Auteur: Charles Maymarx

MO*

John Vandaele

Geld is een afspraak, die in tijden van crisis voor nog meer ongelijkheid zorgt Rijke landen kunnen toveren, arme landen niet

De rijke landen hebben in deze coronatijd geen echt geldprobleem, toch niet op korte termijn. De beleggers willen immers wat graag in dollars, euro’s en yens beleggen, en als de nood te hoog wordt, gaan de geldpersen aan het werk. De meeste ontwikkelingslanden daarentegen zitten meteen in ademnood. In crisistijd speelt de zwaartekracht van de hebzucht die mensenlevens kan kosten. Arme landen kunnen niet genieten van de magie van het geld. Het Internationaal Muntfonds kan deze week op zijn virtuele Lentemeeting beslissen om dat een beetje bij te sturen.

Soms heb ik de indruk dat nogal wat mensen niet (meer) beseffen wat geld eigenlijk is. Het is alsof ze denken dat geld op zich iets waard is. Dat is het natuurlijk niet: met een briefje van 500 € kan je zelfs je… niet afvegen. Dat briefje is slechts iets waard als iemand je in ruil voor dat briefje een product of dienst wil leveren.

Het gaat dus om vertrouwen: als genoeg mensen morgen beslist dat ze geen vertrouwen meer hebben in de euro, is de euro niets meer waard en kan je er niets meer mee kopen.

Weinig mensen hebben zich bij de invoering van de euro de vraag gesteld of die munt wel zou aanslaan. Ze vonden het een evidentie dat dit zou gebeuren. Dat was het niet. Het belgische koningshuis dat echt wel weet hoe het met geld moet omgaan, heeft voor de invoering van de euro een groot gedeelte van zijn fortuin van belgische franken overgezet in dollars, en is pas opnieuw naar de euro overgegaan toen duidelijk was dat de euro waarde had.

Eigenlijk is geld in oorsprong slechts een middel om ruilhandel te vergemakkelijken. Als ik een peer heb, maar liever een appel zou eten, kan ik iemand zoeken die een appel heeft, maar liever een peer eet. Als we ruilen, zijn we beiden winnaar. Maar natuurlijk als een bakker een piano wil, kan hij moeilijk aan de pianomaker duizend broden leveren. Het zou al handiger zijn als de bakker aan de pianomaker een briefje zou kunnen geven waarop hij belooft dat hij aan de pianomaker voor de rest van diens leven, elke dag een broodje zal leveren. De vraag is dan of de pianomaker dat vertrouwt. Nog handiger wordt het als dat briefje geld wordt. Dan kan de pianomaker met dat briefje niet enkel broden bekomen, maar ook appelen en peren… Lees verder “Over geld”

Grenzeloos

Ludo De Brabander

Tijd voor ontwapening! Lessen uit de coronacrisis

De wereld is getroffen door de grootste crisis sinds de Tweede wereldoorlog. Zal de les zijn dat de mensheid beter af is met investeringen in menselijke veiligheid dan in militaire apparaten?

Laat me al maar dadelijk antwoorden op de vraag: leert de mensheid door de coronacrisis dat ze beter af is met investeringen in menselijke veiligheid dan in militaire apparaten ? Neen ! De mensheid zal dat niet leren, want de mensheid bestaat niet. In ieder geval nog niet.

Om te beginnen komt in een crisis zowel het beste als het slechtste in de mens naar boven. Het is een illusie om te denken dat door de crisis plots in een grote meerderheid van de mensen enkel het goede naar boven zou komen. Slimmere mensen dan ik beweren dat de coronacrisis Europa in gevaar brengt omdat staten op dit ogenblik met mekaar concurreren om medisch materiaal te bemachtigen. Niettegenstaande de liefde van Wallonië voor Frankrijk heeft Frankrijk geweigerd om voorraden mondmaskers vrij te geven voor belgië. De mondmaskers die belgië koopt in China moeten met rechtstreekse vluchten naar hier worden gevlogen, want bij een tussenlanding in een ander land loopt de zending gevaar om door dat land in beslag te worden genomen. Op dit ogenblik is de leuze: ikke ! En de rest kan stikke ! In dit geval mag je dat stikken letterlijk nemen. Lees verder “De diepere grond van de bewapeningswedloop”