Categorie: samenleving

Geplaatst op

Diversiteit als probleem

MO*

Naima Charkaoui

‘We vertrekken nog altijd van homogeniteit als norm’

Diversiteit als uitdaging?

Diversiteit een uitdaging noemen, toont aan hoezeer er nog altijd met een witte bril naar het onderwerp wordt gekeken, schrijft columniste Naima Charkaoui. ‘Dat heel wat jongeren hun talenten niet kunnen ontplooien komt niet zozeer door “hun” diversiteit, maar wel door de onaangepastheid van ons onderwijs en andere maatschappelijke instituties.

Het is zo ontmoedigend. Een ontwikkelde jonge vrouw met een vriendelijke blik die zulke nonsens uitkraamt.

Wel, als diversiteit naar mensen verwijst, is Charkaoui een groot probleem.

Charkaoui wijst naar de problemen die “wij” hebben met ons aan te passen aan de diversiteit. Ze verwijst totaal niet naar de problemen die “zij” hebben met de diversiteit. Daarmee laat ze de mensen in de steek die ze beweert te verdedigen. Dat is op zich al verschrikkelijk. 

Maar ze heeft natuurlijk ook gelijk: er is een probleem met ons onderwijs. Charkaoui is universitair gediplomeerd. Welnu, als onze universiteiten gediplomeerden afleveren met zulk gebrek aan echt denkvermogen is er inderdaad een probleem met onze universiteiten, en bij uitbreiding met heel ons onderwijs.

Het kan natuurlijk ook zijn dat het probleem niet bij het onderricht zelf ligt, maar bij de blijkbaar mentale onmogelijkheid om het te snappen. Dan ligt het probleem bij het feit dat de universiteit die mensen toch nog diploma’s aflevert.

Ja, ik ben er nu mee aan ’t spotten en draaf door. Maar misschien maakt het toch iets duidelijk. Lees verder “Diversiteit als probleem”

Geplaatst op

Bart De Wever schrijft een boek. Samen met Khalid Benhaddou. Of andersom.

Nieuw deze Week

Botsen de beschavingen ?

Twintig jaar na de terroristische aanslagen van 9/11 staat Botsen de beschavingen? stil bij de maatschappelijke polarisatie die sindsdien stevig escaleerde. Bart De Wever gaat samen met Khalid Benhaddou op zoek naar een antwoord op de vraag of beschavingen botsen. En als ze dan botsen, is er dan toch nog toekomstperspectief?

Iedereen verwijst nu weer naar “De botsing der beschavingen” van Samuel P. Huntington, waarin hij stelde dat in de 21e eeuw de conflicten zich vooral tussen culturen in plaats van tussen ideologieën zouden afspelen.

Laat nu toch al duidelijk zijn dat dat woordje “vooral”, belangrijk is. Want geen enkele oorlog in de twintigste eeuw is een botsing van beschavingen, maar allemaal – behalve misschien Libië in 2011 – het gevolg van het Amerikaanse imperialisme.

Die botsing is natuurlijk wel een feit. Er is vanuit de islam-wereld onmiskenbaar een offensief aan de gang. Daarin is het terrorisme de duidelijkste factor. Maar belangrijker nog dan het terrorisme, lijkt me wat zich afspeelt in onze multiculturele samenleving. Ook hier is die botsing der beschavingen bezig en ook hier gaat het om islamitisch imperialisme.  

Allereerst kan je onmogelijk stellen dat “onze” Joods-Grieks-christelijke cultuur nu/hier harmonisch samenleeft met de islamitische. En je moet al een geboren ideologisch blinde zijn om te durven beweren dat “wij” de agressor zijn tegen de islam.  “Onze” cultuur zit in het defensief. Mensen die beweren dat de conflicten in onze samenleving het resultaat zijn van “onze” islamofobie moeten naar heropvoedingskampen waarin ze leren vrij te denken. Lees verder “Bart De Wever schrijft een boek. Samen met Khalid Benhaddou. Of andersom.”

Geplaatst op

Het belang van broederlijkheid en gemeenschap

Sampol

Joke Quintens

En waar blijft jullie ‘fraternité’?

In Frankrijk komen mensen massaal op straat om hun heilige ‘liberté’ op te eisen tegen de quasi vaccinplicht. Tja, vraag ik me dan af, en waar blijft dan jullie ‘fraternité’

Sampol laat geregeld Joke Quintens aan het woord. Ik ben daar blij om, want Joke en haar medestanders in Marseille slaan de nagel op de kop en vullen de grote lacune aan die “links” kenmerkt: gemeenschap, of, om het in de termen van de Franse revolutie te zeggen: fraternité.

