Met de rug naar Wilmès

Doorbraak

Johan Sanctorum

Met de rug naar Wilmès

Een ‘sympathieke’ witte actie is niet altijd wat het schijnt De rij van zorgpersoneel dat premier Sophie Wilmès (MR) ostentatief de rug toekeerde bij haar bezoek aan het Brusselse Sint-Pieters Ziekenhuis. Het is een beeld dat de wereld is rondgegaan, als een roep om aandacht en respect van de witte sector in coronatijden. Applaus op alle banken, tot in Indië en Guatemala, twee landen die nu zelf niet direct uitblinken inzake medische infrastructuur. Protest tegen het beleid, de onderfinanciering, te lage lonen, zo werd de actie geduid

En waarom hebben we daar niets van gehoord in de Vlaamse reguliere pers ? Of is deze verduidelijking door Sanctorum misschien niet relevant ?

Ik ga hier nu voor een keer niet de anti-belgicistische toer op. Al is dit het zoveelste bewijs dat de twee landsgedeelten ver van mekaar weg zijn gegroeid, en dat herfederaliseringen dus totaal geen zin hebben, toch is hier iets diepers aan de hand: het failliet van het PS socialisme.

Ik ben te weinig archivaris en te lui om veel op te zoeken. Maar ik weet wel nog dat we de laatste jaren het ene na het andere corruptieschandaal hebben gekend dat zich afspeelde in door de PS gecontroleerde organisaties. In het Luikse is zojuist nog ex-PS-minister José Happart – ja die van de heibel in de Voer – veroordeeld voor corruptie.

Nu komt corruptie natuurlijk overal voor. Maar de frequentie bij de PS is toch opvallend. Het gaat hier niet om de tegenstelling Vlaanderen – Wallonië, maar om de tegenstelling PS – de andere partijen.

Ja, ik herinner me nog Carolorégienne, Publifin, Samusocial. En ook dat Di Rupo, partijvoorzitter, uitblonk in laksheid. Het is gewoon onmogelijk dat Di Rupo niet op de hoogte zou geweest zijn van deze wantoestanden. In 2008 bevestigde Het Rekenhof dat Uyttendaele, echtgenoot van Laurette Onckelinx vooral opdrachten binnenrijfde van socialistische overheidsdiensten en kabinetten. Het grootste bedrag, 245.000 euro, mocht hij in de periode 2003 – 2007 factureren aan Justitie, het toenmalige departement van zijn echtgenote. Het totale bedrag dat vanuit de federale overheid naar Uyttendaele, Gérard & Associés ging, bedroeg volgens de optelsom van Francis Van den Eynde 862.000 euro. Laurette is een van de machtigste vrouwen in de PS en in Brussel.

En wat deed di Rupo ? Niéts.

Pas als de militanten hem op een partijcongres het vuur aan de schenen legde, riep hij in zijn gekende stijl en met grote overtuiging: J’en ai marre des parvenus. Il n’y a pas de place pour les parvenus au Parti socialiste. En wat deed hij daarna ? Niéts.

Jawel: er rolden koppen. Maar die koppen werden netjes in andere winstgevende postjes gedropt. En die vullen daar nu verder hun smerige zakken. De rechterhand van Mayeur, de burgemeester van Brussel die betrokken was in het Samusocial schandaal was Close. Die is nu burgemeester van Brussel. Waarom ? Omdat hij er in geslaagd is om niettegenstaande het schandaal toch de Brusselse PS te behoeden voor een grote verkiezingsnederlaag. Moet er nog zand zijn ?

Dan stelt zich de vraag: is er een genetische factor die maakt dat corruptie bij socialisten gemakkelijker tot de hersenen doordringt ? Vergeet daarbij niet dat wat langer geleden ook de Vlaamse socialisten hun deel gekend hebben, met Willy Claes als topper.

Worden corrupten gemakkelijker socialist ? Of worden socialisten gemakkelijker corrupt ?

Nu wil ik niet beweren dat corruptie niet voorkomt bij de liberalen. Maar de PS corruptie is schandelijker omdat ze gaat over gemeenschapsgeld. Over uw en mijn geld.

Jullie weten ondertussen al wel dat ik anarchist ben. Dat betekent onder andere dat ik zo weinig mogelijk macht wil geven aan de staat. Daarmee sluit ik niet aan bij de liberalen. Die willen dat ook, maar ik wil wel nog solidariteit, (in de huidige situatie). Dat willen de liberalen niet.

Socialisten willen zoveel mogelijk macht bij de staat. Dat betekent dat ze ook veel belastingen willen. Ze beheren dus grote sommen. Maar het gaat niet om hun eigen geld. Je krijgt dan toestanden waarbij mensen enorm veel macht krijgen en weinig verantwoording moeten afleggen. Want wie gaat hen controleren ? De burger die het geld ophoest ? Neen, toch, want die burger wordt vertegenwoordigd door de mannen aan de macht die dus zichzelf controleren.

Het is toch menselijk dat iemand zich meer verantwoordelijk voelt en meer zorg draagt voor eigen bezit, dan voor dat van een ander. En als dat bezit dan nog eens niet van één ander is, maar van vele anderen, worden de bekoringen groot.

Christenen bidden in het Onze Vader: “… en leidt ons niet in bekoring…” Welnu, het socialisme leidt dus wel in bekoring.

Om zijn machtsbasis te versterken heeft het Waalse socialisme zich dan ook nog overgegeven aan cliëntelisme. Dat betekent dat de partij geld uitdeelt aan mensen die het al dan niet nodig hebben, of er recht op hebben. Als je geld aan anderen mag uitdelen, dan toch ook aan jezelf ? Ik sta zelfs in bewondering voor de Waalse socialisten die niét meedoen met de corruptie. Ik ken er zo geen, maar dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn, nietwaar ?

En dàt socialisme willen we een leidende rol laten spelen in dit onland ? Dàt alleen al zou een reden zijn om Vlaanderen onafhankelijk te maken. Een commedia dell’arte is triestig, maar je kan er wel nog om lachen. België is enkel nog om te huilen.

Ik moet hier toch ook herhalen wat ik eerder al geschreven heb: de actie voor betere verloning en werkomstandigheden voor de zorgverleners moet niet gevoerd worden door de zorgverleners zelf, maar door de mensen die de lakens hebben uitgehangen en op straat hebben staan applaudisseren.

Bij het bezoek hadden niet de verpleegkundigen, maar de patiënten Wilmès de rug moeten toekeren. Maar ja, dat hele lakengedoe was een kwestie van emoties en emoties komen en gaan, en als de crisis voorbij is, zullen ook de emoties voorbij zijn, en blijven de zorgverleners weer in de kou staan. Hallo, warm Vlaanderen ?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *