Auteur: Charles Maymarx

Geplaatst op

Eén land, één minister !

VRTNWS

Waarom niet enkel de staatsstructuur de Belgische corona-aanpak hindert: “De attitude is te conservatief”

Ooit, in minder verdachte tijden, vertelde Mieke Vogels (Groen) een tekenende anekdote over de Belgische volksgezondheid. Tijdens haar periode als Vlaams minister van Welzijn – begin noughties – zaten de acht ministers en de ene staatssecretaris bevoegd voor volksgezondheid op een podium voor de voorstelling van een gezondheidsenquête. Probleem: het podium was te klein, en er tuimelde er eentje met stoel af.

Dat een minister van zijn stoel valt is grappig. Dat ook zijn stoel valt is een teken dat die overbodig was. In de anekdote van Mieke Vogels zijn er veel te weinig ministers met stoel van het podium gevallen. De toestand is niet veranderd. Integendeel.

Van Ranst gaat natuurlijk wel in de fout omdat hij als viroloog een politieke slogan propageert. Maar ik denk dat we hem die fout moeten vergeven. Van een politieke extremist moet je geen genuanceerde politieke boodschappen verwachten, en zeker niet dat hij een gelegenheid zou laten voorbijgaan om zijn boodschap te verkondigen. En vermits ik zelf misschien toch ook wel een heel klein beetje de extremistische kant op ga, wil ik zeker niet gaan zagen aan de poten van de stoel van Van Ranst.

Overigens heeft hij inhoudelijk groot gelijk: één land en één minister ! Lees verder “Eén land, één minister !”

Geplaatst op

Over kleinschaligheid en het matteüseffect

De Groene Amsterdammer

Floor Milikowski

Een klein land met verre uithoeken

De platte polder is niet zo plat meer

Kapitaal, kennis en welvaart concentreren zich steeds meer in enkele steden en regio’s. Nederland heeft behoefte aan een nieuw verhaal voor de toekomst, waarin iedereen weer het gevoel heeft serieus genomen te worden

Een groene Àmsterdammer is natuurlijk vooral bezig met problemen in Nederland. Maar eigenlijk doet het er niet toe, want de Nederlandse toestand is vergelijkbaar met de belgische.

Ik wil het hier hebben over twee thema’s: schaalgrootte en subsidiepolitiek.

Laat het alvast duidelijk zijn: het subsidiariteitsprincipe is voor mij heilig: wat op een lager niveau kan gedaan worden, moet niet op een hoger niveau gebeuren. En alles moet gebeuren op zo  klein mogelijke schaal. Dat geldt voor bedrijven, net zoals voor bestuursniveau’s.

In dat verband moeten we eens goed gaan nadenken over de massaproductie. Voor een aantal producten is massaproductie noodzakelijk omdat er een massa van die producten nodig is, of omdat bij kleinschalige productie de maakprijs te hoog wordt.

Maar er zijn zeker een aantal producten waar dit niet voor geldt, en die toch in massa geproduceerd worden. Getrouw aan het principe geef ik een voorbeeld dat kort bij ons bed ligt: de bakker. Op dit ogenblik vind je bijna geen warme bakker meer die zelf zijn brood bakt. Bakkerijen zijn broodwinkels geworden. Het brood wordt elders industrieel in massa gebakken en dan verdeeld over een aantal winkels. Dat drukt de maakprijs van het brood. Maar het maakt een brood daarom niet goedkoper, want de betere maakprijs gaat niet naar de consument, maar naar de industriële bakker. Ja, ik weet het: handwerk is onbetaalbaar geworden. Maar waarom ? Omdat het te duur is ? Neen, omdat de mensen te weinig verdienen. De mensen verdienen te weinig omdat de industriële bakker meer winst wil maken, en dus zijn personeel zo weinig mogelijk betaalt. Dat is het kapitalisme. Lees verder “Over kleinschaligheid en het matteüseffect”

Geplaatst op

Inderdaad: recepten uit het verleden zullen de economische crisis niet oplossen.