Over rechts moeten we het in dit verband niet hebben: rechts heeft totaal geen benul van gemeenschap of fraternité. Samen leven van mensen is voor rechts een kwestie van een contract tussen mensen waarzonder een samen leven niet mogelijk is en dat er op gericht is om ieder het zijne te geven, zijn rechten te waarborgen, kortom om zo weinig mogelijk fraternité en zoveel mogelijk liberté te creëren. Rechts leeft in de illusie dat die liberté individuele mensen gelukkiger maakt.

Links focust op égalité en denkt daarmee een menselijke samenleving op te bouwen. Maar gelijkheid creëert nog geen gemeenschap.

Nochtans: dé voorwaarde voor geluk is gemeenschap, nabijheid, broederlijkheid, zusterlijkheid en alles wat genderisten daarmaar bij willen verzinnen.

Merk allereerst op dat een gemeenschap iets anders is dan een samenleving.  Lees verder “Het belang van broederlijkheid en gemeenschap”

Geplaatst op

Leg de lat hoger !

MO*

Geert van Istendael

Pas wie leert krijgt de mogelijkheid om klassengrenzen te slechten

Leve het leren! Leve de kennis!

Al jaren hoort columnist Geert Van Istendael met stijgende verbazing lieden toeteren dat je geen kennis meer nodig hebt. Dat de nadruk op kennis leggen in het onderwijs elitair zou zijn. Maar, stelt hij in een vurig pleidooi, ‘pas wie leert krijgt de mogelijkheid om klassengrenzen te slechten’

Die Geert van Istendael is een belgicist. Dat belet niet dat ik met die mens wel kan ik wel leven. Ook belgicisten hebben recht op hun mening. Maar van Istendael is tenminste intellectueel eerlijk. Dat kan je van een belgicist als  Walter Zinzen niet zeggen. Van Istendael lééft. Zinzen is een fossiel. Fossielen stinken. 

Als Van Istendael een conservatief is, wil ik dat ook wel zijn. Er is niets mis met een gezond conservatisme. Ik kom nogal wat zogenaamd progressieven tegen die progressief zijn om progressief te zijn. Het is een vorm van versterkt narcisme en dat is ziekelijk.

Laat ons dus maar uit het verleden behouden wat goed is en tegelijkertijd zoeken naar beter.

Wat van Istendael zegt over kennis is juist.

Het is niet voor niets dat de vraag: “Zijn er nog vragen ? ” op het einde van een toespraak of les wordt gesteld. Je kan slechts vragen stellen als je al iets weet.

Meestal stel ik dan geen vraag. Dat komt natuurlijk doordat ik niet graag spreek in een wat groter gezelschap dat me niet vertrouwd is. Die verlegenheid is een soort hoogmoed. Maar ik stel ook geen vragen omdat ik  echt geen vragen heb. De vragen komen later; als ik de toespraak wat verwerkt heb. Ik moet de tijd hebben om na te denken over wat ik nog niet wist, maar nu wel. Lees verder “Leg de lat hoger !”

Geplaatst op

Gevangenis een straf ?

Knack

Johan Heymans

Vrijdaggroep Beleidsplatform voor jongeren van zeer diverse pluimage dat ondersteund wordt door de Koning Boudewijnstichting.

‘Mensen opsluiten in een gevangenis voor minder zware feiten heeft geen enkel positief effect‘

‘Ook in België krijgt de retoriek van de hardere straffen voet aan de grond, nu vanaf december 2021 ook kortere gevangenisstraffen uitgevoerd zullen worden’, schrijft advocaat Johan Heymans van de Vrijdaggroep. Hij pleit ervoor om het detentiebeleid te herdenken

Is het begrijpelijk dat mensen bij het zien – en zeker bij het zelf ondergaan – van onrecht, bestraffing eisen en deze bestraffing zo zwaar mogelijk willen ? Natuurlijk ! Ook ik merk bij mezelf deze spontane reactie. Maar is het ook een “juiste” reactie ?

Ik ken weinig mensen die zich vragen stellen bij de idee van bestraffing. Als iemand in de fout gaat, moet hij bestraft worden. Daaraan twijfelt toch niemand ?

En toch.

In bestraffing zitten nogal wat elementen.

Eerst en vooral is er het rechtvaardigheidsgevoel. Wie kwaad doet, moet kwaad ondergaan. De meeste mensen vereenzelvigen die rechtvaardigheid niet met wraak. Maar eigenlijk is ze dat wel.

