Zijn het linkse liberalen of liberale linksen ? Zijn ze wel links ?

Doorbraak

Nota: het artikel van Luc Pauwels op Doorbraak dat me hier aan het denken zet is blijkbaar niet meer te vinden.  Een vorm van censuur ? Dat ben ik niet gewoon van Doorbraak. Maar toch: hallo, Doorbraak ?

Luc Pauwels

‘Tegen het liberalisme’

De samenleving is geen markt, stelt de Franse filosoof Alain de Benoist. Hij veroordeelt het liberalisme, met de nodige nuances en degelijk onderbouwd

Lieve linkse vrienden, mag ik jullie nederig en beleefd vragen om dit artikel op Doorbraak te lezen en vanuit deze definitie van liberalisme jullie eigen zelve even kritisch te bekijken.

Ik heb dat voor mezelf al gedaan. En ik kom er zeer goed uit. Maar als ik naar jullie kijk zoals jullie zich tegenwoordig opstellen, dan zijn jullie qua linksigheid een ramp en kan ik jullie zelfs niet meer lieve linkse vrienden noemen. Eerst en vooral zijn jullie dan niet meer links en zeker ook niet meer lief. 

In zijn essentie is het liberalisme individualisme met daaruit volgend een bijna absolute vrijheid voor het individu. Lees verder “Zijn het linkse liberalen of liberale linksen ? Zijn ze wel links ?”

Als armen beesten zouden zijn…

Knack

Oxfam: ‘Grootste multinationals zien winst in 2020 met 109 miljard dollar stijgen’

Tweeëndertig van ’s wereld grootste multinationals zullen naar verwachting hun winst in 2020 met 109 miljard dollar (92 miljard euro) zien stijgen ten opzichte van vorige jaren. Dat zegt Oxfam in een nieuw rapport, dat de naam ‘Power, Profits and the Pandemic’ meekreeg. ‘Het coronavirus is zeker niet de grote gelijkmaker geweest en de crisis maakt des te duidelijker dat het huidige economische systeem de winst van een kleine elite boven alles en iedereen stelt’, luidt het

Eindelijk nog eens goed nieuws van het economisch front. Sinds corona horen we enkel nog onheilstijdingen. Die blijken totaal misplaatst. 

Ik ken Oxfam en die organisatie, gedreven door na-ijver en nijd, denkt een stok gevonden te hebben om een hond te slaan, maar, eerlijk, deze economische resultaten bewijzen de kracht van het kapitalisme, het systeem dat door ons allemaal enthousiast wordt omarmd. En dat we met ons leven willen verdedigen tegen de Russen.

Wil iemand me eens een alternatief voorstellen voor het kapitalisme ?  Lees verder “Als armen beesten zouden zijn…”

Met oude economische recepten geen duurzame toekomst

VRTNWS

Dirk Holemans

Met oude economische recepten geen duurzame toekomst

Ons economisch systeem moet helemaal opnieuw uitgedacht worden om niet alleen welvaart, maar vooral ook welzijn te redden. Denktank Oikos vindt de recepten die werkgeversorganisatie Voka hier gisteren uiteenzette, uit de tijd en schadelijk

Het gebeurt niet veel, maar ik ben het in alles eens met Dirk Holemans. Zeker als hij het heeft over Voka. Dat is iets om af te schaffen. Alleen zegt hij niet alles.

Ik haal er twee elementen uit: een economie die niet meer gericht is op groei; en opvattingen over welvaart en welzijn die minder afhankelijk zijn van materiële consumptie.

Is een economie die niet gericht is op groei mogelijk ? Ja, natuurlijk, maar niet in onze huidige economie. Holemans heeft het over een ander economisch systeem. Hij heeft gelijk. Maar het is niet genoeg om te zeggen dat dit ander economisch systeem niet meer gericht mag zijn op groei. Holemans moet dan ook zeggen in welke basisprincipes dat ander systeem moet verschillen van het huidige. En dat zegt hij niet. Lees verder “Met oude economische recepten geen duurzame toekomst”

En wat met mensen met Down ?

