Categorie: kapitalisme

Geplaatst op

De onzichtbare poetser en het systeem

Knack

Matthias Somers

‘Toen koning Filip de Pfizer-fabriek bezocht, werd heel even de onzichtbaarheid van de essentiële werker zichtbaar’

‘Het bezoek van Koning Filip aan de Pfizer-fabriek laat de breuklijnen zien die onze maatschappij vandaag doorsnijden, en symboliseert de wijze waarop arbeid vandaag wel of niet als “cruciaal” gewaardeerd wordt’, schrijft Matthias Somers van denktank Minerva

Matthias Somers heeft natuurlijk gelijk. Maar wat wil hij eigenlijk ? We leven toch in het kapitalisme ? Wat voor zin heeft het om iets aan te klagen dat bij het systeem hoort ?

Hier stoten we op hét probleem van de socialen: ze klagen aan – terecht; ze proberen er iets aan te doen -soms lukt dat even; maar ze gaan niet door naar de essentie. De échte oorzaak pakken ze niet aan.

Ik ben voor onze sociale zekerheid, maar eigenlijk is ze symptoombestrijding. 

Ok, laat ons nu even veronderstellen dat de aanklacht van Somers wordt gehoord en dat bij het volgende bezoek van de koning, ergens te lande, de schoonmaakploeg wél met proper gewassen handen de koninklijke in de ogen mag kijken… is er dan iets opgelost ?

En veronderstel dat dat systeem van die onderaannemingen wordt opgedoekt en de schoonmakers effectief personeel van Pfizer worden… is er dan iets opgelost ?

Natuurlijk is dat gedoe met die onderaannemers gewoon pervers. Als je aan de toestanden in de bouw denkt wordt het aanstootgevend. En ja dus: dat zou moeten aangepakt worden.

Maar Somers kan hier dat perverse wel aantonen, en iedereen kan wel moord en brand schreeuwen en verontwaardiging etaleren over de doden in de bouw, heb jij ergens ook maar een glimp van een voorstel gezien om het systeem van onderaannemingen af te schaffen ? Ja, ik lees ideeën om de scherpste kantjes er van af te vijlen. Maar ten gronde ? Niets ! Lees verder “De onzichtbare poetser en het systeem”

Geplaatst op

Kapitaal en kapitalisme als systeem vallen niet samen

Knack

Mathieu Blondeel

Onderzoeker aan de Warwick Business School in het Verenigd Koninkrijk

‘Heel soms laten ze het achterste van hun tong zien: oliebedrijven hebben niets te winnen bij klimaatactie’

‘De grote oliebedrijven beseffen goed dat hun dominante economische én maatschappelijke positie in gevaar is. De honderden miljoen die ze uitgeven en de vele tientallen “consultants” die ze tewerkstellen in Washington DC en Brussel, de lobbyhoofdsteden van de wereld, dienen dus slechts één doel: politieke macht bestendigen’, schrijft Mathieu Blondeel

Natuurlijk lobbyen de grote oliebedrijven. Iedereen lobbyt. Of denk je dat de bedrijven die winst maken door te investeren in klimaatvriendelijke technologische vernieuwing niet lobbyen ?

Geloof je echt dat Colruyt Anuna sponsort uit menslievendheid of zorg voor het klimaat ? Colruyt heeft geïnvesteerd in windmolens op zee. Iedere spijbelactie van Greta draagt bij tot de winst van Colruyt. Anuna en Greta zijn daarbij speciaal belangrijk, want zij vormen als jonge meisje de emotionele factor die de publieke opinie bespeelt en maakt dat die publieke opinie aanvaardt dat van ons belastinggeld subsidies worden uitgekeerd. Precies die subsidies vormen de winst voor Colruyt. Ook de steun aan Anuna is een vorm van lobbying.

In het artikel heeft Blondeel het over het mechanisme van de ‘revolving doors’. Dat laatste slaat op de wisselwerking waarbij voormalige politici, beleidsmakers en (hoge) ambtenaren hun post in de publieke sector inruilen voor een job in de fossiele industrie, en omgekeerd. Het is een fenomeen dat zowel bij ons in Europa als in de VS voorkomt. In 2017, bijvoorbeeld, wisselde Rex Tillerson zijn hoed van CEO van ExxonMobil voor die van minister van Buitenlandse Zaken onder president Trump.

Als je het zo leest lijkt het iets voor hogere machten, ver weg. Maar kijk eens naar onze één team Vivaldi regering. Lees verder “Kapitaal en kapitalisme als systeem vallen niet samen”

Geplaatst op

Conner Rousseau, liberaal met een sociaal sausje

Sampol

Thijs Verbeurgt – Fractiesecretaris Vooruit in het Vlaams Parlement

Leve de plichten!

