Het geloof geeft kracht en troost

Ignis

Pieter-Paul Lembrechts SJ

Het evangelie vraagt van ons geen onmogelijke dingen

Door iets te doen voor een mens in nood treden wij in relatie met Christus zelf. Ondanks gewetensvragen (doe ik wel genoeg?) heeft Pieter-Paul Lembrechts SJ dat altijd een troostvolle gedachte gevonden.

Rechtuit gezegd: dat in relatie treden met Christus zegt me niets. Je kan die woorden misschien wel een juiste draai geven, maar ik ben geen Jezuïet en begin er dus niet aan. De meeste mensen die deze woorden horen, denken bij die relatie aan iets wat ze kennen onder mensen: een relatie tussen personen.

Ik denk dan aan de brave lerares godsdienst in het lager onderwijs die de kinderen wijs maakt dat ze vriendje van Jezus moeten zijn. Lees verder “Het geloof geeft kracht en troost”

God is: “zo wil ik ook zijn”

Wie is God ? Alvast ik niet.

Dit antwoord lijkt evident. Maar hoe komt het dan dat ik overal mensen tegenkom die zich gedragen alsof ze god zijn ? Alsof alles rond hen draait ? Die bereid zijn om alles en iedereen op te offeren voor hun eigen belang ?

Tegenwoordig is er een cultus van “iedereen mag zichzelf zijn ?” Goed begrepen is dat natuurlijk juist. Maar moet dat toch ook niet aangevuld worden met het besef dat ik toch ook nog wat werk heb aan mezelf, niet om mezelf te worden, maar om een goed mens te worden ? Lees verder “God is: “zo wil ik ook zijn””

Respect voor de schepping

Ignis

Lisette Van der Wel  

De wereld als levende icoon

Duurzaamheid en klimaatverandering vormen uiteindelijk vooral een moreel en spiritueel vraagstuk, betoogt Lisette van der Wel. Zij gaat te rade bij de ecologische wijsheid van het oosters-orthodoxe christendom.

Over dat oosters-orthodoxe christendom wil ik toch eerst even kwijt dat het naast zijn liturgische rijkdom en de ecologische spiritualiteit ook wel iets mist: het is te weinig gericht op dat andere element in het christendom: het sociale. Om het kort samen te vatten: zaken zoals de sociale leer van de katholieke kerk, Rerum Novarum, liggen totaal buiten het denkkader van dit christendom. Lees verder “Respect voor de schepping”

Ego’s en christenen

Doorbraak

Frank Hellemans

Jan Flamend en het geluk van de genereuze

Zoektocht naar antidotum tegen hyperindividualisme van vandaag

Allemaal ego’s. Het gevecht om aandacht is Jan Flamends summa.

Eigenlijk is het een soort van testament over de zin van het leven in een tijd van al te veel egoïsme en te weinig altruïsme. Je krijgt het gevoel dat Flamend, die tijdens workshops over verkooptechnieken de hele wereld heeft rondgereisd, nu eindelijk eens zijn kaarten op tafel wou leggen. Een boek met een hoge urgentie dus, zoals dat heet

Er is niets mis met grote ego’s. Als ze zich maar in dienst stellen; als ze zich maar inzetten voor gemeenschapsvorming; als ze maar bekommerd zijn voor anderen.

Natuurlijk moet je daarbij de vraag stellen wat een ego eigenlijk groot maakt ?

En inderdaad, als je dan naar de ego’s van nogal wat mensen van nu kijkt, dan zie je weinig echte grootsheid, maar veel opgeblazen niks. Lees verder “Ego’s en christenen”

Christen en migratie

Ignis

André Cnockaert sj 

Vluchtelingen en hun dankbaarheid

Veertig jaar trokken de Israëlieten door de woestijn. Hun geschiedenis kent onderdrukking en vervolging als pijnlijke rode draad. Maar ook klinkt een oproep tot dankbaarheid

Een mooie meditatie van André Cnockaert.

Ik denk dat het belangrijk is om het fundamentele aanvoelen er van in ons levend te houden. Daar kom ik op terug.

Maar zoals in elk goed verhaal gebeurt er een proces van identificatie:  normaal is het het hoofdpersonage waarmee je je identificeert en je beleeft het verhaal dus met de ogen en het hart van dat personage. Als die identificatie niet gebeurt krijg je een saai verhaal, boek of film. Lees verder “Christen en migratie”

De Waarheid en niets dan de Waarheid

Mijn gebuur is een verstandig man en dus heeft hij het geloof afgezworen. Maar als we over de haag onze klachten over onze vrouwen en De Croo uitwisselen, begint hij altijd opnieuw over de leugens van de kerk. Hij noemt die leugens dogma’s: waarheden waarover volgens het Vaticaan niet mag nagedacht worden.