Streven

Nynke van Uffelen

Een wereld zonder hen

Mijn eerste kunstaankoop is een feit. Al tijden was ik op zoek naar een eyecatcher boven mijn schouw, naar iets wat sprak. Tot ik het schilderij – mijn schilderij – ontmoette, en het sprak mij aan. Wat het zei, daar ben ik nog steeds niet achter. Het is een werk waar ik uren naar kan staren; de vele kleuren (wie schildert er nu nog met felroze?!) zijn grof aangebracht en abstracte streken op het doek spellen geen zinnen uit. Ik weet alleen dat ik immens blij werd toen ik het zag

Nynke van Uffelen studeerde wijsbegeerte en politieke wetenschappen aan de KU Leuven. Ze is gepassioneerd over politieke filosofie en filosofie van de opvoeding en het onderwijs. Favoriete thema’s zijn burgerschap, het syndroom van Down en sociale rechtvaardigheid. Momenteel werkt ze als projectcoördinator ethiek & economie en onderwijs bij UCSIA (Universitair Centrum Sint-Ignatius Antwerpen). Ze is geboren in 1996 en dus nog een jonge snotter, maar straalt toch al grote wijsheid uit.

Hier brengt ze een uitdagende tekst. Ik heb lang getwijfeld of ik hier wel commentaar bij zou (kunnen) schrijven. 

Laat het vooraf duidelijk zijn dat ik geen geval wil oordelen en veroordelen. Hierbij is het principe van de draagkracht essentieel. Ik stel het simpel:

1. Een mens moet streven naar het goede.

2. Het goede vraagt inspanning; vraagt het overwinnen van moeilijkheden, zowel binnen de persoonlijkheid als in het dagelijkse concrete leven.

3. Niet iedereen heeft evenveel kracht om deze moeilijkheden aan te kunnen.

4. Je mag van mensen niet meer verwachten dan wat ze aankunnen. 

5. Tegelijkertijd moet je mensen wel stimuleren en steunen om volgens hun volledige draagkracht te leven en te handelen. Lees verder “En wat met mensen met Down ?”

Vanwaar toch komt de toenemende polarisatie ?

Doorbraak

Els van Doesburg

Universiteiten zijn geen ‘safe space’

Elk jaar verschijnen er ranglijsten van de beste universiteiten ter wereld. De Shanghai Ranking rangschikt duizend universiteiten op basis van criteria als het aantal Nobelprijswinnaars en het aantal meest in hun discipline geciteerde wetenschappers. Vorige week publiceerde het Britse tijdschrift Times Higher Education (THE) een schikking van 1300 universiteiten in 92 landen, die daarmee de breedste analyse vormt. In die lijsten wordt de top tien, zelfs de top twintig, steevast gedomineerd door Angelsaksische instellingen

Els van Doesburg is van de n-va. En dus zullen een aantal linksen al van op voorhand weten dat het niet waar is wat ze zegt; daarmee bewijzend dat ze gelijk heeft.

Er zit een eigenaardig zinnetje in haar verhaal: ze klaagt aan dat de universiteiten “safe spaces” zijn geworden waar je het recht hebt om niet beledigd te worden.

In strikte zin is een belediging een krenkende uiting die iemands eer en goede naam aantast. (Wikipedia) Maar wat is eer ? Ook hier weer geeft wikipedia een antwoord: eer is het persoonlijke of maatschappelijke aanzien dat men heeft. Zowel belediging als eer hebben een objectieve kant: je kan vaststellen of anderen je “minachten”. Er is ook een subjectieve kant: je kan boven de minachting van de anderen staan en je dus niet beledigd voelen, of  je er niet door geraakt voelen.

Ik heb een goede vriend die echt ros is. Uiteraard leidt zo ’n opvallend uiterlijk kenmerk tot pesterijen. Het rare was, dat er wel pesters waren, maar geen pesterijen omdat mijn vriend zei dat hij inderdaad ros was en dat hij dus ook rosse mocht genoemd worden. Lees verder “Vanwaar toch komt de toenemende polarisatie ?”

Wordt studentenpsycholoog !

De Standaard

Wachtrij bij studentenpsycholoog neemt toe: bijna twee derde meer bezoeken in 5 jaar tijd

Het aantal studenten dat langs ging bij een studentenpsycholoog is de afgelopen vijf jaar met 63 procent gestegen. In het academiejaar 2018 – 2019 ging het om 15.613 studenten, tegenover 9.553 vijf jaar eerder.

Wat een nonsens ! Ik zal de naam Bart Warnez (cd&v) onthouden en de man mijden als de pest of corona. 

We hebben niet meer psychologen nodig, we hebben nodig dat we minder psychologen nodig hebben.

