Het roodborstje
Het roodborstje tikt tegen het raam en kijkt verlangend naar binnen, maar vliegt weg als ik het raam open .
Net zo kijk ik naar de vrouw die ik liefheb, maar vlucht weg als ze me wil binnen laten.
Mijn angst heeft geen fundament, maar is groter dan mijn verlangen.
Vrijheid vraagt verbondenheid. Onvrijheid is mijn deel.
Ik wilde dat ik een roodborstje was.
Deze blog is een vervolg op die van gisteren.
Albert Frère heeft zijn eerste rijkdom vergaard door de oorlog in Korea.
Maar zijn grote slag heeft hij geslagen door chantage van belgische politiekers van alle partijen, maar vooral van de Waalse socialisten.
Hij was eigenaar van een hotel in de sjiekste laan van Brussel, de Louisalaan. Dat hotel werd graag bezocht door politiekers die wel eens wat seksueel wilden uitspatten. Wat de idioten niet wisten: Frère had er overal verborgen camera’s hangen…
Het Waalse staal, eigendom van de staat, was verlieslatend: de productie was te duur. Het bedrijf werd in stand gehouden door een enorme geldstroom aan subsidies.
Het was dus aangewezen om die staalbedrijven (Cockerill-Sambre) te sluiten, maar dat zou voor Wallonië een economische ramp betekenen, met massale werkloosheid, en dat kwam de PS niet goed uit.
Frère is er dan door chantage in geslaagd om de Waalse politiekers zo ver te krijgen dat het bedrijf werd opgesplitst: een deel was de productie, het andere deel de verkoop. De productie bleef eigendom van de staat, de verkoop werd eigendom van Frère. De staat subsidieerde de productie zodat Frère zijn staal van de staat kon “kopen” tegen een prijs waarbij hij toch nog winst kon maken in de verkoop… In dit verhaal spelen ook Willy Claes en de Luikse socialist André Cools een rol. Cools zal later vermoord worden… Spijtig genoeg is dat niet gebeurd met Claes. Ik trek deze woorden met spijt terug.
Uiteraard was het op de lange duur onmogelijk om die subsidie vol te houden, wat betekende dat de staalproductie dan toch moest stil gelegd worden. Frère was ondertussen door heel het spel stinkend rijk geworden. Maar welke politieker kon of wilde het staalbedrijf sluiten ? De politiekers die in de macht van Frère waren konden het niet, en de anderen wilden het niet om niet verantwoordelijk gesteld te worden.
Ze hebben dan de Fransman Gandois naar belgië gehaald met de opdracht om het staalbedrijf te sluiten met zo weinig mogelijk sociale gevolgen. Als er dan toch sociale gevolgen waren (en dat was onvermijdelijk), konden ze die in de schoenen van die Fransman schuiven. Dat kon die gast natuurlijk niet schelen, want zijn schoenen zaten al vol met geld van de belgische staat… Lees verder “Albert Frère”
Godsdienst is ontstaan toen het beest mens begon te worden en zich er van bewust werd dat er krachten waren die het niet de baas kon. Vermits dat wezen toen ook begon te beseffen dat het een ik en persoon was, begon het, bijvoorbeeld donder en bliksem te verpersoonlijken. De goden waren geboren.
Al snel kwam dan ook de neiging om te pogen om die goden gunstig te stemmen. Dat kan je doen door ze iets te vragen – we noemen dat gebeden – maar je kan je vraag kracht bijzetten door ook aan de god te offeren. Hoe meer het offer je zelf kost, hoe gemakkelijker de god je gebed zal verhoren.
Op dat ogenblik is religie geboren, en dat is dus al heel lang geleden gebeurd, eigenlijk kan je het laten samenvallen met het ontstaan van de mens. Het is dus nogal primitief.
En dat primitieve heeft stand gehouden tot nu. De pastoors van Scherpenheuvel, Lourdes, Banneux, Beauring… leven van de kaarsen die de mensen offeren om gunsten te bekomen. Natuurlijk houdt die cultus enkel stand als er ook gunsten bekomen worden, en daarom hangen die tempels vol met krukken, maandverbanden en keramiekjes – ook daar hebben de pastoors weer aan verdiend -met dank voor de verhoring van de gebeden. Primitiever kan niet. Het is voor mij onbegrijpelijk dat dit primitieve nog altijd leeft in onze verwetenschappelijkte samenleving. Je zou verwachten dat de wetenschap dat soort ongein zou weggevaagd hebben – en dat heeft ze bij veel mensen ook gedaan – maar toch is er nog een domme massa die zich aan dat soort slappe kost overgeeft. Nu moet ik oppassen dat ik geen Nietzsche wordt en die mensen als slappelingen ga afschilderen. Het is wel slappe kost, maar daarom zijn die mensen nog niet slap. En als iemand uit dat geloof kracht kan putten, gun ik hem dat, en wil ik hem dat niet afpakken. Nu ben ik natuurlijk wel hypocriet, want door dit te schrijven, pak ik het hem af. Maar goed: Nietzsche verklaarde daarop god dood. Welnu, de god die hij doodverklaarde mag van mij morsdood zijn.