Natuurlijk heeft hij gelijk als hij die dogma’s afwijst. Maar hij werpt het kind met het badwater weg. Ik wil hier nu niet voor andere godsdiensten spreken, maar het christendom heeft niets vandoen met waarheid: het is een (blijde) boodschap – een evangelie – en die geloof je of geloof je niet. Lees verder “De Waarheid en niets dan de Waarheid”

Spiritualiteit

Ignis

Rick Timmermans

Renate Cauwels: “Ik voelde Gods liefde wegdeemsteren”

Renate Cauwels was begin twintig toen God haar “een groot liefdesavontuur” binnenlokte, om een aantal jaar later volledig uit haar leven te verdwijnen. Hoe houdt ze die stilte vol

Nogal wat mensen haken al af nog voor ze de woorden “God lokte haar een groot liefdesavontuur in” helemaal gelezen hebben. Ik kan dat begrijpen. Het is een taaltje dat past binnen een kliekje van gelijkgezinden, maar waar gewone mensen geen voeling mee hebben.

Het gaat om een vorm van mystiek: een geloofsbeleving waarin emoties een grote rol spelen. Voor mij mag dat. Een mens heeft recht op zijn emoties. Het mooie aan de mystiek van Renate (eigenlijk van alle “goede” mystiek) is dat de mystiek haar dichter bij haar medemensen brengt, en een bron is van goedheid, en, natuurlijk: dat hij haar gelukkig maakt.

Als ik nu lees wat ik zelf schrijf word ik wel wat jaloers op Renate. Maar er is niets aan te doen: die mystiek is aan mij niet besteed. Lees verder “Spiritualiteit”

Poetin, een man om lief te hebben !

Toegegeven: ik heb getwijfeld of ik in mijn titel “man” of “mens” moest schrijven. “Man” kan sommigen doen denken aan seks, en dat is hier niet de bedoeling. Het is toch “man” geworden omdat ik anders niet kon beginnen met deze inleiding. En vooral: omdat ik enkel intelligente lezers heb.

Toegegeven: ik ben een smeerlap. Een christelijke smeerlap. Af en toe kom ik iemand tegen die niet vriendelijk is; zich vijandig opstelt. Dat gebeurt niet veel, want ik kom weinig mensen tegen; maar soms dus wel. Ik beantwoord die vijandigheid dan met grote vriendelijkheid. Ah ja, want ik ben christen en neem ook het moeilijkste gebod ernstig: heb je vijand lief ! Ik verdrink haat in liefde. Lees verder “Poetin, een man om lief te hebben !”

Bestaat God ?

Op facebook verzeil ik soms in discussies over religie en godsdienst. Dat is natuurlijk ook mijn eigen schuld. Niemand verplicht me er toe om te reageren. Maar zowel mijn goed als mijn slecht karakter verplichten me er toe: er is zoveel onwetendheid, ook bij mensen die oprecht hebben nagedacht over een en ander. Het probleem ligt er natuurlijk in dat ze weinig – of in ieder geval té weinig – basisinzichten hebben. Dat is niet hun schuld. Onder andere de katholieke kerk en het godsdienstonderricht falen erbarmelijk.

Laat me hier een poging doen om een en ander te verduidelijken. Het zijn natuurlijk geen objectieve inzichten – ik denk dat die in deze materie niet bestaan – en iedereen doet er dan verder ook maar mee wat hij wil. Even goede vrienden – of vijanden. Ik hou van vijanden. Daarvoor ben ik christen. Lees verder “Bestaat God ?”

Paasmaandag

Zelensky is van Joodse afkomst en komt daar nu meer voor uit, vooral om de steun van de Joden te werven. Of hij het nog echt meent met zijn geloof is niet zo duidelijk. Zeker niet als je ziet hoe hij heult met regelrechte neonazi’s.

Biden is pratikerend katholiek…

Poetin viert elke jaar Pasen in de kathedraal van Moskou.

De Croo viert enkel zichzelf. Die mag vandaag dus niet meespelen.

Hoe is het in godsnaam mogelijk dat mensen die zich tot het christelijk geloof bekennen, verworden tot moordenaars ?

Ik hou het kort vandaag: een christen moet per definitie een mens van vrede zijn. Als hij dat niet is, verraadt hij het geloof. Onze wereld zou er mooier uitzien als meer mensen gelovig waren. Echt gelovig.

Niemand verwacht van jou en mij dat we perfect zijn. Zondigen is toegelaten. Maar oorlog voeren is dat niet, tenzij het zou gaan om extreme gevallen zoals de holocaust waarbij het lijden van de bevrijders opweegt tegen het lijden van de onderdrukten.

In Oekraïne is dat niet zo.

De rechtvaardige oorlog waar de katholieke kerk het vroeger over had, bestaat niet. Een oorlog kan enkel verantwoord worden vanuit het principe van het minste kwaad: de oorlog is kwaad, maar als dat kwaad leidt tot het vermijden of stop zetten van erger kwaad, kan het aanvaardbaar zijn.

Dat is niet zo in Oekraïne. De duizenden doden en vernietiging van ganse steden wegen niet op tegen de nadelige politieke en sociale gevolgen van een Oekraïne onder Russische invloed. Net zoals ze niet opwegen tegen een Oekraïne onder Westerse invloed.

Een oorlog is altijd van het ergst denkbare kwaad.

Maar dat is de wereld waarin we leven: een wereld zonder God en dus zonder vrede.