Doorbraak

David Geens

Bart Van Craeynest: ‘Geen recepten uit het verleden nodig’

We komen stilaan voorzichtig uit de lockdown van onze economie. Daar komen heel wat steunmaatregelen bij kijken. Bart Van Craeynest, hoofdeconoom bij VOKA, ziet uiteraard een verbetering nu bedrijven terug opstarten. Tegelijk waarschuwt hij dat we zeker nog niet lang van deze crisis af zullen zijn. ‘We zien dat sectoren in kleine stapjes heropstarten. Veel erger is het feit dat we structurele schade zien.’ Veel bedrijven stellen hun investeringen uit, wat logisch is gezien de onzekerheid die er nu heerst. De eerste ontslagrondes komen er nu nog maar aan. Dit zal een langere impact hebben op onze economie dan we nu inschatten

Geen recepten uit het verleden nodig ? Ik ben het eens met Van Craeynest. Maar hij maakt zich wel belachelijk, want al de recepten die hij aanbrengt, zijn recepten uit het verleden.

We moeten mensen omscholen en zo snel mogelijk aan een andere job helpen ? Daar zijn we al jaren mee bezig.

Meer arbeidsflexibiliteit ? Onze arbeidsmarkt is vergeven van flexibele jobs.

Meer overheidsinvesteringen ? Keynes pleitte daar al voor en in de crisis van de jaren dertig werd zijn theorie door Roosevelt toegepast.

En dan is Van Craeynest uitgepraat over recepten.

Als je zijn gedaas in het kader van de verhouding arbeid-kapitaal plaatst valt het op dat alle oplossingen van de arbeid of van het werkvolk moeten komen. De arbeiders moeten zich omscholen en bereid zijn tot flexibiliteit, en de overheidsinvesteringen worden door diezelfde arbeiders betaald. Ja, zo kan ik het ook. 

Als Van Craynest dan ook nog het fatsoen zou hebben om te pleiten voor een rijkentaks om de overheidsinvesteringen (mee) te betalen… Niet dus. Lees verder “Inderdaad: recepten uit het verleden zullen de economische crisis niet oplossen.”

Geplaatst op

Een nieuw economisch geluid ? Natuurlijk ! Maar…

Sampol

Nathalie Vallet

Een nieuwe lente, een nieuw economisch geluid

De verstandhouding tussen samenleving en economie kent turbulente tijden. Ze blijken immers steeds minder een verzoenbare eenheid te vormen. Dat is vreemd. Want de economie is in feite gewoon onderdeel van het leven zelf. Het heeft betrekking op het goed beheer van schaarse middelen in functie van de bevrediging van onze dagdagelijkse noden en behoeften. Hierdoor produceren en consumeren we, maken en verwerven we, geven en ontvangen we. Economisch gedrag is dus het transformationeel én transactioneel gedrag waar mensen dagdagelijks mee bezig zijn

Nathalie Vallet brengt een van de beste artikels die ik over dit onderwerp gelezen heb. Lange tijd heb ik een, toegegeven overdreven, gevoelen van minachting gehad voor de mensensoort “econoom”. De overgrote meerderheid van de zogenaamde economen waren  veredelde boekhouders. En wie er dan toch in slaagde een wat algemenere visie op de economie te hanteren bleef steken in de keuze voor ofwel het neoliberalisme ofwel keynesianisme. Daarbij beperkte de discussie zich tot de al dan niet belangrijke rol van de staat. Ook nu nog lees ik artikels van economen die enkel daarmee bezig zijn. Voor een aantal van hen zou een grotere rol van de overheid het nieuwe na de coronacrisis  moeten zijn. Ook Vallet heeft het hier over. Maar het is slechts een onderdeel in een veel groter geheel. Dat is verfrissend. Vallet vertrekt in haar denken over economie van een veel bredere basis. Dat ze docente is en economen opleidt, is hoopgevend. Lees verder “Een nieuw economisch geluid ? Natuurlijk ! Maar…”

