Naar een christelijke islam ?

Ignis

Sami Hallak sj.

Deze jezuïet laat moslims kennismaken met ignatiaanse spiritualiteit

Met een groep jonge moslims verdiept de Syrische jezuïet Sami Hallak zich in de ignatiaanse spiritualiteit. Een uitdagende klus met gewaagde ideeën. “Ik stel hen voor aan een God die met de mens wil samenwerken.

Die Jezuïeten toch ! Ik beken: het is een kloosterorde waar ik wel van hou. Zoals alle verenigingen die het lange tijd volhouden kent hun geschiedenis hoogten en heel diepe laagtes. En zoals alle verenigingen die verspreid zijn over de hele wereld zijn er streken waarin ze goed werken, en andere waar ze er een potje van maken.

Maar hier en nu zijn ze wel goed bezig. Het is een orde van kritische intellectuelen. Daar hou ik van.

Weet je hoe een Jezuïet zijn broek ophoudt ? … Met wilskracht ! Zelfspot is een teken van mentale kracht.

Ze zijn zeer sterk gericht op missie en daar kan je dus nogal wat bedenkingen bij maken. Bekeringsdrang kan ziekelijk zijn en leiden tot grote excessen.

Maar kijk naar de onvergetelijke film The Mission van Roland Joffé –  met de prachtige muziek van Ennio Morricone – en je krijgt een beeld waarbij je vragen kunt stellen, maar waarvan je geen afkeer krijgt.

Argentijnse vrienden met niet veel respect voor de oorspronkelijke Indiaanse bevolking vertelden me ooit dat de Jezuïeten de enigen zijn geweest die de Indianen aan het werk kregen. Ik heb hen verwezen naar The Mission. Daar vraagt een Spaanse gezant aan de Jezuïeten-overste hoe hij dat gedaan heeft om de Indianen aan het werk te krijgen. Het antwoord was simpel en extreem links: wij laten ze voor zichzelf werken op hun eigen grond. De missiepost was een aanklacht tegen de Spaanse grootgrondbezitters die de Indianen als werkvee uitbuitten ter ere van de koning van Spanje. Communisme avant la lettre. Lees verder “Naar een christelijke islam ?”

De vasten, tijd van bezinning

Ignis

Hans van Leeuwen

Loslaten is een levenskunst van de eerste orde

Vasten, waar komt dat woord eigenlijk vandaan? Nou, van vasthouden. En dat is eigenlijk een beetje vreemd, want vasten gaat vooral over loslaten

We leven in een rare tijd. Dezelfde mensen die met sympathie naar de ramadan kijken, maken het christelijke vasten belachelijk. En dezelfde mensen die van het ene dieet naar het andere snellen, acties voeren tegen tabak, meedoen aan de Tournée Minérale… vinden christelijke onthechting dwaas. Omdat de inspiratie van het christelijk vasten religieus is ?

Ik doe niet mee aan de vasten omdat ik al het hele jaar door vast. Toch is de vastenperiode voor mij belangrijk, precies om opnieuw expliciet de religieuze inspiratie tot leven te brengen.

Als je op wikipedia Vasten ingeeft vind je nogal wat aandacht voor “gezondheidsvasten”. Maar dit vasten is ik-gericht, en eigenlijk sluit het me op in mezelf. Hetzelfde geldt voor het “prestatievasten”. Dat sluit dan weer aan bij het vasten onder sociale druk. Ook wie vast om goede punten te halen bij zijn God, zal niet bevrijd worden van zichzelf. Lees verder “De vasten, tijd van bezinning”

Gevoeligheid voor het wonder

Golfslag

Klaas Blijlevens

Groeien in gebed Deel 4:

Tot lof en eer van de Onnoembare

Gebed kan dan wel een constante zijn in ons leven, toch is het voortdurend in verandering. Het groeit met ons leven mee. Bidden met woorden doen we van jongs af aan, tot er een wijziging plaatsgrijpt. Ons leven nodigt ons uit om ons gebed te verinnerlijken. In vier bijdragen proberen wij deze verandering onder woorden te brengen. Deze vierde en laatste bijdrage beschrijft hoe bidden kan uitmonden in het aanbidden van God als de Drie-Ene, in het stil verwijlen bij Hem

Lieve lezer, had jij bij lezing van dit artikel van Klaas Blijlevens ook zo iets van: ” Dit is me te zweverig ?”

Het scheppingsverhaal begint zo: “In het begin schiep God hemel en aarde. Maar de aarde was nog ongeordend en leeg en over de wereldzee heerste duisternis. En Gods geest zweefde over de wateren.’

In natuurdocumentaires krijg je soms beelden van zwevende condors in de Andes. Het zijn prachtige beelden die aanspreken. Je kan de zaak kapot redeneren met natuurwetenschappelijke gegevens over warmte en stijgwinden, maar wie er voor openstaat, ziet iets wonderlijks. Zou het er om gaan dat die vogels zich laten dragen ? Zou het dat schijnbaar moeiteloos gedragen zijn dat bij ons zo wonderlijk overkomt ? 

