Doorbraak
Wat moet dat virus zich amuseren in Saint-Josse
Johan Sanctorum heeft gelijk in zijn beschrijving van de Brusselse situatie. Nep linkse multiculturalisten zien ze graag als een multiculturele samenleving. Dat is het niet: het is een kluwen van op zichzelf staande culturen die hun best doen om zo weinig mogelijk met mekaar in contact te komen. Een aantal van die culturen zijn dan ook nog zo achterlijk dat ze gewoon voortdurend in een toestand van gerechtelijke strafbaarheid verkeren, om niet te spreken van onaanvaardbare onmenselijkheid.
Het is nu eenmaal een feit dat verschillende culturen op deze planeet in verschillende stadia van ontwikkeling zitten. Ooit in onze menselijke geschiedenis waren de Chinezen superieur aan alle andere culturen. Hetzelfde mag je van mij zeggen van de Arabische cultuur. Op dit ogenblik durf ik stellen dat onze Westerse cultuur op vele vlakken superieur is aan de andere culturen. Ik denk nu natuurlijk aan wetenschap en technologie, maar ook aan mensenrechten en kunst. Dat onze cultuur aan decadentie kapot zou kunnen gaan en de Chinezen het overnemen, verandert niets aan de huidige toestand.
En neen, dat betekent niet dat alles koek en ei is. Ik hoor de nep linksen al krijsen over het racisme, de onderdrukking van de vrouw en homo’s. Maar misschien moeten ze er toch even aan denken dat ze in andere culturen voor dat krijsen in de bak gestoken worden.
En ja, ik kan ook genieten van de muziek van de zwarten, en er zijn muziekensembles die er in slagen een mooi samenspel te vinden tussen “onze” muziek en Arabische elementen. En als je een aantal wereldmuzikanten vergelijkt met de door ons koningshuis vereerde Will Tura, weet ik wie ik kies.
Ik heb geen enkel probleem met het bestaan van die verschillende culturen op onze planeet.
En nu begeef ik me op glad ijs en ben ik echt niet zeker van wat ik beweer: maar zou het kunnen dat we de vrouwenbesnijdenis in bepaalde culturen zelfs moeten aanvaarden en die mensen de tijd geven om te evolueren ? Waar haal ik eigenlijk het recht om vanuit mijn ethisch aanvoelen die mensen het recht te ontzeggen om volgens hun ethisch aanvoelen te leven ?
Maar natuurlijk: als ik met die mensen moet samenleven in dezelfde rechtstaat is er wél een probleem. Kan het dat voor sommige mensen in dezelfde straat andere ethische principes en rechtsregels gelden dan voor andere ?
Hét probleem van de multiculturele samenleving bestaat er in dat ze het geografisch karakter van een samenleving ontkent. Je kan er niet omheen: een staat gaat over een bepaald grondgebied. Dat beperkt de mogelijkheden voor het samenleven van verschillende culturen. Principieel ben ik voorstander van dat samenleven. Maar het kan enkel met culturen die fundamenteel dezelfde waarden, normen, rechtsregels, aanvaarden. Anders is het geen samenleving. Daarom ook is het zogenaamde wereldburgerschap van een arrogante elite gewoon belachelijk.
Maar Sanctorum heeft geen gelijk als hij bij het verschil in vaccinatiegraad Vlaanderen tegenover Brussel en Wallonië stelt.
Toch eerst dit: ik hoop dat niemand nog het motief van de solidariteit boven haalt om te verdedigen dat ook gevaccineerden nog volop de regels moeten volgen die gelden voor de niet gevaccineerden. Want hier is solidariteit een ander woord voor afgunst, nijd, jaloezie. Orwell zou er van genieten. Solidariteit bestaat er in dat ik iets van mijn rijkdom afgeef om een armere rijker te maken. De niet-gevaccineerde heeft er geen enkel voordeel aan dat een gevaccineerde ook in lockdown zit. Er kunnen andere redenen zijn om ook aan gevaccineerden regels op te leggen. Maar solidariteit is een leugen. Hou je gevangenen die zouden mogen vrij komen in de gevangenis omdat je niet iedereen kan vrij laten ?
Terug naar Vlaanderen: ja, er moet een vaccinatiepaspoort komen. Maar neen, er moet geen Vlaams vaccinatiepaspoort komen. Eigenlijk ook geen belgisch of Frans of Nederlands. Ook in Vlaanderen zijn er verschillen. Ook in Vlaanderen zijn er gemeenten, wijken… met procentueel minder gevaccineerden.
Het gaat er om dat niet-gevaccineerden (meer) beperkte maatregelen opgelegd krijgen. Vermits het om onvrijheid gaat, moeten die beperkingen zo strikt mogelijk enkel de betrokkenen gelden. In principe zou het dus om individuele maatregelen moeten gaan.
Maar we zitten met het probleem dat een aantal maatregelen niet individueel kunnen zijn, maar worden uitgevaardigd door gemeenschappen (in staatkundige zin). In belgië gelden andere regels dan in Frankrijk; in Vlaanderen andere dan in Brussel. Als je de zaak in dat kader ziet, heeft Sanctorum gelijk. Maar we moeten daarvan af.
Zeker als we naar de toekomst kijken waarbij een totaal coronavrije samenleving weinig waarschijnlijk lijkt, moeten we in de collectieve toepassing van beperkingen naar zo klein mogelijk collectiviteiten.
Eigenlijk wordt het al toegepast in scholen. Als het aantal besmettingen stijgt in de cijfers van het Vlaams onderwijs, betekent dat niet dat in alle scholen en klassen de besmettingen stijgen. Maatregelen moeten enkel gelden voor de betrokken klassen of scholen.
Dat zou ook moeten gelden voor toepassing op het grondgebied. We moeten echt naar quarantaine van individuen en lockdowns van straten, wijken, gemeenten, waar uitbarstingen worden vastgesteld. Grotere eenheden dan gemeenten zouden moeten worden uitgesloten.
Hetzelfde principe kan gelden voor al dan niet gevaccineerden. In gemeenten,- liefst wijken – waar een onvoldoende percentage mensen gevaccineerd is, zouden andere regels moeten kunnen gelden dan in gemeenten met voldoende vaccinatie.
Zo zou in sommige gemeenten de horeca kunnen gesloten blijven. Natuurlijk kunnen mensen van die gemeenten op café proberen te gaan in “vrije” gemeenten, maar daar kan een paspoort de oplossing bieden: wie geen paspoort heeft, mag niet binnen.
Maar ik maak me geen illusies: indertijd is in heel de provincie Antwerpen de avondklok ingesteld, terwijl dat eigenlijk slechts in enkele Antwerpse wijken nodig was, precies om niet de indruk te geven dat bepaalde wijken, bevolkingsgroepen geviseerd werden. Zeker als die bevolkingsgroepen nog al gemakkelijk denken dat ze geviseerd worden en dan grote heibel maken, schrikken onze politici terug voor een consequente aanpak en offeren ze de brave burger op aan hun rust.
In belgië gebeurt dat voortdurend op niveau van wijken, maar ook op niveau van gewesten en gemeenschappen.
Eigenlijk is dit van een onaanvaardbare perversie. Maar ja, de brave burger is nu eenmaal braaf.