Geplaatst op

Over een betere wereld en spiritualiteit

Oikos

Boekbespreking door Johan Malcorps ‘

‘Kies voor Hoop, Hoe spiritualiteit de economie kan veranderen’ – Luk Bouckaert

Een boek dat een indringend pleidooi brengt voor ethiek, maatschappelijk engagement en spiritualiteit in de economie en in de bedrijfsvoering van ondernemingen. Met het woordje ‘hoop’ in de titel van het boek verwijst de auteur dan niet zo zeer naar zuiver rationele hoop of verwachtingen (“espoir” in het Frans), maar naar ‘een perspectief van open staan voor wat komt, deel uitmaken van iets wat aan ons gebeurt’ (in het Frans “espérance”). Luk Bouckaert vertrekt vanuit een christelijk-personalistische visie en sluit nauw aan bij de gemeenschapseconomie van de Focolare-beweging. Hij is voor verantwoord ondernemen (MVO), maar wil ook stappen verder zetten. Als je echt wil breken met economie die verworden is tot een graaicultuur die roofbouw pleegt op de menselijke en ecologische omgeving, heb je een diepere bezieling nodig

Een nieuwe – betere – wereld, kan niet zonder een nieuwe economie. Maar ook niet zonder een nieuwe mens.

Nu hoop ik dat niemand me wil tegenspreken als ik zeg dat we naar een betere wereld moeten. Als je kijkt naar de alom tegenwoordige oorlogen, en naar de nieuwe kolonisatie die onder de naam van kapitalistische vrijhandel de grondstoffen weghaalt uit onze vroegere kolonies met inbegrip van mensonterende arbeidsomstandigheden en dodende kinderarbeid… dan kan je moeilijk beweren dat we in een mooie wereld leven. Wie zou denken dat dat een ver van mijn bed show is, en we het hier toch niet zo slecht hebben, moet dan toch maar eens even de doden gedenken in onze zorginstellingen, resultaat van onbekwame wetenschappers, politiekers die meer bezig zijn met de partijbelangen dan met het algemeen welzijn, en een belachelijke staatsstructuur. En die kinderen in Oost-Congo zijn eigelijk ook niet zo ver weg. Want hun bloed kleeft aan onze gsm’s en laptops waarvoor ze de grondstoffen leveren. Voor wie bekwaam is om niet enkel wat verder van zijn bed te kijken, maar ook nog wat verder in de tijd – enkele weken en maanden – komt daar een economische crisis boven op die onvermijdelijk de armoede zal doen stijgen… De mentale problemen zijn ondertussen al de hoogte ingegaan. Lees verder “Over een betere wereld en spiritualiteit”

Geplaatst op

Kan bekering tot domheid leiden ?

Doorbraak

Stijn Ledegen

Racisme is niet blank, niet zwart maar doorzichtig

Het was om 10u ‘s ochtends op een koude regendag dat ik me bijna verslikte in mijn koffie. Niet omwille van het feit dat de koffie te warm of te slap was maar naar aanleiding van het lezen van een opiniestuk over racisme van Darya Safai. Ik was met verstomming geslagen over hoe eenvoudig het hele racisme debat werd geminimaliseerd tot een bijna fait divers. Ik zou dit nog bijna als een accident de parcours hebben beschouwd als ik kijk hoe een mooie route mevrouw Safai heeft afgelegd op professioneel vlak, maar dit is wel iets te kort door de bocht

Ik heb je twee dagen geleden lovend een artikel aangeboden van Darya Safai. Ledegen reageert daar op. Het past dat ik hier ook zijn reactie bespreek.

Stijn Ledegen is een dwaas. Niet omdat hij zich tot de islam bekeerde. Dat is zwakheid. Maar hij is een dwaas omdat hij niet goed kan lezen, en vooral omdat hij niet begrijpt hoe mensen mekaar begrijpen.

