Uitpers
De Morgen illustreert hoe media platform bieden aan militaristische visies
Die Ludo De Brabander is een man naar mijn hart,
Jonathan Holslag niet, al heb ik wel respect voor hem. Hij is een intelligent waarnemer en ik heb al juiste en interessante analyses van hem gehoord. Maar hij zit inderdaad vast in een denkschema dat fundamenteel vals is. Waarom hij daarin vast zit, laat ik in het midden. Misschien zal deze blog een aanwijzing hiervoor geven.
Een bewering als zou het Westen altijd stabiliteit en een vredevolle wereld zou nagestreefd hebben is van een zodanige belachelijkheid dat ze zelfs geen antwoord behoeft. Ieder ietwat denkende mens van na de Tweede Wereldoorlog wéét dat de VS sinds de Tweede Wereldoorlog iedere dag opnieuw hebben geprobeerd om hun macht uit te breiden en dat ze er geen enkel probleem mee hebben om hiervoor militaire middelen in te zetten. West-Europa is sinds de Tweede Wereldoorlog in de macht van de VS en al zouden Europese leiders het al ooit gewild hebben, ze konden niet anders dan meeheulen met de machtshongerige VS.
De enigen die naast de VS op ietwat belangrijke schaal militair geweld hebben gebruikt om hegemonie over de wereld te verwerven zijn de islamisten. Rusland en China kan je daar zeker niet van beschuldigen.
En laat het duidelijk zijn: de spanningen in Oekraïne zijn niet gestart door Rusland, maar door de VS die via een gemanipuleerde volksopstand een Ruslandvijandige marionet van de Amerikanen aan de macht hebben gebracht.
Als ik dit kader in de Amerikaanse voorbereidingen op een militaire confrontatie met China wordt die Amerikaanse strategie ook logisch: voor Amerika is het van levensbelang dat de Russen de Chinezen niet ter hulp schieten en dus houden ze de Russen bezig aan hun West-grens. Iedere Russische soldaat rond Oekraïne kan niet ingezet worden in China.
En neen dus: Biden is niet zinnens om Amerikaanse troepen in te zetten in Oekraïne, al kunnen in situaties als deze de zaken natuurlijk wel uit de hand lopen,
want blijkbaar zijn de Amerikanen verrast door de doortastende inzet van troepen door Poetin. Daardoor is een situatie die ze onder controle dachten te hebben, veel verder geëscaleerd dan past in hun strategie.
En Europa ? Het staat er bij en kijkt er naar. Voor wie het nog niet begrepen heeft of niet gelooft: Amerika is de baas en Europa het schoothondje. Ja, de Amerikanen hebben ons bevrijd van Hitler, maar vrij zijn we niet geworden. We hebben de vrijheid van een vogel in een (voorlopig nog) gouden kooi.
Maar ja, ook als Europa wél een machtsfactor zou zijn, zou dat ten gronde niets veranderd hebben: onze planeet zou even goed een oord van oorlog zijn. We leven nu eenmaal in het kapitalisme en daarin is de concurrentie essentieel. En de economische concurrentie escaleert altijd opnieuw vroeg of laat naar militaire concurrentie.
De rol van onze media wordt ondertussen meer en meer duidelijk en pijnlijk: op alle vlakken weigeren ze om ons objectief te informeren. Ze zijn pure manipulatie-instrumenten geworden. Of het nu over corona, over klimaat, over migratie… gaat, altijd zie je een grote eenstemmigheid over alle kanalen heen. In details zijn er wat verschillen en af en toe wordt ook een alternatieve stem aan het woord gelaten om de schijn op te houden, maar voor de grote lijn drijven de media de massa allemaal in dezelfde richting. Dat is ook logisch want alle media zijn in handen van machtigen die mekaar misschien wel bestrijden, maar wel één belang gemeenschappelijk hebben: het in stand houden van het systeem.
Of nog: in Rusland controleert Poetin de pers. Bij ons is het het grootkapitaal. Daarom ook zijn alle media in belgië belgicistisch, zelfs de zogenaamd Vlaamse, want in belgië gaat dat over het grootkapitaal rond het koningshuis.
Ondertussen hebben we natuurlijk geen keus. Ik ga er van uit dat dat de basisreden is voor Holslags richting van denken: we zitten in de Navo en we kunnen er niet uit. We zitten in de greep van de Amerikanen en op korte of middellange termijn geraken we daar niet van verlost. Als die overweging aan de basis ligt van je denken, ga je je onvermijdelijk inschakelen in de massale misleiding die nu op de bevolking wordt losgelaten.
Beeld je eens in dat volgende zondag 100.000 mensen door Brussel zouden marcheren in een vredesmars, op de vooravond van een oorlog. Het zou op zich natuurlijk veel zinvoller zijn dan de mars van de 50.000 nuttige idioten van vorige zondag, maar het zou geen goede voedingsbodem zijn voor een moedig en krachtdadig optreden dat een oorlog vergt.
De Brabander pleit voor een beweging die het narratief ombuigt naar een vreedzame, niet-militaire visie op veiligheid. Ik stap daar enthousiast in mee.
Er is wel een probleem: voor vrede moet je met twee zijn. Als men mij op de ene wang slaat, wil ik wel de andere aanbieden. Maar ik heb slechts twee wangen. Na de tweede, sla ik terug. Ik bedoel maar: hadden we als vredelievende mensen Hitler zijn gang moeten laten gaan ? Het is dus niet zo simpel.
Vrede zal er pas zijn als er wereldvrede is; als alle machthebbers of de overgrote meerderheid kiezen voor overleg en geweld weigeren.
Meer ten gronde: vrede kàn niet waar gestreden wordt om macht.
Misschien moeten we eens beginnen om bij onze verkiezingen iedereen uit te sluiten die aan de macht wil komen. We moeten mensen verkiezen die zich niet kandidaat stellen om de leiding te nemen, maar door ons gevraagd worden. Wie propaganda maakt voor zichzelf (of voor een ander) moet sowieso onverkiesbaar zijn.
Een systeem van scheiding der machten is niet genoeg. Het belet dat de macht geconcentreerd wordt, maar het blijft macht cultiveren.
We moeten naar een cultuur waarin macht een vies woord is, en mensen vrij en met open geest naar mekaar luisteren en streven naar consensus met de bereidheid om eigen gelijk los te laten om eensgezind het goede voor iedereen na te streven.
Is dat een naïef ideaal ? Ja, misschien wel, maar er naar streven kan geen kwaad. Laat ons zoeken hoe we het kunnen inbouwen in onze democratische besluitvorming.
Het alternatief kennen we: de onmenselijke miserie van de oorlog. Dus toch maar ?