Bij wraak is de beschaafde mensheid geëvolueerd van wraak die erger moet zijn dan het eerst aangerichte onrecht, naar proportionele wraak: oog om oog, tand om tand. Een klein onrecht vraagt een lichte straf. Een groot onrecht vraagt een zware straf. Straf moet in verhouding staan tot de misdaad. Ook dan valt straf duidelijk samen met wraak. Lees verder “Gevangenis een straf ?”

Geplaatst op

Het grootste probleem van deze tijd: de manipulatie

De Wereld Morgen

Interview – Keltoum Belorf

Technopolice: Smile, u wordt gefilmd, getraceerd, geanalyseerd en geclassificeerd

Camera’s die nummerplaten of gezichten kunnen herkennen, drones die boven betogingen hangen, wifi-sensoren in winkels en winkelstraten, de stad zit op de digitaliseringstrein. Ze registreert en classificeert het gedrag van haar inwoners om ze vervolgens met algoritmes te analyseren en te gebruiken voor commerciële en politionele doeleinden

Als je aan mensen vraagt welke de grote wereldproblemen zijn, krijg je op de eerste plaats twee antwoorden: mensen die zich links wanen zullen klimaat en milieu vooropstellen. Eerder rechtsen noemen de migratie. Afghanistan doet een eental mensen de oorlog vooraan zetten. Verder is er natuurlijk de klassieker armoede en ongelijkheid. Daar komt nu de multiculturele samenleving bij, al weigeren de principiële voorstanders de problemen te erkennen.

Bijna niemand noemt de manipulatie. Voor mij staat ze op de eerste plaats.

De mensen van Technopolice Bruxelles geven in dit interview een goed overzicht van wat er technologisch bezig is.

Geeft toe: de technologische mogelijkheden zijn indrukwekkend. Ze zijn even gevaarlijk.

In het interview wordt terecht het onderscheid gemaakt tussen politionele spionage en privé- of commerciële observatie.

Als het gaat over surveillance door de politie zeggen nogal wat mensen: mij maakt dat niet uit. Ik doe niets wat niet mag. Dat klinkt goed en is op zich zelfs juist.

Maar het gaat niet diep genoeg. Lees verder “Het grootste probleem van deze tijd: de manipulatie”

Geplaatst op

Bloemen verwelken, schepen vergaan, maar zal het kapitalisme altijd bestaan ?

Doorbraak

Boekenteam van Doorbraak

Wat volgt er als alles weg is?

‘Alles wat solide is, vervliegt in de lucht’. Je kan deze boude voorspelling van Karl Marx parafraseren met ‘alles wat bestaat, zal ooit vergaan’. In meisjes’poëziealbums (bestaan dié nog wel?) schreef men het al: bloemen verwelken, schepen vergaan

Waar haal ik de pretentie om een scherpe geest als Slavoj Zizek tegen te spreken ? En toch moet ik het doen.

Neen, het wereldwijde kapitalistische bolwerk brokkelt niet af. Ja, het kapitalisme zit in een crisis. Maar dat hoort bij het systeem. Door de on-evenwichten en innerlijke tegenstrijdigheden, en het feit zelf dat de motor van het systeem strijd is, kan het slechts korte fasen van evenwicht vinden. En dus sukkelt het van de ene crisis in de andere. Die crisissen worden telkens zwaarder en monden uit op een mondiale crisis die bij oppervlakkig waarnemen zou kunnen leiden tot desintegratie van het systeem. Maar het kapitalisme heeft de ultieme oplossing: de grote oorlog. Daarna begint de carrousel opnieuw. Ik heb het daar in eerdere blogs al over gehad.

Essentieel in deze cyclus is ook het gegeven dat er zich geen alternatief aandient. Wat volgt er als “ alles weg is ? “ Het antwoord: hetzelfde, want er is niets anders. Lees verder “Bloemen verwelken, schepen vergaan, maar zal het kapitalisme altijd bestaan ?”

Geplaatst op

Welvaart moet gericht zijn op welzijn

Oikos

Dirk Holemans

Als welvaart ons welzijn ondergraaft

De overheid laat het aan ons om te beslissen of we nog groenten uit onze tuin willen eten. Dirk Holemans vindt dat ze zelf moet leren om risico’s zoals schadelijke chemicaliën te beheersen

Dirk Holemans heeft gelijk.

Is het niet grappig dat precies de mensen die het meest begaan zijn met hun gezondheid en daarom eieren van eigen kippen en groenten van eigen kweek eten, de grootste slachtoffers zijn van de rotzooi van de chemische industrie ? Neen, eigenlijk is dit niet grappig. Eigenlijk is het misdadig.