Ooievaars komen van ver. Zonder zich te laten dragen zou het gewoon onmogelijk zijn. Die fladdervogeltjes die het allemaal zelf doen, geraken hoogstens onze tuin in en uit. Lees verder “Gevoeligheid voor het wonder”

Het verhaal van de zondeval

Vooraf: het gaat over een mythe. Niets van wat beschreven staat is echt gebeurd. Maar zelfs als je er van overtuigd bent dat er geen goden bestaan, bevat de mythe inzichten over natuur en mens. Aan jou om te oordelen of die inzichten de moeite waard zijn.

In mijn blog van vorige zondag heb ik al aangetoond dat we de animistische mythes niet nodig hebben. We hebben in het bijbelse scheppingsverhaal een mythe die minstens evenwaardig is. 

Vandaag wil ik doordenken over deze mythe en de inzichten die ze ons geeft.

Ik beken: ze is ontstaan in een tijd waarin het patriarchaat een evidentie was. God schept de mens en de mens is een man. Omwille van de eenzaamheid van de mens schept God ook de vrouw. Mannin zal zij heten. En ze zijn gemaakt voor sex. Maar er is wel iets raars in dit verhaal. Want daarna komt de zondeval. Een van de gevolgen van de zondeval is dat de man zal heersen over de vrouw. In de paradijselijke toestand waarin God de mens plaatst is die heerschappij er dus niet. Dat de man over de vrouw heerst is niet Gods wil, maar een gevolg van de zonde. Dat alleen al maakt het interessant om te weten waarin die zonde eigenlijk bestaat. Lees verder “Het verhaal van de zondeval”

De domheid van de ratio

Trouw (Nl)

Sieme de Wolf

Verscheen Maria echt in Amsterdam ?

Voor deze kerkgangers is er geen twijfel mogelijk

De Maria­verschijningen van Amsterdams zieneres Ida Peerdeman worden door het Vaticaan niet erkend, verklaart bisschop Hendriks van Haarlem-Amsterdam. De ‘Kapel van de Vrouwe’ die hieromheen is ontstaan, houdt hoop op een ommekeer

Jullie weten dat ik er niet voor terugschrik om de boel belachelijk te maken. Maar tot mijn eigen verbazing wil ik dat hier niet doen, al is het onderwerp ongelooflijk dankbaar.

Eigenlijk is het simpel: als een zieneres verschijningen heeft gezien, zijn er verschijningen geweest. Wat zo ’n verschijning precies inhoudt, moet je aan de zieneres vragen. Dat is wat de gelovigen doen en zij geloven de zieneres. Wat is daar eigenlijk mis mee ?

Je kan natuurlijk opmerken dat het toch merkwaardig is dat Maria niet méér verschijnt. Als ze dat kan, zou het dan de wereld niet beter maken als ze dat wat meer zou doen ?

En als je een psychologisch profiel zou maken van de zieneres zou je waarschijnlijk wel wat trekjes van hysterie aantreffen.

Er zijn zeker verschijningen gecreëerd door pastoors die gezien hadden hoeveel geld er in Lourdes binnenstroomt en die vonden dat dat bij hen in Banneux toch ook moest kunnen.

Van sponsoring door kaarsenfabrikanten heb ik niet dadelijk weet. Maar kaarsenfabrikanten deinzen natuurlijk voor niets terug. Lees verder “De domheid van de ratio”

Over liefde en De Croo

Trouw (Nl)

Lodewijk Dros

Liefde is niet wat je voelt, maar wat je doet   

Vaste prik in romans, ­romannetjes en poëzie: ze gaan vaak over liefde. Net als films. Wat boeken en bioscoop aanreiken, is daarnaast conflict, spanning. Geen liefdesgeschiedenis kan zonder. Tot zover niets nieuws. Maar Anna Mense ontdekte iets vreemds, vertelt ze in de Wetterauer Zeitung. “Waarom, vroeg de Duitse filosofe zich af, “zitten er zoveel negatieve gevoelens in de liefde ?”

Trouwe lezers van mijn blogs weten dat ik altijd opnieuw terugval op dat korte zinnetje uit de eerste brief van Johannes: God is liefde. Dat stelt natuurlijk dadelijk de vraag: wat is dat eigenlijk die liefde ?

Laat me allereerst stellen dat liefde niets van doen heeft met verliefdheid. Merk dan ook maar meteen op dat negentig procent van de literatuur over liefde, eigenlijk gaat over verliefdheid. In die literatuur kan je dus niets leren over liefde.

Nu is het natuurlijk zo dat verliefdheid als eerste gevoelen van aantrekkingskracht tussen mensen, kan overgaan in liefde. De meeste relaties kennen eerst een fase van verliefdheid. Minder voorkomend, maar misschien waardevoller is de liefde die als eerste fase de vriendschap heeft gekend. Lees verder “Over liefde en De Croo”

Kerstmis, het feest van de ezel

vervolg van mijn blog van gisteren

De wereld staat vol met ruiterstandbeelden van koningen in krijgshaftige houdingen.

