Je kan naar de inval van Poetin in Oekraïne kijken vanuit verschillende standpunten.
Als je je gewoon op een standpunt van menselijkheid plaatst is de inval de “speciale operatie” in Oekraïne onaanvaardbaar.
Maar het systeem waarin de wereld functioneert heeft niet veel vandoen met menselijkheid.
Veel mensen betrachten menselijkheid. Er gebeurt fantastisch veel op gebied van menselijkheid. Maar wie meespeelt in het spel dat deze wereld domineert en daarbij menselijkheid betracht wordt altijd de verliezer.
Ik veroordeel de oorlogen die de VS sinds de Tweede Wereldoorlog heeft gevoerd. Maar wie die oorlogen situeert in de context van het wereldgebeuren kan niet anders dan toegeven dat ze de logica zelf waren.
Zowat alle oorlogen die de VS heeft gevoerd gingen over olie, gas, en de daarbij horende pijpleidingen.
De VS heeft niet alle oorlogen gewonnen, maar gelukkig voor ons is ze is er wel in geslaagd om die olie- en gasbelangen te vrijwaren. Gelukkig voor ons: wat nu gebeurt met het afsluiten van het gas uit Rusland maakt duidelijk hoezeer we van olie en gas afhankelijk zijn. We zouden oneindig veel armer zijn als de VS die oorlogen niet had gevoerd.
Of nog: het economische systeem drijft op concurrentie. Dank zij de VS heeft het Westen die concurrentie tot nu toe gewonnen en dat heeft ons onze welstand gebracht. Dat om die concurrentie te winnen af en toe een oorlogje nodig was, hoort nu eenmaal bij het spel.
Obama is een van de ergste hypocrieten sinds de Tweede Wereldoorlog. Geen enkele Amerikaanse president heeft zoveel oorlogen gevoerd als hij. Maar hij heeft gewoon gedaan wat hij moest doen: de belangen verdedigen van de VS. Daarbij heeft hij de regels van het spel gevolgd.
Poetin staat voor dezelfde opdracht: hij moet de belangen verdedigen van Rusland. En hij moet de regels van het spel volgen.
In navolging van Gorbatsjov en Jeltsin heeft Poetin na de implosie van de Sovjet-Unie geprobeerd om in winnende kamp – het Westen – te komen.
Die toenaderingspoging is door de VS geweigerd.
De reden daarvoor is duidelijk: de VS voert sinds de Tweede Wereldoorlog een politiek van verdeeldheid van het Europese continent: ze is als de dood voor een vrede en verstandhouding tussen Rusland en West-Europa, want dat Europese continent zou de Amerikaanse werelddominantie wegvegen. Het zou op alle vlakken sterker zijn dan de VS.
Daaruit heeft Poetin zijn lessen getrokken. Hij wist dat hij Rusland na het debacle van de Sovjets niet uit het moeras kon trekken zonder economische betrekkingen met buitenlandse sterke economieën. Je kan niet welvarend worden zonder handel.
In Duitsland, zeker onder Merkel heeft hij een partner gevonden voor zo’ n handel, vooral voor zijn olie en gas, maar hij heeft altijd geweten dat die handel niet zou blijven duren: de Amerikanen zagen het niet graag gebeuren. Hij heeft zo lang mogelijk van de mogelijkheid tot die handel geprofiteerd, maar nu is het moment gekomen dat de Amerikanen hebben beslist dat het maar eens moet gedaan zijn.
Ondertussen heeft Poetin natuurlijk niet stilgezeten en vermits hij geen “thuis” vond in het Westerse kamp heeft hij zich tot het Oosten gericht.
Er is een kans geweest om tot een Europees-Russisch continent te komen. De VS heeft die kans geboycot. Poetin heeft zijn conclusies getrokken en creëert nu een nieuw continent: het Euraziatische. Europa is een dwergcontinentje geworden. Precies wat de VS wil.
Het probleem voor de wereld hierbij ligt er in dat dit Euraziatisch continent onvermijdelijk in vijandschap leeft met het Westen, want nu is niet het Europese continent een bedreiging voor de Amerikaanse dominantie, maar dat Euraziatische continent.
Voor Poetin zijn wij de vijand en dus een bedreiging.
De Navo, andersom, probeert ons wijs te maken dat Rusland een bedreiging is voor Europa. Dat is nonsens.
Poetin weet zeer goed dat zijn Euraziatisch continent nog niet genoeg vorm heeft gekregen om nu al de confrontatie aan te gaan met de Navo. Hij is als de dood om een Navo-land aan te vallen. Hij weet dat zijn entente met de Aziatische landen – China op kop – nog niet sterk genoeg is om deze landen als militaire bondgenoten te kunnen beschouwen. Tegelijkertijd is een land als China ook militair nog niet sterk genoeg om de confrontatie aan te gaan. China werkt er hard aan om zijn militaire achterstand op te halen, maar daar is het nog niet aan toe.
Poetin kàn Europa niet aanvallen. Poetin is géén bedreiging voor ons.
In dat kader moet je de oorlog in Oekraïne zien.
Als er één zaak is die Poetin militair gezien niét kan aanvaarden, dan is het de opgave van de Krim. Daar ligt zijn enige ijsvrije haven en het gros van zijn vloot. Als hij de Krim zou opgeven, zou hij even goed zijn leger kunnen opdoeken.
Tot 2014 was het geen probleem dat de Krim Oekraïens was, want Oekraïne was een bondgenoot van Poetin.
Maar in 2014 is dat door “geheime” Amerikaanse inmenging in de binnenlandse politiek van Oekraïne veranderd en werd Oekraïne een vijand voor Poetin. Op dat ogenblik moést Poetin de Krim terug in eigen handen nemen. Daarvoor moet hij een gedeelte van Oekraïne (Oosten en Zuiden) onder controle krijgen. Daar is hij nu mee bezig.
Maar hij moést dit ook doen voor Oekraïne lid zou zijn van de Navo, want, zoals gezegd: een Navo-land kàn hij niet aanvallen.
En zo zijn de teerlingen geworpen. Het Euraziatische continent is beslist en in de maak. En het Westen heeft beslist om de machtsstrijd aan te gaan. Ook militair.
En wie komt er uit als de grote overwinnaar tot nu toe ? Poetin !
Want de Westerse sancties deren hem niet. Hij was voorbereid en is voor zijn handelsbetrekkingen al volledig gericht op het Oosten.
Meer nog: de sancties dienen hem, want er zijn zeker ook nog altijd Westers gezinde krachten aanwezig in Rusland; mensen die belangen hebben in concrete projecten samen met het Westen. Door de sancties wordt bij de gewone Rus afkeer voor het Westen gewekt en zo helpen de sancties Poetin om die pro-Westerse krachten uit te schakelen.
Door de inval in Oekraïne verdedigt Poetin niet enkel zijn militaire macht, maar hij legt bij zijn bevolking ook de basis voor zijn tocht richting Oosten. Hij schaakt; voorziet de zetten van het Westen en draait ze in zijn voordeel.
Wie de uiteindelijke winnaar wordt, hangt af van de uitslag van de derde wereldoorlog.
Daarbij heeft het Westen een probleem van timing: het moet die oorlog beginnen voor China klaar is met zijn militaire opbouw.