Categorie: belgië

Dwarsliggers

Oekraïne speelbal van oligarchen

Het conflict tussen Rusland en het Westen over de veiligheid in Europa heeft vele aspecten die onderbelicht blijven. Tijd voor een bredere invalshoek

Een ontluisterend verhaal. En interessant, want je kan de bredere invalshoek van Oekraïne, nog breder maken en ook uit strekken over, bijvoorbeeld, belgië.

De Dwarsligger maakt duidelijk dat in Oekraïne de macht ligt bij grootkapitalisten en dat de politici gewoon de schoothondjes zijn die blaffen en schijten als de Rothschilds dat bevelen.

Denk je echt dat het bij ons anders is ?

In ieder geval is belgië in werkelijkheid gesticht door de Rothschilds om hun Europese financiële belangen – vooral in Frankrijk – veilig te stellen. 

Wij leerden in onze lessen geschiedenis dat belgië is gesticht als een buffer-staat tussen Frankrijk en Duitsland om een oorlog tussen die twee landen te vermijden. Dat is juist. Maar de echte reden voor de noodzaak van die bufferstaat, waren de belangen van de Rothschilds. En dus financierden die de Stomme van Portici en plaatsten een persoonlijke vriend, Leopold, op de troon. Zo deden ze hem een plezier en waren er zeker van dat ze een trouwe pion aan het hoofd van het land hadden. Lees verder “Oekraïne en belgië, één pot nat”

MO*

Walter Zinzen

Hoe minder grenzen, hoe meer vrede zou je denken

Selectieve blindheid

We hebben een pensioengerechtigde generatie die opgroeide zonder oorlog, dankzij het verdwijnen of vervagen van grenzen. Toch, schrijft MO*columnist Walter Zwanzen, is er een politieke klasse die een nieuwe toekomst binnen die grenzen wil. ‘Maar die identitaire klasse is selectief blind op vele vlakken: ze willen grenzen als forten, zijn fanatieke liefhebbers van kernenergie en zijn tegen het cordon sanitaire.

Ik had me voorgenomen om niet meer te reageren op de uitscheidingen van Walter Zwanzen. Walter is een slecht mens. Het is ook niet mogelijk om adequaat te reageren omdat hij de leugens en valse redeneringen zo hoog opstapelt dat er geen beginnen aan is.

Maar ik wil toch even iets zeggen over zijn geleuter over grenzen.

Natuurlijk kunnen grenzen nadelig zijn. Zwanzen zelf geeft een terecht voorbeeld als hij het heeft over het coronabeleid. Het is duidelijk dat bepaalde aspecten van dat beleid veel beter op Europees niveau zouden gebeuren.

Maar een wereld zonder grenzen zoals Zwanzen wil is nonsens.

Overigens is zijn stelling dat grenzen de oorzaken zijn van oorlogen gewoon belachelijk.

Weet je wie een Europa zonder grenzen wilde ? Napoleon. Precies om die grenzen af te schaffen voerde hij een verschrikkelijke oorlog. Lees verder “Zinzen zwanst”

Knack

Vlinks

Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

‘Jacques Brel in het onderwijs? Dat kan zowel voor Vlaamse als Waalse leerlingen een openbaring zijn’

‘Zou het niet mooi zijn als de Waalse studenten in de Nederlandse les Brels Nederlandstalige oeuvre zouden bespreken?’, vraagt Gert Verwilt van Vlinks

Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om de artistieke waarde van Brel te ontkennen. De kritiek op zijn Frans cultuurimperialisme mag daar geen afbreuk aan doen. Maar zijn artistieke waarde mag ook niet blind maken voor zijn dédain voor “het Vlaams”, en voor de Vlamingen. Dat het niet enkel over de taal ging, blijkt uit een chanson als “Les Flamandes” en een uitspraak als: “Tussen de oorlogen zijn de Vlamingen katholiek, en tijdens de oorlog zijn ze nazistisch.”

Ondertussen kom ik nog altijd Vlamingen tegen die “Mijn vlakke land” interpreteren alsof Brel zich ook Vlaming voelde. Maar dat “mijn” betekent gewoon dat Brel dat mooie land in bezit neemt: het is van ons, Franstalige belgen !

Als het over Vlaanderen ging was Brel gewoon een degoutante figuur, ronduit racistisch. Als ik dit stel kan je dit in deze tijd afdoen als woke, maar het is wel zo. Maar nogmaals: dat mag me niet beletten om de artistieke waarde te appreciëren.

Gert Verwilt legt in dit artikel vooral de nadruk op het aspect taal. In de context van het ecolovoorstel om van Nederlands de verplichte tweede taal te maken in Franstalig belgië, kan ik dat begrijpen. Maar ik had toch graag gezien dat hij wat meer nadruk zou gelegd hebben op het sociale aspect van de Vlaamse Beweging. Nogal wat belgicisten, ook Vlaamse belgicisten, doen die Vlaamse Beweging af als een soort van taal-romantiek en dus belachelijk. Maakt het eigenlijk iets uit in welke taal ik in de wereld sta ? Lees verder “Jacques Brel, artiest en racist”

De Wereld Morgen

DenisBouwen

Debat over België: zwijgende meerderheid doorbreekt de stilte

België meer en meer opsplitsen en uiteindelijk opblazen is de natte droom van VB, N-VA en aanverwante geesten. Bart De Wever heeft de mond vol van zijn ‘episch project’. Maar er zijn gelukkig nog heel andere meningen en visies in het debat

Het is allemaal zo vermoeiend. Telkens opnieuw krijg je artikels voorgeschoteld die je kan samenvatten in één woord: leugenachtigheid.

