Categorie: samenleving

Sampol

Christophe Busch

Directeur Hannah Arendt instituut

The Nightmare That is a Reality … Again!

Wederom zien we een enorme toename van minachting voor feiten, gegevens en analyses. Daartegenover wordt deze leegte van waarheid gretig opgevuld door opinies en anekdotiek.

Busch geeft geeft een mooie beschrijving van de toestand op gebied van waarheidsbevinden en klaagt die toestand terecht aan. Maar hij gaat voorbij aan de kernvraag.

Moeten we meer respect hebben voor feiten, gegevens, analyses ? Ja natuurlijk.

En inderdaad: het loopt fout: ik kom overal meningen tegen die niet steunen op feiten, gegevens, analyses.

Dat is op zijn minst irriterend en op zijn ergst verontrustend.

Maar de vraag is: hoe komt het dat dit verschijnsel nu, in deze tijd, massaal voorkomt ?

Het vertrouwen van de bevolking in haar leiders – de politiek – is zo ongeveer onbestaande. Dat is uiteraard geen goede zaak. Maar volstaat het om tegen de mensen te zeggen dat ze wél vertrouwen moeten hebben ? Is hun wantrouwen misschien terecht ? Hoe kan je nu vertrouwen hebben in een politicus als De Croo die zichzelf geregeld ontmaskert als de lanceerder en verspreider van spin-doctor zinnetjes, bedoeld om in te spelen op emoties zonder argumenten ? Of wat is “tous ensemble” anders ? Lees verder “Het is niet waar, maar het brengt wel op”

Knack

Rebecca Thys Mieke Schrooten Harm Deleu

‘Wat de onderbelichte kanten van dak- en thuisloosheid in Brussel ons leren’

‘Dak- en thuislozen zijn lang niet allemaal alcohol- of drugsverslaafde clochards. Thuisloosheid treft een diversiteit aan profielen: oud maar ook jong, man en vrouw, alleenstaanden en families met kinderen, migranten en mensen die in België zijn opgegroeid’, schrijven onderzoekers Rebecca Thys, Harm Deleu en Mieke Schrooten in een analyse van onderbelichte kanten van de problematiek

Alle respect voor de auteurs van dit artikel. En toch is het ontgoochelend omdat ik nergens ook maar een schijn van een oplossing zie opduiken.

Ja, er wordt gesproken over betere eerste lijnzorg en meer sociale woningen. Maar eigenlijk is dit oppervlakkige symptoombestrijding.

Het gaat er toch niet om om aan daklozen een dak te bezorgen ?

De inzet van mensen die zich om deze daklozen bekommeren is bewonderenswaardig. Maar als je je engageert om daklozen te helpen, moet je je toch ook de vraag stellen: hoe komt het dat deze mens dakloos is ?

Liberalen zullen het hier graag hebben over persoonlijke verantwoordelijkheid. Als ik met socialisten spreek zal ik de nadruk leggen op persoonlijke verantwoordelijkheid, want socialisten vergeten die verantwoordelijkheid graag. Daarmee doen ze de menselijkheid van hun “klanten” (tegenwoordig zijn het geen leden meer, maar klanten) te kort.

Maar als ik met liberalen spreek zal ik hun gedaas over persoonlijke verantwoordelijkheid als belachelijk afdoen omdat ze van andere factoren niet willen weten. Lees verder “Dakloosheid. Toch even dieper doordenken.”

Dwarsliggers

Subsidiariteit en de menselijke natuur

Subsidiariteit. Men hoort nogal eens wat – vandaag minder dan vroeger – over subsidiariteit. Sommigen leggen die uit als de leer die politieke beslissingen op ‘het meest passende niveau’ wil leggen. Dat is fout, omdat élk niveau dat zichzelf ernstig neemt zichzelf passend kan vinden

Wie mijn boek Eutopia gelezen heeft, weet dat schaalgrootte en subsidiariteit voor mij van essentieel belang zijn.

Wie een menselijke samenleving wil streeft naar maximale kleinschaligheid. Een mens heeft nood aan heel wat zaken om echt mens te kunnen zijn. Ik som er zo maar wat op: respect, de kans om verantwoordelijkheid te nemen, een redelijke levensstandaard… van het grootste belang is nabijheid.

Waarom denk je, spreken we over onze “naaste”, onze meest nabije ? Zie jij menselijkheid mogelijk zonder naaste; zonder nabijheid ?

Nu is nabijheid onder mensen niet zo maar een kwestie van afstand. Twee mensen kunnen op enkele meter van mekaar een bureel delen, maar mekaar niet nabij zijn. 

Nabijheid op menselijk gebied houdt ook betrokkenheid in. Positieve betrokkenheid.

Enkele jaren geleden had ik een gesprek met een wat hoger geplaatste van CM. Ik wees hem er op dat vroeger de mutualiteiten verenigingen waren die leden hadden. Nu heeft de CM klanten. Hij begreep niet waar ik het over had. Lees verder “De mens vraagt om klein en nabij”

VRTNWS

Joris Truyts

Voorzitter Vlaamse Jeugdraad vraagt begrip na feestvakanties: “Ook jongeren willen genieten van zorgeloze zomer”

Amir Bachrouri, de voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad, vraagt begrip voor de feestende jongeren die nu moeten terugkeren uit Spanje. Een groot deel van hen is daar besmet geraakt met het coronavirus. Bachrouri erkent dat het feesten geen goed idee was, maar benadrukt dat jongeren ook het recht hebben om op vakantie te gaan. “Behandel hen dus niet anders.

