Auteur: Charles Maymarx

Geplaatst op

Waar ging de tweede wereldoorlog eigenlijk over ?

Grenzeloos

Georges Ubbiali

Ernest Mandel, Over de Tweede Wereldoorlog: een marxistische interpretatie

Het boek The meaning of the Second World War verscheen in 1986 in het Engels bij Verso en heeft nog niets aan belang ingeboet. Ter gelegenheid van de Franse vertaling schreef Georges Ubbali onderstaande recensie

Voor wie het interesseert: de website Grenzeloos is een initiatief dat uitgaat van de Vierde Internationale die aansluit bij Trotski. Ik ga nu heel snel door veel bochten, maar in onze contreien zullen de meeste belletjes gaan rinkelen als ik de RAL vernoem. De RAL is vooral bekend vanwege haar strijd met Amada – nu de pvda. Een van de leden van de RAL tijdens Leuven Vlaams was Frank Vandenbroucke. Neen, niet de wielrenner. 

Ideologisch gezien horen de RAL, de Vierde Internationale en Grenzeloos bij de Trotskisten. Amada situeert zich in het Stalinisme. Waar de opvolger van amada, de pvda zich nu situeert is niet duidelijk. De partij doet er alles aan om een rookgordijn op te trekken. In ieder geval is de pvda niet Trotskistisch.

Het grote verschil tussen Stalin en Trotski zit in de visie van de methodiek van de stichting van het communisme. Stalin geloofde dat het mogelijk was een communistische samenleving te organiseren in één enkele staat. Trotski dacht dat dit onmogelijk was en dat het communisme er – zoals Marx al stelde – enkel kon komen als het wereldcommunisme zou zijn.

In de visie van Stalin kon je dus in één staat een revolutie bewerkstelligen die af was. Voor hem was de Russische revolutie een geslaagde en voltooide revolutie. Voor Trotski was de revolutie pas af als ze wereldwijd tot succes zou geleid hebben. Hij sprak dus over de permanente revolutie. Lees verder “Waar ging de tweede wereldoorlog eigenlijk over ?”

Geplaatst op

Over Ottomaan, getto’s en fascisme

Doorbraak

Jean-Pierre Rondas

Othmans histo/erische algebra voor twaalfjarigen – een driespraak

Waarom de fascisme-analogie fascisten nodig heeft

Ik weet het nog niet zo goed. Zou ik nu over Othman El Hammouchi schrijven in de derde persoon, zoals hij over mij doet, of zou ik hem direct in een ‘brief’ aanspreken? Of beide? We hebben hem leren kennen als iemand die monologisch, decreterend en veroordelend schrijft en denkt. Je ziet hem zo met de wijsvinger waggelen. Tot dialoog nodigt hij niet uit. In dit land polariseert hij als geen ander. Wat heeft hij nu weer uitgevreten

Het is al een tijdje geleden dat ik nog artikels van Othman El Hammouchi heb besproken. Niet dat hij er ondertussen geen meer geschreven heeft, maar wel omdat ik ze niet meer lees.

Die Ottomaan is een islamitisch wonderkind dat ooit een Vlaamse filosofiewedstrijd heeft gewonnen. De gast is dus echt wel intelligent. Hij studeert wiskunde aan de VUB; hanteert een perfect en rijk Nederlands; kent onze cultuur; en op zijn foto’s zie je hem altijd deftig gekleed in pak en met das. Hij is dus perfect geïntegreerd en lijkt een voorbeeld dat de moslim en de islam in onze samenleving aanvaardbaar, en zelfs wenselijk maakt. 