Het fenomeen doet zich ook meer algemeen in de gezondheidszorg voor: frisdranken zoals coca cola zijn nefast voor de volksgezondheid. We hebben dus meer artsen nodig om al die obese gevallen te behandelen. Iemand er ooit aan gedacht om niet te ijveren voor meer artsen, maar wel om coca cola gewoon te verbieden ? Nu zullen er natuurlijk idioten opwerpen dat ze coca cola lekker vinden. Welnu, ik ken mensen die heroïne lekker vinden. Het enige verschil tussen heroïne en coca cola bestaat er in dat de negatieve aspecten van coca cola minder snel en duidelijk zichtbaar worden.

Maar terug naar onze studenten. Lees verder “Wordt studentenpsycholoog !”

Kan de groene energie op tijd komen?

Dwarsliggers

De Energieomwenteling is enkel bij een dreigende wereldondergang te rechtvaardigen

Op 1 februari 2020 verscheen in de Duitse publicatie ‘Die Welt’ een artikel met bovenstaande titel. De auteur was Stefan Aust, de uitgever van het blad. Aust schrijft: De Duitse obsessie van een ombouw van de stroombevoorrading bedreigt onze ondernemingen

De Dwarsliggers zijn rechts en conservatief. Maar ze zijn ook competent en realistisch. En ze hebben gelijk: het is gewoon onmogelijk om op relatief korte termijn de fossiele energielevering te vervangen door energiebronnen die géén CEO2 uitstoten zonder de kernenergie op te nemen bij die CEO2 vrije bronnen.

Nu stel ik me wel vragen bij één redenering in het artikel van Aust waarin hij uitrekent hoeveel windmolens Duitsland moet bouwen om de  energielevering uit kernenergie, steenkool en bruinkool te vervangen door windenergie. Bij dat soort redeneringen moet je altijd oppassen: ze klinken goed, maar staat het vast dat de energie uit kernenergie, steenkool en bruinkool, totaal moet vervangen worden door windenergie ? Kunnen bij die vervanging niet ook andere klimaatvriendelijke bronnen aangeboord worden ? Daarbij kan zeker een gedeelte van die windenergie ook niet op land maar op zee gewonnen worden. Maar zelfs als je de zaak op die manier kritisch bekijkt, lijkt het me evident dat de groenen die beweren dat ze op enkele jaren tijd de overstap kunnen maken, aan wensdenken doen. Lees verder “Kan de groene energie op tijd komen?”

Hoe links is links ?

Grenzeloos

Herman Michiel

Met de stroom meegaan om deze te veranderen?

Ik plaatste onlangs grote vraagtekens bij de goedkeuring door de linkse fractie in het Europees Parlement (GUE/NGL)(1) van een resolutie over het Europees Herstelfonds en de meerjarenbegroting (2). Meer geld voor militair onderzoek, voor scherpe bewaking van de buitengrenzen en stilzwijgen over het neoliberaal keurslijf waarin de Europese herstartpolitiek gegoten wordt, zijn zelfs vanuit een gematigd progressief standpunt onverdedigbaar

Een ontluisterend artikel dat de verwording van links duidelijk maakt. Zelfs in die mate dat je je moet afvragen of links nog wel het recht heeft om zich links te noemen. Tenzij je aanvaardt dat er een links neoliberalisme is.

Laat me het hier hebben over drie linksigheden in Europa.

Je hebt extreem links, bij ons de pvda. Die partij heeft alle actie voor bewustwording van de massa in functie van de strijd tegen het kapitalisme overboord geworpen vanuit electoraal opportunisme. Ze heeft geen enkel standpunt meer dat niet even goed uit socialistische hoek zou kunnen komen. Nu kan dat strategisch vernuft zijn, maar een strategie die er in bestaat om de kern van zijn identiteit los te laten, is verraad.

Ook aan de sociaal democraten moet ik niet veel woorden vuil maken. Als die partij geen afstand neemt van een figuur als Willy Claes, secretaris-generaal van de navo ( ! ), heeft ze geen recht van links spreken meer. Denk daarbij ook aan oud-voorzitter Van Miert die in de Europese Commissie de taak had om te waken over de concurrentie in de economie. Duidelijker kan het niet zijn. In Gent had je de “volkse” Termont die wel zo volks was dat hij er geen graten in zag om zich te laten uitnodigen op het jacht van een groot-industrieel die ondertussen overigens veroordeeld is door het gerecht voor gesjoemel. In Antwerpen was Tom Meeuws voorzitter, buiten gesmeten als directeur van de Lijn wegens “onregelmatigheden” en ondertussen oprichter van een onderneming van adviesbureaus voor public relations en communicatie; lees reclame en manipulatie. Dat die partij electoraal in mekaar is gestort doordat een groot aantal kiezers is overgestapt naar het Vlaams Blok is terecht. Eigen schuld, dikke bult. Dat die kiezers bij het vlaams blok even goed aan het verkeerde adres zijn, is hier niet terzake.  Lees verder “Hoe links is links ?”

