Categorie: actualiteit

Geplaatst op

De scholen terug open ? Ja ! Maar !

De Wereld Morgen

Carine Dedeygere .

De scholen terug open? No way!

Als het aan de minister van onderwijs Ben Weyts ligt, dan gaan de scholen in Vlaanderen zo rap mogelijk weer open, te beginnen met de lagere scholen. Het katholiek onderwijs is op die kar gesprongen en wil ook de leerlingen van het bso snel terug op de schoolbanken. Carine Dedeygere is leerkracht in het secundair onderwijs en legt uit waarom dit zeer onverstandig zou zijn

Carine Dedeygere heeft gelijk. Maar ze zal geen gelijk krijgen.

Ze hanteert één argument dat ik zelf ook al in een eerdere blog heb aangehaald: open scholen verhogen het risico op besmetting omdat het in school, en zeker in bepaalde afdelingen gewoon niet mogelijk is om de regels te handhaven: afstand houden, handen wassen, voorwerpen ontsmetten, maskers dragen.

Nu kan je wel zeggen dat we ondertussen weten dat de jongeren zelf weinig last zullen hebben van een eventuele besmetting. Maar die jongeren komen in school en buiten school in contact met andere mensen die wél in levensgevaar kunnen komen. Nu zal het statistisch gezien wel berekend zijn dat die besmettingen te verantwoorden zijn. En het argument van de opbouw van immuniteit zal ook wel hout snijden. Maar hier stoten we op een fundamentele tegenstelling waarvan nog al wat mensen zich niet bewust schijnen te zijn.

Virologen en politici zijn bezig met statistiek. Iedere dag opnieuw worden we geïnformeerd over de nieuwe cijfers en over de curve. Dat wekt de indruk dat die statistiek belangrijk is. Dat is hij ook voor de beleidsmakers, maar niet voor mij.

Ik heb niets aan een afvlakkende curve als het contact met een of andere idioot in de supermarkt mij het leven kan kosten. Er lopen veel idioten rond. Niet alleen in de supermarkt. Lees verder “De scholen terug open ? Ja ! Maar !”

Geplaatst op

Bij een communicatieverantwoordelijke heeft het virus niet de longen, maar de hersenen aangetast.

VRTNWS

Inge Jooris

Nee, de coronamaatregelen zijn niet solidair: niet tegenover onze kinderen, ouderen of stervenden

“Nee, de coronamaatregelen zijn niet solidair”, zegt Inge Jooris. Niet tegenover onze kinderen, niet tegenover onze ouderen, onze stervenden of onze zelfstandigen. “Ik zie de randschade groeien”, schrijft ze.

Inge Jooris is communicatieverantwoordelijke bij de Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Ze is nog woordvoerder voor Groen geweest. Ze schrijft deze opinie in eigen naam.

Om te beginnen met die Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Dat is een broeinest van de Dansaert Vlamingen, genoemd naar de Dansaertstraat waarin de Koninklijke Vlaamse Schouwburg gelegen is. Die Dansaert Vlamingen vormen een intellectuele, internationaal geörienteerde elite die de band met de gewone Vlaming totaal verloren is. Nog niet zo lang geleden las ik een uitspraak van zo ’n Vlaming die het fantastisch vond dat hij in de voormiddag gepraat had in het Engels met een Amerikaan, in het Frans met een Brusselaar, ’s namiddags in het Duits met een Jood, en ’s avonds in het Marokkaans met een Marokkaan. Dat was voor hem een bewijs van de waarde van de multiculturele samenleving. Met een Vlaming had hij niet gesproken. En hij besefte ook totaal niet hoe geprivilegieerd hij was door zijn intellectuele talenten die hem toelieten om meertalig te zijn. De overgrote meerderheid van de mensen heeft die talenten niet. Vreemde talen zijn voor hen een last. Praat eens met een leraar in het beroepsonderwijs… Voor die gewone man met de pet in de straat is de multiculturele samenleving een last. Maar mijn Dansaert Vlaming zit in zijn ivoren toren en kijkt minachtend neer op die gewone mens en beschuldigt hem van fascisme en racisme. Dàt is de nep linkse politiek correcte onnuttige idioot waar ik het wel eens over heb. Lees verder “Bij een communicatieverantwoordelijke heeft het virus niet de longen, maar de hersenen aangetast.”

Geplaatst op

Waarom heeft de overheid veel geld voor steun aan bedrijven en veel minder voor steun aan gewone mensen ?

