Doorbraak
Enkele dagen geleden wilde ik Els Keytsman op sterk water zetten. Zet de pot ook al maar klaar voor Dirk Rimaux. Ik vertrouw hem voor geen haar.
Om te beginnen lijdt hij aan het syndroom van de overgrote meerderheid van economen: hij kan enkel in cijfers denken. Dat hij feitelijk burgerlijk ingenieur is, verandert daar niets aan. Hij begeeft zich hier uitdrukkelijk in de wereld van de economie.
Als hij begint over het feit dat het eigenlijk niet zo erg is dat iemand van drieëntachtig sterft aan corona omdat de “normale” leeftijd om te sterven drie en tachtig is, moet ik kotsen. Zo spreek je niet over mensen.
Begrijp ik hem goed en is het enkel erg als productieve mensen sterven ? Ik wil hem helpen en stel voor om mensen die op pensioen gaan gratis euthanasie aan te bieden, natuurlijk vrijwillig. Maar als je ze geen pensioen geeft, is het gemakkelijker om zich vrijwillig te laten euthanaseren. Dat is zeker goed voor de economie. Laat ons dan ook tegelijkertijd aan de andere kant ook maar een testbatterij ontwikkelen die foetussen selecteert op hun mogelijk nut voor de economie…
Merk op dat ik het over de economie heb en zelfs niet over de samenleving. Ik ben immers economisch aan het denken. Of liever: kapitalistisch. En die kapitalistische economie heeft eigenlijk niets te maken met samen leven.
Deze Rimaux heeft het over mogelijke armoede als gevolg van de coronamaatregelen.
Ja die armoede is mogelijk. Maar ik lees ondertussen ook dat een aantal rijken nog veel rijker worden door corona. Hoe kan je nu over groeiende armoede spreken zonder ook over die groeiende rijkdom te spreken ? Welnu, Rimaux kan dat.
Ok, ik weet ook wel dat een rijkentaks niet volstaat om de problemen op te lossen. Niet zonder en zeker niet mét corona. Maar een beetje menselijke mens wordt wel misselijk van mensen die armer worden terwijl anderen rijker worden. Rimaux wordt daar niet misselijk van. Hij vindt dat normaal. Het hoort nu eenmaal bij het model dat hij voorstaat.
Ik heb vroeger al genoeg aangetoond dat dit model inderdaad niet menselijk is. Het gaat niet om mensen, maar om veel geld voor weinigen. Het sluit de mensen op in een vechtkooi en heeft geen medelijden met de verliezers.
Maar het houdt niet op. Rimaux kan er niet mee over de baan dat dokters vechten voor het leven van hun patiënten. Natuurlijk ben ook ik geen voorstander van therapeutische hardnekkigheid. Maar therapeutische hardnekkigheid gaat over het mordicus in leven willen houden van mensen die eigenlijk niet meer te leven hebben. Wil Rimaux nu beweren dat de levens die door de coronamaatregelen gered werden, levens zijn van mensen die eigenlijk niet meer te leven hadden ? Dat Rimaux het hier heeft over therapeutische hardnekkigheid is intellectueel onwaardig.
Hebben dokters dictatoriale trekjes ? Het zal wel: ze zijn de specialisten die het weten tegenover mensen die het niet weten. Als die mensen het wisten, gingen ze niet naar de dokter. Dat geeft inderdaad een vorm van beslissingsrecht aan die dokter. Is dat dictatoriaal ? Van mij mag hij dat zo noemen. In ieder geval is die dictatuur dan nog altijd gericht op het goed van de patiënt. Maar waarom heeft hij het dan ook niet over de dictatuur van zijn cijfers ? En eigenlijk komt die dictatuur neer op de dictatuur van het kapitaal. Welk recht op beslissingsrecht heeft het kapitaal eigenlijk ? Wil iemand me eens aantonen dat de dictatuur van het kapitaal gericht is op het goed van de mensen ?
Rimaux stelt dat ouderen niet wensen te sterven, maar dat jongeren ook niet vragen om hun job te verliezen of in de armoede terecht te komen. Wat is dat voor een tegenstelling ? In wat voor een samenleving of systeem leven we als we het leven van ouderen moeten gaan afwegen tegen de armoede van jongeren ? Ja, puur economisch gezien is dit in ons systeem natuurlijk wel zo. Maar misschien moet Rimaux dan ook tussendoor even het systeem aanklagen.