Het wordt tijd dat socialisten terugnemen wat van hen is: een verhaal van rechten én plichten. Dat is de echte emancipatie.

Bij een eerste lezing leek dit een verfrissend geluid. Zelf pleit ik voor erkenning en respect voor de persoon als persoon, en een persoon is slechts persoon als hij verantwoordelijk is.

Ik heb in vorige blogs al kritiek gegeven op het socialisme van de verzorgingsstaat dat precies die verantwoordelijkheid weghaalt van het individu. In het Waalse socialisme is die verzorgingsstaat zelfs geperverteerd tot een hangmat-socialisme.

Als je naar de relatie van overheid en burger op dit ogenblik kijkt, zie je een overheid die zich ongelooflijk bemoeit met het dagelijkse leven van de burger. Corona is natuurlijk een crisissituatie, maar wat de overheid zich hier gepermitteerd heeft – tot en met de verplichting om toestemming te vragen om naar het WC te gaan – is eigenlijk slechts een uitvergroting van de normale overheidsinmenging. De manier waarop de overheid de burgers bespiedt via camera’s is stuitend. De burger is verworden tot een gedrilde aap. In ruil voor de opgelegde danspasjes krijgt de burger dan voldoende loon om op tijd en stond zijn terrasje te kunnen doen, even werkloos te zijn zonder honger te moeten leiden, en een pensioen dat voor de meesten volstaat om wat langer te leven. Lees verder “Conner Rousseau, liberaal met een sociaal sausje”

Geplaatst op

Sport is politiek

MO*

Bieke Purnell

Niets doen is ook politiek

Sport is politiek

De bewering dat toernooien en wedstrijden apolitiek zijn of horen te zijn is absurd in het licht van de geschiedenis van de sport, vindt MO*columniste Bieke Purnelle. Sport en politiek zijn immers onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het verhaal van de sport leest als een omnibus vol onversneden politieke beslissingen

Hoe komt het dat de knielende Lukaku mensen op de zenuwen werkt die even antiracistisch zijn als hij ?

Het antwoord is simpel: mensen kijken naar voetbal, precies om even niets te maken te hebben met de problemen van de wereld en de politiek.

Mag het ? Niemand zal mij er van verdenken dat ik niet begaan zou zijn met de wereldproblemen en niet politiek geëngageerd zou zijn. Maar net zoals een mens naast arbeid ook rust nodig heeft, en recht heeft op rust, heb ook ik rust nodig op het vlak van de politieke strijd. Ik heb daar recht op. Lukaku, stop er dus mee !

Natuurlijk mag Lukaku zijn mening hebben en die uiten. Maar als hij zijn job uitoefent die er in bestaat om mij te entertainen, moet hij me met rust laten over problemen waar ik even niet wil mee bezig zijn. Met wat goede wil, kan je het vergelijken met de hoofddoek achter het loket: ik kom daar niet om geconfronteerd te worden met een ideologie die ik veracht. Lees verder “Sport is politiek”

Geplaatst op

Voor wie werkt Bart De Wever ?

Knack

Bart Van Craeynest, hoofdeconoom van Voka

‘Een wereld zonder groei dreigt al snel een drama te worden’

‘In bepaalde kringen wordt economische groei afgeschilderd als bron van allerlei kwaad. Daarbij wordt nogal vlot genegeerd welke spectaculaire vooruitgang in welvaart en welzijn gerealiseerd is via economische groei. En die lijn moet doorgetrokken worden met een focus op duurzame en gedeelde groei’, schrijft VOKA-hoofdeconoom Bart Van Craeynest. ‘Er is geen leven zonder groei.

Mag ik de heer Bart De Wever aanraden om zo snel mogelijk een andere werkgever te zoeken ? Ik beschouw zijn uitspraak dat Voka zijn werkgever is als een ironische boutade, maar dat zijn economische  politiek gedirigeerd wordt door Voka lijkt wel duidelijk. Uit deze bijdrage van de hoofdeconoom van Voka blijkt even duidelijk dat Voka niet wordt geleid door grote lichten.

Deze Van Craeynest stelt dat economische groei geen doel op zich is. Welvaart en welzijn zijn dat wel. Wat is dat voor zever ?

Als het over doel gaat, gaat het over menselijke bedoelingen.