En het is allemaal vals. Want als je de rode draad zoekt in het geschrijf van Ottomaan, dan zie je dat hij slechts één doel heeft: de geesten laten rijpen voor de invoering van de sharia. Nu, op zich zou ik dat nog kunnen aanvaarden, ook al maakt het hem tot een tegenstander. Maar dat hij hiervoor constant drogredeneringen in elkaar knutselt en de ietwat argeloze lezer met leugens naar zijn doel leidt, maakt me boos; heel boos. Zijn schrijfsels zijn intellectueel oneerlijk van de eerste tot de laatste letter. En daarom wil ik niets meer van hem lezen.  Lees verder “Over Ottomaan, getto’s en fascisme”

Geplaatst op

Armoede en de onnozelheid van links

Uitpers

Francine Mestrum

Hoe relevant is armoedebestrijding?

In Gent zijn de aanvragen bij het OCMW de jongste tijd met 80 % toegenomen, hoorde ik vanmiddag op het nieuws. Daar kijk je wel even van op, goed wetend dat zo’n aanvragen niet betekenen dat de armoede is toegenomen, maar wel dat de kans op de groei van de armoedecijfers er dik in zit. In een ideale situatie zou een goedgekeurde aanvraag moeten leiden tot een uitkering van minstens het bedrag van de armoededrempel, maar we weten dat dit niet zo is. In een ideale situatie zou een OCMW de armoede moeten kunnen voorkomen, maar ook dat is niet zo

De artikels van Francine Mestrum brengen meestal wel interessante stof tot nadenken. Ook hier is dat zo, ook al zit niet alles echt logisch in mekaar.

Zo steigerde ik al toen ik in haar inleiding las dat in een ideale situatie een OCMW armoede zou moeten kunnen voorkomen. Ik zie de logica daar niet van in. Als de armoede voorkomen is, betekent dit dat er geen armoede is. Dan is er ook geen OCMW nodig. 

Linksen eisen voortdurend dat er meer aan armoedebestrijding moet worden gedaan. Armoedebestrijding betekent dan dat je aan mensen met te weinig inkomen langs een of andere weg geld toestopt zodat ze toch fatsoenlijk kunnen wonen, eten… Maar zijn die mensen die dank zij dat geld fatsoenlijk kunnen leven dan niet meer arm ? Zo lang ze hun hand moeten ophouden, zijn ze arm. Dat ze via wetgeving recht hebben op die steun verandert daar niets aan.

Ik hoor linksen altijd maar roepen om solidariteit. Daar word ik kwaad van: solidariteit zou niet nodig moeten zijn.

Natuurlijk moeten we de huidige situatie nemen zoals ze is. Je kan niet doen alsof je nu al in Eutopia leeft. En in de huidige situatie is het onvermijdelijk dat er mensen in armoede terecht komen. Ook bij ons. In het kapitalisme gaat het om de winst. Waar winst is, is verlies. En dus is solidariteit nodig. Maar links doet alsof solidariteit een ideaal is. Francine Mestrum zegt het duidelijk: in een ideale situatie. Welnu, solidariteit is géén ideaal. Ze is een noodzakelijk kwaad. Noteer dat ik heb toegegeven dat ze hier en nu noodzakelijk is. Lees verder “Armoede en de onnozelheid van links”

Geplaatst op

Waarom verlaagt iemand met veel grijze cellen zich tot domheid, valsheid en hypocrisie ?

VRTNWS

Wim De Wulf

Brief aan de koning: “Ik geloof dat u, sire, ons land in een betere richting kunt leiden”

Koning Filip moet een Speciale Commissie in het leven roepen om België na de coronacrisis fundamenteel te hervormen. Enkel zo kunnen we de politieke impasse doorbreken. Dat schrijft Wim De Wulf in deze open brief aan de koning

De auteur van dit misbaksel, Wim De Wulf, is Master Business Administration en doctorandus in de Toegepaste Economische Wetenschappen met een rijke internationale bedrijfservaring en een sterke sociale bewogenheid. Hij is het ronddolende bewijs dat universitaire diploma’s geen garantie zijn op verstandigheid.

