Categorie: actualiteit

Geplaatst op

20 21

20 21 22 Kijk mamma, ik kan al tot meer dan twintig tellen !

20 21 wordt een optel-jaar.

Je kan dat natuurlijk van alle jaren zeggen. Maar als de getallen iets betekenen wordt het een jaar waarin we van optellen een bezigheid maken: weer een er bij. Wat voor een heeft geen belang. Het gaat om het optellen. Een er bij tellen is vervelend. 2021 jaar wordt het jaar van verveling. Ook al is het een blij eentje dat je er bij mag/moet tellen, op de duur vermindert de blijheid. Als het een droevig eentje is, vergroot de droefenis tot ook die verschrompelt in de gewoonte.

2021 wordt een jaar waarin we terecht komen in een toestand van onverschilligheid waarin niets ons nog raakt. Lees verder “20 21”

Geplaatst op

Een mooi huis met zonnepanelen en toch dakloos

Knack

Elke Van Hoof

‘Laten we in de laatste dagen van het jaar de kaart van de menselijkheid trekken’

‘Maak er geen eenzame eindejaarsperiode van’, schrijft Elke Van Hoof. ‘We zullen onze veerkracht moeten gebruiken om de eindmeet van de coronatunnel te halen.

Mag ik Elke Van Hoof een goede raad geven ? Ga zelf in therapie. 

Gelukkig ben ik geen klinisch psycholoog – ik denk van mezelf dat ik normaal ben – maar ook zonder specialist te zijn, is het overduidelijk dat Elke een probleem heeft: ze worstelt met de onweerstaanbare drang om de pastoor uit te hangen. Een slechte pastoor.

Allez, het begint al goed: in de laatste dagen van het jaar moeten we de kaart van de menselijkheid trekken. Ik doe dat al het hele jaar door. Behalve natuurlijk als ik mensen zoals Elke of De Croo tegen kom. Lees verder “Een mooi huis met zonnepanelen en toch dakloos”

Geplaatst op

De sluiting van de kerncentrales en het belgische grootkapitaal

In mijn blog van gisteren schreef ik al: “De liberaal De Croo die een regering heeft gevormd om de belangen van het belgische grootkapitaal te dienen in de komende periode van grote economische crisis, doet er alles aan om de indruk te geven dat hij sociaal bekommerd is, om zo zijn komende asociale kapitalistische politiek aanvaardbaar te maken voor de  domme massa. Als een zo sociaal voelend mens als De Croo zich tegen zijn goesting gedwongen voelt om die politiek te voeren, zal die wel echt noodzakelijk zijn, zeker ?”

De Croo heeft nog een ander ijzer in het vuur liggen om een groep mensen te overtuigen om zijn kapitalistische belangenpolitiek er door te krijgen: de kerncentrales. Als deze regering de kerncentrales effectief zou sluiten, zouden de groenen in ruil daarvoor zeker graag de kapitalistische belangen dienen.

Maar het is natuurlijk niet zo maar een ruil.

Ik heb lang gedacht dat Tinne een typisch groene dogmatische fanatica was. Maar dat zou ik niet zo maar meer durven zeggen. Lees verder “De sluiting van de kerncentrales en het belgische grootkapitaal”

Geplaatst op

De eeuw van eenzaamheid

De Tijd

Roel Verrijcken

‘We leven in een eeuw van eenzaamheid’

Al voor de coronapandemie ons sociaal isolement opdrong, sluimerde de epidemische eenzaamheid door ons moderne leven. De Britse econome Noreena Hertz ontleedt eenzaamheid als de dominante emotie van onze tijd, met grote economische en politieke gevolgen. ‘Het is een sociale recessie.

Er is in deze coronatijd en speciaal in deze kerst- en nieuwjaarsperiode veel te doen over eenzaamheid. Natuurlijk heeft corona de eenzaamheid onder mensen vergroot. Maar ook voor corona gaven de onderzoeken naar eenzaamheid verontrustende resultaten. De titel van dit artikel geeft dit al duidelijk aan door te spreken over de “eeuw” van eenzaamheid. 

En de overheid wil er iets aan doen.

De liberaal Decroo die een regering heeft gevormd om de belangen van het belgische grootkapitaal te dienen in de komende periode van grote economische crisis, doet er alles aan om de indruk te geven dat hij sociaal bekommerd is om zo zijn komende asociale kapitalistische politiek aanvaardbaar te maken voor de  domme massa. Als een zo sociaal voelend mens als De Croo zich tegen zijn goesting gedwongen voelt om die politiek te voeren, zal die wel echt noodzakelijk zijn, zeker ?

En dus laat De Croo zich fotograferen terwijl hij telefoontjes naar eenzamen pleegt en roept hij op om er voor te zorgen dat niemand eenzaam is bij kerstmis. Als hij het kon zou hij zeker tranen faken bij de gedachte aan al die ellende door eenzaamheid. Krokodillentranen. Lees verder “De eeuw van eenzaamheid”

Geplaatst op

De franse energieminister zegt wat Tinne niet wil gezegd hebben.