Maar als het over de kapitalistische economie gaat, gààt het niet over menselijke bedoelingen. De economie is een systeem dat wetmatigheden volgt. Of er ergens iemand al dan niet economische groei als doel heeft, is totaal irrelevant. De wetten van het systeem maken dat het altijd zo groot mogelijke groei nastreeft.

De belangrijkste wet hierbij is de concurrentie die als motor van het systeem fungeert. De concurrentie verplicht de ondernemer om zo goed koop mogelijk te produceren om de concurrentie op de markt aan te kunnen. Zo goed koop mogelijk produceren houdt in dat er gestreefd wordt om zo veel mogelijk te produceren op zo kort mogelijke tijd. Dat betekent groei, zo veel mogelijk groei. Dat de verliezers van de concurrentiestrijd dan verdwijnen als producent is niet terzake, want ze worden dadelijk door anderen vervangen. Concurrentie leidt tot zo groot mogelijke groei. Lees verder “Voor wie werkt Bart De Wever ?”

Geplaatst op

Bedenking bij het PFOS-gifschandaal

Doorbraak

Johan Sanctorum

PFOS-gifschandaal: ook media zwegen oorverdovend

Na de bom die milieuminister Zuhal Demir dropte in het Vlaams Parlement door zelf een onderzoekscommissie voor te stellen, blijken de schokgolven een steeds groter deel van het Vlaamse politieke establishment te bereiken. Ook in Demirs eigen partij, de N-VA, waarvan de vertegenwoordigers in de Vlaamse regering én het Antwerpse stadsbestuur al in 2017 het probleem van de bodemvervuiling kenden. Via een mail nog wel van Lantis, de bouwheer van Oosterweel

Het is te vroeg om in deze zaak te wijzen naar de schuldigen. 

Maar Sanctorum heeft gelijk: het is overduidelijk dat de media hun rol niet hebben gespeeld.

Gisteren had ik het over hét grote wereldprobleem, de manipulatie, welnu, wat Sanctorum hier meldt is de perfecte illustratie bij mijn blog van gisteren.

Het gaat over de verwevenheid van politiek en media met het grootkapitaal. Structureel gezien gaat het over de macht die in het kapitalisme bij het kapitaal ligt zodat de politiek als uitvoering van macht niet anders kan dan zich in dienst stellen van het kapitaal.

Ook Vivaldi is een mooi voorbeeld hiervan. De enige bestaansreden van Vivaldi is de verdediging van de belangen van het belgische grootkapitaal. In dat belgische grootkapitaal speelt het koningshuis een belangrijke rol. Is het nog niemand opgevallen dat onze media het nooit hebben over de koninklijke hark als eigenaar van een enorm grootkapitaal ? Ja, de media hebben het wel eens over de koninklijke dotatie, want dat gaat dan over de grootte van de som, en de gemiddelde belg ligt daar niet wakker van want de media hebben vrolijk het propaganda spel van het hof meegespeeld en de foto’s gepubliceerd van de toch zo gelukkige koninklijke familie die er buitengewoon gewoon uit ziet. Lees verder “Bedenking bij het PFOS-gifschandaal”

Geplaatst op

De nieuwe koude oorlog brengt hoop

Minerva

Maarten Hermans

Sociaal overleg blijft overeind: belangrijk voor de relance

Net als veel van de vorige edities, is het ontwerpakkoord tussen de sociale partners een duidelijk compromis, bereikt op het laatste nippertje. Elke partij – ook de regering – had voldoende redenen om juist nog te landen, niemand is zeer euforisch of kritisch, en ieder heeft wel een trofee binnengehaald om voor te leggen aan de achterban.

Maarten Hermans is een achterlijke conservatief. Ik zal uitleggen waarom.

Het sociaal overleg is een toepassing van de sociale leer van de katholieke kerk zoals vastgelegd in Rerum Novarum en van de ideologie van het socialisme. Daarbij wordt er van uitgegaan dat het kapitaal niet alle macht mag hebben, omdat dit leidt tot schandelijke  uitbuiting van het werkvolk dat in de feiten aanzien wordt als een verlenging van de machine. Tegenover de macht van het kapitaal moet dus de macht van de arbeid worden gesteld. De macht van de individuele arbeider is nul, maar door georganiseerde solidariteit kan de arbeid wel een tegenmacht vormen tegen het kapitaal. Die georganiseerde solidariteit is de vakbond.

Kapitaal en arbeid, kapitalist en vakbond worden dan geacht om samen te werken voor het creëren van welvaart.