VRTNWS

Ondanks solidariteit van buren speelt zich in mijn wijk een coronadrama af Wim Vermeersch woont in de Brugse Poort in Gent, een volkswijk met een armoedeproblematiek. Voor veel van zijn buren zijn de steunmaatregelen onvoldoende om heelhuids door de coronacrisis te raken

Een mooi artikel, aangenaam om lezen van iemand met het hart op de juiste plaats. En toch – ik zou mezelf niet zijn als ik niet “en toch” zou zeggen…

Vermeersch heeft het over het gebrek aan steun vanwege de overheid voor de “gewone mensen” en vergelijkt die met de miljarden die plots beschikbaar zijn voor de bedrijven. Zijn overweging is natuurlijk juist, maar ik mis toch wat dieper doordenken.

Ten eerste: meer en meer word ik er van overtuigd dat veel mensen niet beseffen in wat voor een geprivilegieerd stukje van de wereld ze leven. Er is hier tenminste nog steun vanwege de overheid voor gewone mensen. Niet genoeg, maar er is er. Maar die situatie beperkt zich tot Europa. Elders in de wereld is er geen sprake van. Ik heb  het al herhaaldelijk gezegd: die steun is er gekomen in speciale economische en politieke omstandigheden na de tweede wereldoorlog waarbij die steun ook interessant was voor de economie en het kapitaal. Die omstandigheden hebben zich blijkbaar slechts éénmaal en precies bij ons voorgedaan. Misschien moet ik daar in een andere blog toch nog eens opnieuw dieper op in gaan. Die omstandigheden zijn voorbij, en geleidelijk aan wordt de steun van de overheid aan de gewone mensen dan ook afgebroken. Maar er is nog altijd (te weinig) steun. In feite is dat geen normale toestand. Vermeersch schijnt niet te beseffen dat in ons economisch systeem steun vanwege de overheid aan gewone mensen normaal niet bestaat. Kijk buiten Europa, en je begrijpt wat ik bedoel. Lees verder “Waarom heeft de overheid veel geld voor steun aan bedrijven en veel minder voor steun aan gewone mensen ?”

Geplaatst op

Hoe kan een linkse zo blind zijn dat ik er kwaad van word ?

Doorbraak

Erik De Bruyn

Met een openvallend mondmasker van verbazing

Hoe Vlaanderen zich in crisistijd verschanst op zijn erf

Een voordeel van de coronaquarantaine is dat ik in de komende weken niet teveel buitenlandse vrienden in de ogen hoef te zien. Het zou mij zwaar vallen hen uit te leggen waarom België, ten gevolge van een Vlaams veto,  als enige land niet voor de 37 miljard euro aan Europese noodkredieten stemde in het kader van deze crisis. En wel omdat het niet goed zou zitten met de verdeelsleutel tussen … Vlaanderen en Wallonië

Kijk, van zo ’n nonsens valt mijn mond zonder masker open van verbazing. Er is een tijd geweest, dat ik het wel had voor Erik De Bruyn, maar die tijd is al een tijd voorbij. En dit artikel doet me niet van mening veranderen. Integendeel.

Eigenlijk was ik niet zinnens om iets te schrijven over dat Europees verdeelsleutel gedoe. Op zich heeft het geen belang. Maar wel van belang is de onnozelheid van deze De Bruyn die niet schijnt te beseffen dat hij hier een ganse regio als bekrompen afschildert. Daarbij heeft hij het voortdurend over de Vlamingen. In mijn ogen is dat racisme.

Ook typisch: als Vlaanderen onafhankelijk zou worden, zal de niet zo geachte heer De Bruyn, dat land verlaten… Kijk, dat is mooi: in plaats van in Vlaanderen de zo hoog nodige linkse strijd te voeren, kiest de linkse De Bruyn er voor om zich knus te gaan nestelen in een land waar zijn linksigheid hem aanzien bijbrengt. Als dat geen bekrompenheid is. Ik noem het lafheid.

Dan begeeft hij zich op twitter en pikt daar een uitspraak van een verder onbekend iemand die hij gebruikt om “de Vlamingen” af te breken. Dat is een intellectueel onwaardig. Maar die intellectuele onmacht verwondert me niet. Ik zie ze voortdurend terugkomen bij belgicisten die wanhopig argumenten zoeken om iets te verdedigen wat niet te verdedigen is: belgië. Lees verder “Hoe kan een linkse zo blind zijn dat ik er kwaad van word ?”

Geplaatst op

Is er in Gaza een nieuwe holocaust in de maak ?