Om te beginnen ben ik er zeker van dat grondwetspecialisten op hun achterste poten gaan staan als de koning zulke Speciale Commissie in het leven zou roepen. Ik citeer uit de officiële website belgium.be: Op grond van zijn politieke functie kan de koning geen persoonlijk gezag uitoefenen. Via suggesties, advies, waarschuwingen en aanmoedigingen kan de koning enkel invloed uitoefenen op de politieke hoofdrolspelers. Politieke organen oprichten hoort daar niet bij. Dit alleen al doet De Wulf plaats nemen in het rare stommiteiten kabinet.

Daar komt bij dat De Wulf fier is op belgië. Kijk, daar vallen mijn sokken van uit. Want wat is belgië ? Het is een politieke constructie opgericht in dienst van de bankiersfamilie de Rothschilds en het bestaat nog niet lang genoeg om van een rijke traditie te kunnen spreken. De Wulf noemt op: het culinaire, de culturele prestaties… Ja, er wordt goed gegeten in belgië en de Vlaamse primitieven zijn werelderfgoed. Maar leg me even uit wat ze met belgië te maken hebben ? 

En wat is de rijke geschiedenis van belgië ? Twee oorlogen waarin het belgische leger bestond uit vluchtelingen, de bevolking collaboreerde, en voor de rest een verhaal van uit mekaar vallen. Als De Wulf het over de uitgebreide talenkennis heeft, bereikt hij een zeldzaam hoogtepunt van belachelijkheid, want van die talenkennis is totaal geen sprake  bij de Franstaligen… Lees verder “Waarom verlaagt iemand met veel grijze cellen zich tot domheid, valsheid en hypocrisie ?”

Geplaatst op

Als Jezus zou terugkomen, zou hij dan Walter Voordeckers heten ?

Uitpers

Guido De Schrijver

Een diepe voetafdruk

Na veertig jaar blijft Walter Voordeckers door de straten en achterkeukens van zijn voormalige parochie in Guatemala ronddwalen. Ook hier in België herdenken we hem. Door de lockdown wordt het op 12 mei 2020 een virtuele bijeenkomst

Ja, ik weet het:  12 mei is al een tijdje voorbij. Maar dat is niet terzake. 

Eigenlijk is het onvoorstelbaar dat na veertig jaar een eenvoudige jongen als Walter Voordeckers nog steeds voortleeft in de gemeenschap waarvoor hij zijn leven heeft gegeven. Als ik zeg dat hij er zijn leven voor heeft gegeven, dan heb ik het niet over zijn dood, maar écht over zijn leven.

Walter Voordeckers was een van de belgische priesters die in de jaren zestig naar Latijns-Amerika werd gestuurd. Een aantal van die priesters waren conservatief en stelden zich in dienst van plaatselijke bisschoppen die goede contacten onderhielden met de corrupte grootgrondbezitters. Anderen werden geraakt door de uitzichtloze armoede en kozen de weg van de sociale strijd. Enkelen sloten zich aan bij gewapende guerillagroepen. Meestal als aalmoezenier waarbij ze zelf geen wapens droegen. Een uitzondering nam zelf de wapens op. Van de priesters die zich aansloten bij de guerilla heeft geen enkele het overleefd. Ze worden ook dood gezwegen.

Maar behalve de asocialen en carrièrejagende vrienden van de grootgrondbezitters hadden al deze priesters één zaak gemeen: ze kozen de kant van de armen en hielden van hun mensen. Ze leefden niet in mooie huizen in de betere wijken, maar ze leefden samen met de slachtoffers van de grootgrondbezitters en hun politieke en militaire trawanten. Ze deelden lief en leed met hun mensen. En als die mensen de strijd aangingen, al dan niet gewapend, streden ze mee. Lees verder “Als Jezus zou terugkomen, zou hij dan Walter Voordeckers heten ?”

Geplaatst op

Het paleis is helemaal mee met de manipulatietechnieken van de 21e eeuw.