Doorbraak

Marc Vanfraechem

Groen gestuntel in Frankrijk

Je kunt veel kritiek hebben op België, maar zoiets zou hier toch nooit kunnen gebeuren. In Frankrijk hebben ze een minister van Ecologische Transitie die kolencentrales zal moeten openhouden of heropstarten om de continuïteit te verzekeren! Hier hebben we tenminste een minister van Energie die zelfs geen gascentrale zou bouwen. Enfin, zijzelf toch niet

Natuurlijk is het voorstel van De Wever om een alternatieve meerderheid te vormen tegen de plannen van dwaze Tinne een politiek maneuver om de regeringscoalitie uit mekaar te spelen. Maar inhoudelijk heeft hij wel gelijk.

Dwaze Tinne wordt overal voorgesteld als een zeer intelligente vrouw. Het lijkt me dat ze dat ook is. Maar intelligentie is nog geen garantie voor gezond verstand. Blijkbaar heeft dwaze Tinne daaraan wel een tekort. Daarom dan ook dat “dwaze”. Ze gedraagt zich als een fanate, bezeten door de idee dat die kerncentrales dicht moeten. Erger nog: ze is een messias die er van overtuigd is dat als zij het niet doet, het niet zal gebeuren. De combinatie van fanatisme en messianisme leidt tot belachelijkheid. Lees verder “De franse energieminister zegt wat Tinne niet wil gezegd hebben.”

Geplaatst op

Willy Kuypers, een man waarvoor ook de meest linkse respect moet hebben

Doorbraak

Nelly Maes

Willy Kuijpers, ‘stem van volkeren zonder staat’

Zijn fysieke krachten  waren verminderend de laatste tijd. Maar de moed van Willy Kuijpers bleef ongebroken, zoals het luidt in het Gebed voor het Vaderland dat hij op zijn ziekbed nog meezong

De schrijfster van dit artikel, Nelly Maes, werd ook wel Rooie Nelly genoemd omwille van haar inzet zowel op sociaal gebied als voor de emancipatie van de vrouw. Zij is samen met Coppieters en Willy Kuijpers voor mij de belichaming van een aanvaardbaar Vlaams volksnationalisme. Ook Bart Staes reken ik daarbij, ook al heeft hij zichzelf omgeschoold tot Groene.

Neen, dat betekent niet dat het volksnationalisme mijn ideologie is. Ik ben tegen élk nationalisme, en voorstander van zo weinig mogelijk staat. En de romantiek die zo kenmerkend is voor het volksnationalisme is echt niet mijn ding.

Maar het is niet omdat ik ideologisch verschil van dit sociale volksnationalisme dat ik er geen respect kan voor hebben. Ik kan de aanhangers van deze ideologie niet zien als tegenstanders zoals ik de aanhangers van het nazisme als tegenstanders zie. Ook met de socialisten, de vakbondsideologie, de pvda val ik niet samen. Toch zijn het niet echt tegenstanders. Noem het meer een verschil in mening. Lees verder “Willy Kuypers, een man waarvoor ook de meest linkse respect moet hebben”

Geplaatst op

Een verfrissend geluid van comac

De Wereld Morgen

Lola Laenen

Ik ben niet gaan wandelen in de klimaatmarsen voor meer taksen

Ik heb meegedaan met de grote betogingen en klimaatstakingen vorig jaar omdat onze overheid dringend maatregelen moet nemen om het klimaat te redden. Maar ik ben niet voor groene taksen zoals de koolstoftaks die minister van Klimaat Zakia Khattabi (Ecolo) voorstelt. In plaats van de hele bevolking gelijk te raken, moeten we de grote vervuilers aanpakken

Eigenlijk is dit artikel een ontmaskering van de groene onnozelheid, of liever: misdadigheid. Als ik het over hier over groen heb, heb ik het niet over de groene beweging, maar wel over de groene partijen, of ze nu Vlaams of Franstalig zijn. En ik heb het ook niet over vele mensen die op die partijen stemmen, lid of militant zijn.

Zoals blijkt uit dit artikel worden die groene partijen gekenmerkt door twee zaken die met mekaar verband houden. 

Ten eerste zijn ze geobsedeerd door de idee dat ze het gedrag van mensen moeten veranderen. Het middel daartoe zien ze in beloning en straffen, beide financieel: premies en taksen.

