MO*
Enkel een krimp van de mobiliteit kan tot drastische daling CO2-uitstoot leiden
Transportsector kan volgens wetenschappers enkel vergroenen met minder
Nog altijd heeft niemand me kunnen overtuigen dat CO2 zéker de (hoofd)schuldige is van het klimaatprobleem. Het is niet omdat een bende verkochte wetenschappers dat beweren en dat die bewering door de al even verkochte media ons door de strot wordt geramd, met daarbij beroep op pedofiele instincten voor een Greta en Anuna, dat ik het moet geloven. Ik lees even goed van even goede wetenschappers dat scheikundig gezien de CO2 er zelfs niets mee kàn te maken hebben.
Maar dat de menselijke activiteit een rol speelt, lijkt me logisch. Daar heb ik zelfs geen wetenschap voor nodig.
De groeiende wereldbevolking betekent onvermijdelijk meer belasting op de planeet. Ik beweer niet dat die belasting op zich het vermogen van onze planeet te boven gaat. Maar die wereldbevolking streeft ook nog naar meer materiële welstand en dat is er dan te veel aan.
Het lijkt logisch dat die druk ook invloed heeft op het klimaat.
Maar als je daarop doordenkt, moeten we het zelfs niet meer hebben over het klimaat. Ook als dat niet zou veranderen door de menselijke activiteit, dan nog moeten we die activiteit in vraag stellen.
We willen meer dan de planeet ons kan geven.
En vooral: dat meer maakt ons niet gelukkig. Integendeel.
Ik ben nu niet gelukkiger met onwe volle frigo, auto … dan in mijn jeugd toen gewone mensen nog geen frigo of auto hadden.
Natuurlijk voel ik me niet goed als mijn frigo leeg is of mijn auto in panne ligt.
Dat is juist het rare: ik voel me niet goed omdat ik iets mis. Misschien moet ik me gaan afvragen of ik niet beter minder kan hebben, zodat er ook minder is om te missen ?
Natuurlijk moeten we blij zijn met al het goede dat de aarde ons te bieden heeft. Al even natuurlijk mogen we er van genieten. Op zich is er niets mis met technologische vooruitgang.
Maar moeten we niet gaan leren dat genot niet gaat om altijd maar meer ?
Wordt het niet tijd dat we gaan beseffen dat de technologische vooruitgang, de massaproductie, de productie van genotsmiddelen niet gericht is op ons geluk, maar op de winst van enkelen ?
Hoe kan een mens in zo ’n systeem gelukkig zijn ?
Veel mensen passen zich aan aan het systeem en zoeken dan naar het geluk daar waar het systeem wil dat ze het zoeken. Ze worden gemotiveerde consumenten.
Sommigen gaan een persoonlijke weg en beoefenen een vorm van ascese. Ze verminderen. Dat helpt.
Maar hoe kan een mens echt gelukkig zijn als hij rondom zich ongelukkige mensen ziet ?
Ik kan me dan even goed voelen omdat ik iets heb wat anderen niet hebben, maar dat soort goed voelen, maakt niet gelukkig.
Anders gesteld: mensen kunnen niet echt gelukkig zijn in een samenleving die niet gericht is op geluk.
Dieper: geluk heb je niet. Je bént gelukkig.
Een samenleving en een economisch systeem die geconcentreerd zijn op hebben, zijn menselijk ondermaats.
Een mens heeft niets als hij niet is.
Hebben en Zijn.
Wordt het niet tijd dat we op zoek gaan naar een samenleving en economie die ons niet dag en nacht doet werken om meer te hebben, maar die ons laat werken om meer te zijn ?
“Degrowht “ ? (Waarom moet dat weer in het Amerikaans ?) Ontgroeiing kàn niet binnen een systeem dat drijft op concurrentie en gericht is op winst.
Ook de wetenschappers van Valladolid beseffen dat en eindigen hun these dan ook met het besluit dat
“economische en culturele veranderingen nodig zijn”. Maar zelfs als ontgroeiing zou kunnen binnen het systeem, zou het geen oplossing zijn voor het fundamentele probleem van de menselijkheid van de mens.
Als we naar een samenleving en economisch systeem gaan waar mensen mensen kunnen ZIJN, worden automatisch de problemen opgelost: zowel het probleem van de overbevolking als dat van het klimaat of de belasting op de planeet.
Al de rest is oplapwerk, pleister op een houten been.