Categorie: samenleving

De Wereld Morgen

Boekrecensie – Paul Verhaeghe

Ontdek de wijsheid van bossen: Het leven is géén langgerekte concurrentieslag

Met het boek van Canadees hoogleraar bosecologie Suzanne Simard ‘Zoeken naar de moederboom – Ontdek de wijsheid van bossen’ brengt psycholoog Paul Verhaeghe zijn derde suggestie voor zomerlectuur. Als het weer tegenvalt zijn er nog altijd boeken, zoals dit, dat naast aangenaam om lezen ook leerzaam is

Interessant en stof om over na te denken. Ik wil ook meegaan in het verhaal en aannemen dat Darwin wel wat correctie kan gebruiken. En dat er in de natuur veel meer samenwerking is dan wij mensen tot nu toe hebben waargenomen.

Maar het gaat hier over bomen. 

Wat als het gaat over dieren of mensen ?

Verhaeghe haalt zelf aan dat de tegenstand die Suzanne Simard ondervindt een voorbeeld is van het feit dat er naast samenwerking toch ook nog concurrentie is. 

Dat er méér samenwerking is dan gedacht, betekent niet per se dat er minder concurrentie is.

De wereld van een boomleven is me eigenlijk totaal onbekend. Daar ga ik het dus niet over hebben.

Maar als ik naar de beesten kijk, zie ik toch duidelijk gedrag dat je concurrentieel zou kunnen noemen. Bij de vleeseters lijkt het evident. Bij de planteneters geven die toch ook niet de indruk dat ze zich veel aantrekken van de levenslust van grassen en andere schijnbaar lekkere gewassen en vruchten.

Kudden zijn in die context niet meer dan verbintenissen om sterker te zijn in de concurrentie. Lees verder “De evolutie naar een echt menselijke samenleving”

Sampol

Christophe Busch

Directeur Hannah Arendt instituut

The Nightmare That is a Reality … Again!

Wederom zien we een enorme toename van minachting voor feiten, gegevens en analyses. Daartegenover wordt deze leegte van waarheid gretig opgevuld door opinies en anekdotiek.

Busch geeft geeft een mooie beschrijving van de toestand op gebied van waarheidsbevinden en klaagt die toestand terecht aan. Maar hij gaat voorbij aan de kernvraag.

Moeten we meer respect hebben voor feiten, gegevens, analyses ? Ja natuurlijk.

En inderdaad: het loopt fout: ik kom overal meningen tegen die niet steunen op feiten, gegevens, analyses.

Dat is op zijn minst irriterend en op zijn ergst verontrustend.

Maar de vraag is: hoe komt het dat dit verschijnsel nu, in deze tijd, massaal voorkomt ?

Het vertrouwen van de bevolking in haar leiders – de politiek – is zo ongeveer onbestaande. Dat is uiteraard geen goede zaak. Maar volstaat het om tegen de mensen te zeggen dat ze wél vertrouwen moeten hebben ? Is hun wantrouwen misschien terecht ? Hoe kan je nu vertrouwen hebben in een politicus als De Croo die zichzelf geregeld ontmaskert als de lanceerder en verspreider van spin-doctor zinnetjes, bedoeld om in te spelen op emoties zonder argumenten ? Of wat is “tous ensemble” anders ? Lees verder “Het is niet waar, maar het brengt wel op”

Knack

Rebecca Thys Mieke Schrooten Harm Deleu

‘Wat de onderbelichte kanten van dak- en thuisloosheid in Brussel ons leren’

‘Dak- en thuislozen zijn lang niet allemaal alcohol- of drugsverslaafde clochards. Thuisloosheid treft een diversiteit aan profielen: oud maar ook jong, man en vrouw, alleenstaanden en families met kinderen, migranten en mensen die in België zijn opgegroeid’, schrijven onderzoekers Rebecca Thys, Harm Deleu en Mieke Schrooten in een analyse van onderbelichte kanten van de problematiek

Alle respect voor de auteurs van dit artikel. En toch is het ontgoochelend omdat ik nergens ook maar een schijn van een oplossing zie opduiken.

Ja, er wordt gesproken over betere eerste lijnzorg en meer sociale woningen. Maar eigenlijk is dit oppervlakkige symptoombestrijding.

Het gaat er toch niet om om aan daklozen een dak te bezorgen ?

De inzet van mensen die zich om deze daklozen bekommeren is bewonderenswaardig. Maar als je je engageert om daklozen te helpen, moet je je toch ook de vraag stellen: hoe komt het dat deze mens dakloos is ?