Ten tweede ontzien ze systematisch de kapitalisten. Lola Laenen toont messcherp het asociale karakter van de koolstoftaks aan. Niemand kan me wijsmaken dat de groene partijleiding die pleit voor die taks dat asociale karakter niet ziet. Maar het interesseert haar niet. Voor sommigen omdat ze door hun groene obsessie blind zijn. Voor anderen omdat ze gewoon aan de kant van de kapitalisten staan. Wat er ook van zij: haar politiek is puur kapitalistisch. Lees verder “Een verfrissend geluid van comac”

Geplaatst op

Links in coronatijd

Doorbraak

Johan Sanctorum

Geen volk, geen volksgezondheid

Randbemerkingen bij de actie tegen de avondklok

Zondag 1 november zag het op de Antwerpse Meir en de Brusselse Nieuwstraat zwart van het volk, en aan alle Ikea-vestigingen die dit land telt stonden ze van ver op straat aan te schuiven. Een verpleegster stuurde de cynische tweet de wereld in dat deze shoppers zichzelf binnen twee weken zullen tegenkomen op een overvolle covidafdeling: ook daar aanschuiven tot het vol is

Eigenlijk ben ik dat hele corona-gedoe zo beu als kou pap. Neen, ik heb geen probleem met voorzichtig gedrag, en al evenmin met het beperken van contacten. Negentig procent van onze dagelijkse contacten zijn zo oppervlakkig dat je ze nauwelijks contacten kan noemen. Als ik de enkele echt waardevolle contacten kan onderhouden wordt het gemis van de oppervlakkigheid iets wat zich aan de oppervlakte afspeelt.

Maar ik erger me dood aan het feit dat we nog altijd iedere dag artikels moeten lezen waarin de gang van zaken besproken wordt. Neen, het zijn niet die artikels zelf, maar wel de noodzaak er van. Eigenlijk zou het allemaal de gewoonste zaak van de wereld moeten zijn. Dat is het dus niet.

Inderdaad: er ligt veel schuld bij de overheid. Wilmès was een ramp, de knook geworden onbekwaamheid. Beeld je in dat die nu eerste minister zou zijn. Ik denk dat we bij een gedeelte van de recalcitrante bevolking nog altijd te maken hebben met de erfenis van Wilmès: de afkeer die zij heeft opgewekt werkt nog altijd door. Lees verder “Links in coronatijd”

Geplaatst op

Neen, het christendom is geen verhaal voor watjes.

Doorbraak

Johan Sanctorum

Samuel Paty, Allerheiligen en Halloween

Vandaag is het Allerheiligen (Sollemnitas Omnium Sanctorum), snel gevolgd door Allerzielen, het moment waarop de christenen hun doden herdenken. Er komen er alsmaar bij, de kerkhoven geraken vol, soms wordt er ineens een straat graven opgedoekt. In de carnavalswinkels zijn de Halloween-parafernalia in uitverkoop, morgen gaat de lockdown in

Ok, het is vandaag niet meer Allerheiligen, maar eigenlijk doet dat er niet toe. Ik heb weer wat geleerd. Eigenlijk onvoorstelbaar dat ik een Johan Sanctorum nodig heb om te weten wat Halloween eigenlijk is. Ik kende natuurlijk de legende van heer Halewijn. Hoe is het mogelijk dat ik zelf niet de link heb gelegd met Halloween ? Blijkbaar heeft mijn anti-amerikanisme me verblind. Zo zie je maar dat je altijd aandacht moet blijven hebben voor je openheid van geest en niet zo maar vastgeroest moet zitten in allerlei, soms weinig overdachte, denkbeelden. Dit vooral ter intentie van mijn vijanden.

Mijn dankbaarheid tegenover Johan gaat wel niet ver genoeg om zijn betoog zomaar te aanvaarden. Lees verder “Neen, het christendom is geen verhaal voor watjes.”

Geplaatst op

Bedenking bij een onthoofding in Parijs

De Wereld Morgen

Luk Vervaet

De onthoofding in Frankrijk en de kinderen van de haat

Op 16 oktober 2020 werd in Parijs een leraar vermoord, onthoofd. De daad is beangstigend en verschrikkelijk, de woorden om het te beschrijven zijn het evenzeer.

Vandaag ben ik in een goede bui en dus maakt dit artikel me niet kwaad maar triest. Ik weet zeker dat Luk Vervaet een mens is die het goed meent. Eigenlijk zouden wij aan dezelfde kant kunnen/moeten staan. Niet dus. Want Luk is een politiek correcte nuttige idioot en zijn artikel is zo oneerlijk als de uitspraken van Trump.

Hij begint zijn betoog met een beeldende en afschuwwekkende beschrijving van de moord op de leraar in Parijs. Geen haar op mijn hoofd dat er aan twijfelt dat zijn afschuw gemeend is. En toch: als je deze aanvang in het geheel van het artikel plaats zit er iets oneerlijks in: het is een klassiek retorisch trucje dat de “captatio benevolentiae” genoemd wordt: het wekt goedwil op bij de lezer om de rest van het betoog te aanvaarden. Lees verder “Bedenking bij een onthoofding in Parijs”