Charles Maymarx

Doorbraak

Luc Pauwels

De Vlaamse socialist Edmond Van Beveren

Hoe de Vlaamse socialisten Belgisch werden (2) De charismatische Emiel Trossaert alias Moyson (1838-1868), die we gisteren voorstelden, belichaamde als geen ander een verbinding van Vlaamse en socialistische idealen. In het decennium na zijn overlijden komt de socialistische partijvorming van de grond. En weer wordt dit een Vlaams initiatief. Kom mee naar Gent, neem tram 1 en stap af op het Van Beverenplein

Dit is het drama van de Vlaamse beweging: ze is in de handen gevallen van (extreem) rechts. En dat is de schuld van links dat de Vlaamse beweging verraden heeft. Ook vandaag nog maakt links dezelfde fout: het distantieert zich van alles wat met “Vlaams” te maken heeft en verdedigt enthousiast belgië en het belgisch koninklijk profitariaat.

Laat het duidelijk zijn dat de Vlaamse beweging van oorsprong een sociale beweging was. We krijgen hier het verhaal van de socialisten Van Beveren en Moyson aan vrijzinnige kant. Aan katholieke kant is er Daens.

Socialisten van nu beklemtonen graag dat de Waalse arbeiders in die tijd even zeer werden uitgebuit als de Vlaamse. Dat is natuurlijk juist. Maar belgicisme maakt blind en dus weigeren ze te zien dat in die tijd de taal een oorzaak was van discriminatie: wie geen Frans kende telde niet mee. 

De Franstalige bourgeoisie die belgië heeft gesticht, keek met misprijzen neer op dat patois brabbelend volkje zonder cultuur. In zo ’n situatie heb je altijd opportunisten die omhoog likken en naar beneden slaan en dus was er ook een grote groep Vlamingen die de Franstalige bourgeoisie vervoegden. Anseele was een van hen.

Ik probeer hem en de huidige linksen te begrijpen en stoot dan op de idee van de internationale. Voor mij een idee waar ik achter sta. Het is een evidentie dat enkel een internationale werkersbeweging een efficiënte tegenmacht kan vormen tegen de macht van het stelende kapitaal. In Europa is het een drama voor links dat het op Europees vlak niet  bestaat en toelaat dat de Spaanse Fordarbeiders van Valencia de Vlaamse Fordarbeiders van Genk als concurrenten zien. Ik kan onmogelijk begrijpen dat het Europees Verbond van Vakverenigingen er niet in slaagt om al was het maar een begin van internationale solidariteit te bewerkstelligen. Ik kan natuurlijk niets bewijzen, maar ondertussen ben ik er van overtuigd dat de top van de vakbonden verkocht is aan het kapitaal. De voorzitter van het Europees Verbond van Vakverenigingen is Rudy De Leeuw. Op wereldvlak zit er aan de vakbondstop ook nog ene Luc Cortebeeck, oud-voorzitter van het ACV die door eigen militanten als een verrader werd beschouwd en het ACV-schip ijlings heeft verlaten toen de Arco-affaire losbarstte. De man is Groot Officier in de Kroonorde. Dat zegt genoeg. Lees verder “Socialisme en Vlaanderen”