De Wereld Morgen

Lode Vanoost

In volle corona-pandemie breekt Israëlische bezetter Palestijns noodhospitaal af

De ontslagnemende regering ‘in lopende zaken’ van Israël toont geen enkele intentie om de repressie van de bezetting van de Palestijnse gebieden te versoepelen. Een humanitaire ramp dreigt in de eerste plaats voor Gaza, dat door de WHO reeds als onleefbaar werd beschouwd voor de corona-pandemie. De bezetter weigert in te zien dat dit drama zich onvermijdelijk ook tegen de bevolking van Israël zal keren. Virussen erkennen immers geen grenzen, geen ideologie, geen religie. Toch gaat de repressie van de bezetting gewoon door. De klok tikt voor het onvermijdelijke

Nogal wat mensen denken dat de staat Israël is opgericht als reactie op de holocaust. Dat lijkt logisch omdat de oprichting van de onafhankelijke staat Israël dateert van 1948. Maar ook reeds enkele jaren na de eerste wereldoorlog werd het mandaatgebied Israël gesticht dat onder Brits gezag een soort staat voor de Joden werd. 

De echte oorsprong ligt in de zionistische beweging die reeds in de romantiek van de negentiende eeuw ijverde voor een eigen staat voor de Joden. Dat is van belang, want nog al wat mensen gaan zonder veel nadenken zo maar aan de kant van de Joden staan, precies omdat ze met de holocaust in hun achterhoofd zitten. Nu mag je van mij de holocaust een goede reden vinden om de Joden een land als toevluchtsoord te bieden, maar de oorsprong ligt niet daar. Ook voor de holocaust hebben de Joden al Palestijnen van hun land verdreven. Ik vind het niet eerlijk van de zionisten, ook in ons land, dat ze ons in feite proberen te bedriegen door altijd weer beroep te doen op de holocaust.

Tegen de staat Israël pleit ook het feit dat het een extreem volksnationalistische staat is, die je gerust racistisch mag noemen, want in feite is het volledige staatsburgerschap verbonden met het Joodse ras, waarbij de afkomst bepalend is. Op dat vlak lijkt de staat Israël op het Duitsland van Hitler waarin ook de afkomst maakte of iemand zich Duitser mocht noemen. Als je in dat soort zaken met stambomen begint, eindig je slecht. Lees verder “Is er in Gaza een nieuwe holocaust in de maak ?”

Geplaatst op

Corona ? En wat met God ?

Knack

Maaike Schwering

Waarom de wereld weer massaal Albert Camus leest

Ruim zeventig jaar na het verschijnen, staat De pest van Albert Camus van Zuid-Korea tot Frankrijk en van Japan tot Italië weer in lijstjes van bestverkochte boeken. Waarom lezen we weer massaal deze klassieker

Volgens Maaike Schwering had Camus profetische gaven. Wel, ik heb die ook, want al lang voor het uitbreken van het corono-drama heb ik in verschillende blogs de aandacht gevestigd op Camus als een te (her)lezen schrijver. Tegenwoordig wordt er aan bekende persoonlijkheden gevraagd welke boeken hun leven hebben veranderd. Als ze het aan mij zouden vragen – wat ze niet zullen doen – zou ik “De pest” van Camus daar misschien niet dadelijk bij zetten, want er zijn natuurlijk wel wat boeken die invloed hebben gehad op mijn denken, maar weinig of geen die mijn leven hebben veranderd. “De pest” van Camus is voor mij wel een meesterwerk dat invloed heeft gehad om mijn denken. 

Een van de belangrijke thema’s in dit boek is de discussie tussen Dr. Rieux en de priester Paneloux.

Natuurlijk: de mening van Paneloux dat de pest een straf van God is, is pure nonsens. Daar moeten we het dus niet meer over hebben. Lees verder “Corona ? En wat met God ?”

Geplaatst op

Er is geen links in Europa, en al evenmin in belgië

Grenzeloos

Gerrit Zeilemaker

Europese gezondheidszorg kapot bespaard door neoliberaal beleid

De regeringen van de EU-lidstaten proberen het zo goed mogelijk te verbergen, maar de chaos en tekorten in hun gezondheidszorg zijn nu voor iedereen zichtbaar. Tientallen jaren werd de neoliberale politiek van bittere  bezuinigingen, privatiseringen, loonmatiging, flexibilisering van banen en snijden in de sociale zekerheid als oplossing voor alle problemen gepresenteerd. Nu er echt een crisis heerst zijn de neoliberale maatregelen het probleem. De crisis die ze gecreëerd hebben is tevens een crisis van het neoliberale kapitalisme. De politieke en mediale elite roepen ons nu op te applaudisseren voor de werkers in de gezondheidszorg, de verpleeghuizen en thuiszorg, die nu de spits afbijten en zich kapot werken. Het zijn dezelfde politici die de lonen gekort, de pensioenleeftijd verhoogd en de ziekenhuizen afgeslankt hebben. En de journalisten van de ‘kwaliteitsmedia’ hebben het toegejuicht.

