Mamma, ‘k wil ’n man hê!
Watter man, my liewe kind?
Wil jy dan ’n Fransman hê?
Nee, mamma, nee!
’n Franseman die wil ek nie,
want parlez-vous verstaan ek nie;
dit is my plesier,
met die Boerjongkêrels hier!
Mamma, ‘k wil ’n man hê!
Watter man, my liewe kind?
Wil jy dan ’n Hollander hê?
Nee, mamma, nee!
’n Hollander die wil ek nie,
want klompe dra–dit sal ek nie;
dit is my plesier,
met die Boerjongkêrels hier!
Mamma, ‘k wil ’n man hê!
Watter man, my liewe kind?
Wil jy dan ’n Duitser hê?
Nee, mamma, nee!
’n Duitserman die wil ek nie,
want Schweinefleisch–dit lus ek nie;
dit is my plesier,
met die Boerjongkêrels hier!
Mamma, ‘k wil ’n man hê!
Watter man, my liewe kind?
Wil jy dan ’n Boerseun hê?
Ja, mamma, ja!
’n Boereman die wil ek hê,
in ’n Boer se arme wil ek lê;
dit is my plesier,
met die Boerjongkêrels hier!
Met dat liedje in mijn hoofd werd ik deze morgen wakker. Na grondige introspectie denk ik dat ik geen Freudiaanse gevolgtrekkingen moet maken. Ik voel me geen meisje, en ik wil geen man hê.
Mag dat ?
Die Zuid-Afrikaanse boeren waren natuurlijk voor de zich links wanenden van nu een uiterst verwerpelijk volk omdat, ze zoals ook blijkt uit dit kinderliedje nogal gesteld waren op “eigen volk eerst !” Van een zwarte als kandidaat-man is zelfs geen sprake. De apartheid, weet je wel.
Waren die Zuid-Afrikaanse “eigen volk eerst” adepten slechte mensen ?
Moeten die moeder en dat meisje uit dit liedje aan de schandpaal ?
Verwoorden zij niet gewoon wat in die tijd in die middens als juist en goed werd ervaren ? Kan je iemand veroordelen als hij probeert goed te zijn ? Ook als zijn idee van goedheid niet overeenkomt met dat van jou, nu ?
Ethische inzichten evolueren in de tijd. Ik ben er van overtuigd dat die evolutie fundamenteel positief is: we worden gevoeliger voor het goede. We beseffen nu dat wat vroeger als goed werd beschouwd, beter kan.
Ons antikolonialisme, antiracisme, respect voor andersgeaarden … is daarvan een bewijs.
Die evolutie gaat met op een neergang. Het nazisme was duidelijk een neergang. Maar ik denk dat ik mag zeggen de de opgang altijd een beetje verder geraakt dan de neergang; met andere woorden: dat we vooruitgaan.
Ik wil aannemen dat de overtuiging die aan de grondslag ligt van de voorstanders van de multiculturele samenleving, in zich vooruitgang is.
Maar mag ik a.u.b. ook wijzen op de nadelen van een multiculturele samenleving ? En mag ik ze op grond van de problemen die ze brengt ook afwijzen ? Niet omdat ik er uit eigen-volk-eerst-principe tegen ben, maar omdat ik denk dat ze niet zo maar kan functioneren ?
En zeker: mag ik voor mij persoonlijk beslissen dat ik niet wil huwen met een zwarte of islamitische … of van geslacht veranderde ? En mag ik dat ook openlijk zeggen, zonder uitgemaakt te worden voor fascist ?
Iemand mag “woke” zijn en aandachtig voor discriminatie, racisme, onverdraagzaamheid … maar als zijn ideologisch denken hem er toe brengt om de menselijke context uit het oog te verliezen, verwordt woke tot wat het nu is: totale onverdraagzaamheid, even erg of erger dan de onverdraagzaamheid die het aanklaagt.
Het wokisme is een regressie in de ethische evolutie.
Ik wil ieder mens respectvol tegemoet treden.
Ook de boer in Zuid-Afrika met zijn apartheid. Natuurlijk als die boer “zijn negers” slaat met de zweep, zal ik hem veroordelen. Maar niet omdat hij in die tijd in dat land de apartheid als normaal zag.
Ik wil de nazi niet veroordelen, zo maar omdat hij aanhanger was van Hitler en in hem de “bevrijder” zag. Maar de nazi die de ruiten van de Joden heeft stuk geslagen en hun woningen besmeurd, moet wel de bak in.
Ik veroordeel zeker de transgender niet. Maar mag ik het intriest vinden dat iemand zo worstelt met zichzelf. En mag ik het decadent vinden – niet het van geslacht veranderen op zich – maar de manier waarop er tegenwoordig feitelijk reclame voor wordt gemaakt. Het lijkt er op alsof een puber tegenwoordig niet normaal is als hij geen problemen heeft met zijn geslacht.
Het is allemaal niet zo zwart – wit.
Als ik een en ander situeer in de evolutie van het ethische inzicht dan veranderen de zaken natuurlijk wel als mensen in deze tijd en in onze cultuur de apartheid of het nazisme zouden aanhangen. Het zou betekenen dat ze niet zijn meegegaan met de vooruitgang van het ethische inzicht.
Ook daarvoor wil ik hen niet veroordelen, maar ik vind wel dat we er dan alles moeten aan doen om hun ethisch inzicht te verfijnen.
Tussendoor: schrijf op dat de manier waarop de zich links wanenden en wokeristen dat doen, contraproductief is !
Tegenstanders van de islam wijzen graag naar Mohammed en zijn huwelijk met een kind; naar zijn gewelddadige veroveringstochten; naar zijn visie dat een vrouw eigendom is van een man … Ik denk dat je Mohammed daar niet voor kan veroordelen. Hij dacht volgens de ethische inzichten van zijn tijd, en misschien heeft hij die zelfs wat vooruit geholpen. Ik ken de geschiedenis van toen niet genoeg om daar over te kunnen oordelen.
Maar er is natuurlijk wel iets mis als mensen nu, hier, nog altijd in de ethische inzichten van toen zitten.
Dan heeft onze samenleving een probleem; een fundamenteel probleem
Ondertussen roepen de wokeristen me op om lief te zijn voor de moslims. Daar wil ik enthousiast aan meedoen. Maar vraag me niet om de islam van Mohammed te aanvaarden, net zoals ik niet de apartheid of het nazisme wil aanvaarden.
Toch raar volk die wokeristen: ik moet lief zijn voor de moslims, maar de Russen haten …