VRTNWS

Geen okselvijvers, wel een Belgisch modemerk in beeld: “Het Paleis is helemaal mee in de communicatie van de 21e eeuw”

Het nieuws dat kroonprinses Elisabeth aan de Koninklijke Militaire School gaat studeren, werd door het Paleis aangekondigd met drie opmerkelijke foto’s van een joggende Elisabeth. “Dit is communicatie van de 21e eeuw”, zegt persfotograaf Dirk Waem in “De wereld vandaag”

“Dan zie je hoe goed dit allemaal in elkaar is gezet.”

Zo eindigt dit artikel waarin een persfotograaf de lof zwaait van het koningshuis dat de 21ste eeuw is binnengetreden. Ondertussen wordt het modehuis dat deze legging op de markt brengt overspoeld door bestellingen. Ik zou graag een lijst van deze bestellers in handen krijgen. Dan heb ik ook een lijst van te mijden onnozelaars.

Wat is dat toch met die mode ? Overal zie ik blanke vrouwen met negerinnenkonten in nauwsluitende leggings ronddrentelen. Negerinnen staan goed met hun konten. Blanke vrouwen niet. Al dat gewaggel van klompig vet doet pijn aan de ogen. Waarom dragen die vrouwen een model dat hen totaal niet flatteert ? Omdat het mode is ! De modegoeroes verkondigen dan ook nog dat kleding een uiting van persoonlijkheid is. Ja zeg, dan weet ik nu dat die kontmadammen geen persoonlijkheid hebben, want het zijn volgelingen. Ze volgen de mode.

Let op: ik heb zelf een buikje. En ik vind dat ik daar recht op heb. Zo hebben voor mijn part die vrouwen ook recht op hun kont. Er zijn er die hun kont pront dragen. Mensen die zich pijnigen om het schoonheidsideaal te bereiken, hebben even weinig persoonlijkheid als die kontmadammen. Voor de goede verstaander: ik gebruik het woord kontmadam niet voor iedere vrouw met een uitgebreid achterstel, maar enkel voor 12x extralargevrouwen in leggings.

En nu moet ik de macho in mij terug in zijn hok jagen. Want dat modegedoe is op zich nog onschuldig. Alhoewel. Lees verder “Het paleis is helemaal mee met de manipulatietechnieken van de 21e eeuw.”

Geplaatst op

Met de rug naar Wilmès

Doorbraak

Johan Sanctorum

Met de rug naar Wilmès

Een ‘sympathieke’ witte actie is niet altijd wat het schijnt De rij van zorgpersoneel dat premier Sophie Wilmès (MR) ostentatief de rug toekeerde bij haar bezoek aan het Brusselse Sint-Pieters Ziekenhuis. Het is een beeld dat de wereld is rondgegaan, als een roep om aandacht en respect van de witte sector in coronatijden. Applaus op alle banken, tot in Indië en Guatemala, twee landen die nu zelf niet direct uitblinken inzake medische infrastructuur. Protest tegen het beleid, de onderfinanciering, te lage lonen, zo werd de actie geduid

En waarom hebben we daar niets van gehoord in de Vlaamse reguliere pers ? Of is deze verduidelijking door Sanctorum misschien niet relevant ?

Ik ga hier nu voor een keer niet de anti-belgicistische toer op. Al is dit het zoveelste bewijs dat de twee landsgedeelten ver van mekaar weg zijn gegroeid, en dat herfederaliseringen dus totaal geen zin hebben, toch is hier iets diepers aan de hand: het failliet van het PS socialisme.

Ik ben te weinig archivaris en te lui om veel op te zoeken. Maar ik weet wel nog dat we de laatste jaren het ene na het andere corruptieschandaal hebben gekend dat zich afspeelde in door de PS gecontroleerde organisaties. In het Luikse is zojuist nog ex-PS-minister José Happart – ja die van de heibel in de Voer – veroordeeld voor corruptie.

Nu komt corruptie natuurlijk overal voor. Maar de frequentie bij de PS is toch opvallend. Het gaat hier niet om de tegenstelling Vlaanderen – Wallonië, maar om de tegenstelling PS – de andere partijen.