Maar eerst dit: beweert Stijn nu dat het qua racisme in Engeland of Duitsland beter is dan hier ? Wil Stijn daarmee zeggen dat wij in Vlaanderen racistischer zijn dan de Engelsen of de Duitsers ? Van Duitsland weet ik te weinig, althans van na de oorlog. Maar als het over Engeland gaat kan ik Stijn wel begrijpen: in dat land heeft de islam inderdaad veel sterker voet aan de grond gekregen dan hier. Waarschijnlijk ligt dat aan het feit dat Engeland als koloniale mogendheid vroeger dan wij hier te maken heeft gekregen met de import van moslims. Dat heeft er toe geleid dat er op dit ogenblik ganse wijken verworden zijn tot moslim enclaves waar de sharia heerst, met islamitische rechtspraak, islamitisch bankieren… en dus ook met gestructureerde schending van de mensenrechten als het over vrouwen, homo’s… gaat. Als Stijn dàt bedoelt als hij zegt dat wij ons moeten spiegelen aan Engeland, moeten we hem zo snel mogelijk opsluiten. Lees verder “Kan bekering tot domheid leiden ?”

Geplaatst op

Neen, ik hou niét van racisten

Gisteren heb ik gereageerd op het antiracisme waar we op dit ogenblik mee te maken krijgen. En daarbij heb ik vele vragen en opmerkingen en vraag ik begrip voor de zwakkeren in onze samenleving voor wie racisme een vlucht is.

Maar er is een ander, veel fundamenteler racisme. En ik verwijt de huidige actievoerders dat ze daar niet mee bezig zijn. 

Laat ons het eens hebben over de kolonies.

Je kan er niet buiten, bijvoorbeeld onze paters hebben er niet enkel de missionarishouding beoefend, maar ook veel goeds gedaan op gebied van onderwijs en gezondheidszorg. Betekent dat niets ? Jawel, maar het gebeurde in een context van uitbuiting. Nu mag ik niet de fout maken om enkel naar die context te kijken en dan te besluiten dat de acties van die paters eigenlijk hypocriet waren en dat ze feitelijk meewerkten aan de uitbuiting. Zeker persoonlijk wil ik die paters niet aanvallen. Iemand die in een werkkamp uit menslievendheid mensen probeert in leven te houden, werkt mee aan het onrecht want hij speelt in de kaart van de leiders van dat kamp die gebaat zijn bij werkers. Maar je kan hem toch niet zomaar als medeplichtige wegzetten ? Dat die paters ook zieltjes wilden winnen, speelt even niet mee. Zieltjes winnen is misschien paternalistisch, maar paternalisme is nog geen uitbuiting. Lees verder “Neen, ik hou niét van racisten”

Geplaatst op

Ik hou van racisten

Doorbraak

Darya Safai

Zit racisme in het DNA van de Vlaming?

Samen blijven bouwen aan een warm en inclusief Vlaanderen

Racisme in het DNA van de Vlaming? Niet in mijn ervaring. Als ik sommige commentaren mag geloven, zou racisme ingebakken zitten in de Vlaamse volksaard. Niets is echter minder waar! Wij wonen hier nu twintig jaar en de Vlamingen die wij hebben leren kennen, waren vriendelijke, openhartige mensen. Ze gunden ons alle kansen om hier een nieuw leven op te bouwen

Darya Safai is gevlucht uit Iran, en parlementslid voor de n-va. Is dat relevant ?

Een antiracist kan niet beweren dat racisme in het DNA van de Vlaming zit, want dat is racisme tegen het Vlaamse ras. De Vlaamse mens is niet racistischer dan de zwarte mens. Of wil er iemand beweren dat er geen racisme bestaat bij zwarten ? Dat zou dan positief racisme tegenover de zwarten zijn, zoals Hitler naast het negatieve racisme tegenover de Joden, ook een positief racisme over het superieure Arische ras verspreidde.

Antiracistische idioten hebben het over institutioneel of structureel racisme. Wikipedia zegt daar over: Institutioneel racisme (ook bekend als structureel racisme, staatsracisme of systemisch racisme) is rassendiscriminatie door overheden, bedrijven, religies of onderwijsinstellingen of andere grote organisaties met de macht om het leven van veel individuen te beïnvloeden.