In Leuven is er een kerk waar nog al wat studenten af en toe binnenspringen om er een kaarsje te branden. Vooral in de examentijd krijgt die kerk studentenbezoek. Ik heb zo’n student gekend die diepgelovig ook aan kaarsenverbranderij deed in de hoop dat die hem zou helpen om te slagen. Hij buisde. Daaruit besloot hij dat god geen probleemoplosser is, en heeft hij nooit nog een kaarsje gebrand, wat hem niet belet heeft om in de volgende jaren telkens in eerste zit te slagen.
Er zijn nog al wat mensen die op die basis het geloof vaarwel zeggen. Ze hebben gelijk als ze dàt geloof vaarwel zeggen. Een aantal van hen willen toch nog vasthouden aan het idee van een god, en gaan dan over naar god als een kracht. Als je aan mensen vraagt: “bestaat god ?”, zullen een aantal je antwoorden: er moet toch iets zijn ? Er moet toch een kracht zijn die de heleboel op gang heeft gebracht en op gang houdt ? Als ze die kracht dan bij zichzelf als deel van het leven betrekken, gaan ze over van een gebed om de lotto te winnen, naar een gebed om de kracht om, het goede te kunnen doen. Welnu, ik heb geen kracht van buiten uit nodig. De kracht ligt in mezelf. Maar natuurlijk: als de idee van een god als krachtvoer je helpt om goed te zijn voor mij, zal ik je niet veroordelen omdat je die idee koestert.
Nog altijd in de sfeer van een god die ik nodig heb, ontstaat automatisch de vraag: hoe wil die god dat ik leef ? En zo komen we bij de geboden en verboden. Religieus gezien hebben ze dezelfde functie als de offers, maar er is iets nieuws in het spel gekomen: maatschappelijke betrokkenheid. Het gaat er dan om dat het geloof door de machthebbers gebruikt wordt om het handelen van de mensen te beïnvloeden. Soms met goede bedoelingen, zoals ik vorige week beschreef in het geval van Abraham en de mensenoffers, soms ook gewoon om hun macht te vestigen. Dat is van alle tijden. Naast het verhaal van Abraham, zijn ook de tien geboden een mooi voorbeeld: ze zijn ontstaan tijdens de jarenlange tocht van de Joden door de woestijn na hun vlucht uit Egypte. Het was een zooitje ongeregeld dat er op los moordde en neukte. Maar ze ontdekten dat ze daardoor hun kracht als volk afbraken, en dus werd moorden en er op los neuken verboden. De volksleider Mozes drukte die visie door met zijn stenen tafelen, door God van tekst voorzien.
Ook nu nog is die praktijk gangbaar als de staat ons gedrag wil sturen. Maar nu doet de overheid dat niet meer door beroep te doen op God, maar op onze hebzucht, zoals bijvoorbeeld met het rekeningrijden.
Ik heb nu al wat goden dood verklaard. Ik ben blij nu te kunnen aankondigen dat ook de god van de geboden en verboden dood is. Hij is vermoord door het christendom.
Die god van geboden en verboden tiert wel nog levendig in de islam en het jodendom. De Joden kennen 613 leefregels. Wie god liefheeft probeert die te volgen. Natuurlijk is dat niet doenbaar, en dus vinden ze uit dat god een barmhartige god is.
Ook de islam wordt gekenmerkt door een sterk wettische inslag. Islamitisch gelovig zijn veronderstelt een trouw naleven van hallal, vermijden van haram, enz. Voor mij is dat dwaasheid. Maar dat wist je al. Dat het dwaasheid en achterlijkheid is, is erg, maar niet onoverkomelijk. Veel erger is dat het een perversie is van de werkelijke God. Islam en Jodendom maken de échte God onzichtbaar.