Ja, ik herinner me nog Carolorégienne, Publifin, Samusocial. En ook dat Di Rupo, partijvoorzitter, uitblonk in laksheid. Het is gewoon onmogelijk dat Di Rupo niet op de hoogte zou geweest zijn van deze wantoestanden. In 2008 bevestigde Het Rekenhof dat Uyttendaele, echtgenoot van Laurette Onckelinx vooral opdrachten binnenrijfde van socialistische overheidsdiensten en kabinetten. Het grootste bedrag, 245.000 euro, mocht hij in de periode 2003 – 2007 factureren aan Justitie, het toenmalige departement van zijn echtgenote. Het totale bedrag dat vanuit de federale overheid naar Uyttendaele, Gérard & Associés ging, bedroeg volgens de optelsom van Francis Van den Eynde 862.000 euro. Laurette is een van de machtigste vrouwen in de PS en in Brussel.

En wat deed di Rupo ? Niéts. Lees verder “Met de rug naar Wilmès”

Geplaatst op

Rerum Novarum

Wikipedia

Rerum Novarum (Latijn voor Nieuwe zaken of een omwenteling) is een in 1891 door paus Leo XIII geschreven encycliek. De encycliek houdt zich bezig met de situatie van de arbeidersklasse en formuleert in de vorm van een aantal uitgangspunten de sociale leer van de Katholieke Kerk. Uitgangspunten van de pauselijke encycliek waren een rechtvaardig loon, het recht op eigendom en solidariteit met de zwakkeren. Als instrumenten om deze doelstellingen na te streven, werden zowel overheidsingrijpen als de vorming van vakbonden genoemd.

Mijn vrienden van de pvda vieren Rerum Novarum niet. In de marxistische ideologie is er geen plaats voor vakbonden wegens overbodig. Fundamenteel hebben ze daarin natuurlijk gelijk. Voor mij als antikapitalist zijn vakbonden op een bepaalde manier tegenstanders omdat ze de mensen voorhouden dat er een afgezwakte en menswaardige vorm van kapitalisme mogelijk is, op voorwaarde dat de vakbonden maar sterk genoeg zijn. Dat maakt mijn strijd nutteloos, en zet me in het hokje van de extremisten. De vakbonden vechten tegen het kapitaal en de kapitalisten. Ik vecht tegen het kapitalisme als systeem.

Toch ben ik blij met Rerum Novarum en de vakbonden. Ik geloof niet in dat menswaardige kapitalisme. Maar gedurende een korte periode (sinds de tweede wereldoorlog) en op een beperkt grondgebied (WestEuropa) zijn de vakbonden er wel in geslaagd om een vorm van afgezwakt kapitalisme af te dwingen. Ja, dat was natuurlijk enkel mogelijk omdat er speciale na-oorlogse omstandigheden waren die maakten dat een ietwat sociaal kapitalisme het kapitaal goed uitkwam. Als dat niet zo zou geweest zijn, zouden de vakbonden zelfs geen  bestaansrecht gekregen hebben en illegale organisaties zijn geweest. Daarmee zou hun slagkracht ook onbeduidend geweest zijn. Sterke vakbonden vind je nergens in de wereld, behalve bij ons. Lees verder “Rerum Novarum”

Geplaatst op

Cuba. Een voorbeeld !

VRTNWS

Plan in januari, huisartsen en bijna 30.000 opspoorders, hét geheim achter succesvolle strijd van Cuba tegen corona 

In Cuba gaan coronaspeurders al twee maanden van deur tot deur om zoveel mogelijk besmette mensen op te sporen. “Verdachte” gevallen moeten in quarantaine, vaak nog vóór ze symptomen van COVID-19 vertonen. Door een actief opsporingsbeleid te combineren met doorgedreven preventie hoopt Cuba de strijd tegen het coronavirus te winnen. En dat lijkt te lukken