Wie heeft de antiracistische idioten het woord structureel racisme in de mond gelegd ? Om zo ’n woord te gebruiken, moet je al wat letters gegeten hebben. Je mag dan verwachten dat zo iemand ook weet waar hij het over heeft. Welaan dan: als hij het weet, liegt hij, want je kan onmogelijk beweren dat er structureel racisme is in Vlaanderen.
Lees verder “Ik hou van racisten”

Geplaatst op

De verborgen agenda van Kevin Smets

Knack

Kevin Smets

‘Waarom we niet zomaar moeten geloven wie dé Vlaming is’

Media en opiniemakers besteden geen aandacht aan de tekortkomingen van opiniestudies in het algemeen én nemen de resultaten ervan te gretig over om grote claims te maken over dé Vlaming, zegt Kevin Smets

Kevin Smets is docent aan de VUB. En hij schrijft hier een artikel waarin ik niets leer. Ik heb geen sociologie gestudeerd, maar alles wat hij hier schrijft als kritiek op de studie van De Vadder in het bijzonder, en de moeilijkheden, inherent aan elke enquète of statistiek, had ook ik kunnen schrijven. Waarom pleegt hij dan dit artikel ?

Het zou kunnen dat het ijdelheid is en Kevin wil tonen dat hij ijverig gestudeerd heeft en de leerstof kent. Maar gezien hij docent is, lijkt dat niet waarschijnlijk. Wat is dan wél zijn verborgen agenda ?

Laat me vooraf toch duidelijk maken dat ik verborgen agenda’s haat. Ze zijn een vorm van bedrog. Kevin Smets heeft er bij mij voor altijd gelegen. Als ik nog ooit een artikel van hem lees, zal het met veel wantrouwen zijn.

Ik denk dat de verborgen agenda te vinden is in de uitspraak die we tegenkomen in de titel. Kevin schaart zich bij de meute van politiek correcten die ontkennen dat er een Vlaamse identiteit is. Mijn indruk na het lezen van de titel wordt bevestigd wanneer hij stelt: “dat misschien niet zozeer België maar wel Vlaanderen verdeeld is”. Dat is geen ideologische blindheid meer, maar ideologische dwaasheid, die enkel kan voorkomen bij belgicisten. Lees verder “De verborgen agenda van Kevin Smets”

Geplaatst op

Het belgische grootkapitaal en Congolese kinderen

MO*

Candice Domingo

Het bedrijf schendt al meerdere jaren de mensenrechten

Grootbanken pompen 9 miljard euro in mijnbouwbedrijf Glencore, waar kinderen werken voor een hongerloon

Volgens een rapport van Fairfin investeren BNP Paribas, ING, Deutsche Bank en KBC 9 miljard euro in Glencore. De mijnbouwmultinational wordt ervan beschuldigd milieuregels en mensenrechten niet na te leven. Dit eiste het leven van Congolese kinderen, die in erbarmelijke omstandigheden in mijnen werken

In eerdere blogs heb ik het al gehad over de schandalige toestanden in de Congolese mijnindustrie in Oost-Congo, het vroegere Katanga.

Toch even er aan herinneren dat bij de onafhankelijkheid van Congo, de nieuwbakken eerste minister van dat land, Lumumba, een marxistische koers wilde varen. Daarbij was hij natuurlijk een bedreiging voor de financiële belangen van het belgische koningshuis en het belgische grootkapitaal. Op dat ogenblik was de ei zo na heilig verklaarde Boudewijn koning der belgen. De voornaamste maatschappij van het belgische grootkapitaal was de Société Génerale. Het is niet verwonderlijk dat BN Paribas Fortis betrokken is bij Glencore, want BNP is een afsplitsing van die Société Génerale. Een recente naam in de geschiedenis van de Société Générale is Maurice Lippens. Lippens was ook betrokken bij de Rothschildsgroep – ja de Rothschilds die de stichting van belgië op hun geweten hebben. Die Lippens is ook schuldig aan de instorting van Fortis, het vroegere ASLK. Als je Lippens noemt, dan verschijnt ook Etienne Davignon. Kortom het hele Brusselse establishment is er bij betrokken, met tentakels in de loge, de administratie, zelfs de top van de vakbonden. En natuurlijk ook in de politiek met daarbij in een hoofdrol de liberalen. Denk daarbij aan De Gucht, De Croo, Michel. Maar ook de socialist Willy Claes was niet vies van een vakantie aan de Côte d’ Azur in de villa van Albert Frère. Lees verder “Het belgische grootkapitaal en Congolese kinderen”