Die David Pestiau is zeker een intelligente mens, en als het over sociale thema’s  gaat wil ik zeker een lange weg met hem meegaan. Maar als het over belgië gaat wordt het een leugenaar: hij verzwijgt, verbuigt en handelt vanuit een verborgen agenda.

Tot nu toe heeft  niemand van links me een waardig argument kunnen geven om de eenheid of het voortbestaan van belgië te bepleiten.

Het enige wat er uit komt is: solidariteit.

Pestiau stelt dat je als linkse politicus “niet kan meegaan in scenario’s die de concurrentie onder werknemers in België versterken”. Natuurlijk wil ook ik niet de concurrentie onder werknemers versterken. Maar waarom staat daar “in belgië” bij ? Pestiau wil geen grens tussen Vlamingen en Walen ? Als hij consequent is, voert hij dan ook actie om de grens tussen belgen en Nederlanders af te schaffen. Pestiau ontpopt zich hier tot een bekrompen belgische nationalist, net zo erg als een bekrompen Vlaamse nationalist. Wie daarbij opmerkt dat belgië dan toch groter is dan Vlaanderen, maakt zich belachelijk.

Ja, zeker ik ben voorstander van solidariteit en als ik dat ernstig neem, ben ik voor solidariteit die de landsgrenzen overstijgt. Alle landsgrenzen, of toch zoveel mogelijk.

Ik snap totaal niet waarom er geen Europese vakbonden zijn die stakingen organiseren over gans Europa.  Lees verder “Hoe links zich belachelijk maakt door belgicisme”

Doorbraak

David Geens

Bauwens en Maddens: ‘Coronamaatregelen zijn een coup van de federale regering’

De rimpeling in de coronacurve trekt alle media-aandacht opnieuw naar zich toe. Dit komt de federale regering goed uit, aangezien dit de aandacht van hun slecht beleid afleidt.

Je rekent op iemand om correcte informatie te krijgen zodat je een gefundeerde eigen mening kan vormen. Dan betrap je hem er op dat hij je voortdurend beliegt en probeert om jou zijn mening op te dringen, zelfs zonder dat je dat beseft. Hoe noem je zo iemand ?

Ik noem het krapuul. 

Dat krapuul heeft een naam: Karel Verhoeven, Bart Brinckman (De Standaard), Bart Eeckhout (De Morgen), Timmie van Diepen (Belang van Limburg), Bert Bultinck (Knack) Peter Mijlemans (Nieuwsblad)…

Je hebt veel respect voor iemand omdat je gelooft dat hij oprecht socialist is. Maar gaandeweg ontdek je dat het een platte opportunist is. Geboren in Wallonië heeft hij (terecht) geconcludeerd dat de macht daar bij de socialisten ligt en dus is hij socialist geworden en heeft zich doorheen de structuren van de Parti Socialiste opgewerkt tot voorzitter van de partij, voorzitter van de Waalse regering, kortom een echte machthebber. Ik noem hem niet links, maar slinks. Hij heet Elio Di Rupo.  Lees verder “De schande met de naam belgië”

Doorbraak

Boudewijn Bouckaert

Het geval Bouchez

‘Welkom in Antwerpen, de economische hoofdstad van Vlaanderen’, zo verwelkom ik Georges-Louis Bouchez op het A-diner van Libera!. ‘Mais non, c’est la capitale économique de la Belgique’ flapt hij er meteen uit. De toon is gezet

Bouckaert brengt hier een interessante analyse van de belgische toestanden.

Maar zoals altijd opnieuw wordt hier het allerbelangrijkste verzwegen.

Liberalen zijn voor de individuele vrijheid, tegen de belastingen, voor vrij ondernemen, voor ongehinderde vrije markt, zo weinig mogelijk overheid met zo weinig mogelijk overheidsingrepen in het economisch gebeuren… 

Het is allemaal waar en het is allemaal belangrijk, maar daaronder zit de vraag: en welke banden heeft de belgische liberale politicus met het belgische grootkapitaal ? Die vraag komt in de belgische reguliere media nooit aan bod. Het thema is taboe. Als iets taboe is, word ik er van overtuigd dat het gaat om iets wat er echt toe doet.

We kennen het antwoord: de hele top van de belgische liberalen, zowel Vlaamse als Franstalige, is verbonden met het belgische grootkapitaal en bedrijft de politiek in dienst van dat grootkapitaal.

De olifant in de kamer ? Ja natuurlijk: dat is het belgicisme. Maar Bouckaert denkt er niet aan om de vraag te stellen: waarom eigenlijk zijn de liberalen radicaal belgicistisch ? Lees verder “belgië, een verhaal voor Agatha Christie”