Maar weet je wat het grappige is ? Er is veel meer kans dat jongeren in de armoede terecht komen door de neokapitalistische politiek die tegenwoordig door zijn vrienden van de Vld en de N-va wordt gevoerd. Ook voor de coronacrisis stegen de armoedecijfers al. Ze zullen nu door de coronacrisis misschien/waarschijnlijk wat sneller stijgen. Maar waarom heeft Rimaux het enkel over corona en niet over het systeem als oorzaak van die armoede ?
Eigenlijk is het simpel: ook zonder corona stevenden we al op een economische crisis af.
Of nog: Rimaux gaat er van uit dat Boudry en De Ceulaer gelijk hebben, en dat er zeker een nieuwe golf komt. Het is ook al zeker dat na dit virus binnen afzienbare tijd een ander de kop zal opsteken. Is dat een probleem ? Maar het is even zeker dat er na een periode van economische groei weer een recessie komt… Rimaux wil iets doen aan de economische gevolgen van de virus-crisis. Wil hij ook iets doen aan de economische gevolgen van het systeem dat van recessie naar recessie gaat ?
Pleit ik nu voor de voortzetting van de huidige coronapolitiek van de regeringen ? Neen, ik ben er van overtuigd dat die aanpak fundamenteel verkeerd is. De epidemiologie moet zich dringend herbronnen. Hopelijk heeft ze van deze crisis geleerd. Met de moderne middelen moet het mogelijk zijn om een epidemie in te dijken zonder het leven totaal lam te leggen. Dat is een kwestie van menselijkheid. Dat die technologische aanpak ook goed is voor de economie is dan mooi meegenomen.
Wat die technologische aanpak inhoudt is voer voor een andere trog. Misschien moet Rimaux zich als burgerlijk ingenieur daar meer mee bezig houden dan met de verdediging van het kapitaal onder voorwendsel dat hij begaan is met armen.
Hallo,
Mag ik mij even voorstellen? Mijn naam is Dirk Rimaux, inderdaad de auteur van het artikel dat u op 26 maart besprak. We zijn 18 december, ik zag het nu pas. Natuurlijk voel ik me gevleid dat ik zoveel controverse heb veroorzaakt.. Dat wil zeggen dat mijn woorden impact hadden. Maar een emotionele reactie, zoals deze, wordt al gauw inhoudelijk vaag en ontaardt snel in een scheldpartij. Een bloemlezing over wat hierboven staat: mij op sterk water willen zetten, intellectueel onwaardig, kotsen ….u zegt het maar.
Toch een aantal inhoudelijke opmerkingen. Toen mijn moeder op haar 88 was, wou een bepaalde arts haar nog een open hart operatie aanpraatten. Mijn moeder zag de bui hangen: de operatie doorkomen? Wellicht wel. Maar nog voldoende kracht hebben om over de operatie te geraken? Wellicht niet. Zij zou zoals de meesten in dit geval op haar leeftijd, uitdoven als een kaars. De arts die de weigering moest incasseren was in alle staten. Mijn broers en ik hadden maar één conclusie te trekken: die man zag zijn business model aan diggelen geschoten. Want met uw kritiek op het verderflijke kapitalisme kan ik het goed vinden. Artsen vormen daar een integraal deel van. Of denkt u echt dat zij het voor dezelfde gage doen in de UZ’s als bij de “Artsen voor het Volk”? Artsen zijn niet de enige specialisten in deze maatschappij. Mensen die kinderen opvoeden en ontwlkkelen, leerkrachten dus, respect. En zich nog arrogant opstellen, zoals “de meester” in het dorp vroeger, doen die toch ook niet meer?
Maar artsen, en ook notarissen, zitten nog altijd in een stelsel van privéléges. Beide groepen zijn geen broeders van liefde. En als ze nu nog eens een beetje service minded en klant minded waren? Neen, ze doen liever uit de hoogte tegen de diegenen die hen dan ook nog eens mogen betalen. Wel dat, dat vind ik nu eens om te kotsen.