Liberalen zullen het hier graag hebben over persoonlijke verantwoordelijkheid. Als ik met socialisten spreek zal ik de nadruk leggen op persoonlijke verantwoordelijkheid, want socialisten vergeten die verantwoordelijkheid graag. Daarmee doen ze de menselijkheid van hun “klanten” (tegenwoordig zijn het geen leden meer, maar klanten) te kort.

Maar als ik met liberalen spreek zal ik hun gedaas over persoonlijke verantwoordelijkheid als belachelijk afdoen omdat ze van andere factoren niet willen weten. Lees verder “Dakloosheid. Toch even dieper doordenken.”

Dwarsliggers

Subsidiariteit en de menselijke natuur

Subsidiariteit. Men hoort nogal eens wat – vandaag minder dan vroeger – over subsidiariteit. Sommigen leggen die uit als de leer die politieke beslissingen op ‘het meest passende niveau’ wil leggen. Dat is fout, omdat élk niveau dat zichzelf ernstig neemt zichzelf passend kan vinden

Wie mijn boek Eutopia gelezen heeft, weet dat schaalgrootte en subsidiariteit voor mij van essentieel belang zijn.

Wie een menselijke samenleving wil streeft naar maximale kleinschaligheid. Een mens heeft nood aan heel wat zaken om echt mens te kunnen zijn. Ik som er zo maar wat op: respect, de kans om verantwoordelijkheid te nemen, een redelijke levensstandaard… van het grootste belang is nabijheid.

Waarom denk je, spreken we over onze “naaste”, onze meest nabije ? Zie jij menselijkheid mogelijk zonder naaste; zonder nabijheid ?

Nu is nabijheid onder mensen niet zo maar een kwestie van afstand. Twee mensen kunnen op enkele meter van mekaar een bureel delen, maar mekaar niet nabij zijn. 

Nabijheid op menselijk gebied houdt ook betrokkenheid in. Positieve betrokkenheid.

Enkele jaren geleden had ik een gesprek met een wat hoger geplaatste van CM. Ik wees hem er op dat vroeger de mutualiteiten verenigingen waren die leden hadden. Nu heeft de CM klanten. Hij begreep niet waar ik het over had. Lees verder “De mens vraagt om klein en nabij”

VRTNWS

Joris Truyts

Voorzitter Vlaamse Jeugdraad vraagt begrip na feestvakanties: “Ook jongeren willen genieten van zorgeloze zomer”

Amir Bachrouri, de voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad, vraagt begrip voor de feestende jongeren die nu moeten terugkeren uit Spanje. Een groot deel van hen is daar besmet geraakt met het coronavirus. Bachrouri erkent dat het feesten geen goed idee was, maar benadrukt dat jongeren ook het recht hebben om op vakantie te gaan. “Behandel hen dus niet anders.

Deze Amir is goed van de tongriem gesneden. Daarmee houdt het op, want inhoudelijk heeft het mannetje niets te vertellen. Als dàt het niveau is van de Vlaamse Jeugdraad en deze Raad een beeld geeft van de Vlaamse jeugd, is de toekomst van Vlaanderen verzekerd: het wordt een puinhoop.

Of moet ik nu gaan denken dat deze Amir verkozen is vanuit een positieve discriminatie: omdat hij bruin is ? Tegenwoordig is alles mogelijk.

Nu, van mij mag  hij bruin zijn: geen enkel probleem. Maar hij moet wel iets te vertellen hebben. Nu hoor ik slechts een windhaan kraaien in grote leegte.

Maar eigenlijk heb ik de voorzitter niet nodig om het peil van de Vlaamse jeugd te kennen. Misschien nog erger: het peil van Vlaanderen.

Want wat is dat voor een land waarin ik bij deze gelegenheid niemand vragen hoor stellen bij een fenomeen als “Feestvakanties”. Kan het decadenter ?

Ja, ik ken mensen die zich vragen stellen bij deze mentale “Untermenschligkeit”, maar die spreken niet in het openbaar. Tegenwoordig liggen er overal wokers aandachtig op de loer om mensen psychisch af te knallen als die mensen kritiek hebben op een bepaalde groep. Hier wordt van de jongeren zo ’n groep gemaakt en wokers vinden altijd wel iets waarin de groep wordt benadeeld en komen dan op voor de rechten, in dit geval voor de rechten van onnozelaars, vertegenwoordigd door Amir. Lees verder “Feestvakanties ? Decadentie !”