Nu moet ik niet hoog van mijn toren blazen, want ik ben ook lange tijd katholiek geweest, en de katholieke kerk kent er ook wat van als het gaat om wettisch gebazel. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om de katholieke kerk zo maar te verheffen boven islam of jodendom. Maar dat is het verschil: de islam en het jodendom zijn de islam en het jodendom, maar de katholieke kerk is het christendom niet.
Volgende week boom ik daarop verder en haal ik er de verrader Petrus bij. En dan moet er eindelijk ook serieuze praat verkocht worden.
Het onze Vader
Lucas 11,1-13
Over croissants en boterhammekes met stroop
We lezen hier het Onze Vader in de korte versie. In het gewone gebruik bidden we altijd de langere versie die we terugvinden bij Matteus.
Het Onze Vader is voor de christen dé klassieker onder de gebeden. En daarbij is er iets raars, want de betekenis wordt door de gewone christen zo weinig onderzocht en bemediteerd. Het is een gewoonte geworden waarbij we niet meer nadenken. En toch.
Neen nu de aanspreking van God: Abba, lief vadertje. Iedereen gaat er dan van uit dat dat vadertje lief is voor ons. Maar wat als Jezus bedoelt dat hij houdt van zijn vader en wil lief zijn voor hem ? Natuurlijk als je de context ziet waarbij wij van alles vragen aan die vader, dan is de klassieke betekenis voor de hand liggend. Maar misschien verandert onze liefde voor God, de betekenis van de vragen ? In ieder geval kan je niet ontkennen dat Jezus hield van zijn Vader.
Allereerst dit: trouwe lezers kennen ondertussen mijn godsbeeld. Het gaat niet om iets of iemand, ooit en altijd, ergens en overal, maar om wat ik in mijn leven onvoorwaardelijk als het allerbelangrijkste beschouw, en waarvoor ik wil leven. Dat kan van alles zijn. Voor sommigen is genot hun god. Voor anderen geld… Jezus biedt mij de liefde aan als mijn God. Maar niet zo maar een liefde, niet enkel een voortzetting van verliefdheid, of een binding van een vader of moeder met hun kinderen… maar een universele liefde die niemand uitsluit, ook de verachtelijke en zelfs de vijand niet… Het is een liefde die menselijk gezien niet haalbaar is, en ik zal er dus ook niet op afgerekend worden als ik ze niet consequent kan beleven. Maar ik moet er wel naar streven.
Het eerste gedeelte van het Onze Vader is een citaat uit een klassiek Joods gebed. Maar dan komen de concrete vragen. En daarbij “vraagt” Jezus dus een en ander aan iemand. Dat wil dus zeggen dat hij er van uitgaat dat “ons dagelijks brood” afhangt van die iemand. Als hij het ons niet wil geven, hebben we het niet…
Laat me nu terugkomen op dat godsbeeld van de liefde, en de idee dat het niet gaat om God die mij liefheeft, maar om ik die God liefheb. Dan betekent die vraag dat ons dagelijks brood afhangt van onze consequente liefde voor mekaar, ook voor degenen die we normaal niet zouden liefhebben…
Hierbij moet ik doen opmerken dat er in het Onze Vader één woordje totaal ontbreekt: ik. De vraag naar ons dagelijks brood wordt door dat “ons” een sociale vraag. Het is een kwestie van solidariteit.
Neen, natuurlijk heeft Jezus die “linkse” sociale dimensie niet expliciet op die manier bedoeld. Hij was nu eenmaal een kind van zijn tijd en cultuur, en voor hem was er wel degelijk iemand, ooit en altijd, ergens en overal. Maar de kern van zijn boodschap van universele liefde houdt wel degelijk die sociale dimensie in. Als zijn God niet Liefde was, zou de vraag naar ons dagelijks brood een collectief egoïsme zijn waarbij we een hogere macht voor onze kar proberen te spannen. Maar de God die Liefde is, verandert de hele zaak. Het vraaggebed is niet zo maar een vraag meer, maar een belijdenis van toewijding aan de goddelijke liefde, die, nog eens, niet gaat over de liefde van iemand, ooit, altijd, ergens, overal, voor ons, maar over de liefde die voor mij alles overstijgt, en die door de evolutie in het denken over samenleving een radicale sociale dimensie krijgt.
Aan iemand, die, conservatief katholiek, absoluut wil vasthouden aan het klassieke godsbeeld en dus het vraaggebed louter als vraag wil zien, wil ik doen opmerken dat de vraag die we aan God mogen stellen qua brood nogal sober is. Het gaat niet over ’s zondagse croissants, maar om dagelijks brood.