In Bethlehem hebben ze de grot gevonden waarin Jezus geboren is. Over die grot hebben ze een kerk gebouwd. Je kan je voorstellen dat die een massa bedevaarders en toeristen aantrekt. Wat dan ook dadelijk opvalt als je die kerk ziet, is de piepkleine ingang. Een beetje uitgegroeide mens, moet zich bukken om er binnen te geraken. De bouwers van de kerk wilden absoluut vermijden dat een koning te paard de kerk kon binnen rijden.

Jozef en Maria waren een zooitje ongeregeld. Zij te jong en zwanger van een onbekende. Hij te oud en een armoezaaier. Ze waren niet eens getrouwd. Hoogzwanger kloppen ze in Bethlehem aan bij een herberg. Maar toen al was er discriminatie en ze mochten er niet in. Om te beginnen hadden ze een vreemde naam, want ze kwamen uit Galilea, een verre provincie waarvan de bevolking niet goed aangeschreven stond. Die herbergier had natuurlijk dadelijk geroken wat er aan de hand was en wilde geen bloed aan zijn lakens, en vermits hij niet zeker was van betaling zei hij dus maar dat de kamer al verhuurd was. Lees verder “Kerstmis, het feest van de ezel”

Haal die pakjes uit de kerstboom !

Voor de overgrote meerderheid van de menselijke meute is kerstmis een feest van de commerce, overgoten met een sausje sentiment. 

Ja, natuurlijk is het samen-zijn van familie belangrijk. Maar als we niet oppassen krijgen eten en drinken en cadeautjes de bovenhand en wordt de echte waarde een dun soepje.

Als ik over kerstmis begin  krijg ik altijd te horen: dat geloof je zelf toch niet ? Dat is dan de vraag van mensen die nog enigszins geïnteresseerd zijn. De anderen beginnen over de fondue.

Is er een goede tweeduizend jaar geleden een kind geboren in een stal in Bethlehem ? Het lijkt niet waarschijnlijk. Zelfs toen werden kinderen niet in een stal geboren. Maar het zou natuurlijk kunnen. De moderne mens kan plannen zoveel hij wil, maar zelfs nu volgt de natuur de planning niet altijd. Dat er tweeduizend jaar geleden wel eens een kind geboren is op vreemde plaatsen zal dus wel voorgekomen zijn . Lees verder “Haal die pakjes uit de kerstboom !”

Irene, ik kan je missen; omdat ik van je hou.

Ik ben verliefd op Irene. – Sorry dat ik een heterosexuele man ben. – Dat kleine plekje op haar wang maakt haar lief en haar lange dijen zijn beloftes. Op de skipistes, hoog in de Alpen, lijkt ze wel een godin. Ik voel me klein tegenover haar. Eigenlijk ben ik haar niet waard. Maar toch: ik kan niet zonder haar. Iedere minuut van mijn leven zonder haar is verloren tijd.

En ja, het wonder gebeurt: ze ziet me zitten en we gaan samen op stap en leren mekaar beter kennen. Ik ontdek haar zwakke kanten en dat ze ook zwakke momenten heeft. Diep verborgen in mij heb ik zelfs graag dat ze die zwakke momenten heeft, want dan kan ik er zijn voor haar. Stilaan groeit mijn verliefdheid naar liefde. Ik heb niet meer het gevoelen dat ik er moet zijn voor haar omwille van mijzelf. Maar ik wil er gewoon zijn voor haar, niet meer voor mezelf, maar voor haar. En raar: ik kan haar missen. Want niet kunnen missen is eigenlijk egoïsme. Ik kan haar missen, maar ik wil haar niet missen. Lees verder “Irene, ik kan je missen; omdat ik van je hou.”

Wachten is niet gelijk aan geduld.

Logia

Kolet Janssen

‘Advent en corona: een oefening in wachten’

Nu het wachten ‘incontournable’ is geworden voor ons allemaal, kan het handig zijn om ons te laten inspireren door wie al eeuwenlang ervaring heeft met een wachtperiode.

De advent betekent het cultiveren van het wachten. Het is geen wachten waartoe we verplicht zijn door de omstandigheden. Het is wachten omdat we willen wachten. Nogal wat mensen in deze tijd van oppervlakkigheid weigeren inderdaad om te wachten. Ze ergeren zich dood als het niet snel genoeg gaat. Anderen leggen zich er bij neer en hun wachten wordt een dulden – geduld. Maar je kan ook wachten omdat je wachten belangrijk vindt. Dat is het wachten van christenen.

Wachten is belangrijk omdat niet (meer) wachten voor een christen betekent dat hij iets opgeeft.

Kerstmis hoort natuurlijk thuis bij de mythes. Ik zal hier dus noodgedwongen mythologische taal gebruiken.

Kerstmis is het feest van de komst van God als mens bij de mensen. Ik ga hier nu niet verder in op het belang van die komst. Dat is onderwerp voor een blog bij Kerstmis. Lees verder “Wachten is niet gelijk aan geduld.”