De Vlaamse overheid moet daarop aangesproken worden en verantwoordelijk gesteld. Het beleid heeft gefaald in de bescherming van de volksgezondheid.

Jullie weten dat ik fel bezig ben met schaalgrootte en subsidiariteit: de schaalgrootte moet zo klein mogelijk zijn en wat op een lager niveau kan behandeld worden, mag niet op een hoger niveau beslist worden. 

Dat heeft ook te maken met nabijheid. Sommigen zien de wereld als hun dorp en zichzelf als wereldburger. Ze vormen een arrogant pretentieuze kliek die neerkijkt op “de gewone” mensen. Wel: ieder mens heeft er recht op om gewoon te zijn. Er is niets mis met een mens voor wie zijn dorp de wereld is. De mens is een oneindig klein gevalletje in een oneindig groot geheel. Enkel wat nabij is, is voor hem bevattelijk. Dat geldt voor de wereld en voor menselijke relaties. Mensen hebben nabijheid nodig. Pas als die er is, kunnen ze een stapje in de wereld zetten.  Lees verder “Welvaart moet gericht zijn op welzijn”

Geplaatst op

De ontluisterende achtergrond van het Afghaans verhaal

De Wereld Morgen

Marc Vandepitte

Zes zaken die je moeten weten over Afghanistan en de Taliban

Als het over Afghanistan gaat verzwijgen de mainstream media de voor het Westen meeste vervelende feiten. Eens je die in rekening brengt krijg je een heel ander verhaal

Ik beken.

Ik heb echt geloofd dat de oorlog in Afghanistan bedoeld was als strijd tegen Al Qaeda na de aanslagen van 11 september. Ik heb me altijd zitten afvragen welke de economische belangen waren, maar ofwel is de informatie er over op een of andere manier aan me voorbijgegaan, ofwel was ze er gewoonweg niet in de voor mij normaal beschikbare bronnen. 

Wat er ook van zij: een van de meest angstaanjagende aspecten van dit verhaal gaat niet over Afghanistan zelf, maar over het feit dat we onze reguliere media totaal niet meer kunnen vertrouwen. 

Heb jij ooit in de reguliere media vernomen dat de oorlog in Syrië over een gaspijpleiding ging ? Neen, we kregen berichten over “spontane” volksopstanden tegen de wrede dictator Assad en “wij” die deze vrijheidsstrijders gingen steunen om de mensenrechten te verdedigen.

Hetzelfde verhaal werd ons daarvoor al opgedist toen de Amerikanen Irak binnenvielen.

Overloop zelf maar eens alle oorlogen die de Amerikanen sinds de Tweede Wereldoorlog hebben gevoerd. Het komt telkens terug. Lees verder “De ontluisterende achtergrond van het Afghaans verhaal”

Geplaatst op

De evolutie naar een echt menselijke samenleving

De Wereld Morgen

Boekrecensie – Paul Verhaeghe

Ontdek de wijsheid van bossen: Het leven is géén langgerekte concurrentieslag

Met het boek van Canadees hoogleraar bosecologie Suzanne Simard ‘Zoeken naar de moederboom – Ontdek de wijsheid van bossen’ brengt psycholoog Paul Verhaeghe zijn derde suggestie voor zomerlectuur. Als het weer tegenvalt zijn er nog altijd boeken, zoals dit, dat naast aangenaam om lezen ook leerzaam is

Interessant en stof om over na te denken. Ik wil ook meegaan in het verhaal en aannemen dat Darwin wel wat correctie kan gebruiken. En dat er in de natuur veel meer samenwerking is dan wij mensen tot nu toe hebben waargenomen.

Maar het gaat hier over bomen. 

Wat als het gaat over dieren of mensen ?

Verhaeghe haalt zelf aan dat de tegenstand die Suzanne Simard ondervindt een voorbeeld is van het feit dat er naast samenwerking toch ook nog concurrentie is. 

Dat er méér samenwerking is dan gedacht, betekent niet per se dat er minder concurrentie is.

De wereld van een boomleven is me eigenlijk totaal onbekend. Daar ga ik het dus niet over hebben.

Maar als ik naar de beesten kijk, zie ik toch duidelijk gedrag dat je concurrentieel zou kunnen noemen. Bij de vleeseters lijkt het evident. Bij de planteneters geven die toch ook niet de indruk dat ze zich veel aantrekken van de levenslust van grassen en andere schijnbaar lekkere gewassen en vruchten.

Kudden zijn in die context niet meer dan verbintenissen om sterker te zijn in de concurrentie. Lees verder “De evolutie naar een echt menselijke samenleving”