Mijn kritiek op therapeutische hardnekkigheid is dus intellectueel onwaardig? Wel, ons moeder heeft nog 6 maanden kwalitatief goed geleefd, voor ze kort en goed overleed. Had zij toegegeven aan de therapeutische hardnekkigheid, had ze wellicht 6 maanden geleden en was ze uitgedoofd als een kaars. Heeft u zich al eens afgevraagd wat het aantal kwalitatieve levensjaren nog is van een 75 plusser die beademd werd en erdoor gesleurd? Volgens mijn eigen huisarts meestal…6 maanden.
Mijn moeder kon de dood aanvaarden, het was een deel van het leven. Tegen de arts die ze wandelen stuurde zei ze droogweg: “Wij zijn hier niet om te blijven, dat is de natuur der dingen: op een bepaald moment maak je plaats voor nieuw leven.”
Net zoals mijn moeder, zie ik niet de ouderen, maar de jeugd als de toekomst. Dus een maatschappij blijven gijzelen, o.w.v het vermijden van wat relatieve oversterfte bij ouderen, vind ik dan weer ethisch onverantwoord. Vooral als de jeugd haar opleiding en ontwikkeling hierdoor in het gedrang komt. De jeugd, en niet de geriatrische patiënten, zijn de toekomst van de mensheid. Als 60+ zal ik verder leven in mijn kinderen, dus is het mijn morele plicht de nodige moed te kunnen opbrengen om met SARS-Cov-2 te leven.
De sanitair-autoritair gestuurde maatschappij, is een aanslag op de democratie. Wie dat aanvaardt, spuugt meteen in het gezicht van alle mensen die gedurende de afgelopen twee eeuwen sneuvelden voor die democratie. Het gaat hierbij over tientallen miljoenen.
De sanitair-autoritaire maatschappij, wordt niet meer aangestuurd door verkozenen van het volk, maar door een bepaalde wetenschappelijk school, die de lijn volgt rond covid-19 uitgewerkt door de WHO. Een WHO, die net als het land van haar voorzitter, eet uit de hand van de Chinezen.
Niettegenstaande alle bagger en kak die men over de Zweden uitgoot vanuit deze hoek, bleven zij de regels van de democratie steeds boven de sanitaire regels van de WHO stellen. Het verschil in beleid is gekend, het succes van het beleid wordt hier in alle talen verzwegen. Zweden kent een half ingeslapen 4de golf. Zij werden tot heden van het ergste gespaard. Zodanig zelfs dat men hier te lande ineens aanhangers van de “Wilde Zalmen” ook de kaart ziet trekken van groepsimmuniteit. Nocthans werd in september 2020 Lieven Annemans door hen nog weggezet als een “crimineel” omdat hij het aandurfde deze woorden te laten vallen.
Artsen zijn dus alwetende specialisten zei u? Ik denk dat ze het dan zeker niet bleken in deze pandemie. Ze hollen onwetend achter de feiten aan, en kronen zich met een aureool van onfeilbaarheid.
Medische wetenschap is geen exacte wetenschap, maar een empirische wetenschap. En rond de aanpak van een aandoening die nieuw is, waar men elke dag bijleert, onstaan er groepen met verschillende visies. Dat zijn de verschillende wetenschappelijke scholen. Die scholen gaan normaal met elkaar in debat, zodat we naar een consenus groeien.
Echter, wat te denken wanneer de visie van één school op een autoritaire manier de maatschappij aanstuurt? Als daardoor duidelijk misdaden tegen de democratie en de grondwet worden gemaakt, dringt zich één pertinent vraag op: moeten we dat zomaar slikken? Of moeten we het ons toch niet durven afvragen of het niet beter is om bepaalde mensen voor een tribunaal te brengen? En als ze schuldig worden bevonden is er maar één gepaste straf: x aantal jaren uitzetting uit hun burgerrechten. Dat ze het uiteindelijk alleen maar deden om goed te doen? Tsja, dat zeiden de meeste Vlaamse Oostfronstrijders destijds ook.
Dus morgen is 19 december wordt een belangrijke dag, want er is weer een nieuwe betoging tegen de coronapolitiek in Brussel. We zullen zien of de democratie uiteindelijk kan opstaan uit haar lethargie