De noodzaak van een vak filosofie van de economie

Knack

Edgar Billiet

‘Het economie-onderwijs is aan hervorming toe’

‘Het is voor studenten cruciaal dat ze inzien dat wat vandaag de mainstream is, morgen een nichestroming kan zijn en omgekeerd’, schrijft Edgar Billiet. Hij schreef zijn masterproef over het economie-onderwijs in Vlaanderen

Eindelijk ! Een aantal jaren geleden al heeft een Hollander wiens naam ik ben vergeten, een boek geschreven waarin hij de eenzijdigheid van de opleidingen economie aanklaagde. Maar hij bleef een roepende in de woestijn. De masterproef van Edgar Billiet sluit aan bij de stelling van die Hollander.

Het economisch gebeuren is inderdaad van cruciaal belang voor de menselijke existentie. Het is natuurlijk niet het enige. Cultuurliefhebbers zullen terecht de waarde van de cultuur beklemtonen, maar ze kunnen er niet onderuit (zoals corona wel héél duidelijk heeft gemaakt) dat ook cultuur bouwt op economische fundamenten. Daarbij moet het toch duidelijk zijn dat de “economische toestand” van mensen hun voelen, denken, en zijn bepaalt. Wie in erge armoede leeft denkt anders dan iemand die niet naar een euro moet kijken.  Lees verder “De noodzaak van een vak filosofie van de economie”

Of hoe goedmenenden toch de bal mis kunnen slaan

MO*

 

Sandra Boisseau (Handicap International)

Coronacrisis heeft nooit eerder geziene impact op onderwijssystemen Inclusiegericht denken meer dan ooit noodzakelijk in het onderwijs Wereldwijd hadden ongeveer 250 miljoen kinderen – of 1 op de 5 – op schoolgaande leeftijd geen toegang tot onderwijs vorig jaar. De ongelijkheid op het vlak van scholing en opleiding hangt nog steeds heel erg af van de regio, gender, handicap, sociaal-economische situatie, etniciteit, leefomgeving en uiteraard van bepaalde crisissituaties. De coronacrisis heeft dan ook een nooit eerder geziene impact op de onderwijssystemen overal in de wereld.

Een aantal jaren geleden heb ik in Zuid-Afrika een schooltje bezocht waar Vlaamse nonnekes blinde negerkinderen opvingen. Daar ben ik zwaar onder de indruk geraakt van een zwarte onderwijzer die me vertelde over zijn werk en zijn motivatie om zich voor die kinderen in te zetten.

Geen haar op mijn hoofd dus dat er aan denkt om het werk van Handicap International af te breken.

En toch heb ik twee bedenkingen bij dit artikel van Sandra Boisseau.

De eerste bedenking gaat over inclusief onderwijs. Ik ben daarvoor, maar op dit ogenblik is er een groep zogenaamde linksen voor wie de inclusiviteit een speerpunt is in de strijd voor die kinderen. Als je die mensen hun zin geeft, worden alle leerlingen, met en zonder handicap gewoon samen gezet. Soms kan dat. Wanneer een kind enkel motorisch gehandicapt is (door een aangeboren letsel of door een ongeval) en in een rolstoel zit, moéten er de nodige middelen worden vrij gemaakt om dat kind in het reguliere onderwijs te laten meedraaien. Dan moét het nodige geld worden vrijgemaakt voor de installatie van liften (bij wijze van voorbeeld.) Ook bepaalde vormen van autisme laten dit toe. Maar er zijn ook vormen van autisme (weer bij wijze van voorbeeld) waarbij zo ’n kind totaal verloren loopt tussen “normale” kinderen. Dan is het misdadig om die inclusiviteit toch te willen forceren. Er zijn nu eenmaal grenzen aan de mogelijkheden van de kinderen zelf, maar ook aan die van het begeleidend personeel.  Lees verder “Of hoe goedmenenden toch de bal mis kunnen slaan”