Deze Amir is goed van de tongriem gesneden. Daarmee houdt het op, want inhoudelijk heeft het mannetje niets te vertellen. Als dàt het niveau is van de Vlaamse Jeugdraad en deze Raad een beeld geeft van de Vlaamse jeugd, is de toekomst van Vlaanderen verzekerd: het wordt een puinhoop.

Of moet ik nu gaan denken dat deze Amir verkozen is vanuit een positieve discriminatie: omdat hij bruin is ? Tegenwoordig is alles mogelijk.

Nu, van mij mag  hij bruin zijn: geen enkel probleem. Maar hij moet wel iets te vertellen hebben. Nu hoor ik slechts een windhaan kraaien in grote leegte.

Maar eigenlijk heb ik de voorzitter niet nodig om het peil van de Vlaamse jeugd te kennen. Misschien nog erger: het peil van Vlaanderen.

Want wat is dat voor een land waarin ik bij deze gelegenheid niemand vragen hoor stellen bij een fenomeen als “Feestvakanties”. Kan het decadenter ?

Ja, ik ken mensen die zich vragen stellen bij deze mentale “Untermenschligkeit”, maar die spreken niet in het openbaar. Tegenwoordig liggen er overal wokers aandachtig op de loer om mensen psychisch af te knallen als die mensen kritiek hebben op een bepaalde groep. Hier wordt van de jongeren zo ’n groep gemaakt en wokers vinden altijd wel iets waarin de groep wordt benadeeld en komen dan op voor de rechten, in dit geval voor de rechten van onnozelaars, vertegenwoordigd door Amir. Lees verder “Feestvakanties ? Decadentie !”

Telegraaf

Marjolein Hurkmans

’Een beetje vreemdgaan goed gaan lopen praten… Branden, zul je’

Het wil maar niet zomeren deze week qua temperatuur. Geeft niks, dan houden we ons wel op een andere manier warm. Zo heb ik momenteel een flinke stapel boeken klaarliggen om in de hens te steken. Want ik ben woke. En als je woke bent, dan kan Pippi Langkous echt niet meer

Wel ja, Marjolein heeft gelijk: ik begin echt aandacht te krijgen voor het lijden van de mensen die worden getroffen door de veroordeling door mensen die aandacht hebben voor het lijden van anderen die onrecht wordt aangedaan door de mensen die getroffen worden door de veroordeling door mensen…

Het kernwoord is “veroordeling”.

Kan je Zwarte Piet als verschijnsel aanvallen zonder de mensen aan te vallen die geen probleem hebben met Zwarte Piet ?

Kan je negers verdedigen die zich gekwetst voelen door Zwarte Piet zonder blanken te kwetsen die geen probleem hebben met die Piet ?

Veronderstel nu dat je Zwarte Piet ombouwt (ombouwen is in) tot Witte Piet. Mag je die dan nog Piet noemen, want beledig je dan niet alle mensen die Piet heten ?

Maar je hebt toch het recht om die Zwarte – Piet – aanvaarders aan te vallen, want je hebt gelijk ?

Wel neen, je hebt geen gelijk, want objectiviteit bestaat niet, en dus ook geen gelijk. Lees verder “Het kapitalisme kweekt narcisten”

Knack

Lode Cossaer

‘In een vrij land kan de politie onschuldige mensen niet zomaar op de trein zetten’

‘Er zal altijd wel een uitleg zijn om de overheid meer macht te geven’, schrijft Lode Cossaer. ‘Maar steekvlampolitiek zoals de discriminerende maatregelen in de Blaarmeersen, doet meer kwaad dan goed.

Lode Cossaer heeft gelijk. Ik beken dat ik indertijd bij de incidenten in de Blaarmeersen en de daarop volgende maatregelen van de overheid niet genoeg alert ben geweest om in te schatten waar het om ging. Zelfs ik werd bevangen door een emotionele reactie en had zoiets van: je kan dat krapuul niet streng genoeg aanpakken.

Nu blijf ik daar wel bij: je kan dat krapuul  niet streng genoeg aanpakken. Maar de reacties van de overheid waar Cossaer het over heeft, brengen ons wel op een hellend vlak en de rechtstaat in gevaar.

Zo bijvoorbeeld is het onaanvaardbaar dat iemand door de politie wordt aangesproken en gecontroleerd, enkel omwille van zijn huidskleur.

Ik ken politiemensen in “gevaarlijke” buurten die dikwijls te maken krijgen met incidenten waarbij ze moeten vaststellen dat de overgrote meerderheid van de plegers “gekleurd” zijn. Dat die politiemensen gaan veralgemenen kan ik principieel onjuist vinden, maar het is wel begrijpelijk. Maar het optreden van deze politiemensen wordt iets anders als ze van de overheid de opdracht krijgen om “gekleurden” er uit te pikken. Dat blijft zo, ook als dat optreden een reactie is op een incident met gekleurden.

We willen toch niet naar een vorm van apartheid ? Lees verder “Hoe vrij zijn we eigenlijk nog ?”