met opzet het woord “volk”. Volk is verbonden met natie… vaderland…
Telkens opnieuw gebeurt het ergst mogelijke verraad: mensen worden grandioos bedrogen ten koste van hun leven: er wordt hun wijsgemaakt dat ze strijden voor volk en vaderland, voor vrijheid en recht.
In de Brabançonne zingen we:
“… Aanvaard ons kracht en het bloed van onze aad’ren,
Wees ons doel in arbeid en in strijd….
Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht…. tetteketet.”
Kan het erger ?
Hoe durft iemand rechtstaan als deze nonsens worden uitgekraamd ?
Mag ik er op wijzen dat de tekstschrijver heel goed heeft begrepen wat ik hierboven betoogde: in se vallen arbeid en strijd (oorlog) samen ? Ze zijn twee vormen van hetzelfde: de ene mens die leeft en sterft ten voordele van de andere.
Alleen wordt in de Brabançonne de kapitalist vermomd als vaderland; of als koninklijke hark met zijn heilige maagd Elisabeth. Elisabeth, het mombakkes van het kapitalisme.
Over de Russische soldaten in Oekraïne moet ik het niet hebben, die worden door heel ons klein Westers wereldje afgeschilderd als oorlogsmisdadigers.
Maar de Oekraïners worden ons voorgesteld als helden die manhaftig strijden voor vrijheid en onafhankelijkheid.
Ja, het zijn misschien helden, maar dan uitblinkend in dwaasheid. Alleen: je kan hen hun dwaasheid niet zo maar verwijten, want het gif is overal verspreid en wordt ons met de moedermelk in de strot geduwd.
Dat gif heeft zich in Oekraïne blijkbaar goed genesteld.
Op dit ogenblik beginnen er artikels te verschijnen met de vraag of de belgen zouden willen vechten voor hun vaderland ? Dat die artikels nu verschijnen is al een slecht teken voor de toekomst.
Als de cijfers bij ons ongeveer gelijk zijn met die in Nederland, dan zal die bereidheid bij ons niet erg groot zijn.
Maar we moeten ons geen illusies maken: als de propagandamachine op gang komt, zal de sfeer snel omslaan. De Brabançonne zal enthousiasme wekken. De koning en De Croo zullen het volk ophitsen – tous ensemble, nietwaar ? – enthousiast gesteund door de mainstream media. Tegelijkertijd zal de vijand worden afgeschilderd als een wrede agressor, een tiran die moet worden gestopt, want anders zullen we voor hem moeten marcheren. Wie het nog niet zou doen voor het vaderland, zal het dan wel doen om niet onder de knoet van de tiran te komen.
En wat de uitslag van de oorlog ook is, het kapitalisme zal zegevieren in zijn meest benedenmenselijke vorm.