Allereerst dit: de cijfers die in dit artikel worden aangehaald overtuigen: er is de voorbije jaren systematisch bespaard in de gezondheidszorg, en die besparing is er niet gekomen door efficiëntie-oefeningen, maar door vermindering van zorg. En dat is het resultaat van neo-liberaal beleid. Jullie weten dat ik het kapitalisme haat. Het neoliberalisme is in Europa een terugkeer uit de verzorgingsstaat, naar het pure kapitalisme.

Nu moet ik een kanttekening maken: er wordt nu wel aangeklaagd dat onze ziekenhuizen niet genoeg capaciteit hebben om een crisis zoals de huidige op te vangen. Maar zou het verantwoord zijn om de capaciteit, nodig voor de opvang van de crisis, in stand te houden, ook in tijden dat er géén crisis is ? Dat stelt dan de vraag hoe groot moet die capaciteit zijn in normale tijden ? En: welke plannen moeten klaar liggen voor tijden van crisis, en hoe gaan die betaald worden ?

Het probleem gaat dus niet zozeer over de discussie of er al dan niet genoeg capaciteit is, maar wel over het feit dat die capaciteit verminderd wordt omwille van de winst en verrijking van een kleine gewetenloze elite. Lees verder “Er is geen links in Europa, en al evenmin in belgië”

Geplaatst op

Covid-19: we moeten onze relatie met de natuur en met mekaar herzien

Knack

Myriam Dumortier

Docent bos- en natuurbeleid aan de UGent en lid van de Denktank Oikos.

‘Covid-19 is geen eenmalige tegenvaller: we moeten onze relatie met de natuur herzien’ ‘

Enkele wet markets sluiten zal niet helpen om de biodiversiteitscrisis het hoofd te bieden waar het nieuwe coronavirus ons mee confronteert’, schrijft Myriam Dumortier van de ecologische denktank Oikos

Enkele dagen geleden twijfelde ik aan het terugdringen van de natuur als oorzaak voor het uitbreken van het covid-19 en vroeg om bevestiging. In dit artikel van Myriam Dumortier heb ik die bevestiging gevonden. Ik ben overtuigd.

De vraag is dan: hoe moet het verder ?

In haar besluit stelt Demortier: “…laat ons … nieuwe samenlevingen bouwen gericht op sociaal-ecologische veerkracht in plaats van competitie en consumptie… “ Uiteraard ben ik het daar volledig mee eens.

Zoals Demortier het stelt zullen veel mensen het er mee eens zijn. Maar ik weet niet of al die mensen ook de draagwijdte beseffen van dit standpunt.

Als je de concurrentie uitschakelt, heb je geen kapitalisme meer. Zijn deze mensen het er mee eens dat het kapitalisme verdwijnt en wordt vervangen door een ander economisch systeem dat vertrekt vanuit een andere mensvisie ? 

Je hebt natuurlijk de rabiate voorstanders van het kapitalisme. Het zijn de winnaars van de struggle for life; de mensen die er geen probleem mee hebben om zich te verrijken ten koste van anderen; het zijn de rijke misdadigers die systematisch belastingen ontduiken, ook al hebben ze hun rijkdom gebouwd op vrachtwagens die op wegen rijden die door de belastingbetaler zijn aangelegd en onderhouden; die teren op een consumptie die op peil wordt gehouden doordat de werkers een solidariteit beleven die maakt dat ook de zwakkeren nog consumeren; het zijn de onmensen die winst maken ten koste van mensenlevens, zoals de Eternitbazen en de uitbuiters van vrouwen in de naaiateliers in Indië; het is krapuul zoals Albert Frère die zijn rijkdom heeft gebouwd op chantage van Waalse politiekers en op kosten van de belgische belastingbetaler; het zijn de liberale toppolitici die ook nu nog belangen hebben in de mijnen in Oost-Congo waar kinderen in levensgevaarlijke omstandigheden voor een hongerloon in de grond wroeten… Over dit krapuul moet ik het hier niet hebben. Dat is hopeloos. Het probleem hierbij is dat het wel zij zijn die het voor het zeggen hebben. Zij hebben de macht. Vroeg of laat zal die macht op een of andere manier moeten gebroken worden. Lees verder “Covid-19: we moeten onze relatie met de natuur en met mekaar herzien”

Geplaatst op

En wat na de corona-crisis ?

