Categorie: kapitalisme

Doorbraak

Guido Camps

Groene hersenspinsels

Groen beleid gekenmerkt door gebrek aan transparantie en rekenvaardigheid

In zijn artikel Groene taxonomie uit de wekelijkse Paleis der Natie-reeks doet Rik Van Cauwelaert een poging om door te dringen tot de groene gedachtekronkels van de EU. Voorwaar een meesterstuk. We lezen onder meer dat kernenergie nog altijd wacht op het gewenste groene label (wellicht omdat het geen CO2 uitstoot)

Als nog maar de helft waar is van wat Camps hier beweert moet Tinne met pek en veren beladen worden weggejaagd uit de Wetstraat en er dadelijk een actiecomité worden opgericht dat de Groene partij voor de rechtbank daagt wegens volksverlakkerij. Als Groenen rechtszaken mogen beginnen om de politiek te verplichten om groener te regeren, mag – neen moet – het gerecht zeker worden ingeschakeld om de Groenen echt groen in een regering te laten zitten.

Ondertussen zijn we bijna zo ver: Tinne is er in geslaagd om echte groenen zo ver te krijgen dat ze tot protestacties overgaan tegen de eigen partij.

Daarbij toont Tinne zich een slechte verliezer, want ze begint nu al de zwarte piet – mag ik dat woord nog gebruiken ? – door te schuiven naar de N-VA als het licht zou uitgaan: het is de schuld van de N-VA en speciaal van Demir als het licht uitgaat en de operatiekwartieren in de ziekenhuizen zonder stroom vallen. En weet je wat het grappige is: zelfs als de stroom zou uitvallen door Demir, dan zal dat nog altijd het gevolg zijn van de echt groene politiek die Demir voert. Is dat niet mooi: zich voordoen als verdediger van het klimaat, maar zelf pleiten voor klimaatonvriendelijke energie en dan de schuld van het onheil leggen bij mensen die wél consequent klimaatvriendelijk beslissen. Lees verder “De groene partij: perversie van een ideaal”

Knack

Gert-Jan Vanaken

‘Alle doemscenario’s worden bovengehaald om maar niet te moeten praten over minder energieverbruik’

‘We horen vaak dat er geen alternatief is voor de nieuwe gascentrales’, schrijft Gert-Jan Vanaken van de actiegroep Tegengas. ‘Bevoorradingszekerheid is het codewoord. Maar bevoorradingszekerheid voor wie? En voor wat?’

Fundamenteel ben ik het natuurlijk eens met Vanaken: in een groei-economie is er geen oplossing mogelijk voor de problemen van klimaat en milieu.

Er is een ander probleem van de groei-economie waar ik nooit hoor over spreken: als de economie om constante groei van de productie vraagt, vraagt ze ook om constante groei van de consumptie. Onze samenleving is een consumptiemaatschappij. Die maatschappij vormt de mens tot een consumptiemens. Ze richt zijn bestaan op consumptie, bezit, genot, aanzien… en verlaagt daardoor zijn menselijkheid. Ze ontwikkelt egocentrisme, narcisme, egoïsme. Ze creëert een mens, gericht op zichzelf; een mens voor wie de zin van zijn bestaan helemaal of toch vooral in zich zelf ligt; een mens die niet meer bekwaam is om open te staan voor de grootsheid van de schepping en zijn eigen kleinheid; een areligieuze mens… Atheïsten mogen dat misschien een goede zaak vinden, maar ik heb ze wel nog nooit iets van diepgaande zingeving in de plaats weten zetten. Lees verder “De Groenen hebben een probleem: gas !”

Sampol

Martha Balthazar

Ethisch consumeren is vaak een beetje verdrinken

Ethisch consumeren vraagt tijd en energie. En hoe meer je weet, hoe meer vragen je kan stellen. Hoe meer het voelt als een gevecht tegen de wereld – en dat is het ook

Wat een gezever ! Vraag je aan het einde van je lectuur van dit artikel van geëngageerde Martha af wat je nu eigenlijk hebt bijgeleerd.

Het komt er op neer dat ze het niet weet en dus zo maar wat doet.

Merk ook op dat geëngageerde Martha eigenlijk enkel met zichzelf bezig is. 

Het is nochtans simpel: het gedrag van de consument haalt voor milieu en klimaat niets uit.

Van de rijken moet je niets verwachten.

De overgrote meerderheid van de wereldbevolking – je moét het mondiaal zien – kan het zich niet permitteren. Die mensen zijn al blij dat ze voldoende kunnen kopen als ze het goedkoopste nemen.

Enkel een hogere middenklasse zou de meerkost kunnen dragen, maar ook bij die klasse zal je een meerderheid niet in beweging krijgen, al was het maar omdat inderdaad de reclame ons koopgedrag, algemeen gezien, bepaalt. Dat geldt ook voor de zogenaamde kritische geesten waartoe ik mezelf reken. Reclame is manipulatie wat betekent dat je niet beseft dat je gemanipuleerd wordt. Je kan proberen tot dat besef te komen, maar wie denkt dat hij totaal, of zelfs maar voor een groot deel aan die manipulatie kan ontsnappen, dwaalt: als er op je onderbewuste wordt ingewerkt, is het gewoon onmogelijk om zeker te zijn van je vrijheid. Lees verder “De ondraaglijke lichtheid van een Martha”

MO*

Hans Wetzels

Krijgt Europa machtige bedrijven mee met klimaatambities?

De grijze schaduw van de Green Deal

Europa moet het groenste continent ter wereld worden, zo wil de Europese Commissie het. Maar de nieuwgevonden ambities voor een duurzaam Europa dreigen nu al te verzuipen in een moeras van bedrijfslobby’s, nationale belangen en druk van de fossiele industrie.

Ik snap het dus niet. Laat me er van uitgaan dat Hans Wetzels een “Groene” is, oprecht begaan met het probleem van het klimaat en geëngageerd voor oplossingen die zich onvermijdelijk afspelen in een economische context. Van bij de aankondiging van de Green Deal stond ik verbaasd te kijken naar het enthousiasme van Groen.

In de eerste plaats moet iedereen toch beseft hebben dat die Green Deal er onmogelijk kan komen, zoals hij gepland is. Iedereen wéét toch dat er ongelooflijk sterke machten omwille van winstbelangen tegenstander zijn.

Groen, Tinne op kop, verspreidt graag hoera-berichten over de vooruitgang van de fossielvrije energie. Dat er vooruitgang is, is onmiskenbaar. Maar ik lees toch overal ook nog berichten over de in werking stelling van nieuwe steenkoolcentrales en de oliemaatschappijen die nog altijd op zoek zijn naar nieuwe olievelden. 

Pak daarbij de enorme investeringen in een vervuilende fossiele brandstof zoals gas… Lees verder “Hoe Green is de Green Deal ?”