Lieve katholiek, het onze Vader leert je dus dat je niet moet streven naar luxe en rijkdom. Je moet ook mensen hun schulden kwijtschelden. Let daarbij op het woordje “ieder”. Ook geld uitlenen mag dus geen bron van rijkdom zijn…
Als we dan hard werken en veel produceren, en iedereen is tevreden met weinig, zal ook iedereen genoeg hebben. Verdomd, het evangelie maakt van mij nog een communist !
Arm schaap !
Johannes 10,27-30.
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: ‘Mijn schapen luisteren naar mijn stem en Ik ken ze en zij volgen Mij.
Ik geef hun eeuwig leven; zij zullen in eeuwigheid niet verloren gaan en niemand zal ze van Mij wegroven.
Mijn Vader immers, die ze Mij gegeven heeft, is groter dan allen; en niemand kan iets uit de hand van mijn Vader roven.
Ik en de Vader, Wij zijn één.’
Ik heb dit altijd een moeilijke tekst gevonden. Tegen een brave katholiek heb ik ooit gezegd: nu weet je wat je bent: een arm schaap… Die mens was daar niet blij mee. Maar als ik zo iets zeg, lees ik de tekst met de ogen van een mens van nu, en met een opvatting over een schaap zoals we dat nu zien ronddrentelen, tot iemand het met zijn kont naar ons gekeerd de strot open snijdt. Lees verder “Bezinning op zondag”
Dwarsliggers
Nog eens onvervalste mediakritiek…
Een onthutsend artikel. De toon er van doet me er aan twijfelen of de auteur zelf beseft hoe ernstig dit is.
Op de eerste plaats moet het voor iedere verstandige mens al lang overduidelijk zijn dat we aan de reguliere media niets meer hebben voor echte, eerlijke, onafhankelijke informatie. Toch ontmoet ik nog dagelijks mensen die ik als verstandig aanzie, en ze vertellen me nog altijd de onnozele of ronduit misdadige praat die ze ergens in die reguliere media hebben opgepikt. Lees verder “De rotzooi van de media”
Doorbraak
Puberaal atheïsme baat niemand
Puberaal atheïsme komt dikwijls voor bij mensen die als kind gelovig zijn opgevoed, maar die in de puberteit dat geloof geconfronteerd zagen met de wetenschap en de ratio. Daarbij moesten ze vaststellen dat die zogenaamd almachtige goede vader, niet thuis gaf als ze hem nodig hadden, en zich zelfs in al zijn almacht niet verwaardigde om de holocaust tegen te houden. En dus kieperden ze dat geloof overboord. Terecht. Lees verder “Ik geloof”
Een nucleaire doorbraak bedreigt de wereld.
Berichten van de rand van de afgrond
Hallo, klimaatpanikeurs ? Misschien ook even panikeren wanneer het over de oorlogsdreiging gaat ? Waarom komt er eigenlijk vanuit de VN geen wereldwijd gestuurde mobilisatie op gang om de politiek te verplichten om 1. kernwapens te bannen en 2. algemener: aan ontwapening en dus vrede te werken ?
In de VN ligt er een resolutie ter ondertekening van een verdrag dat kernwapens verbiedt. België weigert dat te ondertekenen. Lees verder “Voor wie graag marcheert”
Overspel, daar hou ik wel van. Een interessant thema. Ik raad iedereen aan om deze tekst grondig te lezen, en te bemediteren, zeker mijn moslim-vijanden. Want die zouden tussen de schriftgeleerden en Farizeeën kunnen staan. Alleen zouden zij niet aan Jezus vragen:” … maar wat zegt Gij er van ?” Want zij weten het. Allah heeft het hun gezegd. Ter attentie van mijn moslim-vrienden: ik weet ook wel dat jullie er niet aan denken om een vrouw te stenigen. Respect daarvoor, want daarvoor moeten jullie persoonlijkheid tonen tegenover jullie geloof.
Het gaat om mannen en een vrouw. Lees verder “Bezinning op zondag”
New B
GREENWASHING: WAST DE FINANCIËLE SECTOR GROENER DAN GROEN?
New Bank is een nieuwe bank, of liever een coöperatieve die goed op weg is om een echte bank te worden. Ik ben er van overtuigd dat de oprichters idealisten zijn. Maar het zijn geen dromers, want ze houden het al acht jaar vol om keihard te werken aan hun doelstelling: een écht duurzame en ethische bank. Petje af. Lees verder “Groene banken ? Bedrog !”