De Wereld Morgen

Rachida Aziz, Christophe Callewaert

Coronacrisis: dit systeem kan niet overleven, wij wel

Zoals de klimaatjournalist David Roberts schrijft: “Deze crisis draait uit op een tragedie, maar het zou nog een veel grotere tragedie zijn als we er niets uit leren.” Naomi Klein waarschuwt ons al jaren voor de rechtse shock doctrine in tijden van grote crisissen. Nu is de tijd gekomen voor een linkse shock doctrine.

Aziz en Callewaert brengen interessante informatie en inzichten. Hun geloof in de kracht van links ontroert me. Ze geloven dat links de corona-crisis kan aangrijpen om een andere en betere wereld te bouwen. Ik geloof dat niet.

Niemand weet hoe lang het virus onze samenleving in zijn greep zal houden. Hoe langer, hoe groter de impact zal zijn. Dat is een evidentie. Het kan zijn dat de viruscrisis zo lang duurt dat er inderdaad geen terugkeer naar de “oude toestand” meer mogelijk is. Maar niemand gaat daar van uit. Alle economische herstelmaatregelen die nu worden genomen zijn er op gericht om de boel zo snel mogelijk zijn oude gang te laten gaan.

Aziz en Callewaert wijzen niet voor de eerste keer op de golf van protesten die de voorbije jaren door de wereld zijn gegaan, en daarin zien ze een argument voor hun geloof dat de wereld op het punt staat te veranderen. Maar die golf van protesten hééft niets veranderd. Aziz en Callewaert lijden hier aan een syndroom dat je wel meer terugvindt bij linksen: ze hopen zo wanhopig op een ommezwaai dat ze elke strohalm aangrijpen om hun hoop te voeden. Ze hebben die hoop nodig om te blijven ijveren voor hun ideaal. Maar eigenlijk is dat zwakheid. Ik heb geen hoop nodig. Mijn levensleuze is: enthousiast werken aan hopeloze zaken. Er zijn zaken die moeten gedaan worden, gewoon omdat ze moeten gedaan worden, los van een eventueel resultaat. Lees verder “En wat na de corona-crisis ?”

Geplaatst op

Het cynisme van de welmenende laptop-uitdeler

MO*

Annelies Van Erp (Memisa)

Niemand mag uit de boot vallen

Kwetsbare groepen mogen niet nog kwetsbaarder uit deze coronacrisis komen 

Laat ons in deze coronacrisis de kwetsbare groepen niet vergeten, schrijft Annelies Van Erp van de medische ngo Memisa. Mensen die geen thuis hebben, nauwelijks over een netwerk beschikken of in slechte gezondheid verkeren, moeten absoluut onze aandacht krijgen. Zo niet, dan dreigen zij nog kwetsbaarder uit deze crisis te komen

Kijk, zo kan ik het ook: zeggen dat er iets moet gebeuren, maar zelfs niet aangeven wàt er moet gebeuren. En al zeker niet hoé het moet gebeuren.

Natuurlijk ben ik het eens dat we speciale aandacht moeten hebben voor kwetsbare groepen. Maar ik vrees dat we voor voldongen feiten staan. Neen, kwetsbare groepen mogen niet – , maar zullen wel nog kwetsbaarder uit deze coronacrisis komen, gewoon omdat ze nu eenmaal kwetsbaarder zijn. Als ze niet kwetsbaarder uit de crisis komen, zou dat betekenen dat ze niet kwetsbaar zijn.

Eigenlijk is het simpel: er zijn mensen die kwetsbaar zijn door hun gezondheidstoestand (hartziekten…) en leeftijd (met minder immuniteit), welnu die groep zal meer lijden onder de crisis. Daar is niets aan te doen. Dat hoort bij het leven.

Nu hoor ik de welmenende lezer al roepen: hoe kan je zo cynisch zijn ? Welnu, dit is geen cynisme. Het is realisme. Ik bedoel het helemaal niet spottend, en natuurlijk moeten we er alles aan doen om zoveel mogelijk kwetsbaren te redden. Maar we weten dat we daarin niet zo goed zullen lukken als we zouden willen. Lees verder “Het cynisme van de welmenende laptop-uitdeler”