Als je een land bezoekt, niet enkel als op het strand liggend voorwerp, maar met oog voor samenleving en cultuur, dan kan je na één bezoek, niet zo maar oordelen. Maar je krijgt wel een eerste indruk, en die kan je er toe aanzetten om ook na je bezoek interesse te ontwikkelen voor dat land. Ik heb nogal wat landen bezocht die niet zo interessant waren. Wel, Cuba is fascinerend. Neen, het heeft geen overweldigende natuur, en ik vond het klimaat niet aangenaam. Te warm, te vochtig. Het heeft ook geen Vlaamse primitieven. Dat kan ook moeilijk omdat het eigenlijk pas sinds 1959 bestaat. Voordien was het bewoond door indianen, maar die werden in de zestiende eeuw uitgemoord door de Spanjaarden. Die hebben een eventuele Indiaanse cultuur niet vervangen door hun Spaanse, maar de indianen vervangen door zwarte slaven. Over het algemeen leidt slavernij niet tot dingen zoals het Lam Gods van Van Eyck of de Matteuspassie van Bach. Later is het in handen van de Amerikanen gekomen. Die hebben ook nooit ergens cultuur gebracht. Tenzij je Coca Cola en obesitas cultuur noemt. Lees verder “Cuba. Een voorbeeld !”

Geplaatst op

Is na corona een sociaal economisch herstel mogelijk ?

VRTNWS

Gie Goris en Karl van den Broeck

De ondraaglijke eenzijdigheid van “economisch herstel”

Hoe moet de wereld “na corona” eruitzien? Het debat is volop bezig in panels, relancecomités en task forces. Deze opiniemakers vinden het jammer dat vooral stemmen weerklinken die zo snel mogelijk naar ‘business as usual’ willen overgaan. Dat zou een kapitale fout zijn, zeggen Gie Goris (Hoofdredacteur MO*) en Karl van den Broeck (hoofdredacteur Apache)

Natuurlijk ben ik het eens met de basisstelling van dit artikel. De economie moet inderdaad in dienst van de mens staan. Nu is dat het omgekeerde: de mens staat in dienst van de economie – zeg maar: de winst van weinigen. Als het goed is, krijgt de werker nog een verloning voor zijn arbeid waarmee hij fatsoenlijk kan leven. Maar op het overgrote deel van deze planeet is het niet goed en leven de werkers in armoede. Dat moet dus anders.

Of de economie ook in dienst moet staan van de planeet, durf ik niet zo maar zeggen. Voor de nep linkse politiek correcten die dit soort artikels schrijven is dat een evidentie en wordt ik nu al direct in het hoekje van de reactionairen gezet. Maar dat de mens met respect moet omgaan met onze planeet is zelfs voor mij duidelijk.

Wat we geweldig stoort in dit artikel is de naïviteit die telkens opnieuw opduikt bij deze linkse activisten. Ze lijken te geloven dat Apache of MO* echt invloed hebben op politieke beslissingen. Misschien hebben ze dat geloof nodig om zichzelf te blijven motiveren. Het kan natuurlijk ook domme overmoed zijn.

Neem nu de bewering dat de New Green Deal van Ursula von der Weyen er gekomen is door de mobilisatie van tientallen miljoenen jongeren in Europa. Dat is toch om te huilen van belachelijkheid ? Eerst en vooral moet je je de vraag stellen wié die jongeren eigenlijk gemobiliseerd heeft. In belgië was Colruyt een van de grote sponsors van Anuna. Colruyt heeft grote belangen in windmolens op zee. De mobilisatie van die jongeren is op zijn minst gecorrumpeerd door dezelfde economische belangen als die aan de grondslag van de New Green Deal. Als die mobilisatie al een rol heeft gespeeld, dan heeft ze niet geleid tot de New Green Daal, want die was al in de maak, maar heeft ze enkel bijgedragen om die Deal verkocht te krijgen aan de domme massa. Want die zal die Deal moeten betalen. Colruyt en consoorten zullen de winsten opstrijken. Die jongeren hebben een naam: het zijn nuttige idioten: ze zijn gebruikt geweest. Lees verder “Is na corona een sociaal economisch herstel mogelijk ?”