Je kan deze visie situeren in een evolutie. Lees verder “De nieuwe koude oorlog brengt hoop”

Geplaatst op

Biden kapitalist en oorlogspresident

Doorbraak

Wout Vandecruys

Bidens plan van 6 biljoen dollar

Biden wil recordbedrag in Amerikaanse economie pompen

Joe Biden heeft op 28 mei zijn eerste jaarlijkse budgetplan voorgesteld. De Amerikaanse president wil in 2022 een recordbedrag van zes biljoen dollar (4,9 biljoen euro) spenderen. Toch als hij eind september goedkeuring weet te krijgen van het Congres. Op veel steun van de Republikeinen kan hij niet rekenen

De surrogaat linkse politiek correcte nuttige idioten juichen en bejubelen Biden. Want volgens hen stapt Biden af van het neoliberalisme en voert een sociale politiek.

In de economische politiek heb je twee scholen: de mensen die zo weinig mogelijk interventie willen van de staat in het economisch gebeuren, en de mensen die juist wél staatsinterventie willen. Weinig of geen staatsinmenging heet neoliberalisme. Veel staatsinterventie heet Keyneisanisme naar de Amerikaanse econoom, John Maynard Keynes die Roosevelt er toe overhaalde om zo ’n economische politiek te voeren.

Domme economen zijn principieel voorstander van een van de twee systemen. Slimme economen kiezen voor een van de twee systemen naargelang de toestand van de economie. Wanneer het goed gaat met de economie kiezen ze voor het neoliberalisme, wanneer het slecht gaat voor het Keynesianisme. Lees verder “Biden kapitalist en oorlogspresident”

Geplaatst op

Een kwestie van politieke wil ?

Sampol

Dries Goedertier -Adviseur studiedienst ACOD

Privatiseringsdecreet: zorg als vastgoedinvestering

Net op het ogenblik dat het zorgpersoneel op zijn tanden zit, willen de Vlaamse meerderheidspartijen N-VA, Open VLD en CD&V de rode loper uitrollen voor de privatisering van de openbare woonzorgcentra en sociale dienstverlening

Allereerst moet ik dit bericht kaderen in een groter geheel: de crisis in het kapitalisme, veroorzaakt door een enorme kapitaal-accumulatie.

Het is hier niet de plaats om het fenomeen diepgaand te belichten, maar het komt er op neer dat er meer geld voor investeringen beschikbaar is dan nood aan investeringen. Lees hierover ook: David Harvey.

Het kapitaal gaat dus op zoek naar nieuwe terreinen om te investeren en vindt die in economische sectoren die tot nu toe vooral door de overheid werden geleid. Of nog: investeringen door de overheid moeten worden vervangen door privé-investeringen. Het gaat dan om terreinen zoals onderwijs, zorg, kortom alle openbare dienstverlening.

Nu is de drang om te privatiseren natuurlijk op zich al ingebakken in het kapitalistisch systeem: op het ogenblik dat het kapitaal de mogelijkheid ziet om winst te maken, zal het proberen toe te slaan. Lees verder “Een kwestie van politieke wil ?”

Geplaatst op

Strijd tegen armoede

Knack

Ann Demeulemeester

‘Corona dwingt politiek om na te denken over herverdelingsvraagstuk’

‘Crisissen hebben de eigenschap dat ze bestaande scheeftrekkingen uitvergroten en dat was ook het afgelopen jaar niet anders’, schrijft Ann Demeulemeester van Familiehulp.

De klacht van Ann Demeulemeester is natuurlijk terecht. Corona heeft de armen dieper in de armoede gestort. Nu was die armoede natuurlijk ook voor corona al een probleem. Is het niet raar dat een rijk land met de beste sociale zekerheid van de wereld er niet in slaagt om die armoede te voorkomen of op te lossen ?

Ik heb het al zo dikwijls gezegd: financiële hulp geven aan mensen in armoede haalt hen niet weg uit de armoede. Voor wie naar de werkelijkheid kijkt, zou dat toch al lang duidelijk moeten zijn. Dat is het dus niet. Wat zich bij ons links noemt blijft zweren bij financiële solidariteit die zich realiseert in uitkeringen.

Daarbij worden er twee factoren ontkend: de oorzaken van armoede zijn niet enkel financieel, en: uitkeringen veranderen niets aan de oorzaken.

Je kan er natuurlijk niet omheen: de fase van het kapitalisme die we de voorbije jaren hebben doorgemaakt kon niet anders dan leiden tot grotere armoede. Ik ga het hele proces hier niet bespreken –  ik ben er ook niet bekwaam voor. Lees verder “Strijd tegen armoede”